Share

CHAPTER 5

Author: Kayla Sango
Dahan-dahan akong nagising, parang pusang tamad na nag-inat pagkatapos ng isang gabing sobrang sulit.

Yung kumot, ang lambot, dumadampi sa balat ko, at buong katawan ko ay masarap na masakit. Yung tipong sakit na masarap, na galing lang sa isang gabing sobra, sobra talagang sulit.

Napabuntong-hininga ako bago ko idilat ang mga mata.

Tapos, lumingon ako sa kabilang side ng kama, ready na ulit kumapit sa mainit at maskuladong katawan na dapat nandun.

Pero anong nakita ko?

Wala.

Walang Damian. Walang malalim na hininga. Walang kamay na aabot sa 'kin para sa isa pang round ng morning sex.

Great! Iniwan ako ng gigolo.

Pumikit ako sandali at huminga nang malalim.

Ni wala man lang breakfast? Wala man lang sweet note na “I had a great night, let’s do it again”?

What a cheap playboy.

Okay, hindi cheap. Mahal siya. Sobrang mahal.

At alam kong ganito nga mangyayari.

Pero bakit parang may kumikirot sa dibdib ko, yung inis na halong disappointment?

Maybe… baka pwede ko pa siyang makita ulit. Kung makakatipid ako, baka kayanin ko pang bayaran siya para sa isa pang gabi...

No, no, no!

Umiling ako nang mabilis, tinaboy yung thought na parang lamok na istorbo.

“You’re losing it, Helga. He’s just a gigolo… He did with you exactly what he does with everyone.”

Seriously? I was actually thinking of spending my little money on him? God, help me.

Pero kahit ganun… kahit simpleng “It was amazing, baby, sleep tight” sana man lang, ano?

Tumayo ako mula sa kama, nakabalot sa kumot, nagmumura nang mahina habang naglalakad papunta sa sala ng suite. At doon ako napatigil.

May handa na almusal. Hindi basta-basta, kundi parang pang-royalty.

Napakurap ako.

Golden croissants. Exotic fruits. Kape na nasa sobrang mamahaling porcelain na baka mas mahal pa kaysa renta ko.

Napakunot ang noo ko.

“Uh… weird. Did I accidentally pay for a premium combo?”

Pero bago pa ako makapag-isip pa, kumulo ang tiyan ko. At kung nandyan ang pagkain, ibig sabihin, akin yun.

Umupo ako at kumain na parang wala nang bukas.

Pagkatapos kong lamunin ang worth ng isang maliit na bansa, dumiretso ako sa banyo. At least iniwan ako ni Damian ng five-star shower.

At grabe yung shower! Ang daming buttons, parang cockpit ng spaceship. Limang minuto lang ako naglalaro ng iba’t ibang water jets, parang batang may bagong laruan.

Pagkatapos ng malupit na shower, bumalik na sa reality ang utak ko. May trabaho pa ako.

Cellphone ko? Nakapatay.

Dignidad ko? Almost dead.

Commitment ko kay boss? Unfortunately, alive and kicking.

Wala nang point na umuwi pa bago pumunta sa work, kaya dumaan na lang ako sa maliit na shop at bumili ng simpleng jeans at comfy na blouse. Hindi ko trip pumasok sa work na naka-party dress, thanks.

After an hour, nakapasok din ako sa shop, pagod pero buhay.

Or at least, yun ang akala ko, hanggang sa makita ko kung sino ang naghihintay sa akin.

Nanlaki ang mga mata ko. Parang nakuryente ang puso ko. Nabitiwan ko yung bag ko at bumagsak yun sa sahig nang malakas.

“Holy shit!” napasigaw ako, sabay takip ng kamay sa bibig ko.

Si Damian. Nakangiti. Maayos ang suot. At walang kahihiyan, nakatayo dun na parang may karapatan siyang guluhin ang totoong buhay ko.

“What are you doing here?” lumabas yung tanong ko na matinis, halos hindi ko sariling boses.

Ngumiti siya nang tamad.

“Missed me, baby?”

“Don’t call me that.” Mabilis kong nilibot ng tingin ang shop, baka may makarinig.

“You didn’t seem to mind it last night.”

Bastos!

Hindi ako in the mood sa laro niya. Hindi pagkatapos niyang iwan ako na parang cheap delivery.

Biglang sumulpot ang boss ko, tuwang-tuwa.

“Helga! Buti nandito ka na! We have a VIP client! He specifically asked for you.”

Napataas ang kilay ko.

“What?”

Nakangiti lang si boss, wala talagang idea sa yabang ni Damian.

“Mr. Avelino wants to buy a wedding dress, and he wants you to assist him.”

Nanunuyo ang lalamunan ko.

Tumingin ako kay Damian, tapos kay boss, tapos balik kay Damian.

Doon ko lang na-realize. Niloloko niya ako.

“Seriously? Now you have some weird fetish with wedding dresses?”

Ngumiti siya, obvious na natutuwa sa reaksyon ko.

“Maybe.”

Tumalikod ako kay boss.

“Are you sure… he actually wants to buy a wedding dress?”

“Of course! He already looked at some models, but he said he wants your opinion.”

Binalingan ko ulit si Damian.

“What are you up to?”

Tilt lang siya ng ulo.

“Come on, Helga. You sell wedding dresses. I need one. What’s weird about that?”

EVERYTHING, DAMIAN! The weird part is everything!

Pero andyan si boss, mukhang madi-disappoint at baka i-fire ako kung magre-refuse.

Kaya napapikit ako at huminga nang malalim.

“Fine. Let’s just get this over with.”

Sa susunod na 20 minutes, pinapakita ko sa kanya yung mga dresses. Lahat tinatanggihan niya. Obvious na nandito lang siya para i-torture ako. Para makita akong magpigil. Para mag-enjoy habang iniisip kong ihampas ang hanger sa mukha niya.

“And this one?” sweet at professional ang boses ko, pero sa isip ko, sinusundot ko siya ng hanger.

“You look gorgeous when you’re pissed.”

Nag-crash yung utak ko.

“WHAT?!”

Nagkibit-balikat lang siya, hawak ang isa pang dress, itinapat sa harap ko na parang ini-imagine akong suot o, worse, hinuhubad yun.

“I’m just trying to decide…” sabi niya malakas, para marinig ni boss. Pero bigla niyang binaba ang boses, pilyo. “…if you look better pissed off… or when you’re coming.”

Nanigas ang buong katawan ko.

“Damian!” bulong ko, namumula ang mukha.

Ngumisi lang siya, parang demonyo.

“Would be nice to test it again. But meanwhile…” dumulas ang tingin niya sa katawan ko, inangat ang dress sa harap ko, nagkunwaring sinusukat. “This looks good, but I think something bolder would fit you more, don’t you agree?”

“Damian, do you want a dress or you’re just here to ruin my day?” pinandilatan ko siya.

Nagkunwari siyang nag-isip.

“Both.”

Sumirit ang init sa ulo ko.

“Now show me your favorite.”

Napasinghap ako.

“My what?”

“Your favorite wedding dress.”

Napatitig ako sa kanya.

“You want to know my favorite?”

Kinuha ko ang iconic na gown ng Maison Deveraux, pinakamahal at pinaka-exclusive sa shop. Dahan-dahan kong hinaplos ang tela, ramdam ang lambot ng seda. Para talaga siyang gown ng reyna, yung tipong dream dress ng kahit sinong bride.

At oo, sobrang mahal.

Huminga ako nang malalim, inangat yung gown, at tumingin kay Damian, handa sa panibagong pang-aasar.

Pero tumingin siya sa akin, tapos sa dress.

At bigla niyang sinabi ang linyang nagpahinto sa puso ko.

“I’ll take this one.”

Napakindat ako, hindi makapaniwala.

“Excuse me… what?”

“I’ll take this dress.”

Parang sumayaw ang sikmura ko sa duda.

“What for?”

Itinaas niya ang kilay, parang obvious ang sagot.

“For my fiancée.” Huminto siya saglit, tapos ngumiti, sobrang amused. “Or do you think someone buys a wedding dress just to walk in the park?”

Naglaho ang utak ko.

“YOU’RE ENGAGED?!”

Oh shit. Natulog ako sa kama ng isang lalaking may fiancé? Bumara ang lalamunan ko habang nilalamon ako ng guilt.
Continue to read this book for free
Scan code to download App

Latest chapter

  • That Gigolo Turned Out to be a Billionaire   CHAPTER 100

    “May ideya ba kayo ng gulong ginawa ninyo?” si Javier nakatayo sa gitna ng sala, kumakaway ang mga kamay na para bang isang tunay na Italian na inis na inis. “Napilitan akong gumawa ng kwento na nahulog si Benjamin sa hagdan para lang maipaliwanag yung nabali niyang ilong at dugong mukha!”Si Damian, na ngayon ay naka-dark blue cotton shirt na malinis, ay tahimik lang at walang ekspresyon, kahit halatang nagsasalita na ng ibang kwento ang pasa sa pisngi at hiwa sa kilay niya.“Gerardo believed it?” tanong niya, bale-wala sa kanya ang galit na pagkilos ng pinsan.“Not even for a second.” Umupo si Javier sa sofa katabi ni Via. “Pero nagkunwari siyang naniwala, at baka mas masama pa yun. At yung dalawa…” Umiling siya. “Si Crystal literal na nagtatapon ng mga damit sa maleta. Umalis sila na parang nasusunog ang bahay.”“Well,” sabi ni Damian, naupo sa armchair sa tapat nila, bahagyang pinapakita ng katawan ang sakit sa tagiliran. “Yun naman talaga ang gusto ko. Na umalis sila agad.”U

  • That Gigolo Turned Out to be a Billionaire   CHAPTER 99

    Sumara ang pinto ng kwarto sa likod namin na may mahinang tunog. Dumiretso si Damian sa banyo, binubuksan ang mga butones ng kanyang duguang damit gamit ang mabilis at galit na kilos. Sumunod ako nang may alinlangan, patuloy pa ring iniisip ang mga nangyari sa hardin.“Hubarin mo ang damit mo,” sabi ko, habang pumapasok sa maluwang na banyo kung saan binuksan na niya ang cabinet ng first aid kit. “Kailangan kong makita kung gaano kalala ang damage.”Tumingin siya sa akin, halatang pagod pero may halong pagiging matigas ang ulo na parang bata.“I'm fine. Mostly it's his blood.”“Hubarin mo ang damit mo,” ulit ko, mas matatag ang boses ko. “Now.”Siguro may bigat ang tono ko kaya naintindihan niyang hindi ako papayag sa pagtutol. Huminga siya nang malalim at tuluyang hinubad ang sira niyang damit, inilantad ang dibdib na kahit sa ganoong sitwasyon, imposibleng hindi mapansin. Pero agad na napunta ang atensyon ko sa lumalabas na pasa sa kanyang kanang tagiliran.“Bruise lang,” bulon

  • That Gigolo Turned Out to be a Billionaire   CHAPTER 98

    Ang boses ni Damian ay parang talim na tumagos sa hangin. Nakatayo siya sa bungad ng maliit na labirinto ng mga halaman, at hindi ko pa siya nakitang may ganoong ekspresyon sa mukha. Hindi lang galit, isa iyong matinding poot, parang isang pangakong may kasamang dahas na pinipigilan lang ng kaunting kontrol.“Damian.” Mabilis na bumawi si Ben, inayos ang kanyang coat. “Just a friendly conversation with your… wife.”“Lumayo ka sa kanya. Ngayon.” Umabante si Damian ng ilang hakbang, bawat galaw niya halatang puno ng tensyon.“Hindi naman siya mukhang tumatanggi hanggang ilang segundo lang ang nakalipas.” Tumingin si Benjamin sa akin, may masamang kislap sa mga mata.“Tinangka niyang hawakan ako,” sabi ko agad, nanginginig ang boses ko sa adrenaline. “He knows about…”“Tungkol sa interesting na deal na meron kayo?” singit ni Ben, may malupit na ngiti sa labi. “Fascinating arrangement, I must say. Very practical.”Para akong nanood ng aksidente sa slow motion. Nakita ko mismo ang san

  • That Gigolo Turned Out to be a Billionaire   CHAPTER 97

    Unti-unting bumababa ang hapon sa lupain ng Avelino, at kumikislap sa mga ubasan ang kulay ginto at kahel. Pagkatapos ng maghapon na pahinga, na si Damian mismo ang nagbantay sa pag-inom ko ng gamot at tubig na parang masyado siyang seryoso doon, pakiramdam ko ay mas malakas na ako at kaya ko nang lumabas ng kwarto.Naglakad ako sa hardin, humihinga nang malalim sa sariwang hangin na matagal ko ring hindi naranasan. Halos wala na ang Virus, naiwan lang ang konting panghihina at gutom na unti-unti nang bumabalik matapos ang ilang araw na puro sabaw at likido.Gusto ni Damian na samahan ako, pero tinawagan siya ni Javier tungkol sa investors na Hapon. “Ten minutes,” pangako niya, hinalikan ang noo ko bago bumalik sa loob ng bahay. “Don’t go too far.”Ang hardin ng mansion ay parang maze ng mga halamang maingat na ginupit at mga klasikong estatwa. Sabi ni Lolo Gerardo, replica raw iyon ng isang hardin sa Toscana na dinisenyo pa ng tatay niya noong ipinagawa ang mansyon.Nakakita ako n

  • That Gigolo Turned Out to be a Billionaire   CHAPTER 96

    Nagkatitigan ang dalawang lalaki na parang tumigil ang oras. Napansin ko na pigil pala ang hininga ko, at mahigpit kong hawak ang railings ng hagdanan.Sa wakas, lumitaw ang mabagal at kalkuladong ngiti sa mukha ni Ben.“Clear.” Umusad siya paatras ng kalahating hakbang, binigay ang espasyo pero hindi ang laban. “I just wonder if Lolo feels the same way about this… change of priorities.”“Bakit hindi mo na lang ako tanungin diretso?” Biglang sumingit ang boses ni Gerardo mula sa may hall sa ibaba, ikinagulat kaming lahat.Nakatayo siya sa paanan ng hagdan, nakasandal sa kanyang tungkod, si Cora nasa tabi niya. Matindi ang ekspresyon niya, pero ang mga mata niyang matalas ay walang pinalampas sa nangyayari.“Lolo.” Mabilis nakabawi si Benjamin mula sa gulat. “We shouldn’t bother you with operational matters.”“Ito ang bahay ko at kumpanya ko.” Dahan-dahang umakyat si Gerardo, bawat hakbang mabigat at sinadya. “Walang nangyayari dito na ‘abala’ para sa akin.”Huminto siya sa kinal

  • That Gigolo Turned Out to be a Billionaire   CHAPTER 95

    Pagpasok namin sa mansyon ng Avelino, sinalubong kami ng tahimik na karangyaan. Ang marmol na sahig kumikislap na parang salamin, malinaw ang repleksyon ng mga hakbang namin. Nakaalalay ang kamay ni Damian sa likod ko, isang kilos na parang naging automatic na niya sa mga nakaraang oras.“Virus,” sabi niya, inuulit ang diagnosis ni Dr. Mendes, parang hanggang ngayon iniisip pa rin niya. “At least now we know kung bakit ka nahihilo.”“Everything is always virus,” sagot ko na may mahina pero pilyong ngiti, sabay hubad ng sapatos para maramdaman ang malamig na sahig. “May lagnat? Virus. Sakit ng ulo? Virus. Zombie apocalypse? Sure, Virus lang na super aggressive.”Natawa si Damian, at ang tawa niyang iyon umalingawngaw sa maluwag na hall. Ang ngiti niya, bihira pero totoo, bigla akong nabigla. Parang nawala lahat ng bigat sa mukha niya.“The important thing is you’ll be fine,” dagdag niya habang inayos ang isang hibla ng buhok ko na lumabas sa messy bun ko. “A few days of rest, lots o

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status