Nakapikit pa rin ‘yong mata ko no’ng nakarinig ako ng ilang ulit na pagkatok mula sa aking pinto. Nako! Si Manang na naman ‘yan.
"Ainah? Iha, pinapapunta ka na ni Sir Theo sa ibaba para sabay na daw kayong kumain ng agahan," pag-i-explain sa akin ni Manang sa labas ng aking kuwarto. Buti na lang at hindi sound proof ito at naririnig ko pa rin siya.
"Manang pakisabi kay Grandpa na bigyan muna ako ng at least 10 minutes please." Akala ko ay may sasabihin pa siya subalit wala na akong narinig na nagsalita siya. Narinig ko na lang ‘yong kalabog ng mga paa niya papalayo.
It's been 8:30 in the morning pero wala pa rin akong balak na tumayo at mag-almusal. Tinatamad na naman akong gawin ‘yong daily routine as always. Konti lang ‘yong nainom kong alak kagabi sa bar pero nagkaroon pa rin ako ng headache. Ganoon ba talaga kalakas ang epekto sa akin no’ng alak? Hindi lang ‘yon ang rason kung bakit sumasakit ‘yong ulo ko, mas lalo siyang sumasakit kapag naaalala ko ‘yong buwesit na si Treckk! Kung nakakapatay lang ‘yong isipan ko, matagal na siyang nilalamayan ng angkan namin. Binalot ko ulit ‘yong katawan ko ng comforter kaya nagmukha tuloy akong snail na nasa loob nito. Pakialam ba nila kung ganito ako matulog.
Mayamaya pa ay may narinig na naman akong sunod-sunod na pagkatok. Si Manang talaga oh, wala pa ngang ten minutes pero kinukulit na naman ako. Hindi ba siya marunong magbilang ng oras? Instead na pansinin ko ‘yong pagkatok na ‘yon ay nagpanggap na lang akong tulog. Wala pa rin naman siyang magagawa kung matutulog ako dahil ini-lock ko naman ‘yong pintuan. Wala akong balak na magpa-istorbo sa tulog ko. Sa wakas ay tumahimik naman.
"Wake up." Narinig kong may nagsalita saka inalisan ako ng kumot.
"Manang naman. Wala pa namang ten minutes oh." Kinapa ko ‘yong phone ko sa study table ko saka inabot sa kanya para makita niya ‘yong ebidensiya. Hindi na ako nag-effort na buksan ‘yong mata ko kasi nga tinatamad pa ako. Gusto ko pang matulog. Tinapik niya pa ako ng ilang beses kaya nainis na ako.
"Ano ba!?" sigaw ko kaya napilitan na akong gumising. Ang kulit kasi.
"Grandpa's waiting," sabi niya ng madiin na tono. Wait? Bakit siya nakapasok sa kuwarto ko? Akala ko ba lock ‘yong pinto? I'm so sure ini-lock ko ‘yon.
"I have my ways." Sagot niya naman. Mind reader ba siya? Or ano? Vampire? I stared at him for a moment saka tumayo at hindi siya pinansin. Isipin mong hangin lang siya Ainah. Kunyari walang kang nakikita, kaluluwa niya lang yan dahil may third eye ako.
"Grandpa's waiting downstairs," pag-uulit pa niya sa akin sa pangalawang beses pero ‘di ko pa rin siya pinansin. I saw his jaw tightened.
"Ano ba Ain!? What's your problem?" He tried to keep his voice in a low tone.
"Problem?! God Treckk! Isipin mo kung ano ‘yong ginawa mo kagabi! You lied to me! Hindi pa ako pinauwi ni Grandpa. It's all your decision!" sigaw ko naman pabalik sa kanya. Kung ‘di lang niya ako ininis kagabi e ‘di sana hindi kami nagbabangayan ngayon. It's all his fault kung bakit wala ako sa mood ngayon. Lahat na lang pinapakialaman niya.
"Sinunod ko lang si Grandpa Ainah. He trust me. Sa akin ka lang niya pinagkatiwala," pagrarason niya naman.
"But that doesn't mean na kailangan mo nang pakialaman ‘yong gusto kong gawin," naiinis namang tugon ko.
"Pinapalayo lang kita sa lalaking ‘yon." Tumaas ‘yong isang kilay ko dahil sa naging sagot niya. Bakit? Hindi ko rin naman siya pinigilan na tingnan ‘yong babaeng ‘yon kagabi. Hindi ko naman siya pinakialaman kagabi.
"Hindi naman kita pinagbawalan na tumingin sa babaeng ‘yon, bakit ako pinapakialaman mo?" tanong ko pabalik sa kanya na ngayon ay parang naiinis na.
"Tumingin lang ako pero hindi ako lumapit Ainah," pagbibigay kahulugan niya sa sinabi niya.
"Come on Treckk! Hindi naman ako ‘yong lumapit sa lalaki. Siya ‘yong kusang lumapit."
"That's it Ainah! Kinausap mo pa rin siya. I just don't want any baggage to lift whenever what happens. Grandpa ask me to protect you kahit ‘di ko gusto, what choice do I have? Yes is the only option. Hindi ko siya puwedeng tanggihan." I silenced for a moment. That's the problem. He just keep on looking at me because Grandpa ask him to.
"Oh I've remember that you're always be the favorite Treckk kaya ayaw mong ma-disappoint siya. Whatever! Will you just get out of here?" tanong ko habang nakaupo ako sa dulo ng kama.
"Take a bath then we'll eat downstairs. Grandpa's waiting," he said sabay tingin sa relo niya na para bang naiinip na. Nagkunwari na lamang akong hindi siya narinig at muling tumalukbong sa kama. Mas nanainisin ko pang matulog kaysa naman makasama siya sa hapag kainan. No way.
"Maliligo ka or ako mismo ‘yong magpapaligo sa iyo? Trust me Ainah, gagawin ko talaga ‘yon." Aaminin ko, nakakatakot siyang magsalita ngayon pero hindi sapat ‘yon para kikilos na ako. Maraming beses na niya ‘yang ginamit na tono kapag nagagalit siya kaya malamang ay nasanay na ako.
"Whatever Treckk," sagot ko naman sa plain na tono.
"Don't try my patient Viss." When he starts to call me with my first name, alam ko nang sobra na siyang galit niyan. I just hid my smile behind my sheet. At least, sa ganitong paraan nagalit ko siya. I really love seeing him angry.
"Oka– Shit! Treckk! Ano ba!? Let go of me!" Kahit anong pigil ko sa kanya sa pagkaladkad sa akin papuntang banyo ko ay hindi pa rin gumagana. Kahit gustuhin ko man kumawala pero ang higpit ng hawak niya sa braso ko. I wouldn't be anymore surprise if I'll have bruises for this. He's shit.
"Don't–" He started undressing me kaya mas lalong uminit ‘yong ulo ko.
"Stop this Treckk! Ano ba!? Maliligo na nga ako," I exploded. Sumusobra na talaga siya. I don't actually hate him for doing this. What I hated the most is that he can really annoys the hell out of me. He watches me for a moment until smirk plunged into his lips.
"Good girl. Kailangan pa talaga kitang kaladkarin para sumunod ka. You know what Ain, I really love watching you being annoyed by me. Keep inspiring me to be motivated in doing that everyday. It will always be my heaven." Hearing those from him, the only response I think I knew is to roll my eyes.
"Fuck you Treckk. Fuck you." Mas nainis pa ako no’ng tumawa siya sa sinabi ko.
"Sure. I really love that Ain. With all my permission, yes you can do it with me."
"Shut up!"
"I don't mind if you'll invite me in here with you. We can both take a bath." Ginamit niya pa ‘yong husky voice niya. Nakakasuka talaga.
"Get out Treckk. You're a shit." He glances at his watch then turn his head back to me.
"30 minutes, I'll wait for you outside," He said as he turned his back on me.
Thirty minutes later, natapos na nga ako at naisipan ko nang lumabas mula sa banyo.
I spotted Treckk laying in my bed staring at the ceiling habang ‘yong mga kamay niya ay nasa likuran ng ulo niya. No’ng namalayan na niyang tapos na ako ay tumayo na siya at inaya akong bumaba na. Tahimik lang kami no’ng bumaba kami. Panay bati sa amin ‘yong mga maid na nadadaanan namin patungong kusina kung saan naghihintay na daw si Grandpa but suddenly when we entered in the kitchen, it is the only two of us.
"Akala ko ba, hinihintay na tayo nina Grandma?" nakakunot noong tanong ko sa kanya noong nakaupo na kami pareho sa harap ng hapag kainan. He showed no emotion. Back to his old ways.
"Nah, they didn't wait us anymore ang tagal mo daw kasi. They are in hurry so they never had the chance to bid goodbyes. And please, wala ng angal pa at kumain na tayo." I sighed. No way isn't an option. Gutom na rin naman ako, isa pa ay mahirap tanggihan ‘yong mga pagkain na nasa harapan ko. Kanina pa ako natatakam.
Please basahin niyo pa rin ang whole details na nakasulat dito :) May laman naman ito kahit papaano. So anyways someone nominated me to write some facts about myself. Thanks for nominating me @cjherradura :)13 Things about me :)1. I am a faithful believer in God kahit di halata :) dahil nagsusulat ako ng ganitong klaseng genre. 2. I am a bibliophile. Addicted ako sa books at sa pagbabasa. Addicted ako sa pagsimhot ng amoy ng mga book pages. Mahilig ako sa book Collection :) Haha inulit ko lang :)3. May collection rin ako ng mga SLAM DUNK slash SAKURAGI stuff. Most of the time Crush ko yung mga Hollywood actors and actresses rather than those puppy love sa high school/College.4. I am a pure Filipina. Nagsasalita ako ng tagalog, English at bisaya. I am proud to be a Dabawenya :)5. Anti-social ako. Madalas nasa bahay lang, nasa library o sa class room lang basta kaharap ang libro o notebook with pen. 6. People I already met says that S
Hi! I miss you so much guys. Noon may nag-ask kasi if published na po ba ito, sadly hindi pa ako nakapagself published but for now, opo magse-self published po ako. Sa mga gusto pong magpasabay at umorder, please comment po or message me directly sa facebook which is SecludedFantasy WP.Don't worry guys, may time pa sa pag-iipon :) And I'll make sure na hindi siya aabot sa 500.00 and up yung price. Baka lesser lang niyan with the inclusion of shipping fee na rin yan.First is Tempted tsaka isusunod ko yung Slaved at Indebted.-With my signature and dedication po.-Freebies? I am still planning about it po.-Inclusion of special chapter nina Vince and Ainah.-Questions? Yes po you can ask me freely about it. Thank you po. I really miss you so much guys. With Lots of Love-SecludedFantasy
Nagising ako dahil sa nararamdaman ko na ang sinag ng araw na dumampi sa aking balat. Randam ko rin yung paghaplos ng maliliit na kamay ni Vin sa mukha ko. Pinaglaruan pa niya yung bawat parte ng aking mukha. Pilit niyang ipinabubuka yung mga nakapikit ko pang mata. Ilang ulit niya ring pinisil yung ilong ko. Akmang napangiti ako sa ginagawa niya pero nakapikit pa rin ako. Naramdaman ko ang pagtayo niya sa kama. Pangilang beses siyang tumalon-talon don para gisingin lamang ako. "Mommy! Mommy!" sumigaw na talaga siya. Sinubukan niya pang hilain ang aking kamay para bumangon ako pero di niya kaya yung bigat ko. "Wake up mommy!" At his third attempt of waking me up ay doon na ako dumilat. Ngumiti ako sa anghel na bumungad sa harapan ko. Isang anghel na kamukha ng lalaking mahal ko. "Mommy your awake! Yehey! Nagising nga kita! Job well done!" masayang saad pa niya. I kissed him at his forehead at hinalikan niya ako pabalik sa pisngi. "Where's da--""Say
Everything seems falling to its place. Ganun naman siguro palagi. Pero wala pa ring kasiguraduhan ang buhay. Gigising kang maayos ang lahat hanggang sa mapagtanto mo na lang na ang gulo na ng mundo mo.It's been days since that incident happened. Hanggang ngayon ay pareho pa rin akong walang balita sa kanila. I never any news from them. Wala silang binanggit kay Fhea. Hindi ko rin alam ngayon ang tungkol kay Trojan. At ni hindi pa kami nag-uusap ni Treckk since that night kahit alam ko na ang lahat dahil ipinaliwanag niya. Akala ko rin ay babalik na siya sa kompanya pero hindi ko pa rin siya nakikita hanggang ngayon. Mahal ko pa rin naman siya. Sa bawat pagtibok nito ay siya lang tanging rason ng puso ko. Silang dalawa ng anak ko. Gusto ko mang bigyan siya ng pagkakataon pero may parte pa rin sa akin na natatakot nang magtiwala. Natatakot akong humawak ng isang pangakong walang katiyakan. Ayoko nang hawakan ulit ang salitang di naman pala para sa akin. I
Saglit ay napatigil ako sa may bodega nung may narinig akong tila nag-uusap. Kilala ko ang boses na iyon. Labis akong nadismaya dahil sa narinig ko. Hindi ko aakalain na magagawa niya iyon pero ako na mismo ang nakasaksi. Ako na mismo ang nakarinig sa lahat.It's him. It's Trojan. I can't believe that it's all a plan. Lahat ay plano lang pala. "Fuck that bullshit Fhea! You're getting on my nerves!" boses iyon ni Trojan. "What?! Sinabihan lang kitang gawan mo nang paraan para di sila mag-usap. Pagsabihan mo yang babaeng yan na tantanan niya yung asawa ko. Treckk's mine. Tell her to back off!" hindi ako nagkakamali at boses iyon ni Fhea."Don't tell me na bahag na pala ang buntot mo dahil lang sa babaeng yan? Ganyan ka pala magmaghal Trojan? How nice of you." narinig ko pang panunuya sa kanya ni Fhea."You better shut up bitch! Ako na ang gumawa ng paraan noon para magkalayo sila. So it's your turn to make your moves now. And it's your fault in the first pla
Saktong pagtingin ko sa orasan ay 6:30 p.m na. Hindi ko na namalayan ang oras. Itinuon ko lang ang atensyon sa mga paper works buong magdamag. Buong araw akong lumagi sa kwarto ko at mas minabuting trabahuin na lang ang mga papeles sa kompanya kaysa naman sa wala akong gagawin kundi ang tumunganga at tingnan kung gaano sila kasaya.I sighed at the thought that I needed to go downstairs para sa business party ngayong 7:00 ng gabi.Hindi pa lang nagsisimula ang kasiyahan ay gusto ko nang matapos agad ang gabing ito. Nakaupo pa rin ako sa kama. Kakatapos ko lang maligo pero wala akong planong suotin ang damit na nakaratay at inihanda nila para sa susuotin ko. Balak kong titigan lang ito magdamag. Ayokong lumabas mula rito sa kwarto ko. Ayokong masaktan na naman ako sa makikita ko.Hindi ako martyr na tulad ng iba. Na kahit nasasaktan na ay pinipilit pa ring harapin sila para lang sabihing malakas ako. Sawa na akong maging malakas. I used to be brave for two y