"Tss, ang mag-asawa ngang may limang anak nagagawang maghiwalay, kayo pa kayang hindi pa kasal at ni-hindi pa lumalabas ang anak?" Pilosopong tanong ni Sabrina at masama akong tinignan. Hindi ko pa rin inalis ang ngiti sa labi ko.
"It still depends. But it will really happen if you'll going to copy an animal's behavior just to get him from us, just for your desperate satisfaction. And do you even know what kind of animal is it? I'll give you a clue, it's your twin." I smirkingly said. Muli silang nagsigawan ngunit hindi ako nakararamdam ng tuwa. I just wanna go home now, and I am not really comfortable with this.
Kung noon ay ayos lang sa 'kin na makipag-away sa school, o kahit saan, ngayon ay ibang-iba na ang lahat at ayaw ko nang gawin pa 'yon.
These kinds of arguments are very senseless at all.
"Ang kapal naman ng mukha mong sabihin 'yan?!" N
Pigil na pigil ko ang pagtawa. Nakakatawa kasi si Reigan, kanina pa siya parang paranoid na ewan na titingin sa 'kin pagkatapos ay biglang mag-iiwas.Natatawa akong sumubo ng kinakain ko. Hindi rin maaga ang pasok niya ngayon, at sigurado akong dahil kay Acevedo 'yon. Hindi pa rin ako tinatawagan nina King tungkol do'n, ano na kayang nangyari?Pagkatapos naming kumain ay ako na ang nagboluntaryong maghugas ng pinggan. Siya naman ay ginawa 'yung mga activities na pinapagawa sa kaniya na may bayad. Actually ay hindi pa 'ko lumalabas mula kaninang umaga, kamusta kaya ang party kagabi?Pagkatapos kong maghugas ay dumungaw ako sa bintana, maaga pa kaya hindi pa magulo ang mga tao pero ang dami pang gamit kagabi na nagkalat. Hindi pa nila naililigpit."Pst, lalabas lang ako, ha?" Paalam ko kay Reigan, pumayag naman siya agad. Palapit palang ako sa bah
"Lumayas ka na at baka mahaba pa ang pila ng attendance n'yo," Mataray kong sambit at tumutok nalang sa pinanonood ko kahit ang nasa utak ko ay ang pagkainis kay Reigan at Sabrina.Hmp."Okay... Dito ka lang," Aniya at sinulyapan pa 'ko bago lumabas. Parang mas lalo akong nainis.So, hindi niya manlang ako kinulit kung bakit ako nagalit?! Tss!Inulit ko nalang ang episode na pinapanood ko dahil wala akong naintindihan kanina. Sa gitna ng panonood ko ay may kumatok sa bintana. Tumayo naman ako at dinungaw ito."Hello," Bati ko kay Romeo."May dala ulit ako para sa 'yo," Bungad niya. Nagliwanag naman ako at linabas siya. Inalalayan niya 'kong maupo sa mahabang bangko."Galing 'to sa kaibigan kong galing abroad. Eh, hindi naman ako palakain nito
"Okay na, paniguradong magugustuhan 'yan ni kuya," Natutuwang sabi ni Monay nang matapos na naming design-an ang lunch na ginawa ko para kay Reigan. Ihahatid ko ito mamayang lunchbreak nila, at dadaan na rin ako sa kuta ng Vamuivoiré, hindi kasi sila nagpaparamdam, eh."Magugustuhan niya ba talaga 'to?" Tanong ko. Tumango naman si Monay."Siyempre naman po ate, magugustuhan niya 'yan. Ikaw po ang gumawa, eh. Ate, sige na po, ah? Magpapaalam na 'ko, mag-isa lang po kasi sa bahay si Mamon. Paniguradong umiiyak na naman po 'yon." Nalungkot ang tono ni Monay at hinaplos ako sa balikat. Malungkot ko naman siyang nginitian, sandali pa kaming nag-usap at nagpaalam na siyang aalis.Inilagay ko na ang takip ng baunan at nilagay ito sa isang eco-bag kasama ang tumbler na may design na Spongebob. Nang i-check ko ang cellphone ko ay maga-alas tres na rin, mas maiging magpunta na 'ko a
"Let's go," Inalalayan ako ni Evannder sa siko, wala na akong nagawa kun'di ang sumunod nalang sa kanila. Pinagtitinginan kami hanggang sa makapasok sa building. Umaapaw naman ang kaba sa dibdib ko."Ang ganda naman pala sa personal ng asawa ni pareng 'kano," Sambit ni Eros habang naglalakad kami paakyat. Nakaramdam ako ng hiya at nakayukong napangiti.Alam ko namang si Reigan ang tinutukoy niya. At ako ang maganda, ahehe.Pero hindi ko alam na pati si Evannder at ang Eros na 'to ay kaibigan ni Reigan dahil si Damon lang ang nakita ko noon. How to be him po?"How's your pregnancy, Isabelle?" Tanong sa 'kin ni Damon. Napatikhim naman ako."A-Ah, okay lang naman. S-Salamat nga pala sa pag-rescue niyo sa 'kin kanina," Nahihiya kong sabi. Nakaakyat na kami sa second floor, mukhang dito ang room ni 'kano-este Reigan
'Misis you are underweight before your pregnancy, at biglaan nalang ang pagbigat mo nang mabuntis ka na. Your early labor is caused by the abnormal size and weight of the baby that had fully formed in just a span of seven months, and also, the baby is ten percent bigger than a normal sized newborn babies. As of now, we'll be going to run some tests if she had any defects, and about you, your vital signs are all normal except from your blood pressure that has decreased because of your labor.'Hindi mawala sa isip ko ang mga sinabi ng doktor kanina nang magising ako. Napahinga ako nang maluwag, gustong gusto ko nang makita si baby pero hinang-hina pa 'ko at hindi ko pa magawa kahit ibaba ang paa ko sa kama.Sabi naman ng doktor ay stable naman ang health ni baby pero ayun na nga at abnormal ang naging size niya kaya maaga ko siyang ipinanganak."K-Kamusta ang pakiramdam mo?" Napali
ISANG LINGGO NA ANG LUMIPAS. Ngayon na 'ko pwedeng ma-discharge sa hospital, pumayag na si Reigan na sagutin muna ng mga kaibigan niya ang bill ko basta siya na raw ang bahala sa bill ni baby.Sa ngayon ay magi-stay muna si Issel sa hospital at dadalawin na lamang namin siya. Hindi pa rin ako makakilos nang maayos at mas naawa ako kay Reigan dahil mas nadoble pa ang trabaho niya.Sa bawat araw ay dumadagdag ang bill namin sa hospital at kailangang-kailangan na pag-ipunan namin 'yon agad, buti na lamang at may kaunting ipon na siya.Nanghingi na rin kami ng tulong sa Baranggay at sa mga kapwa niya workers dito ngunit wala pa rin sa 1/4 ang lahat ng perang nakalap namin sa paunang bill.Kapag uuwi rin si Reigan ay napakarami niyang dalang paperworks, kung hindi ko pa siya tatawagin ay hindi pa siya kakain. Masiyado rin siyang nagmamada
"Kumalma ka at baka bumuka ang tahi mo, Isabelle anak, please..." Hindi magkandaugaga si nanay sa pag-alo sa 'kin, pero hindi ko talaga mapigilan ang pag-iyak. Parang pinupunit ang puso ko sa sakit habang tinitignan si Reigan na nakaratay at walang malay habang puro sugat ang katawan niya.Bakit ba nangyayari 'to? Karma ko na ba 'to sa pagiging masamang anak kina daddy? Sana ako nalang, sana sa 'kin nalang nangyayari 'tong mga 'to at hindi na sa kanila.Bakit sa mga taong mahal ko pa?Wala ako sa sarili hanggang sa dumaan ang mga oras, ni-hindi ko man lang nagawang bisitahin si baby Issel sa NICU. Hindi ko na alam ang gagawin ko at parang sasabog na ang isip ko sa pag-aalala at stress ngayon.Mababaliw na 'ko sa sunod-sunod na problemang dumarating sa 'min. Parang gusto ko nalang sumuko at magtago. Parang hindi ko na kayang harapin pa 'to.
Napatigil ako at unti-unting napaangat ng tingin at napalingon sa isang mag-ina nang marinig ang boses nila. Igina-guide ng ina ang kaniyang anak sa pagdarasal. Para akong baliw na umiiyak ngunit unti-unti ring napapangiti.Sana ay ganiyan din kami ni Issel kapag lumaki na siya.S-Sana... Sana naging ganiyan din kami ni mommy noon...T-Teka...Si mommy.. Si daddy... S-Sila... Ang mga parents ko.Napakapit ako sa upuan at napatayo. Pinahid ko ang mga luha ko habang nakatingin pa rin sa mag-ina.S-Sila mommy at daddy nalang... Sila nalang ang pag-asa ko!Nangangatog ang mga tuhod ko nang itigil ko ang paglalakad sa gitna ng tahimik na kalsada at sa harap ng malaking bahay na ito.Ang bahay na ito, ang bahay na