6

HIS wife. Bakit may kakaibang kilabot siyang naramdam pagkarinig sa mga katagang iyon. Not in a spooky kind of way but rather something warm and sweet?

Aiah master all her strength not to push Rodrigo away. Ayaw na niyang maulit pa ang nangyari noong nagdaang gabi. What he said was indeed true. They'll become husband and wife soon. Walang masama kung hawakan siya nito...

She cleared her throat as if clearing her own thoughts. Kung anu-ano ang pumapasok sa kanyang isipan na hindi niya kayang bigyang pangalan. "Anyway..."

"Kailan mo gustong maikasal?"

"As soon as possible. But really, it depends on you," sagot nito at sumimsim ng alam. "Whenever you're ready, I guess ..."

"Then a week after favourable to you?" At pasimpleng iniiwas niya ang tingin sa mapangarok nitong titig. He must've notice her staring awhile ago. Shameless! Nasabi niya sa sarili nang isubo ang isang piraso ng fillet. "Para lang sa ibang necessary preparations like seminars and such. I'll try to make it happen as soon as possible."

"Why it felt like you're so eager to marry me?" Nasa tono nito ang amusement. "You can have the mose grand wedding..."

"Bakit civil wedding ang gusto mo?"

"Dahil hindi ko makita kung bakit kailangan pa nating pagaksayahan ng oras ang isang araw na iyon," Aiah truthfully said. "It's not like where in love with each other para gawing extra ordinary ang lahat."

"I see," he nodded. "Then let me know if there's anything you need."

"Just call me and I'll be there."

Was it just her or may nasabi siyang hindi bito nagustuhan. All of a sudden ay nagiba ng timpla sa pagitan nilang dalawa. Aiah thought they're coming along quite well. Ano't mukha na naman siyang nagpropose dito ng isang business deal?

Their time together ended as soon as Rodrigo drove her back to the mansion. She watched his car lost in the shadows. Ni hindi na nila nagawang magusap pa sa loob ng sasakyan nito. She barely made him speak, madalas ay yes or no pa ang sagot nito. And it's giving her a headache. Iyong dapat siya ang may mood swings pero bakit ito pa ata ang mayroon ngayon.

Napabuntong-hininga na lamang siya.

"Better get everything done on the next days," sabi niya sa sarili habang papasok sa mansiyon ng mga Villegas. To retire for the night was probably the best thing to do. "Mukhang nakikita ko na ang magiging buhay ko bilang sekretary mo."

~•~

SIYA mismo ang punong abala sa lahat.

Kinabukasan ay sinimulan ni Aiah ang preparasyon para sa nalalapit niyang kasal. Hindi dahil sa excited siya kung hindi dahil kasal niya iyon. At gusto niya na personal na makita ang lahat, mula sa pagdadausan ng kasal hanggang sa reception.

Of course, she already hired some help. Isang wedding planner ang nakita niya sa isang ads sa isang social media platform. Still an amateur, Aiah took a risk and contact Reese Kalaw. At hindi naman siya nabigo, she's the woman for the job.

Ang kasal ay gaganapin sa kanilang mansiyon. A private civil wedding was the idea. Everything was already settled with the City Hall. Dumalo ba rin silang dalawa ni Rodrigo sa ilang araw na seminar. Araw na lang ang iintayin at magiging Mrs. Dela Costa na siya.

Sabado ng hapon ay nasa isang kilalang bridal boutique sila ni Reese sa Makati. Inilabas ng designer ang lahat ng new ready made designs para kanyang pagpilian. Nakita ni Aiah lahat. Everything's beautiful except that nothing caught her interest.

"I want something unique," nasabi niya sa designer. Reese was out of her sight, narinig niyang may kausap ito sa di-kalayuan. "Not dress, please.""

"How about this one, Miss Villegas," at dinala ng designer sa kanyang harapan and isang cream colored terno. A suit inspired outfit that made a cut out of the traditional and conventional wedding dress. She'd seen one before but never Aiah had imagined that she'll be the next one to wear.

She fell in love with it. At agad din niyang isinukat para makita ang fitting sa kanyang katawan.

"I like this," na nang maisuot ay umikot siya sa harap ng salamin. Aiah love that it's comfortable to the skin, tila ba ginawa itong damit para lamang sa kanya. A smile formed her lips. Na agad ding nawala nang makita ang kung sinong pamilyar sa salamin.

He's standing not so far from her. At sa tabi nito si Reese na sa kanyan din nakatuon ang tingin.

"Hindi ba bawal makita ng groom ang fitting ng bride?" Kuryosong tanong ni Reese. Doon siya humarap sa mga ito, ang mga kamay ay nasa baywang.

"That's what I'm about to ask? Bakit ka nandirito, Mr. Dela Costa?"

"That's just some old customs with no valid arguments, Aiah. At isa pa, ano ang masama kung makita kita sa bridal suit mo?" Rodrigo's tight smile wasn't convincing. "I commend you for choosing that one. It suits you better."

"And why the gowns and dresses aren't?" Umahon ang inis niya sa lalaki. Umiling ito.

"Maganda ka kahit ano pa ang isuot mo. But then only a few are confident enough to take the suit..." At matapos ang komentong iyon ay ito naman ang inasikaso ng designer, chose a similar color double breasted suit.

Despite his words, Aiah thought what on earth she just did. Hindi niya naisip na parehong suit ang suot nilang dalawa sa kasal!

~•~

ON the last day of being single, Aiah went to her frequent bar. Akala niya makakasama niya si Stacey ngunit may ibang lakad ang kaibigan. That's new. Palaging game ito kahit saan mang party sila magpunta. Not that it matters, kaya niyang makipag-party mag-isa.

Tomorrow's her big day pero bakit nakakaramdam siya ng sobrang...kaba. Maybe it's what they call the wedding jitters. Naisip niya tuloy for the last time ay gusto niyang mag-party, uminom ng alak at iba pa. Siguro mawawala din itong kung anuman ang nararamdaman niya kapag nalapatan ng alak ang kanyang sistema.

As always, maingay sa loob ng bar. One of Rihanna's song was in the air. Everyone's pumped up. Punung-puno ang dancefloor party goers like her, dancing and drinking like there's no tomorrow.

While she, on the other hand, was alone in front ot the bar counter. She's savouring her favourite margarita while jamming onto the music. Maraming nakakilala sa kanya, karamiha'y lalaki na sa una pa lang ay alam na niya ang motibo. She rejected them all, saying she wanted peace not a headache tomorrow.

"This will be the last, Aiah," at nilapag ni Jordan ang isang baso ng margarita sa harap niya. Jordan's an acquaintance. Matagal na itong bartender sa bar. "Wala kang sasakyan, 'di ba? Mamaya pa ang out ko. Hindi kita maihahatid." Minsan na siya nitong naihatid sa mansiyon. That was the time she's too drunk to even walk on her own two feet. She's totally wasted that he had to carry her. At simula noo'y kaibigan na ang turing niya sa lalaki kahit ito ay hindi.

"Sobrang stingy mo pa rin, Jordy," ngumiti siya ng matamis sa nakasimangot na lalaki. Siya lang ang nagpalayaw ng ganoon dito. And Jordan didn't like it. "Alam mo bang kasal ko na bukas?"

Umarko lang ang isang kilay nito. Gwapo ang lalaki, maihahalintulad kay Jerico Rosales kung hindi lamang sobrang sungit sa babae. "No wonder kaya ka naglalasing. You're freedom's already over."

"Yeah, life sucks," aniya at inisang lagok ang natitirang alak sa baso. "Hey, bakit parang umiikot ang bar?" Manghang tanong niya at napatawa. Hindi niya marinig ang sinasabi ni Jordan. He looked trouble, by the way.

Sandaling na out of balance siya sa kinauupuang high chair. Akala ni Aiah ay sahig ang sasalubong sa kanya. She's ready to face the shame. Ang hindi pang ay ang mapasandig sa matipunong dibdib ng lalaki. Yes, sigurado siya na isang lalaki ang nagligtas sa kanya sa kahihiyan.

A very familiar one. Aiah looked back and saw none other than Rodrigo Dela Costa. At kahit sa nanlalabong mga mata ay kita niyang hindi na naman maipinta ang mukha nitong mariing nakatitig sa kanya.