Chapter 20

(Dahlia POV)

Binuksan ko ang payong dahil napakalakas na ng ulan.

Malamig. Medyo giniginaw na ako.

Nang matigilan ako kasi naalala ko na naman ang nangyari kanina.

Dahlia, hinding-hindi na magkakatagpo ang katulad mo sa isang kagaya niya. Pasalamat ka na lang na nailigtas ka ng isang lalaking di niya inalala ang sarili na baka madamay pa siyang maaksidente.

Pero natigilan ako…

Plus, yung sinabi ni Grandma na ang bibilis nila kumilos. Lalo na yung lalaking parang hangin na di ko namalayan sumulpot sa tabi ko at hinila ako para maka-iwas sa paparating na sasakyan.

Ngunit talagang nakita ko na siya bago pa man mangyari ang aksidente. Malayo pa ang sasakyan nila.

Paanong agad siyang nakalabas?! At niligtas ako?

Napailing na lamang ako.

Ibang klase talaga ang isipan ko. Ang lawak ng imagination. Worst, napaka-wild.

Utak ng isang manunulat di mo talaga inaasahan na makakagawa siya ng kwentong di mo aakalain.

(Venal POV)

We arrived in the location where the auction is about to begin.

Ngunit di naman ito mag-uumpisa kung wala pa nga si Dryzen, kundi patay sila. May pagkakaabalahang trabaho na naman ako.

Wag silang tanga na dagdagan pa ang trabaho ko.

Sinalubong kami ng malalaking payong. Dahil bumuhos na nga ang malakas na ulan.

Agad ko naman kinuha sa isang tauhan ang coat ni Master Dryzen. Tinulungan ko itong ma-isuot sa kanya.

Agad kaming pumasok sa gusali.

Nakareserve na ang upuan sa unahan para sa kanya.

Sa unahan siya nauupo para makita ng maigi ang item. In case gusto niyang bilhin at maging isa sa mga collection na naman niya.

Ngunit halos lahat naman ng auction na pinuntahan namin, karamihan siya ang bumibili.

Wala siyang paki-alam kung magkano nang halaga ang inaabot ng isang bagay.

He sits like a king.

Tipong nasa sarili siyang palasyo at yuyuko ang lahat sa kanya.

Nanahimik ang ilang negosyante sa pagdating niya. Ang ilan dismayado sa presensya namin dahil alam nilang di nila kailangan na makipag-matigasan sa isang Dryzen Storm.

The Auction is all about the fossil na nahukay at ang pinagsasabi nilang artifacts ng mga dragon at dinosaurs. Kaagad naman nalalaman ni Master Dryzen sa isang titigan kung totoo ang artifacts o hindi. Kaya kung peke lang naman, hindi niya ito pinapansin. Ngunit naiinis ito dahil pakiramdam niya nagsasayang siya ng oras.

Saka hinahayaan niya ang ilang negosyante na makapag bid.

Kapag nakita niya ang isang bagay na totoo at merong malaking halaga…

Makukuha at makukuha niya ito.

Gaya ng sinabi ko, hindi niya iniinda ang halaga. Kapag ginusto niyang maging kanya… Kanya.  

Unang isinalang buto ng mga pinaniniwalaang dinosaurs.

Napangisi lamang si Master Dryzen. Ngunit tinanguan parin niya ako na ako nga ang gumagawa ng bidding. Malinaw ang utos niya sa akin, makuha ang bagay na pinag-iinteresan niya.

We win the first item.

Minsan ang mga bagay na nakukuha ni Master Dryzen, iniisip ko na lang magpapatayo ata siya ng isang museum. Musika sa kanya ang palakpakan ng kamay sa tuwing siya ang nanalo.

May dumating na isang negosyante ngunit di naman namin pinansin.

Sumunod na isinalang mga buto ulit.

Gusto niyang kunin ko ulit kaya nakuha namin.

Anong gagawin niya sa mga bagay na yan?

Marami pa ang sumunod.

Mayroon naman na tinangihan si Master Dryzen. At natuwa ang nanalo dahil nakuha niya ang bagay.

Kahit tuso si Master Dryzen, pumalakpak siya sa mga nanalong negosyante.

Pinakahuling item na hinihintay niya, ang isang kwintas na kanina binasa nga ng tagapagsalita ang description nito. Alam kong kanina pa niya ito hinihintay.

A necklace made of a bloody stone, ruby.

Mas mataas ang halaga ng diamante kesa dito. Ngunit lahat ng mga mamahaling bato, wala siyang papalampasin, lalo na kung alam niyang hindi ito peke.

Napatango siya sa akin.

Ako ang nag-umpisa ng bid sa napakataas na halaga para matapos kaagad ang programang ito.

Lahat nagulat sa halagang binigay ko. Walang sino man ang gustong tumaas ulit ng numero nila.

Ngunit…

Nagkakamali ako.

Itinaas ng isang negosyante na kanina lang kakarating pa lang nito ang numero niya.

Napangisi ito kay Master Dryzen. Nagkatitigan sila.

Ako na lamang ang napabuntong hininga.

Nagkakamali ang negosyanteng yun sa ginawa niya.

Napasenyas ako sa isang assistant na kunin ang impormasyon ng negosyanteng yun.

Muli kong itinaas ang halaga.

Pero hindi nga ito nagpapatalo.

Hangang si Master Dryzen na ang umiling sa akin. Ibig lang sabihin, itigil ang ginagawa ko.

Kaya sa huli nanalo ang matandang matabang negosyante.

Marami ang nagsipalakpakan sa tapang na ipinakita nito.

Tumayo na si Master Dryzen.

Palapit na ako sa kanya ng, siya mismo ang lumapit sa negosyante. Nakikamay na merong ngiti sa labi.

Ngiti ng isang tuso na binabati ang parating na kamatayan ng negosyante.

Lihim kong ipinikit ang aking mga mata.

Sinabi ko sa mga ninuno ko na…

Susubukan kong di masyado maging tuso si Master Dryzen sa pangangalaga ko.

Ngunit ano ito?

May susunod na naman ata sa sekretarya niya kanina.

“All is well sir. The item was destined for you.”

“I am so honor to beat you, Mr. Storm.” Saka sila nakikamay sa isat-isa.

Anong binabalak ngayon ni Master Dryzen?

@Death Wish