Kabanata Lima

Warning: Rated SPG

“Alex, as usual, ah? Pakisabi kay mommy na may pinuntahan lang ako kapag hanapin n'ya ako,” bilin na naman sa akin ni Karlos.

“Sige, kapag hanapin ka ng mommy mo,” sabay tango ko sa kaniya.

“Bye, alis na ako!” sabay takbo nito palabas ng bahay.

“Nasaan si Karlos?” biglang hanap ni madam sa anak n'ya. Nandito ako ngayon sa sala nag-w*-w*lis. Kahit gabi na nag-w*-w*lis pa rin ako. Sabi ni nanay baw*l daw mag-w*lis tuwing gabi. Isang pamahiin daw 'to.

Dahil trabaho ko ito. Need ko talagang mag-walis ngayong gabi. Actually, kada gabi talaga. Depende kung uutusan ako ni madam. Kahit hindi ako mag-walis, uutusan pa rin n'ya ako.

“Ah, may pinuntahan lang po siya, madam.”

“Bakit sa 'yo nag-paalam. Pesteng bata 'yon. Hindi manlang nag-paalam sa akin. Next time, sabihin mo sa kaniya kung mag-pa-paalam siya sa 'yo?  sa akin siya mismo mag-paalam at hindi sa 'yo. Pakisabi na rin sa kaniya na ako ang nanay n'ya at hindi ikaw, tssskkk!” sabay talikod nito paalis. Palagi talaga mainit ang ulo n'ya. 

“Alexa, aa..”

“Naku! Sabi ng mommy mo, sa kaniya ka raw dapat mag-paalam at hindi sa akin.” Putol ko sa nais n'yang sasabihin. Kaya hindi siya agad nakapag-salita at natameme.

“Ha?” naguguluhang tanong nito sa akin..

“Eh, 'yon ang sabi ni madam sa akin. Hindi ka raw nag-pa-paalam sa kaniya at dapat sa kaniya ka raw mag-pa-paalam. Doon ka nalang sa mommy mo mag-paalam. Baka mapagalitan n'ya ako. Utos n'ya sa akin kagabi nang hinanap ka n'ya. Nang sinabi ko ang pinapasabi mo, nagalit siya, at ito ang sinabi n'ya na sabihin ko raw sa 'yo.” Tama naman kasi. Sinunod ko lang ang utos ni madam sa akin.

“Sige, salamat,” tipid itong ngumiti at saka dumiretso sa kuwarto ng mommy n'ya sa itaas. Tiningnan ko naman siyang paakyat sa hagdan.

Pagkatapos, hindi na sa akin nag-pa-paalam si Karlos. Kung mapadaan siya sa sala at kapag makita n'ya ako. Tinatanguan n'ya lang ako at saka lalabas ng bahay paalis. Hindi ko alam kung nag-paalam nga ba talaga siya sa mommy n'ya o tumakas lang.

Linggo ngayon at last sunday ng August. Kapag last sunday kasi ng buwan, 'yong mga katulong dito ay may day-off. Katulad ngayon, tapos 'yong iba umu-uwi sa kani-kanilang pamilya. 

Sa mga ganitong pagkakataon. Ako nalang ang mag-isang katulong na natira dito. Kaya minsan sila madam ang kasama ko. Pero nasa Baguio ngayon sila Madam at Don Manuel. Dahil invited sila sa isang kasal na kailangan nilang daluhan. Kaya siguro mag-isa lang ako dito. 

'Di ko alam kung nasaan si Karlos. Kasi mula kahapon hindi ko pa siya nakita dito. Baka sumama rin siya kila madam. Kahapon kasi umalis sila madam at hanggang ngayon hindi pa umu-uwi sa dinaluhan nilang kasal doon.

“Alex, kararating mo lang?”

“Aling Berna. Akala ko naka-alis na po kayo.” Nabigla ako nang makita ko siya dito. Akala ko talaga mag-isa lang ako dito ngayon. Pero maaga pa naman, alas-otso ng umaga.

“Hinintay talaga kitang dumating dito. Nga pala, kayo lang ni Karlos ang ma-i-iwan dito.” Nanlaki ang mga mata ko sa sinabi nito. What? Kaming dalawa ni Karlos?

“Po?” napalakas ang pagkasabi ko dahil nabigla ako. Nandito si Karlos at ano raw, dalawa lang kaming ma-i-iwan dito?

“Nagulat ka yata? Oo, Alex. Nilutuan ko kanina si Karlos ng sopas. Ikaw nalang ang mag-hatid sa kaniya sa kuwarto n'ya doon mamaya kapag gising na siya. Hang-over 'yon. Ewan ko sa batang 'yon. Porque wala dito ang mga magulang n'ya, malaya na siyang gagawin ang lahat ng mga gusto n'yang gawin. Gabi na siyang um-uwi ka-gabi, tapos lasing pa. Ikaw nalang ang bahala mag-pa-kain sa kaniya mamaya, ha?”

“Oh, sige po,”  walang emosyon kong sagot sa kaniya at saka n'ya ako tinanguan.

“Ma-iwan na kita dito, ah. Ingat ka. Babalik din ako mamayang gabi dito. 'Di ko alam sa ibang kasamahan ko dito. Paano, mauna na ako.”

“Mag-ingat po kayo, Aling Berna.” Tinapik n'ya ako sa aking balikat at saka n'ya ako tinanguan bago siya umalis.

Mag-isa nalang akong nandito. Ay! Hindi. Kasama ko pala si Karlos. Mabuti nalang luto na 'yong sopas at ihahain ko nalang ito ngayon para dalhin kay Karlos. Late na rin ang oras na para sa almusal.

Kumuha na ako ng isang maliit na mangkok at saka ko nilagyan ng sopas. Mainit-init pa at alam ko na bagong luto lang ito. Hindi ko kaya ang init. Kaya kumuha ako ng isang pinggan para malagyan ng isang maliit na mangkok ng sopas dahil sobrang init at mapapaso talaga ako.

Nang na-i-handa ko na lahat. Hinawakan ko na 'yong pinggan na may nakalagay na isang maliit na mangkok ng sopas at saka na ako pumunta ngayon sa kwarto ni Karlos.

Bago ako pumasok sa loob ng kuwarto n'ya ay kumatok muna ako. 'Di nag-tagal, bumukas din 'yong pinto at bumalandra sa mismong harapan ko ngayon ang h***d na katawan nito.

As in, wala siyang pang-itaas at tanging boxer lang ang suot n'ya ngayon. Dahil sa gulat, 'di ko alam kung saan 'ko nga ba ibabaling ang ulo ko. Nakikilabutan kasi ako ngayon sa nakita ko na nasa harapan ko.

Tinagilid ko nalang 'yong ulo ko sa kanang direksyon. Nawiwindang talaga ako at totoong kinikilabutan ako.

“Ay! Sorry. Teka!” mabilis n'yang sinara ang kaniyang pinto. Finally, huminga rin ako sa wakas. Medyo naka-i-intense 'yon, ah! 

Mabuti nalang hindi 'ko nabitawan itong dala ko ngayon. Kahit na nanginginig na 'yong mga kamay ko sa nakita ko ngayon. Mygosh! Nagulat talaga ako. As in, surprise!

“Sorry, hindi pala ako naka-bihis.” In-ayos nito ang pag-ka-suot n'ya ng oversized na damit n'ya ngayon na kulay dark green. Ang tangkad n'ya tignan sa suot n'ya ngayon.

“Para sa akin ba 'yan? Nag-abala ka tuloy. Sa baba nalang ako ka-kain. Ako na mag-dala,” sabay kuha n'ya ng isang mangkok ng sopas na mainit pa.

“Tara sa baba,” aya n'ya at saka siya unang lumakad pababa. Sumunod naman ako sa kaniya. Ang sakit ng puso ko nang k-in-apa ko. Paano, pinigilan ko ang pag-hinga ko kanina.

“Ikaw nalang ang nandito?”

“Oo, umalis na sila Aling Berna.”

“Ouch! Ang sakit ng ulo ko. Hang-over yata 'to.” Bigla akong nabahala sa kaniya. Hinilot n'ya ang kaniyang sentido at ulo gamit ang dalawang kamay n'ya at namimilit siya sa sakit. Nataranta tuloy ako. 

“Seryoso ka?” nag-alalang tanong ko sa kaniya at agad ko siyang nilapitan. 

“Ikuha mo nalang ako ng cold water?” 

“Cold water?”

“Malamig na tubig sa ref.” Kaya agad 'kong naintindihan. Magulo kasi ang isip ko ngayon at syempre nag-alala ako kay Karlos. Kaya para akong natataranta at hindi alam ang sunod na gagawin.

“Sige. Ikukuha kita,” sabay alis ko. Agad 'kong nilagyan ng malamig na tubig mula ref ang baso. Pagkatapos saka ko ibinigay sa kaniya na agad niya namang in-inom.

“Salamat.”

“Okay ka na ba?” curious na tanong ko sa kaniya.

“Oo, magiging okay din ako. Ililigo ko lang 'to para mawala mamaya,” sabay ngiti n'ya matapos n'yang in-inom ang malamig na tubig na binigay ko sa kaniya.

“Sige. May mga labahan pala akong aasikasuhin ngayon. Iwan muna kita dito.”

“Tulungan na kita.”

“Huwag na. Ubusin mo nalang ang pagkain mo ngayon. Mag-pahinga ka nalang muna siguro ngayon. Dahil mukhang masama ang pakiramdam mo,” bilin ko sa kaniya. Hindi siya agad nakasagot. Kaya iniwan ko muna siya at saka ko pinuntahan ang mga lalabhan ko ngayon na nasa likod ng bahay.

May washing machine naman pero mas prefer kong mag-laba sa may poso. May poso rin sila dito katulad doon sa bahay.

Malapit na akong matatapos sa pag-kusot ng mga damit at pag-sabon ng mga ito at magbabanlaw na ako nang bigla nalang nang may pumatak na tubig mula sa poso. Nakita ko nalang si Karlos na nag-bo-bomba ng poso ngayon. 

Kaya masagana ang pagbulwak ng tubig diretso sa labador na kung saan ngayon ang mga damit na nilalabhan ko na tapos ko ng sabunan.

“Bakit ka nandito?” tanong ko sa kaniya.

“Tutulungan nga kita.”

“Akala ko ba masama ang pakiramdam mo ngayon. Baka ma-pa'no ka mamaya, ah? Lagot talaga ako kay madam.”

“Si Mommy lang 'yon. Bakit takot ka kay mommy? Huwag kang mag-alala akong bahala sa 'yo,” sabay kindat pa nito sa akin.

“Akong bahala. Paano 'kong pagalitan nga ako ni madam? Oo, matatakot talaga ako sa kaniya. Kasi siya ang amo ko at nag-papa-sweldo sa akin dito,” pagtataray ko sa kaniya na agad n'ya namang tinawanan.

“Ang dami mong sabi. Ako na nga ang magbabanlaw.” Umupo ito para banlawan ang mga damit at kusutin. Nagulat talaga ako. Pasaway 'to!

“Pasaway ka talaga!” naka-pout kong saad sa kaniya. Tiningnan n'ya lang ako at saka tumawa.

“Madaling matatapos 'to kung tutulungan kita. Tayong dalawa naman ang nandito. Huwag ka ng mahiya,” saka n'ya tinuloy ang pag-banlaw ng mga labahan.

Katulad ng sinabi ni Karlos. Mabilis nga kaming natapos at tapos na rin naming na-i-sampay ang mga nilabhan namin kanina.

“Oh, 'di ba! Tapos agad. Sabi ko naman sa'yo, eh.” Kinindatan na naman ako nito.

“Salamat, Karlos.”

“Maliit na bagay,” sabay gulo n'ya sa buhok ko at saka n'ya ako iniwanan dito. Tiningnan ko lang siya na papalayo.

Ang panget ng ideyang kami lang dalawa ni Karlos ang nandito sa loob ng bahay. Hiniling ko nalang na gumabi na para maka-uwi na ako at maka-iwas sa tukso. Natutukso rin ako, 'no!

Finally, malapit na ngang gumabi. Nag-luto ako ngayon ng pancake. Simple lang siya. Itlog at harina ang ingredients na ginamit ko. Nilagyan ko ng konteng butter at saka pinirito sa kawali na may konteng mantika. Kaya nga pancake, kasi cake na nasa pan ang niluluto ko. Yeah, parang gano'n.

Ito 'yong request ni Karlos na ka-kain-in n'ya ngayong hapon. Ang sabi n'ya kanina bababa raw siya dito. Hanggang ngayon wala pa siya. Isang oras na yata. Ano naman kaya ang ginagawa n'ya doon sa kuwarto n'ya o baka napa'no na siya do'n, kaya bigla nalang ako kinabahan.

Puntahan ko na nga siya. Baka akala no'n ako pa ang mag-ha-hatid ng niluto 'kong ito sa kaniya doon sa kuwarto n'ya. Apat lahat ang ginawa ko. Kaya nilagay ko na sa malinis na plato at dadalhin ko na ito ngayon kay Karlos.

Kumatok muna ako. Pero hindi n'ya yata narinig ang pag-katok ko dahil hindi n'ya manlang binuksan ang pinto. Nagtaka na ako baka kung na-paano na siya sa loob ng kuwarto n'ya. Baka nahimatay or what. 

Hinawakan ko 'yong seradura at hindi naka-lock. Kaya agad kong pinihit para mabuksan. Hindi nga naka-lock 'yong pinto dahil nabuksan ko ngayon.

Nag-taka ako kung bakit wala ngayon sa ibabaw ng kama n'ya si Karlos. Saan pumunta 'yon? Ilalagay ko nalang siguro dito sa ibabaw ng lamesa na nasa tabi ng kama n'ya ang dala ko ngayon. 

Hahanapin ko nalang si Karlos kung nasaan man siya ngayon. Pero nasaan kaya siya?

“Dinala mo pa dito.” Nagulat ako nang bigla itong nag-salita mula sa likod ko. Ka-pa-pasok n'ya lang ngayon dito sa loob ng kuwarto n'ya mula sa labas.

“Saan ka galing?”

“Sa kuwarto nila mom. May kinuha lang. Ito na ba ang niluto mo?” sabay taas n'ya nang plato na nilagyan ko ng pancakes na niluto ko.

“Oo, akala ko kasi hindi ka bababa. Kaya dinala ko nalang dito sa kuwarto mo. Ma-iwan muna kita dito. Babalik na ako sa kusina.” Aalis na sana ako nang pinigilan n'ya ako sa braso ko. Kaya may pagtataka ko siyang nilingon.

“Bakit?” naguguluhang tanong ko sa kaniya.

“Huwag mo akong iwan dito?”

“Ha?” nabigla ako sa sinabi nito kaya nanliit ang mga mata ko sa kaniya.

“Alex, may sasabihin ako sa 'yo. Matagal na ito at ngayon ko na aaminin sa 'yo,” na-curious ako bigla sa sinabi n'ya. Ano na naman ang sasabihin n'ya sa akin.

“Gusto kita, Alexa. Matagal na. Hindi ko na kayang i-tago pa 'to. Ngayon, lakas loob akong aamin sa 'yo tungkol sa nararamdaman ko para sa 'yo. May gusto ako sa 'yo, Alex.” Hindi ko alam ang sunod na sasabihin ko at i-sagot kay Karlos. 

Seryoso? may gusto sa akin si Karlos? Ang bilis naman. Hindi ko ina-asahan 'to. Bakit ganito ang aminan portion na sobrang bilis‽

“Karlos, ang bilis kasi, eh!” nasabi ko sa kaniya. Agad n'ya naman akong nginitian.

“Seryoso ako, Alexa.” Hinila n'ya ako palapit sa katawan n'ya. Para akong na-ku-kuryente at nanginginig na 'yong buong katawan ko ngayon nang magtama ang katawan namin dalawa.

“Bitiwan mo nga ako, Karlos,” asik na utos ko sa kaniya nang maramdaman kong niyakap n'ya na ako. Sobrang bilis ng mga pangyayari. Kanina hinila n'ya lang ako, tapos ngayon nakayakap na siya sa akin. Playboy nga talaga! Ang bilis ng galawan n'ya.

“Nagsasabi ako ng totoo, Alexa.” Maka-awang sabi nito nang kumalas siya mula sa pagka-yakap sa akin.

“Karlos, ang bilis kasi, eh! Sa tingin mo ba maniniwala ako sa 'yo. Alam ko na Playboy ka at kaya mo lang naman ginagawa ito dahil isa kang playboy. Huwag mo na akong i-sali sa mga babae mo na paglalaruan mo lang! Katulong ako dito. Sana manlang respetuhin mo ako bilang katulong n'yo dito. Please lang, huwag mo na ako i-sali!” Buong lakas na sabi ko sa kaniya. Nakabuwesit lang kasi.

Hindi ko nagustuhan 'to, sa totoo lang. Alam ko na may hang-over pa ito mula kagabi. Stress na ako sa kaniya. Ang sarap n'yang murahin talaga. Kung hindi ko lang alam na anak siya ni madam. Mabait naman siya sa akin. Pero hindi ko inaasahan na may ganito pala siyang side, na mag-manipulate.

“Nagkakamali ka ng ini-isip, Alexa. Mula pa noon may gusto na ako sa 'yo. Hindi ko lang matandaan ang petsa kung kailan. Maniwala ka sa akin. Matagal na akong may gusto sa 'yo noon pa man. Mahal kita. Sana paniwalaan mo na mahal kita, Alexa,” ramdam ko na sinsero si Karlos sa lahat ng mga sinasabi n'ya sa akin ngayon. 

Pero ang hirap kasing paniwalaan, ang bilis lang kasi na parang magic. Hindi naman fantasy 'to pero ramdam ko 'yong ka-ka-ibang magic.

“Hindi ko alam kung ano ba ang sasabihin ko sa 'yo. Karlos, kasi ano...”

“Ano, Alexa?”

“Hindi pa ako handa para sa mga ganito. Sana maintindihan mo.” Mahinahon na sabi ko at kinabahan ako nang dahan-dahan itong lumapit dito sa puwesto ko. 

Sunod na nangyari, ay hindi ko talaga ina-asahan nang halikan nalang ako bigla nito sa labi ko. Pilit ko siyang tinutulak papalayo sa akin. Pero sobrang lakas n'ya at ang labi n'ya sobrang lambot na h*******k ngayon sa labi ko.

Hindi ko alam. Pero parang may mga sariling isip ang mga labi ko na kusang gumagalaw. Natigil bigla si Karlos dahil nagulat siguro sa biglang pag-ganti ko sa mga h***k n'ya sa akin.

Hindi ko alam, parang may lason ang h***k ni Karlos sa akin. Dahil pati ako na-a-apektuhan. Parang gusto ko nalang mapatangay sa kung ano man ang gagawin n'ya akin ngayon.

Oh! Tukso layuan mo ako! Hindi ito ang tamang panahon para dito. Marupok lang kasi ako!

Iba ang dala ng h***k ni Karlos sa buong sistema ng katawan ko. Naramdaman ko rin na parang may mga paru-paro na nagsiliparan sa loob ng aking tiyan.

“Gusto kita, Alexa,” napapaos na sambit ni Karlos sa akin habang hawak n'ya ang baba ko. Sa totoo lang, gusto ko na rin siya at nahihiya akong aminin sa kaniya ngayon na may gusto rin ako sa kaniya. 

Oo, madaling magustuhan itong si Karlos. Dahil mabait siya, mabilis nahulog ang loob ko para sa kaniya.

Hindi ko alam. Parang may ibang espiritu na sumapi sa katawan ko ngayon. Bakit nagpapadala ako at hindi manlang ako nanlaban kay Karlos. Hindi ko gusto talaga 'to. Malapit ako sa tukso, kaya natutukso ako ngayon.

Sa sobrang bilis ng pangyayari. Nagulat nalang ako nang naramdaman kong ini-higa na ako ni Karlos sa ibabaw ng kama n'ya. Hindi n'ya ako tinigilan sa kahahalik n'ya. Kung saan-saang parte na ng katawan ko nakarating ang labi ni Karlos.

Aaminin 'ko, bago lang ako sa mga ganito. Pero nagustuhan ko talaga ang mga ginagawa ni Karlos sa akin ngayon.

Nalamayan ko nalang na wala na kaming saplot pareho ni Karlos. Pareho na kaming n*******d dalawa. Malikot ang kamay n'ya. Kung saan-saan na rin ito nakarating sa buong katawan ko.

Hanggang sa sinakop ng isang kamay n'ya ang isang umbok ng d****b ko. Nag-kasya ang isang kamay nito na sakto sa isang umbok ng d****b ko. Hindi ko alam, para akong nakikiliti sa paraan kung paano hawakan at laruan ni Karlos ang isang bundok ko.

First time kong maranasan ito at feeling ko parang may kung ano na sasabog mula sa loob ng katawan ko pati sa puson ko. Nakikiliti ako sa hindi ko alam na kadahilanan.

Tuluyan na akong nagpatangay at nag-pa-alila kay Karlos. Hindi ko alam kung tama ba na hinayaan ko lang siya na gawin sa akin ang lahat ng 'to o kailangan ko siyang pigilan. Pero hindi ko siya kayang pigilan. Dahil ako mismo ay nasasarapan na sa mga ginagawa n'ya sa akin.

“Alam ko na first time mo 'to. Kaya dahan-dahanin ko lang,” napapaos na sambit nito at ma-ingat siyang pumuwesto sa ibabaw ko. Pumaibabaw sa akin si Karlos ng dahan-dahan. 

Naramdaman  ko nalang na may i-p-in-asok siya sa akin na dahilan ng pagkadaing ko. Dahil sobrang sakit na parang may napunit sa loob mismo ng pagka-babae ko. Ang sakit, sobrang kirot! Napadaing talaga ako, kaya tumigil bigla si Karlos.

“I'll be gentle,” paos na sabi nito at totoo nga. Dinahan-dahan n'ya lang ang paglabas-masok. 

Hindi ko na alam kung saan ko ibabaling ang ulo ko. Dahil sobrang sarap talaga.

Naramdaman ko nalang na parang may kung ano na lalabas sa akin. 

Biglang may isinigaw si Karlos na hindi ko narinig at pagkatapos, d-in-iin n'ya ang ano n'ya sa akin at hinigpitan n'ya pa lalo ang kaniyang pagyakap sa katawan ko.

Pagod nitong ibinagsak ang buo n'yang katawan sa ibabaw ko na habol ang kaniyang hininga. Halupaypay itong humiga sa ibabaw ko. Sabay yata kaming dalawa nilabasan.

“I'm sorry kung pinutok ko sa loob mo,” rinig ko pa na sambit nito. Pero hindi ko siya pinansin. Dahil pagod ako ngayon.

Pinikit ko nalang 'yong mga mata ko. Hindi ko alam kung nanaginip ba ako o gising pa. Pero narinig ko pang nag-salita si Karlos. Hindi ko lang maintindihan dahil pagod na talaga ako.

“Totoo ang sinabi ko sa 'yo kanina, Alexa. Mahal kita. I love you.”

Naalimpungatan ako bigla at totoo nga! Akala ko nanaginip lang ako. Naku! Hindi puwede mangyari 'to! Lasing ba ako. Bakit hindi ko manlang napigilan si Karlos. Hindi puwede talaga 'to.

Dahan-dahan akong bumangon at saka hinanap 'yong mga damit ko na nag-kalat  ngayon dito sa sahig. Pag-hanap ko, agad ko nang isinuot. Nang na-i-suot ko na ang lahat ng mga damit ko, dahan-dahan akong humakbang papalabas ng kuwarto ni Karlos na hindi siya magising.

Alam ko na 'di agad magising si Karlos dahil malakas ang pag-hiik nito at mahimbing ang tulog n'ya. Halatang pagod na pagod siya. Naku! Naiinis ako kapag na-alala ko na may nangyari sa amin ni Karlos.

Finally, nakalabas na rin ako ng kuwarto ni Karlos. In-ayos ko muna 'yong buhok ko pati ang suot ko na 'di mahalata na galing ako sa ano. Alam ko na may tao na dito. Baka naka-uwi na nga sila Madam at Don Manuel. Maging ang mga katulong siguro naka-uwi na.

Mabilis akong nakababa sa sala. Tiningnan ko ang oras, alas-otso na pala. In-alala ko 'yong oras kanina na may nangyari sa amin ni Karlos.

Dumiretso ako sa kusina kung saan ko nilagay ang mga gamit ko kanina. Tama nga, may nakabalik ng katulong dito na nakatalikod ngayong naghuhugas ng mga pinggan sa labado.

Kailangan hindi ako makita ng katulong. Ayaw kong makita n'ya ako ngayon. Kahit na sino na nandito ngayon sa bahay Kaya maingat ako sa mga kinikilos ko. Dahan-dahan kong kinuha 'yong bag ko at mabuti nalang nakuha ko agad nang hindi napansin.

Hindi yata ako napansin ng katulong. Kaya malaya akong lumabas mula sa kusina. Mabuti nalang bukas 'yong pinto dito sa likod ng kusina. Kaya dito ako dumaan at hindi na doon sa Sala dahil delikado.

Pagkalabas ko ng kusina, nakita ko agad ang kotse nila madam. Malamang nandito na sila, naka-uwi na silang mag-asawa dito sa bahay nila. Mabuti nalang walang masyadong tao dito sa labas. Kaya malaya akong tumakbo papalabas ng gate. Pagkalabas ko ay sobrang tuwa ko. Dahil naka-labas din ako sa wakas.

Bakit ngayon ko lang naramdaman 'yong sakit. Tae! naman kasi, bakit kailangang may after shock pa. Masakit na nga 'yong kanina, pero mas masakit ngayon. Bakit hindi nalang tinodo 'yong sakit kanina.

Pinilit kong mag-lakad ng maayos na hindi um-i-ika hanggang sa maka-uwi ako ng bahay. Mabuti nalang tulog na si nanay pagkadating ko. Kapag nakita n'ya ako sa lagay na 'to? Magtataka siya. Isa pa hindi ako handa na sabihin kay nanay ang lahat na may nangyari sa amin ni Karlos ngayon. Baka itakwil n'ya ako bilang anak n'ya.

Hindi ko mapigilan ang umiyak sa harapan ni nanay ngayon. Ang mga luha ko kasi ay kusa nalang tumulo. Sana kung darating ang araw na malaman ni nanay ang lahat? Sana mapatawad n'ya ako. Sa mga oras na ito, diring-diri ako sa sarili ko. Bakit ako pumayag? 

Puwede naman akong tumanggi. Sadyang ang hirap talagang iwasan ang tukso!