“You can only choose one, Malia. Is it Ashton or your daughter?”Fear crept my whole system the moment I opened the envelope. It was a photos of my daughter from our home, in the playground of her school, inside her room, in the canteen, and even when Maia headed to the comfort room. Humigpit ang hawak ko sa papel dahilan ng pagkagusot nito. Mula sa takot ay napalitan ito ng galit. She can insult, disrespect, and hurt me as long as they can but not my daughter! As long as I am standing alive and breathing, no one can touch my daughter. Not her!I slammed her table and she looked shocked. She even slightly jumped on her swivel chair. It looked like she never expected that a mere woman, named Malia would do it in front of her. Kitang-kita ng mga dalawang mata ko ang gulat sa mukha niya. Hindi niya ini-expect na magagawa ko iyon sa harapan niya. Bakit naman siya mag-i-expect? Hindi naman ako ganito dati!“Huh! Are you really that lowly class?! Ano pa ba ang gusto mong kunin sa akin?! Iyo
My mind went blank. My vision darken and became blurry. I felt like my strength were washed away because of the news. Until I found myself sitting outside the school premises, in the waiting shed. My knees trembled and my hands were shaking as I bit my nails. I don't know what will I do next. Ano na ang mangyayari sa anak ko ngayon?! Paano kung may mangyaring masama sa kaniya?! Ano na ang gagawin ko ngayon?! This is my fault! I did not choose my daughter! Hindi na ako halos makahinga sa sobrang kaba. “Hey, it's Ashton.”“Malia, it's me, Ashton.” Hindi ako makapapaniwalang tumitig kay Ashton. Paano siya kaagad napunta sa harapan ko? Kanina palang ay kausap ko siya sa phone. Kung hindi niyugyog ni Ashton ang aking balikat at mahinang tinapik ang mukha ko ay hindi ako matauhan. Bumuhos ang luhang kanina ko pa pinipigilan nang makita ko ang nag-aalalang mukha ni Ashton. “A-ashton...” I stated his name, crying more as he kept wiping my face to dry from tears. “Hmmm?” he softly answered
“How is he?” I asked Rouger through the phone. I was planning to visit Ashton yesterday ngunit hindi ko maiwan-iwan si Maia. Kaunting kibot lang ay umiiyak kaagad siya. So, I called Rouger while preparing to visit Ashton today. Hindi naman ako masyadong nag-aalala kasi bantay sarado naman ang mga magulang niya. Hindi ko lang talaga kaya na hindi makikita ang kalagayan niya ngayong araw.“The operation was successful. Hinihintay nalang namin na magising siya,” he replied. I sighed, “Thanks God!”“Thanks, Rouger. Papunta na kami ni Maia diyan,” I added. “My boss instructed me to keep my eyes on you and Maia. It's not still safe for the two of you to roam around. The police still keeps chasing the sindicate. Ako ang mapapatay ni Bossing nito kapag may mangyaring masama sa inyong dalawa,” mahabang paalala niya. I laughed a bit. Halatang-halata na ang stress sa boses nito. Sino ba namang hindi?!“Don’t worry, Rouger. Sasamahan naman kami ni Trisha.”“Ano ba talaga ang nangyari?” I curiou
“Are you mad?”I glanced at him while unpacking our things. My attention shifted on Maia who's now busy and delightfully playing her newly buy toys. Hindi ko pinansin si Ashton. Pinagpatuloy ko lang ang pagtupi ng mga damit at inilagay iyon sa closet niya.“Please, love. Don't be mad, hmm?” My knees almost weakened when I hear his sweet voice. Nag-baby talk pa siya para lang maglambing. Tss. Napakalanding lalaki. Akala niya madadala niya ako sa paglalambing niya. E talaga namang madadala niya ako sa kaunting paglalambing niya. Siya na ‘yan e! Si Ashton na ‘yan e! “Ewan ko sayo!” I hissed at him.“Bakit ba kasi gusto mo ditong umuwi? E may bahay ka naman! Mas mabuti nga ‘yon—,”I couldn't finish what I supposed to say when he hugged me gently and sniffed my neck. He even groaned while slowly rubbing his into mine. My body shivered because of what he did! Sinamaan ko siya ng tingin at mahinang siniko. Napakalandi talaga ng lalaking ‘to! May sugat na nga lumalandi pa! Ang sa akin lang
“Do you want something? Anything you want?” Malambing na boses na tanong sa akin ni Ashton habang ako ay nasa loob ng comforter. Nakapulupot sa akin ang comforter. I don't know why I suddenly not feeling well. I already had an idea but I chose to ignore it. Hindi ko alam kung bakit hindi ako komportable at mapakali. Kaya ko tinawagan si Trisha para makasiguro. Ayokong mag-assume. Baka masaktan lang ako sa huli. Ashton was patiently looking on me, waiting for me to say something. Wala naman akong gustong kainin or something. I just want to rest. I was in the mood to entertain someone today. Kaya hindi ko pinapansin mula kanina pa si Ashton. “Please keep your eyes on Maia, Ashton. I'll just sleep for a while.”“But—,”I covered my head with a comforter to silent him. I heard him sighing heavily when he leave the room. I don't know how long I was sleeping. Nagising ako sa malakas na boses ni Trisha. Kailangan ko pa talaga siyang papuntahin dito para makasiguro. Si Trisha lang ang pinag
“Can we talk?” si Melizza. I glared at Ashton beside me. I clearly told him that I don't want to see and to talk to Melizza but he insisted! He just smiled before leaving us inside the room. Melizza walked and stood beside me. Her eyes surveyed my situation. I looked at her blanky and with indifference. I still couldn't believe that the two of there were married while Ashton and I were married too. How come it happened?!“I-im sorry, Mals—,”“Don’t you dare call my name again, Melizza. You broke the strings that ties us together the moment you married Ashton,” with cold voice, I warned her when I saw Ashton leaving the room. I scoffed at his confidence leaving me alone in this room together with Melizza. Melizza is my best friend before. That was before. She's not my best friend anymore and I don't want her to become my friend again. I don't know anymore what she's capable of. Baka kaya akong saktan ng babaeng tinuring ko na kapamilya. Tumungo siya at tumitig sa sahig. Hindi man lang
Today was a long day. Sobra akong napagod kaya hindi na ako magtataka kung pag-uwi namin ay humiga kaagad ako. No wonder after I lounged myself in my soft bed, I immediately drowned in a deep sleep. Kinabukasan, maaga na namang umalis si Ashton. Mukhang ang dami niyang aasikasuhin ngayon. Wala akong magawa kundi ang bumuntong-hininga pagkatapos kong maghilamos. Ang tahimik ng condo paglabas ko ng kuwarto. Pagtingin ko sa orasan, mag-a-alas diyes na pala ng umaga. Kapag ganitong oras ay nasa paaralan si Ate Lea. Binabantayan si Maia. Mag-isa na naman ako ngayong araw. Alas singko pa kasi ang uwian ni Maia at Ate Lea habang si Ashton naman ay alas otso o ‘di kaya ay mag-o-over time na naman siya ngayon. Palagi nalang. Mukhang marami talaga silang tatrabahuin ngayon. Kitang-kita ko kasi sa mukha at kilos niya na marami siyang trabaho. Dagdag pa na narinig ko talaga ang pag-uusap nila ni Rouger kagabi. Malalim akong humugot ng hininga nang mapagtantong sa sobrang busy niya ay halos wala n
Ang tahimik ng paligid. Pagkadilat ko ay sumalubong sa akin ang sobrang sakit sa mata na liwanag na nanggagaling sa kisame. I couldn't help to let out a groan when I felt my body aching. “Hey, you're now awake,” Ashton caressed my hand while staring at me. “Hmmm,” bumaling ako sa kaniya na nasa tabi ko lang. Mukhang kakagising niya lang din. Anong oras na ba? “Anong oras na ba?” tanong ko sa kaniya.He looked at his watch, “It’s five in the morning.” Ang aga pa pala kaya tulog na tulog pa si Maia at Trisha sa couch. Mabuti nalang at malaki ang couch. Nakayang pagkasiyahin si Maia at Trisha na ngayon ay himbing na himbing sa pagtulog. Dahil nga sobra akong napagod kagabi ay hindi ko namalayang bumalik ako sa pagtulog. Nagising nalang ako sa ingay ng paligid. Nandito pala ang lahat except sa mga magulang ni Ashton. Trisha and Rouger were here. Hmm, I smell something fishy the way they looked and interacted at each other. Okay lang, bagay naman silang dalawa. Natawa nalang ako haban