Chapter 21

(Venal POV)

Naghihintay na sa labasan ang sasakyan.

Patuloy parin ang pagbuhos ng malakas na ulan.

Pumasok na si Master Dryzen sa sasakyan matapos pirmahan nito ang dokumento na kailangang bayaran sa auction na ito.

Sa tabi ng driver niya, ako naupo.

Nakita ko sa salamin na isinandal ni Master Dryzen ang ulo niya sa upuan.

Ipinikit ang kanyang mga mata.

Impossibleng wala siyang gagawin.

O kagaya din ito kanina, tungkol sa babaeng iniligtas niya. Papalipasin ng ganoon kadali.

Siguro… Oras na ata para kumalma na din ako.

Ngunit nagkakamali pala ako.

“Stop the car.” 

Agad ikina-preno ng sasakyan.

“Give it to me.”

Alam kong ako ang pinagsasabihan niya. Kaya inilabas ko na lamang ang tablet kung saan naroroon ang impormation tungkol sa negosyante kanina.

Napangisi siya matapos basahin ito. Saka pasipang binuksan ang pinto ng sasakyan.

Sa isang iglap nawala ito sa aming paningin.

Lumabas din ako at mga tauhan niya.

Agad akong napa-konect sa base namin kung saan naroroon ang tauhan ko at tina-track nila ang bawat kilos ni Master Dryzen.

Nalalaman ng team kung nasaan si Master Dryzen, sa tuwing nawawala na lang itong bigla.

Dahil kapag hinayaan namin na gumawa ng gulo ang dragon na yun, kami lang naman ang mapaparusahan ng deity. Siyang nangangalaga ng kapayapaan sa mundong ito.

“His location?”

“Data transfer to your system, Sir Venal.”

Saka ko tinignan ang tablet ko.

Bumalik ako sa loob ng sasakyan.

Di nga ito maganda.

Papunta si Master Dryzen sa lugar kung nasaan ang negosyanteng hinayaan niyang matalo siya.

Tss. Malaki naman ang chansa niya na ipanalo ang item diba?

Bakit niya hinayaan?

Sinasabi ko na nga ba hindi niya papalampasin ang pangyayaring to.

O baka nakikita niyang bagong laruan ang mayabang na matabang negosyante kanina?

Saka di talaga maganda kapag palagi na lang nanalo.

He knows the next target.

He is that greedy.

The wealth of the businessman.

Nakarating kami sa bahay inuman na ang kinikilala lang mga mayayaman sa lipunan.

Nagkalat ang tauhan ng ilan. Ngunit alam kong wala sa loob si Master Dryzen… Nasa kagubatan.

Naririnig ko sa malayo ang pagkaladkad niya sa negosyante.

Nagmamakaawa na ito sa kanya.

Ang pagaspas ng dahon at patak ng natitirang ulan…

Napapikit na lamang ako, ng marinig ko ang hiyaw ng kawawang nilalang.

Napabuntong hininga ako ng iminulat ko ang aking mga mata.

Napatango ako sa mga tauhan ko.

“Do the clean-up operation.”

Mga tauhang maglilinis ng krimen na ginawa ni Master Dryzen.

Natagpuan ko si Master Dryzen na hawak ang isang singsing.

Pinakita niya sa akin. May ngiti sa labi at ang kamay nito duguan. Di ko na nagawa pang tumitig sa biktima niya.

Yung singsing ba ng negosyante ang dahilan kung bakit hinayaan niyang makuha ang huling item sa auction?

“Do you think, ito na singsing na hinahanap natin?”

Di ko alam ang isasagot ko.

Oo, kaya mahalaga sa kanya ang mga bato, dahil ito lang ang susi para makabalik siya sa mundo. Katapusan na ng parusang ibinigay sa kanya ng nakakataas.

Isinuot ni Master Dryzen sa daliri niya ang singsing.

Naghintay kami… pero walang nangyari.

Napa-ismid ulit siya at natawa sa sarili.

Hangang sa narinig kong, mahina itong napamura. At sa isang iglap ulit nawala na naman siya sa harapan ko.

Na-iwan ang singsing at ang bangkay ng isang tao.

Napalapit ako dito.

Napa-iling ako.

Isinuot ko ang gloves saka isinara ang mga mata nito. Saka ibinalik ang singsing na siyang dahilan ng pagkamatay niya.

Di ko alam kung ano ang gagawing kwento sa nangyaring krimen. Pero may tiwala naman ako dahil magagaling ang tauhan dito ni Master Dryzen.

At di naman ako kukuha ng mga tao na siyang ikakalagay namin sa panganib.

Sa pagpasok ko sa sasakyan na naghihintay, wala si Master Dryzen.  Kinumpirma ng isa na hindi ito nagpakita sa kanila. Napatingala na lamang ako sa kalangitan. Ang liwanag ng buwan muling sumisilip sa ulap.  

Ungol ng mga taong-lobo ang naririnig ko sa paligid.  

Ang mga lahing nagbabadyang papatay kay Master Dryzen, kapag nalaman nila kung sino nga ba ito.

Tagu-taguan. Maliwanag ang buwan…

Kailangan na ilihim at itago ni Master Dryzen ang kanyang pagkatao.

Tinignan ko muli ang tracker.

Alam ko na malalim na naman ang iniisip ni Master Dryzen.

Bata pa ako, alam ko na ang drama niya sa kanyang buhay. Ang hangad lang naman niya mahanap ang susi at makauwi sa kanyang mundo.

Hindi ito ang tahanan niya. Alam niyang hindi siya nabibilang sa mundong ito.

Sa katagal-tagal na pananatili niya sa mundong ito. Nangungulila siya sa iniwang minamahal sa mundo nila.

Dinala kami ng sasakyan sa gusali na pamamay-ari ni Master Dryzen.

Napakataas. Sa gusaling ito, itinatago ni Master Dryzen ang kanyang pagkatao.

Uulitin ko, ang mundong ‘to ang nagdudusa sa mga ginagawa niya. Binabalik ang parusa mismo sa mga naninirahan dito.

Naghihintay kami sa may rooftop. Parating na siya.

Naghihintay ang chopper na siyang magdadala sa kanyang pamamahay.

At nagsiyukuan kaming lahat ng maramdaman namin ang kanyang aura.

Umangat ang paningin ko.

Nakatitig na ako ngayon sa harapan ng nilalang na mas pinili atang mapag-isa. Sa kabiguan na mahanap ang matagal nang bagay na gusto niyang mahawakan.

“Is that key really existed? O sadyang pinaglalaruan lang nila ako!”

Sa may distansya biglang malakas na kumulog at sinundan ng nakakatakot na kidlat.

Di ko na ata kailangan sumagot.

Napasenyas na lamang ako sa tauhan na may dala ng roba niya. Hubad na naman kasi ito. At lahat ng babaeng makakakita sa kanya ay mababaliw sa anyo niyang ito.

Nang ma-isuot sa kanya ang roba, agad na inilahad ko ang naghihintay na chopper.

Ang tirahan niya, ang tinaguriang Blue Mansion.

Usapan na ang nakatira talaga ay isang dragon.

@Death Wish