แนะนำ

กันต์ (ปี 3 คณะวิศวกรรมศาสตร์)

อายุ : 21

สูง : 185 เซนติเมตร

นิสัย (ตามที่คนอื่นเห็น) : เป็นนักเรียนตัวอย่าง บุคลิกพูดน้อย มืดมน เฉิ่มเชย ไร้สีสัน มักจะสวมสเวตเตอร์ไหมพรมปิดจนถึงคอเป็นประจำทั้งที่อากาศเมืองไทยแสนจะร้อนอบอ้าว คนทั่วไปคิดว่าติ๋มและดูน่าแกล้ง แต่ทว่าเพราะอยู่กับกลุ่มเพื่อนตัวท็อปที่มีบุคลิกน่ากลัวเหมือนกับนักเลง จึงไม่เคยมีใครกล้าแหย็มกับเขามาก่อน

"ใครจะรู้ ว่าหน้าที่แสนจะ kitty แต่ทว่า Body กลับเต็มไปด้วยTattoo!"

ปอย (ปี 1 คณะบัญชี)

อายุ : 19 ปี

สูง : 165 เซนติเมตร

นิสัย : จิตใจดี เรียบร้อย หัวอ่อน ไม่กล้าตัดสินใจอะไรด้วยตัวเอง เพราะถูกที่บ้านกดดันมาตั้งแต่เด็ก

"แอบรักรุ่นพี่โรงเรียนเดียวกันมานาน จนตามมาเข้าเรียนที่มหาลัยเดียวกัน และก็หวังว่ารุ่นพี่ที่แสนจะจืดชืดในสายตาของคนอื่นจะไม่ถูกใครแย่งไปซะก่อน"

เพราะว่ารัก.....ก็เลยยอมให้เขาทำร้าย ดันเห็นกงจักรกลายเป็นดอกไม้

ยิ่งห้ามยิ่งเตือนหัวใจตัวเองเท่าไหร่ก็ไม่ฟัง

จะเป็นยังไง ถ้าวันหนึ่งเราได้รู้ว่าคนที่แอบชอบมาตั้งหลายปี เขาไม่ได้เป็นแบบที่เราคิด เขาไม่ได้ใสซื่อเหมือนที่แสดง เขามีอีกด้านที่เราไม่เคยรู้จักมาก่อน ทุกสิ่งที่เคยคิดว่าเขาเป็น และมันทำให้เราหลงใหลในตัวเขา มันไม่มีอะไรจริงเลยสักอย่าง เราจะทำอย่างไร จะเดินหน้าต่อไป หรือจะถอยหลังกลับ ความสัมพันธ์บางอย่างก็เหมือนกับการที่เราหยิบงูขึ้นมาอุ้มไว้ในอ้อมแขน ปล่อยให้มันรัด ให้มันพันรอบตัวโดยที่ไม่ทันสังเกต ไม่ได้เฉลียวใจ เพราะคิดว่ามันไม่มีพิษภัย แต่ลืมไปว่ามันก็สามารถกินเราได้เช่นกัน เช่นเดียวกับการที่เราเอาตัวเข้าไปในชีวิตของใครคนหนึ่ง ได้ทำความรู้จักแล้ว เอาตัวเข้าไปข้องเกี่ยวไปผูกพันแล้ว ก็ไม่อาจสลัดทิ้งได้โดยง่าย ถึงแม้เราจะพยายามที่จะทอดถอนตัวออกมาแค่ไหน ก็ไม่อาจหลีกหนีได้พ้น

กึก ๆ ๆ ๆ ๆ

เอี๊ยด ๆ ๆ ๆ ๆ

“ฮึก!...อึก พี่กันต์...หนูเจ็บ”

“ปล่อยเดี๋ยวนี้เลยนะ ฮึก ๆ ถ้ารู้ว่าพี่เป็นคนแบบนี้หนูจะไม่มีวันตามพี่มาเด็ดขาดเลย” คนตัวเล็กเอ่ยด้วยน้ำตานองหน้า

 

“จำเอาไว้เป็นบทเรียนซะ”

“คราวหลังจะได้ไม่มองคนแค่ภายนอกอีก”