Hindi ko alam kung kailan pa siya naroon, pero mas makakabuti kung hindi ko na lang alam. Wala din naman akong pakialam. Pumasok na ako sa loob ng bahay at umakyat sa aking silid. Nagpalit ako ng pajama bago tinignan ang mga mensahe sa aking celphone. Inaantok na ako pero hihintayin ko muna ang text ni Xavier na nakarating na siya sa kanila. While waiting, naisip kong i-text si Marko upang sabihin na nandito na naman ang kaibigan niya. "Okay, tatawagan ko at paaalisin," ito ang kaniyang reply. Sandali lang ay tumawag na si Xavier. "I'm home," sambit niya. "Hindi na ako makapaghintay na umuwi sa bahay kasama ka." Nakangiti kong tinanaw ang chandelier dito sa aking kuwarto. "Puwede naman tayong magsama na muna," natatawa kong suhestyon kahit na alam kong hindi siya papayag sa idea na ito. May pagka-conservative ang kaniyang mommy at lola kaya tiyak na hindi ito papayag sa aking sinasabi. Sasabihin ng mga iyon na kasal muna. Sa magdadalawang taon na relasyon namin ni Xavier, n
"Sina Lola, kumain na ba?" tanong ko sa kasambahay na nagsasalin ng juice sa aking baso. "Opo, kanina pa po," sagot nito at pagkatapos ay tumayo ito sa gilid. Sumubo ako kahit wala akong gana. Ala-una na ng hapon at ngayon pa lang ako lumabas ng aking silid. Hindi ako nakatulog sa magdamag, pasikat na ang araw nang makatulog ako, pero hindi iyon payapa. Masakit ang aking ulo at mata ko. Kumain ako nang kaunti bago ako nagpasyang umakyat muli sa aking silid. Nahiga ako sa kama, nag-text kay Xavier at pagkatapos ay binuksan ang tv upang doon ituon ang aking pansin. Ayaw kong mag-isip ng kung ano-ano dahil mas lalo lang sasakit ang aking ulo. Kaso kahit ano'ng pilit ko, kusang pumapasok sa aking isipan ang nangyari kagabi. Pinatay ko ang tv at sinilip ang aking celphone, kaso wala pang reply si Xavier. Nagpasya ako na lumabas ng silid. Buryong-buryo at hindi alam kung paano papatayin ang oras. Paglabas ko, sakto namang paakyat ng hagdan ang personal maid ko na sina Lumen at Wel
"I wish you are here.""Me too, babe. Mag-enjoy ka diyan and don't think too much about me."Ngumiti ako. "Okay, bye. I love you." Pagkatapos patayin ang tawag nagbihis na ako. It's four in the afternoon. Perfect time to make a dip. Nandito na kami sa Boracay kasama ang ilang mga kaibigan ko. Naiwan sina Lolo at Lola sa Manila. Ayaw nilang sumama dahil may mga inaasikaso sila. Plano nilang bumalik next year sa abroad at maiiwan naman ako dito sa Pinas upang pamahalaan ang negosyo na maiiwan nila. May mga mapagkakatiwalaan naman silang mga tao pero maganda pa din kung matutukan ko ito. "Ready?" tanong ko sa mga kasama ko. Nasa sala sila at nakasuot na ng mga bikini. "Yeah. Akala namin hindi ka na lalabas." Tumawa naman ako. Kanina pa ako nakabihis. Hinintay ko lang talaga na sumagot si Xavier sa videocall ko. Sabay na kaming lumabas at naglakad hanggang sa may dalampasigan. Madami ang turista na nagpapaaraw kaya pinili naming pumunta sa gawi na manipis lang ang mga tao. Sabay-sa
Kahit gulat sa tanong ni Xavier, sumagot pa din ako. "Church wedding," kaswal kong sagot. "Dahil virgin pa ako, proud akong magmamartsa patungo sa altar at ikasal sa harap ng Diyos." He smiled. "Why?" I asked curiously. "I just want to know," sagot niya pero parang alam ko na kung bakit. Dahil sa nangyari sa pagitan nina Joshua at Xavier kagabi, napagpasyahan naming tapusin na ang bakasyon at bumalik na ng Manila. Pag-alis ko ng hotel hindi ko na nakita pa ang mga boys. Hindi na lang din ako nagtanong pa. Ang mga tao nina Lola ang naglinis ng kalat na naiwan. Making sure that no one would dare to talk. Hindi ito puwedeng makalabas sa media. Hinatid ako ni Xavier sa bahay. We had a little chit-chat before he decided to go home. May aasikasuhin pa daw siya. Pagkaalis niya, nagpunta naman ako sa study room kung saan naroon ang lolo at lola. Agad nilang pinatay ang tablet nang dumating ako. Ganunpaman alam ko kung ano ang pinapanood nila. "I'm sorry for the mess, Lolo, Lola."
Tuluyan na akong pumasok sa loob ng sasakyan. Patay malisya sa kaniyang sinabi. Habang nasa biyahe ako pauwi, napapaisip ako. Hindi ko naman sinasadya na magkita o magkrus ang landas namin ni Joshua, pero hindi ba't parang pangit tignan? Nasa isang relasyon na ako. I love my boyfriend. . . Finance I should say. At wala akong planong lokohin ito, or bigyan ito ng dahilan para pagdudahan ako. I moved on. And Joshua is still in the process of moving on. Or wala pa talaga sa kukote niya ang pag-mu-move on. Well, I'm clean. My conscience is clean. Walang malisya. Nagpadala ako ng mensahe para kay Xavier. Just some sweet message para mawala ang guilt na nararamdaman ko. Okay, Izabella. It's not like you're cheating on him. Dapat talaga hindi na magkrus ang landas namin ng Joshua na iyon. Sumunod na araw, dinalaw ako ni Marko. Wala naman siyang sinasabi. Nakarami na siya ng kain pero hindi pa din ito nagsasalita. "Did you just came here to eat?"Ngumunguya siyang tumango. "Wala na
Nakauwi na sina Xavier at pamilya niya. Imbes na magpahinga na dahil medyo late na, inaya ako nina Lolo at Lola sa garden. "Parang kailan lang, baby ka pa. Tapos nawala ka sa amin kasabay ng mga magulang mo." Emosyonal si Lola habang hinahaplos ang aking buhok. "Matanda na kami ng lolo mo. At isa ito sa hangad namin, ang makita ka na mag-settle bago kami mawala sa mundo. We wanna make sure that you are happy.""Thank you, Lola. Sa support niyo." Ngayon ko lang napagtanto na parang napaka-selfish at napaka-impulsive ko sa pag-de-decide. Nakalimutan ko silang i-consider. "I wanna ask you, Izabella. Are you happy? Or does your engagement makes you happy?"Napaawang ang aking labi at ilang sandali na natahimik habang kunot noong nakatingin kay Lola. Bakit pakiramdam ko, tutol din sila sa pagpapakasal ko. "Lola if you don't want me to get married yet then. . ."Umiling si Lola at hinawakan ang aking kamay. "We want you to be happy. Kung masaya ka at tingin mo si Xavier na talaga ang
ISANG linggo na lang ikakasal na kami ni Xavier. Ilang linggo na din ang lumipas mula nang huling makita ko si Mady. Ilang linggo na din mula nang magsabi si Marko na may importante siyang inaasikaso—kaso hindi na kapani-paniwala. Hindi ako makakapayag na hindi sila um-attend sa kasal ko kaya nagpasya ako na kitain sila. Kaso wala sila sa bahay nila. I texted them my whereabouts. And waited patiently for them. Kaso iba ang dumating. Naupo si Joshua sa aking harapan. "Joshua, ano'ng ginagawa mo dito? Pinapunta ka ba ni Marko dito?" "Gusto lang kitang makita. And also, there's something you need to know." Seryoso niya akong tinignan. "Tungkol saan?" "Izabella!" Naagaw ang atensyon ko nang biglang sumulpot ang mommy ni Xavier kasama ang kaniyang mga kumare. Tumayo naman si Joshua at basta na lang umalis. Hindi na natuloy ang dapat na sasabihin niya. Tungkol saan naman kaya iyon?"Is that your ex?" bulong sa akin ng aking byenang hilaw. Nahihiya akong tumango. "Closure?" tanong
Hindi ko alam kung kaya ko bang matulog ngayong gabi, knowing that someone is in danger because of me. Sigurado na ako ngayon na nawawala si Mady. Hindi ko alam kung ano ang aking gagawin. If I should contact Joshua's parents. My grandparents. Si Marko, sana. . . Iyon nga lang wala siya sa bansa. Nagpasya ako na pumunta sa bar kung saan madalas mag-hang out sina Joshua kasama ang kaniyang barkada. Sana naroon sila. Bumaba ako ng sasakyan at nagmamadali na pumasok ng bar. Walang oras na dapat masayang, dahil buhay ang nakasalalay dito. Puno ang bar. Siksikan ang mga tao. Hindi ko din maaninag ng maayos ang mga mukha ng mga tao, dahil sa nakakahilo na patay sindi na ilaw. Nakakabingi ang musika. Dumadagundong ang buong paligid sa lakas ng volume. Hindi ko sigurado kung narito nga ang mga kaibigan nina Joshua, pero I should atleast try to look for them. Nang biglang mamatay ang ilaw. The crowd starts to panicked. Para naman akong kakapusin ng hininga dahil sa gitgitan ng mga tao n