Chapter 13

Blanca

“Happy birthday po sir.” tumayo ako at pilit pinasigla ang tinig sa harapan ni Simon nang lumapit ito sa mesa kung saan ako naroroon.

Ngumiti naman ito sa akin at nagpasalamat. Medyo kinilabutan lang ako sa paraan ng pagtingin niya sa akin. My senses never fail me kaya alam ko na may kakaiba sa mga titig na iyon.

Umalis saglit si Marcus para salubungin ang ilang kaibigan nito na kakarating lang kaya naman mag-isa lang ako nang lumapit ang matanda.

“Salamat iha. Blanca dela Riva right? “ anito sabay upo sa upuang nakaharap sa akin. 

“Yes sir.” I politely answered.

“By the way, are you somehow connected with the dela Riva’s of Davao? Or the dela Riva’s of Pamapanga?”

‘I don’t think so sir, actually my mother is from Bicol. Hindi ko po nakilala ang father ko and wala pong binabanggit ang mama ko about him. And I respect that po.” sagot ko dito.

“Oh I see. Sorry iha.” hinging paumanhin nito pero umiling naman ako.

“Wala pong problema sir.”

“May naalala lang kasi ako noong unang beses kitang nakita.” he honestly revealed.

 “Kamukhang- kamukha mo kasi siya.”

“Sino po?” naiintriga ko namang tanong sa kanya.

“Isang dating kakilala, well anyway I hope you enjoy the party iha.” tumayo na ito at nagpaalam sa akin kaya tumango na lang din ako.

“Okay po sir. Happy birthday po uli.” 

Lalong lumakas ang hinala ko na may kinalaman talaga siya sa pagkamatay ng pamilya ko. Marami ang nagsasabi that I am a carbon copy of my mother. Kung nakilala niya ako dahil kamukha ko si nanay, ibig sabihin kilala niya din ito.

“Update Trish.” pasimpleng tanong ko habang hawak ko ang hikaw ko. Natanaw ko na din si Marcus na pabalik na sa pwesto ko kasama ang apat pang lalake.

“Still looking, nasa library ako ng matanda.” pabulong na sabi ni Trish.

“Hey!” Sorry to keep you waiting.” Marcus said and settled in the chair beside me. Tumango lang naman ako sa kanya saka ko inabot ang wine glass na nasa harap ko.

“By the way, this are my friends.” baling niya sa apat na naupo na sa harap namin.

“Hendrix James Saavedra”

“Xavier Monteverde”

“Anton Drake Samaniego”

“Lucian  Philippe Segovia”

 

Isa-isang nagpakilala ang mga kaibigan ni Marcus. Nakipagkamay din sila sa akin at tinanggap ko naman ito.

“Mukhang magkasundo na kayo ni Thompson ah!” may himig pang-aasar na sabi ni Lucian. Natandaan ko siya, kasama siya ni Marcus noong una kaming magkita sa club.

“Shut up asshole!” saway naman ni Marcus pero tumawa lang ito.

“I have to give it to you, Blanca. Napaamo mo ang sira-ulong ito. Aba’y kahit hagisan namin ng babae ito ngayon, hindi niya papatulan!” ngisi ni Lucian kaya naman nkatanggap ito ng batok mula kay Drake.

“Tangna mo Samaniego, kung makabatok ka, ano pinapalamon mo ako?”  angal pa nito.

“Bakit hindi? Ikaw ang kaisa-isang kakilala ko na bilyonaryo nga pero sobrang kuripot!” sagot naman ni Drake.

“Ganyan ba talaga ‘yang mga kaibigan mo?” bulong ko kay Marcus na naiiling nalang sa kakulitan ng mga kaibigan na patuloy pa rin sa bangayan.

“Wala pa ‘yan! Prepare for the worst!” he answered while laughing. 

Nagkwentuhan pa ang mga ito hanggang sa ayain ako ni Marcus na magsayaw. He held my waist at saka ko pinagsalikop ang mga kamay ko sa batok niya. Our eyes are locked together.

“I’m so happy that you are here, with me. You don’t know how much I missed you kahit na sandali lang tayo hindi nagkita.” I can feel the sincerity in his words kaya para nanamang lalabas ang puso ko sa dibdib ko sa lakas ng pagtibok nito.

“I just hope you let me show how much I like you, Blanca. I want you to know that I am ready, to love again, to trust again, to be a real man again. I hope you give me a chance.”

Pakiramdam ko nakalutang ako habang pinapakinggan ko ang mga sinasabi niya. Hindi ko alam kung ano ang mararamdaman ko. Ito ang taong masasaktan ko pagdating ng panahon. Kaya ko ba? 

Nagbaba ako ng paningin. Hindi ko kayang salubungin ang mga mata niya. I fought the tears na unti-unting sumusungaw sa mga mata ko. Hindi ko ito pwedeng maramdaman. Kailangang maging matapang ako para sa hinahanap kong katarungan.

“Look at me please?” pakiusap ni Marcus kaya kahit nasasaktan ang puso ko ay nag-angat ako ng mukha para tignan siya gaya ng hiling niya.

“I am not in a hurry. I can wait, Blanca, so don’t stress yourself too much, okay?” sabi niya na may halong pag-aalala sa mga mata niya

Makakaya ko bang saktan ang ganitong klase ng lalake? Alam kong hindi ganun kadali ang mag-open up sa isang tao na kailan mo lang nakilala pero para kay Marcus ginawa niya iyon, para sa akin.

“Okay.” I finally found my voice and answered him.

We just danced, as if there’s no other people but us. I leaned my head on his chest, feeling his heartbeat. Kung sana iba ang sitwasyon, baka maging masaya kami.

Magkahawak kamay kaming naglakad pabalik sa mesa namin kung saan nandoon padin ang apat na kaibigan niya. Nag-uusap lang ang mga ito ng tungkol sa business kaya naman nakinig lang ako.

“Palabas na ako ng library” info ni Trish. Gusto ko sanang magtanong kung may nahanap siya pero hindi ko naman magawa dahil malapit lang sa akin si Marcus.

Napatingin ako sa kaliwa ko at naagaw ang atensyon ko ng isang lalaki na papalapit sa pwesto ni Simon. Pamilyar sa akin ang mukha niya kaya naman mas lalo ko itong tinitigan. 

‘Tito Alfredo’ hindi ako maaring magkamali, nadagdagan man ang edad nito ay nakikilala ko pa rin siya. Siya ang matalik na kaibigan ni tatay na bandang huli ay nakatampuhan niya dahil sa pangungumbinsi nito na ibenta na ang lupa sa mga Thompson.

Nagyakapan pa sila ni Simon na para bang matagal silang hindi nagkita. Ano ang koneksyon niya kay Simon?

“Ace?” tawag ko kay Marcus.

“Yes?” sagot naman niya “You need anything?” pero umiling ako.

“May bisita ata ang daddy mo?” sabi ko sabay turo sa bagong dating.

“The hell!’ napatayo pa ito pagtapos ay nagpaalam sa akin .”I’ll just go greet my uncle. Excuse me.” 

‘uncle? so kamag-anak pala nila ang kaibigan ni tatay?’ 

Habang tumatagal lalong nagiging kumplikado ang pagtuklas ko sa katotohanan.

‘Magpaalam ka na kay Marcus, Blanca. We need to go!’ utos ni Trish. Papalapit nadin sila sa mesa kasama si KC na ang binantayan naman ay si Shayne.

Hinintay ko lang makabalik si Marcus kaya tumayo naman na ako para magpaalam na din dito. Obviously ayaw pa niya pero dinahilan ko nalang na biglang sumakit ang ulo ko at wala ding kasama si Ava sa unit.

“Pakisabi nalang sa daddy mo nauna na kami.” hindi ako pwedeng lumapit doon dahil baka makita ako ni Tito Alfredo at makilala pa ako. Buti nalang pumayag siya.

Hinatid kami ni Marcus sa labas at saka niya sinenyasan ang driver ng E-car na maghahatid sa amin sa gate.

“You take care ok?” sabi niya at saka siya yumakap sa akin. I buried my face on his chest, na para bang gusto kong simutin ang amoy ng nakaka-adik niyang pabango.

He kissed me on my cheek pagtapos ay sa noo ko.

“Magpahinga ka na pag-uwi mo, call me when you get home, you understand” medyo dominante siya sa part na yon pero okay lang naman sa akin ‘yon.

“Okay, don’t drink too much, hmm? sagot ko sakanya. 

Tumango siya at saka ako inalalayan paakyat sa munting sasakyan. Mabigat ang loob ko na umalis kasi parang sandali palang kami nagkasama ni Marcus pero sa palagay ko may nahanap si Trish kaya bigla nalang siyang nag-aya umuwi.

Pagsakay namin ng kotse ay agad na kaming umalis. Ngayon palang nami-miss ko na si Marcus.

This is f*****g bad!