Chapter 7

Aliw na aliw si Gilbert na tila medyo mapang asar ang mga gawi. Samantala, si Bryan ay pinaglalaruan ang pulang sobreng wlang laman, at sinulyapan siya habang diretsahang nagtanong "hmmm sinulot mo Ang mapapangasawa ng iyong pamangkin?"

Ang dalawang ito ay lumaki kasama ni Marcus, malapit sila sa isat isa. Noon pa man ay alam na nila na may espesyal itong pagtingin kay Beatrice. Kadalasan, masama ang mukha ni Marcus kapag nababanggit ito. Pero ngayong araw, maganda ang kanyang mood at itinama ang mga ito"Asawa ko na siya ngayon."

"Talaga?"

Sinulyapan ni Bryan si Marcus na halatang nagmamayabang. "Oo."Sagot ni Marcus nang walang pagbabago sa ekspresyon. Halos bumuka nang sobrang laki ang bibig ni Gilbert na parang kasya ang dalawang itlog: ... Muling sumingkit ang mga mata ni Bryan at nagtanong ulit: "Nakuha mo na ba ang kasulatan?"

"Oo."

Nang sinabi iyon, maingat na kinuha ni Marcus ang dalawang marriage certificate mula sa loob ng bulsa ng kanyang suit, binuksan ang mga ito, at inilapag sa mesa. Hindi makapaniwala si Gilbert at inabot ang kamay upang kunin ito, ngunit pinalo siya ni Marcus bago niya ito mahawakan.

“Gilbert, Hugasan mo muna ang mga kamay mo. Huwag mong hawakan ang marriage certificate ko gamit ang marurumi mong kamay."

Matalim siyang tiningnan ni Marcus at binalaan, pagkatapos ay maingat na kinuha ang dalawang maliit na pulang libro, binuksan ang isa, at ipinakita ito sa dalawa. Pagkatapos ng ilang segundo, maingat niya itong ibinalik sa bulsa ng kanyang suit.

"Ganito ba ito kahalaga?" ani ni Gilbert

Habang nagrereklamo, siniko ni Gilbert si Bryan sa tagiliran nito, "Uy, Bryan hindi ba sobrang nkakapagtaka ito?"

Humipak muna si Bryan bago nagbuga ng usok at nagwika: "Ano bang nakakagulat? Noon pa man alam na nating Hindi talaga gusto ni Mrs. Minda si Beatrice para sa kanyang anak. Marahil yun Ang dahilan kaya ginawa iyon ng ginang."

"Tama ka."

Napakunot ng kilay si Marcus at ikinwento Ang bubong pangyayari. Nanlaki ang mga mata ni Gilbert sa mga narinig "Ibig mong sabihin, si Gng. Minda na hipag mo ang nanuhol upang lagyan ka ng droga Ang inumin mo?"

Bahagyang napatango si Marcus. "Pero hindi ka ba napipinsala ng mga drogang iyon? Palagi kang nagtiis ng pagbabad sa tubig na may yelo at pagdurugo. Pero nakasama mo pa rin siya ngayon?"

Medyo tumaas ang boses ni Gilbert. Bahagyang ngumiti si Marcus "Kapag siya ang kaharap ko, wala na akong magawa. Hindi ko makontrol ang sarili ko..." Ang mga babaeng nakilala niya noon Hindi nya mga gusto. Nakaramdam siya ng pagkasuklam, kaya natural na naitaguyod niya ang pagpipigil sa sarili. Pero sa harap niya, bumigay agad ang ipinagmamalaki niyang disiplina.

Hindi pa nagkaroon ng relasyon si Gilbert kaya hindi niya lubos na maunawaan ang mga ganitong bagay, pero tinapik niya si Marcus sa balikat nang may emosyon at itinaas ang kanyang baso bilang pagbati. "Bro, masaya talaga ako para sa'yo. Akala ko habangbuhay ka nang magiging single! Hindi ko inaasahan na ikaw pa ang mauuna sa ating tatlo na magpapakasal! Tara, bro, binabati kita ng maligayang kasal!"

Itinaas din ni Bryan ang kanyang baso: "Binabati kita dahil nakamit mo na ang gusto mo."

"Salamat."

Uminom si Marcus ng wine, ngumiti nang may kasiyahan, at seryosong sinabi, ” Ang lagay eh babatiin nyo lang ako, Hindi sapat yung bati lang dapat meron kayong pa ampao dyan"

Nagkatinginan ang dalawa at napawika si Gilbert ng may pagtataka"Hindi, hindi ka naman kinakapos sa pera! Bakit mo masyadong iniintindi ang ambag namin?"

Si Gilbert ay may pag ka kuripot kaya medyo mahirap sa kanya Ang maglabas at magregalo ng pera "Hindi ako kinakapos sa pera, pero masaya akong tumanggap ng mga ampao mula sa inyo."

Tinanggal ni Marcus ang kanyang salamin, na nagpakita ng kanyang mapangahas na mga mata. Sa harap ng kanyang mga kaibigan, tinamad siyang magkunwari. "Magkano ba ang dapat kong ibigay?"

Tanong ni Gilbert nang nag-aalangan. Sa totoo lang, hindi ito pwedeng sobra o kulang. Diyos lang ang nakakaalam ng pamantayan ng kanilang kaibigan. "Pwede na siguro ang tig 1 milyon."

Napapangiti si Marcus habang iniisip Ang magiging reaksyon ni Beatrice “Sige na nga ibibigay ko na ang gusto mo." ani Gilbert.

Mabilis nitong tinawag kanyang assistant upang kunin ang pera. Ganun din Ang ginawa ni Bryan. Pagkaabot nila ng sobreng may lamang pera  "Hmm... alam ba nya Ang tungkol sa iyong mga paa?"

Kinuha ni Marcus ang mga sobre at ngumiti. Ipinaliwanag ni Carlos na sa tamang pagkakataon: "Hindi pa alam ng snyorita. Ang tangi nya lang alam ay mahina at may sakit , nawalan ng lakas, at wala nang pera Ang senyorito. Kung makikita ninyo siya sa labas sa susunod, kailangan ninyong makipagtulungan."

Nanlaki ang mga mata ni Gilbert at napataas Ang tonong nagwika. "Bro, naglalaro ka ng apoy! Hindi ka nag aalala na kapag malaman nya iyay magalit sya sa iyo at makipaghiwalay? Bro pag isipan mo ito"

Naging seryoso ang mukha ni Marcus at seryosong nagwika"Hindi-hindi Ng mangyayari ang araw na iyon!"

Parehas ng prinsipyo sa buhay si Marcus at Bryan. Kapag may gusto, wlang makakahadlang basta kukunin ko ito "Imposible 'yan. Ang sinuman na mabiktima ni Marcus, kailanmay hindi na makakawala."

Nang marinig ito, medyo lumiwanag ang mukha ni Marcus, itinaas nito Ang kanyang baso patungo sa baso ni Bryan "Buti naman naintindihan mo ako."

Kailanmay Hindi nya hahayaang mawala sa buhay nya si Beatrice.

--Samantala, dumating si Beatrice sa Forbes at napansin na maganda nga ang pagkakagawa ng bahay at landscaping sa komunidad. Ang kapaligiran ay kaaya-aya. Bukod dito, may rampa para sa mga may kapansanan sa sahig ng komunidad, at kumpleto ang mga serbisyong pantulong. Tila ito ang dahilan kung bakit pinili ni Marcus ang lugar na ito.

Pagbukas ng pintuan gamit ang susi, makikita ang malaking floor-to-ceiling na bintan. Ang bahay ay 220 square meters, maluwang, ngunit ang disenyo ay malamig at minimalistic.

Sa isang hapon, bumili si Beatrice ng mga bulaklak at ilang pang mga dekorasyon. Nagluto rin siya ng sopas habang hinihintay si Marcus na umuwi. Hindi niya alam kung babalik ba si Marcus. Kakakasal lang nila at wala silang oras na mag-usap, ni wala siyang contact information nito. Mag-isa siyang naupo sa sofa, kinakabahan.

Sa kabutihang-palad, dumating si Marcus na inihatid sya ni Carlos matapos ang maikling paghihintay. Pagpasok niya sa pintuan, natigilan si Marcus saglit. Ang dating kulay-abong disenyo ng bahay ay biglang naging masigla dahil sa presensya ng babae sa sala, ang pink na rosas sa mesa, ilang paso ng halaman, at makukulay na tablecloth.

Nang makita ang gulat na ekspresyon ni Marcus, nagmadaling ipinaliwanag ni Beatrice "Nakita kong medyo malamlam ang awra ng bahay kaya bumili ako ng ilang bagay para i-dekorasyon. Hindi ko nasabi sa'yo nang maaga, hindi ko alam kung magugustuhan mo ito”

Napansin ni Marcuw ang ekspresyon ni Beatrice, itinulak ang wheelchair nang may pag-aalala, at marahang hinawakan ang kanyang kamay: "Mrs. Villamor, sobrang ko itong nagustuhan, salamat."

Medyo nahiya si Beatrice nang tawagin siyang "Mrs. Villamor," ngunit muling narinig niya ang malalim na boses ni Marcus sa kanyang tainga. "Bea, sa'yo ang bahay na ito at Ikaw Ang maybahay ko. Maaari mong gawin ang anumang iyong naisin. Hindi mo na kailangang humingi pa ng opinyon ko; maaari kang magdesisyon para sa sarili mo."

Natigilan si Beatrice "Maybahay?"

"Oo, kapag nakuha na natin ang marriage certificate, kung hindi ikaw ang maybahay ko, sino pa?"

Medyo pabirong sinabi ni Marcus, "Hindi, ikaw pa rin ang ulo ng tahanan."

Agad na nabalot ng mainit na damdamin ang puso ni Beatrice, at matagal bago siya ngumiti nang bahagya at nagsabing, "Salamat."

Pinapasalamatan niya si Marcus sa pagbibigay sa kanya ng tahanan ngunit mas nag mamasalamat sya dto pagbibigay ng respeto na nararapat para  sa kanya. Mga bagay na hindi niya kailanman naranasan sa kanilang bahay noon. Bahagya ring ngumiti si Marcus "Dapat nga akong magpasalamat kay Mrs. Villamor sa pagbibigay ng tahanan sa akin."

Muling nahiya si Beatrice sa tawag na "Mrs. Villamor," at namula ang kanyang mukha. Nang mapansin nilang si Carlos na naroon pa rin, lalo pang namula ang kanyang mukha. "Carlos,  kumain ka na ba? O..."

"Opo! Aalis na ako pagkatapos kong kunin ang dokumento."

Si Carlos, na tahimik na "pinagmamasdan" ang matamis na tagpo, ay natataranta at mabilis na sumagot, halos nakakagat ang sariling dila. Pagkatapos makuha ang pahintulot ni Marcus, agad siyang nagtungo sa study area para kunin ang mga dokumento at mabilis na umalis. Biro lang ba? Mananatili siya rito bilang panira sa eksena? Ilang buhay ba ang meron siya?

Mapapansin ni Beatrice na parang laging nagmamadali si Carlos, parang may humahabol sa kanya. Matapos sulyapan ang mga pagkaing nasa mesa, tumingin siya kay Marcus at nagtanong, "Kumain ka na ba?"

"Hindi pa."

"Kung gano'n, maghahain na mununa ako."

Okay."

Bumalik si Beatrice sa kusina, kinuha ang isang plato steamed fish, at tumingin kay Marcus "Marcus, add kita sa F******k at messenger para madali kitang macontact."

Katatapos pa lang ng kanyang sinabi nang biglang tumunog ang phone ni Beatrice sa mesa ng isang "ding," at nagliwanag ang screen. Parehong napatingin ang dalawa at nakita ang messenger notification mula kay Albert. Biglang nanginig ang kamay ni Beatrice na may hawak ng plato ng isda.