Celine's Point Of View He's drunk. I can smell the alcohol coming from his mouth. Akmang maglalakad siya papalapit sa akin subalit agad akong tumalikod at nagmadaling buksan ang villa. Buong akala ko ay makakatakas ako sa kaniya. Subalit, gano'n na lang ang gulat ko nang hilahin niya ako sa aking kamay at pinaharap niya ako sa kaniyang katawan. My heart is beating so fast to the point that I can't barely breathe. Dahan-dahan akong tumingin sa kaniyang mga mata subalit gano'n na lang ang pagsisisi ko. I saw tthe loneliness, confusion, and hunger in her eyes. "I'm sorry, Celine." Aniya at ipinagdikit ang aming mga noo. "P-para saan?" Takang tanong ko. He's crying, his tears are falling and I can sense the frustration through his voice. Akmang hihimasin ko sana ang kaniyang likuran subalit muli niyang ipinaglayo ang aming mga katawan at tutumba-tumbang umalis sa aking harapan. I was about to turn my back at him but he suddenly stumbled that made me ran to him and quickly helped him.
Celine's Point Of View ARAW ANG LUMIPAS ay mas nilibot namin ang Amanpulo. Maganda at talagang nakakawala ng stress pero tila ba may kakulangan sa puso ko na hindi ko mawari kung ano. "Are you okay? Nag-enjoy ka ba kasama ang mga kaibigan mo?" Tanong niya habang nasa yate kami. Kaming dalawa lang at ang nagpapaandar ng yate ang narito ngayon. Sinasama ni Cyrille kanina sina Olivia subalit may iba raw siyang plano ngayong araw. Ang ending, kaming dalawa lang ni Cyrille ang nandito ngayon. "Y-yeah. Nag-enjoy naman a-ako." Pilit na nakangiting pagsisinungaling ko. Hindi ko naman intensyong magsinungaling sa kapatid ko. Nagawa ko lang magsinungaling sa kaiya dahil ayaw kong makadagdag sa isipin niya. I don't want to be a burden to someone. As long as kaya kong buhatin lahat ng problema ay gagawin ko basta hindi ako makadagdag sa isipin ng isang tao. "That's good to hear. We will be back to Manila tomorrow. Mamimili ako mamaya ng mga souvenirs, sama ka?" Nakangiting tanong niya haban
Celine's Point Of ViewI printed the papers and requirements that I needed a while ago before I left. Good thing dahil hindi na ako gagastos pa sa pag-print dito sa labas. I was busy looking for a restaurant that I would be eating at when someone suddenly called my name. "Celine!" Ani babae. Kunot noo ko siyang tinignan subalit hindi ko maalala kung sino siya. "I'm sorry but I can't recognize you. I-I have amnesia." Nahihiyang wika ko. Her brows furrowed and gave me a forced smile. "G-gano'n ba? I am Lyka, dating assistant ni Doc Salvie." Pakilala niya at nilahad ang kaniyang kamay. Agad ko namang inabot ang kamay niya upang makipag shake hands. "May I ask about your condition right now? I-I mean, okay lang naman if 'di ka comfortable pag-usapan." Halatang naiilang na tanong niya. I smiled at her and asked her to go inside my favorite restaurant. "As of now, okay naman ako. Pero alam mo 'yon, I had blur memories on my mind. Honestly, sa 'yo ko pa lang ito nasasabi. Ikaw kumusta?"
Celine's Point Of View"ANG BORING!" Inaantok na ani Shamae. "Maglaro kaya tayo?" Shamae spoke once again. Panandalian silang lahat nagkatinginan bago nagsalita si Leo. "What game?" Tanong niya. "Truth or consequence?" Doc Kristine suddenly uttered. Agad naman silang sumang-ayon lahat at kumuha ng bote na walang laman. Kasalukuyang magkatabi si Emman at Doc Kristine. Napaka PDA. Hindi na sila namili ng lugar. Tsk!I just shrugged with that thought and sat properly. Why am I even thinking about them? I rolled my eyes and quickly finished the alcohol on my glass. "Hey, dahan dahan lang," si Shamae. I just nodded at her then right after that they started the game. Pinaikot na ang bote at tumutok ito kay Leo. Nagsigawan silang lahat at nagkantsyawan. "Oh, ako ang magtatanong!" Sigaw ni Shamae kaya napunta sa kaniya ang paningin ng lahat. Naiilang ako dahil sa tingin ni Emman kaya patuloy lang ako sa pagsalin ng alak sa aking baso. I didn't mind them and just did what I wanted to d
Celine's Point Of ViewHindi siya umimik at ibinagay sa akin ang jacket na suot niya pagkatapos ay agad na pinaandar ang sasakyan. Tahimik naminh tinahak ang daan pauwi dahilan para mailang ako. Inabala ko na lang ang sarili ko sa pagtingin sa daang tinatahak namin. "Do you want some coffee to freshen you up?" Tanong niya habang ang paningin ay nasa daan pa rin. "Yes, please." I uttered. Agad naman siyang lumiko at pumasok sa drive thru ng isang sikat ng fast-food chain. He ordered me hot chocolate. "What else do you want?" He asked but I can still feel that he's mad. Ganito si Demion. Nakakapagtaka nga dahil sinundo niya pa ako. Kapag kasi galit siya ay hindi niya ako kinakausap or hindi nagpapakita sa akin dahil ayaw niya raw na masabihan ako ng salitang 'di ko magugustuhan. May pagkakataon kasi na nagharap kami n galit kami sa isa't isa at nasabihan niya ako ng masakit na salita na agad niya namang pinagsisihan. He apologized that's why I forgave him, may kasalanan din naman a
"Dr. Emman?" I came back to my senses the moment that Dr. Sanchez shook my arms. I was busy checking the patient's profile that made me fell into oblivion that's why I didn't answer him immediately. "Sorry about that, Doc. Hmm, I was just wondering. Is this the heiress of Navarro's clan? I mean, engineering runs in their family's blood. Why did this woman ended up being a nurse?" I questioned Dr. Sanchez. They are known for being the best engineers here in the Philippines so why did she chose to be a nurse if all of the opportunities are already behind her?"Maybe it's her passion. I can't see anything wrong about it. She's a good and responsible nurse. Everyone looks up to her as an epitome of a woman who chose to serve people whose in need, Emman." Demion Sanchez uttered then sat properly on the swivel chair in front of me. I raised my eyebrows then flicked my tongue inside my mouth. Well, I can't deny the fact that all of her skills and experiences as a nurse are quite good and
Celine's Point Of ViewLINGGO na ang lumipas subalit hindi pa rin ako nabibigyan ng tawag ng secretary ni Dr. Emmanuel. I've been waiting for her call for so long. Inis akong umupo sa couch at padabog na ibinaba ang cellphone ko sa lamesa. "What's wrong?" Takang tanong ng aking kapatid. I heaved a deep breath then stared at her, thinking if I will tell her that I like her Doctor. After thinking twice, I immediately shook my head telling her that there's nothing bothering me. "Oh come on! I know you so well, Ate. But if you're not yet ready to open up about what's bothering you, I understand." She said then smiled at me. Cyrille really changed a lot. I've been very busy with my work last month that's why we seldom see each other. But now that I don't have any work to attend to, I decided to focus on her while waiting for the announcement of Dr. Almoreno's secretary if I am fit for the job that I am applying with. Well, alam ko na mayroon pang mas magaling at deserving sa 'kin bila
Celine's Point Of View PAGKARATING ko sa bahay ay agad akong naghanda ng plato sa lamesa upang makakain. I called Cyrille but she told me that she's full. Hindi ko na siya kinulit pa at nang matapos akong kumain ay agad akong pumunta sa kwarto ko upang i-review ang iba't ibang schedule ni Dr. Sanchez. I was about to lay down but Dr. Sanchez suddenly called. I immediately answered it and spoke, "Good evening, Doc." I uttered. I heard him heaved a deep breath then answered, "I have something important to tell you, Ms. Navarro." Aniya. Kunot-noo akong napa-isip. Seryoso ba? In the middle of the night? Hindi na lang ako nag-isip pa ng malalim nang bigla siyang magsalita muli. "I'm sorry but I need to transfer you to Dr. Almoreno." Aniya na siyang ikinalaki ng aking mga mata! Hindi ko mapigilang huwag kagatin ang pang-ibaba kong labi dahil sa gulat at tuwa na aking nararamdaman. Kung tutuusin nga ay gustong gusto kong sumigaw nang malakas subalit pinipigilan ko lang ang sarili ko da