FayeKinabukasan, muli akong kinausap ni Don Esquivel. Kahit wala pa ako sa tamang estado ng sarili at gulong-gulong pa rin ako sa sitwasyon ko ngayon. Tinungo ko na lang ang suite ni Don Esquivel.Binati ko ang Don nang pumasok ako sa loob. Nadatnan ko naman siyang humihigop ng kanyang kape.Sumunod ang mata ko nang ibaba niya ang tasa. At hindi ko mapigilang alalahanin ang umaga kung saan maaga pa akong ginising ni Renz para panoorin ang sunrise, tinimplahan pa niya ako ng kape.He has been nice to me. Hindi ko mahulaan ang iniisip niya at madali siyang mainis noon pero inalagaan talaga niya ako.May atraso ang ex ko sa kanya at nasa rurok siya ng kanyang galit pero pinili niyang maging mabait sa akin kahit papaano at pinaintindi niya rin sa akin ang ginawa ng ex ko. He was sincere, pinakita niya sa akin ang galit niya, totoong nararamdaman niya pero hindi ko iyon napansin, hindi ko iyon binigyan ng atensyon hanggang sa huli.At ngayon puno ako ng pagsisisi.“Iha.”Napabalik ako sa
FayeNanlalamig ang mga kamay ko habang nasa loob ako ng bridal car. Araw na ng kasal namin ni Renz, naghihintay na lang ako ng hudyat ng coordinator para bumaba at pumasok sa loob ng simbahan.Pero hindi ko nga rin alam kung nasa loob talaga si Renz. Kaya ako ninenerbyos. Paano kung matulad ito sa muntikan kong kasal noon?Humigpit ang hawak ko sa bouquet dahil sa kaisipan kong ito.“Ma’am, pwede na kayong bumaba,” wika sa akin ng coordinator matapos niyang buksan ang pinto ng sasakyan.“Sure?” kabado kong tanong.“Nasa loob na ba si Renz?” tanong ko.“Yes ma’am,” ngiting sagot sa akin ng coordinator.Napahinga ako ng malalim dahil kahit papaano lumuwag ang dibdib ko.Inalalayan ako ng coordinator nang bumaba na ako mula sa sasakyan. Napansin ko naman na may security team na nakapalibot sa simbahan. Hinigpitan talaga ni Don Esquivel ang kasal kaya limitado rin ang bisita namin.“Hoooo,” hinga ko nang makarating na kami sa harap ng nakasaradong pinto habang inaayos ng coordinator ang
Faye“I vow to stand by you, and to honor the promises we make today. Not because everything is perfect—but because we choose this, we choose each other, even through the broken pieces,” pagtatapos ko.Saglit siyang nagbitiw ng tingin sa akin at ginilid niya ang mukha niya pero nakita kong lumunok siya.“Renz,” wika ni father, “ikaw naman.”Tumikhim siya, at tumingin sa akin. Matagal siyang tumitig bago siya nagsalita, tila nag-iisip ng salitang bibitiwan niya.“I, Lorenzo Del Mundo Esquivel,” mababa at mahinang simula niya, “take you, Faye Salvacion, to be my wife. I may not promise perfection, but I will promise presence. I will be there through every high and low, through doubt and healing. I vow to protect your peace, to respect your strength, and—if life allows it—to be with you for a long time.”Nanlaki ang mga mata ko.Pero bago pa ako makasagot, muling nagsalita ang pari.“Ngayon, bilang sagisag ng inyong pangako, pakibigay ang mga singsing.”Lumapit si Zachary para ibigay ang
FayePagkatapos sa simbahan, tumuloy kaming lahat sa Casa Blanca, sa mismong garden nito magaganap ang reception ng kasal namin.Punong-puno ng mga bulaklak ang lugar at malamlam na ilaw sa paligid. Magkahawak kamay kaming pumasok ni Renz sa venue, at sinalubong kami ng palakpakan ng mga bisita. “Don Esquivel is really all out for this marriage,” puna ni Flynn ng masolo nila ako dahil nakikipag-usap na si Renz kina Zachary.“Grand party talaga ang hinanda para sa iyo, Ate,” saad namin ni Farrah kaya itinuon ko ang atensyon ko sa kanila.Magarbo at engrande talaga ang dekorasyon ng garden. Kasama pa ang masisipag na staff, sila mismo ang naghahatid ng alak at pagkain ng mga bisita sa bawat mesa. Tapos porcelain collection pa ang souvenir ng kasal namin. Hindi ko na alam kong ilang halaga ng pera ang ginamit sa kasal namin dahil tinanggihan ni Don Esquivel ang share rin sana ng pamilya namin.“Don’t assume, Farrah, this is for his grandson–his eldest grandson who he waited for years,”
Faye Marami pang pinagawa sa amin ng host bago makaupo kami. Pero pareho na kaming tahimik ni Renz. Natupok na rin iyong sigla at saya ko kanina at hinintay ko na lang na matapos ang selebrasyon. Hanggsang nagsiuwian na rin ang mga bisita. “Anak, uwi na kami,” lapit sa akin ni mommy. Magkasabay kaming tumayo ni Renz. Pinilit ko na lang ang sarili kong pagaanin ang ekspresyon ko. Pero habang nagpapaalam sa akin si mommy at mga kapatid ko, mas lalong bumibigat ang dibdib ko. Hindi na ako sasamang uuwi sa kanila at dito na ako sa Casa Blanca titira. Naipadala ko na rin dito ang mga gamit ko noong isang araw. “Iho, ‘kaw na bahala sa panganay ko,” bilin ni mommy kay Renz. “Opo,” sagot ni Renz. Hinawakan ni mommy ang kamay ko at napansin ko kaagad ang pangamba sa mga mata niya. Siguro napansin niya ang katahimikan namin ni Renz kanina. “Mom, I’ll be fine,” paninigurado ko. “Maalaga si Renz. You don’t need to worry.” Kapagkuwan, tumango rin si m
FayeMagdamag kong hinintay si Renz pero hindi na siya bumalik sa kwarto. Bumangon ako sa kama na mabigat ang loob ko. Pakiramdam ko nadudurog ang puso ko pero kailangan kong magpakatatag. Kung magpapatalo ako sa sakit na nararamdaman ko ngayon, mas lalo lang na mawawalan ng saysay ang kasal namin ni Renz.Kung sukdulan ang galit niya sa akin, sukdulan din ang kagustuhan ko na maayos ang pag-aasawa namin.Kahit wala pa akong tulog, maaga akong bumangon at inayos ang sarili ko. Bumaba ako kaagad at dumeretso sa kusina ng bahay. Naabutan kong abala na ang mga katulong sa pagluluto ng almusal.“Magandang umaga sa inyong lahat,” bati ko, gulat naman silang napatingin sa akin.“Bakit po kayo nandito, ma’am?”“Maaga pa po.”“Gutom po ba kayo?”Sunod-sunod nilang sabi sa akin.“Tutulong ako sa paghahanda ng almusal,” wika ko.Napansin ko naman na mas lalo lang silang nagulantang sa akin.“Naku ma’am, kami na po. Bumalik na po kayo sa inyong kwarto, kailangan niyo pong magpahinga dahil tiyak
FayeSa mga sumunod na araw, inuunti-unti kong aralin ang mga gawain sa mansion habang tumutulong pa rin ako sa shop namin.“Ate, narinig ko na hindi pa umuuwi si Kuya sa Casa.”Niligpit ko ang notebook ko at tinignan si Flynn, “Sabihin mo nga sa akin kung paano ka naging marites na, ang dami mong naririnig,” sita ko sa kapatid ko.“Nagtataka lang ako Ate kung bakit may kumakalat na ganito sa mga negosyante. Eh lagi ngang pumupunta rito si Kuya.”“Pumupunta rito?” gulat kong tanong at naituon ko na ang atensyon ko kay Flynn.“Oo, kakaalis nga lang ni Kuya nang dumating ka dito kanina.”Nagulantang ako sa sinabi ni Flynn. Lagi siyang pumupunta dito tapos hindi ko man lang naaabutan. Kaya pala kung maka-kuya itong kapatid ko kala mo close na sila.“Ba’t hindi mo sinasabi sa akin na pumupunta siya dito?”“Ba’t ko naman babanggitin sa iyo, eh hindi ba dapat mas alam mo. Kayong dalawa ang nakatira sa iisang bahay.”Hindi naman ako nakikibo.Nag-aalinlangan naman akong tinignan ng kapatid k
Faye Sumunod sa amin si Renz hanggang sa shop. “Pasok ka, mukhang kabisado mo naman rito,” wika ko na ikinatingin niya sa akin. Nakagat ko naman ulit ang gilid ng pisngi ko. Faye! Tumigil ka, ngayon na nga lang kayo magkita ng asawa mo. Bumuga ako ng hangin– Pero paano ako titigil. Nakakatampong isipin na pumupunta naman pala siya dito sa shop, eh araw-araw akong pumupunta rito pero hindi ko siya naaabutan. Ibig sabihin iniiwasan niya talaga ako. Naisuklay ko ang kamay ko sa buhok ko– Oo nga, aminado ako, tanggap ko na iniiwasan niya ako. Tumingin ako kay Renz. Kumalma ka, Faye, magpasensya ka. Kung maiinis at magagalit ka sa kanya lalong hindi kayo mag-aayos. Pinagaan ko ang ekspresyon ko, “Pasok ka,” maamo kong sabi. Gumalaw ang kilay niya, mukhang nagtataka pa nga pagbabago ng mood ko. Pero pumasok na rin naman siya. Lumukot ang labi ko sa inis, hard to get ng lalaking ito! “Hoooo, kalma, Faye,” naibulong ko sa sarili ko– Lumi
FayeNaghiwalay ang mga labi namin pero ramdam ko pa rin ang bilis ng tibok ng puso ko.Mabilis pero magaan. Hindi ako natatakot sa nararamdaman ko kay Renz. Kung may ikinakatakot man ako, iyon ang mawala siya sa buhay ko.Hinawakan ni Renz ang pisngi ko at ngumiti siya sa akin. Sumilay rin naman ang ngiti sa aking labi pero nanubig ang mga mata ko. Nagiging emosyonal ako. Masaya ako na nasasaktan.Paano kung naghihirap ang loob niya sa lugar na ito? Paano kung nagpapakatatag lang siya sa harapan ko?His company went bankrupt, he was detained, and he came back here forcefully. But he’s still choosing me to be with him.“Renz, kung nahihirapan ka sa bahay na ito. Pwede tayong tumira sa bahay namin o kung gusto mo magrent na lang tayo. Kung gusto mong bumalik sa La Montañosa, sasama ako sa iyo kahit saan,” wika ko.Lumawak ang ngiti niya. “You want to do our honeymoon in La Montañosa?” Ngumuso ako, “Seryoso ako, kung ayaw mo rito, pwede naman tayong umalis. Renz, sa nalaman ko, hind
FayeNagmamadali akong lumabas sa kwarto nang matapos ang almusal namin. Ngayong umiiwas ako kay Renz, ngayon naman siya lumalapit.At lasing ako kagabi pero alam ko ang namagitan sa amin. Naisuko ko ulit sa kanya. Paano ako aakto na business agreement lang ang kasal namin, paano ako iiwas sa kanya?!Nakakahibang!Narinig ko ang pagbukas at pagsara ng pinto, ar narinig ko ang yabag niya sa likod ko kaya nagmamadali kong tinungo ang hagdan. Halos matapilok na ako pababa sa hagdan–“Not too fast, my wife,” sambit niya at hawak na niya ang bewang ko.Tumahip naman ang dibdib ko at napabaling ako sa kanya. Kaagad ko ring nalanghap ang pabango niya. His scent reminds me of his body against mine last night. I blinked my eyes as what happened last night surged in my mind.“Bakit ka ba nagmamadali? May tinatakbuhan ka ba?” tanong niya.“Wa-wala akong tinatakbuha–”Nakagat ko ang labi ko sa inis dahil nabulol ba naman ako.Nanutil ang ngiti sa kanyang labi at nag-init ang pisngi ko sa kahihi
LorenzoI stared at my wife, who was sleeping soundly now. I’ve known her since high school, yet she’s still vivid to me as if a decade did not pass between us. I can still recall every detail of my last moment with her when we were in high school before the incident with my parents.When I learned that she had lost her memories of me, I thought it was for the better. I believed that heaven was still with me when He erased her memory because I didn’t want her to remember that tragedy.Yes, it hurt when I found out that she was engaged, but knowing she could have a better life with another man comforted me at least. Yet after so many years of not crossing paths with her, I found that my ex-girlfriend had an affair with her fiancé.It never crossed my mind that she would be cheated on. I always thought no man would hurt a kind woman like her. Sobra akong galit, hindi dahil niloko ako kundi dahil niloko siya. Kaya halos hindi ko na iniisip kung anong kalalabasan ng mga ginawa ko. I too
LorenzoTuluyan na ngang hindi ko napigilan ang sarili ko dahil nadala ko na siya sa kama. At nagiging aktibo naman ang asawa ko sa pinagsasaluhan namin.She’s burning me with her touches. And her liquored tongue is turning me on.It’s always been her who makes my heart palpitate into uncountable beats. It’s only her that drives me into the wilderness.She rubbed her palm on my shirt.I stopped, stared at her amusingly.“Love, are you checking if I have abs?” I asked.She’s still tipsy, looking at me. “You can stop me. You know I can’t hold myself.”I smiled playfully, then teased her lips. “Renz, stop me. I decided to let you go and free you. Please-”“You’re wrong timing, I decided not to let you go anymore. Come what may, I’ll hold on to you.”She pouted, squeezing her eyes. “I cannot even stop myself, how can I stop you? Besides, your hands are halfway down my body, withdrawing them is punishable by law,” I firmly said.Kinunutan niya ako ng noo, “What law?”“Law of Honeymoon.”S
LorenzoLumukot ang mukha kong nakatingin kay Arthur.“Why did you not call me?” I asked irritably.“Your sister took my phone.”Bumuga ako ng hangin.“Renz, kita mo ang hitsura ko basang-basa dahil sa dalawang ‘to lalo na itong makulit mong kapatid,” inis na ring saad ni Arthur.Napahilamos na lang ako sa mukha ko habang pinapayungan si Faye. Tinapat na rin ni Arthur ang payong sa kapatid ko.“Halika na,” akay ko ulit kay Faye pero muli niyang hinila ang kamay niya mula sa akin.“Huwag mo akong hawakan,” saad niya. “Lily, let’s go,” dagdag pa niya at may dinampot siya sa damuhan.Natigil ako saglit ng makita ko ang photo album namin.“Sige, Ate.”Tumayo na rin ang kapatid ko at humawak kay Faye. Pipigilan ko na sana sila nang senyasan ako ni Arthur na hayaan sila. Yakap ni Faye ang photo album namin nang humakbang na silla.Nang maglakad na sila pabalik sa mansyon, sumunod na lang kami ni Arthur habang pinapayungan sila.“Ate, sama na lang kita sa dorm ko, gusto mo?”“Pwede mo ba ako
LorenzoIlang oras na ang lumipas pero hindi pa rin bumabalik si Faye sa kwarto. Bumuga ako ng hangin.Ako na naman ang pupunta sa kanya. Sa tuwing makakagawa siya ng pagkakamali, ako pa rin naman ang lalapit sa kanya. Umiling ako. Wala rin namang mapupuntahan ito. Yeah, this is better. We’re not on good terms. It will make it easy for me to dissolve this marriage—I must end this, or we’ll end up hurting each other more.I brushed off my hair frustrated, looking at the window.Napatayo ako ng makita kong umuulan.Tumayo na ako mula sa sofa na kinauupuan ako, deretso akong lumabas sa kwarto. Tsaka ako nagmamadaling bumaba sa hagdan.“Enzo,” natigil ako ng tawagin ako ni Nanay Miriam.“Nay, mamaya na tayo mag-usap,” wika ko at lalabas na sana ako ng magsalita ulit si Nanay Miriam.“Mabait ang asawa mo.”Natigil ako a muli ako napaharap kay Nanay Miriam.“Ang totoo’y ang apo ko talagang si Emma ang nagsimula ng gulo. Kinuha niya ang photo album ng kasal niyo ni Faye at gustong itapon m
Faye“Wala kang karapatan na pagsabihan ako ng ganyan,” tuluyan ng nawalan na ako ng pasensya sa kanya.“Hindi ako pumapapel, isa akong Esquivel, nakarugtong na sa pangalan ko kaya may karapatan ako rito. Ikaw? Bukod sa pagiging apo ng mayordoma, ano ka pa rito?” mapa-insulto ko pang tanong.Tinignan ko siya mula ulo hanggang paa–“Faye.”Tumigil ako at humarap, seryosong nakatingin sa akin si Renz.“Kuya, tulungan mo ako,” lapit kaagad ni Emma kay Renz.Napabuga naman ako ng hangin tsaka ako lumapit sa kanila.“Pinapatapon mo raw ito. Bakit hindi niyo na lang itapon na magkasama para pareho kayong ma-satisfy,” wika ko at sinaksak ko sa dibdib niya ang photo album ng kasal namin.Tsaka ako nagmartsa papasok sa loob ng mansyon.Nang pumasok ako sa kwarto, nanginginig pa rin ang kamay ko sa galit. Tumaas-baba ang dibdib ko sa bilis ng tibok ng puso ko. Hanggang sa marinig ko ang pagbukas at pagsara ng pinto.“Hindi ka dapat nagbitiw ng ganung salita,” rinig kong sabi kaagad ni Renz.“A
FayeNamumula pa rin ang mga mata ko at pisngi ko nang makarating ako sa Casa Blanca. Tumuloy ako sa mansion kaya tinatago ko na lang ang mukha ko nang hindi makita ng mga katulong. Kase kapag nakita nila ang hitsura ko, magiging ugong na naman ito ng usapan sa Casa.Alam ko na sila ang pinanggalingan ng usapan na linayasan ako ni Renz sa mismong gabi ng honeymoon namin.Hindi alam ni Renz na laman kami ng usapan dito sa Casa at umaabot na nga sa labas. Kung alam niya lang na umaakto ako na parang wala akong naririnig at nagtitiis na lang kapag naririnig ko ito. Sa kabila ng pag-iwas niya sa akin, pinipili ko pa rin na makita siya at maayos kami pero wala, hindi ko alam kung anong gusto niya.Kaya kahit gusto kong manatili dun sa shop kanina at kausapin pa siya, pinili kong umuwi na lang. Nakakasakit. Nakikita ko sa kanya na wala akong panghahawakan.Napatigil ako at napabuga na lang ng hangin. May patutungahan pa ba ito?Napahilamos ako sa mukha ko. “Akin na ito, sabe! Kapal ng mu
FayeHindi siya bumitiw sa titig sa akin, bahagya naman akong lumayo. “Pinagsasabi mo ba?” naguguluhan kong tanong.“Alam mo Faye kapag ako talaga hindi nakapagpigil, mawawalan talaga ako ng pakialam sa kalalabasan ng lahat ng ito,” mariin niya pahayag.Nagtagpo naman ang mga kilay ko at masinsinan ko na siyang tinitigan.“Ano ba kasi tinutukoy mo? Ba’t ka na naman galit?” mahinahon kong tanong.Hindi siya nakasagot, nakatitig lang sa akin na parang may gustong sabihin, gustong gawin. At nakakatensyon ang kinikilos niyang ito.Teka nga lang, ako na nga lang mag-analyze sa sinabi niya. Para talaga akong nagku-quiz pagdating sa pag-alam sa kanyang kaisipan.Okay, nagpipigil siya. Anong pinipigilan niya?Naging makahulugan ang titig ko sa kanya–Kung hindi siya makakapagpigil, mawawalan siya ng pakialam?Kapagkuwan,nagbitiw siya ng mata at kaagad din siyang tumayo. Mabilis ko naman na hinawakan ang kamay niya at pinigilan siya.“Wait,” tigil ko sa kanya pagkatapos kong mabuo sa isipan ko