Nakinig si Ning Yisen sa mga pang-aasar ni Sandro at tiningnan si Liam na nasa pinakalikod. Nang makita niyang hindi siya makatingin nang diretso, alam niyang ito ang may pakana at siguradong siya rin ang nagbukas ng pinto.Makalipas ang ilang minuto, magkatabing nakaupo sina Hiraya at Nexus, kaharap sina Liam, Rain, at ang dalawa pa.Biglang napuno ng pagkain ang dating bakanteng mesa. Dahil lang sinabi ni Bill na hindi pa siya kumakain, bukod sa pagkain ay nagdala rin sila ng maraming inumin.Unang beses ni Hiraya na maharap sa ganitong sitwasyon. Pagkatapos ng medyo awkward na introductions, nagplano sila ng isang bagay para mas mapalapit sa isa’t isa.Sa huli, si Bill, ang pinaka-aktibo sa grupo, ang nagsalita at nagmungkahi ng simpleng laro. Kung sino ang matalo, iinom.Medyo reserved pa si Hiraya noong una, pero makalipas ang ilang laro, napansin niyang wala namang masamang balak ang mga kaharap nila. Habang nag-uusap, nalaman din nila ang maraming nakakatuwang bagay.Halimbawa,
Pagkatapos niyang sabihin iyon, tumalikod si Hiraya at naghanda nang umalis.Pero pagkalabas niya, biglang bumuhos nang malakas ang ulan. Nag-iisip siya at balak na sanang tumawag ng sasakyan, pero bigla niyang nakita ang numero ni Nexus.“Nasaan ka?”Tumingin-tingin si Hiraya sa paligid at sinabing, “Hindi ko alam ang eksaktong lokasyon. Nasa tabi lang ito ng parking lot malapit sa gusali ng TV station namin. Hintayin mo ako saglit, papunta na ako.”“Alam ko kung saan ‘yan, susunduin kita.”Pagkasabi noon, ibinaba na ni Nexus ang tawag.Napakabilis ng lahat kaya hindi na nakatanggi pa si Hiraya.Makalipas ang ilang minuto, isang itim na sports car ang huminto sa harap ni Hiraya. Bumaba ang bintana, at naroon si Nexus na nakaupo sa driver’s seat.“Sakay na.”Napangiti si Hiraya at sumakay sa kotse. Pero bago pa man niya mabuksan ang pinto, narinig niya ang boses ni Kris sa likuran.“Si Zou Li ay isang makasariling babae. Hindi siya iibig kahit kanino. Mas mabuti pang sumuko ka na.”Na
“Hiraya.”Nang marinig niya ang boses na iyon, agad naintindihan ni Hiraya.Sinabi pa nga niya na medyo kakaiba ang boses ng courier kanina, at lumabas ngang si Kris ang may pakana.Lumakad nang mabilis si Kris at pumunta sa tabi ni Hiraya. Kitang-kita na hindi siya masaya.“Bakit mo ako ni-block at hindi sinasagot ang tawag ko? May tinatago ka ba?”Hindi alam ni Hiraya kung ano ang ibig sabihin ni Kris sa “may tinatago.” Para sa kanya, ayaw lang talaga niyang makipag-ugnayan kay Kris. Dahil ang makipag-chat sa ilang hangal na nilalang ay sayang lang ng brain cells.“Kailangan ko pa bang magpaliwanag kung bakit kita i-b-block?” Umikot ang mata ni Hiraya. “Bakit ka ba ganyan kakulit? Wala ka bang self-awareness na na-block ka? Tumingin ka nga sa salamin at isipin mo kung may mali kang nagawa. May lakas-loob ka pang magtanong?”“Hiraya, lubos mo akong binigo.” Tinitigan ni Kris si Hiraya na may di makapaniwalang ekspresyon. “Bakit ka naging ganito ngayon?”“Ano namang kinalaman ng itsur
"Hiraya, bakit ka ganyan? Dapat makisama ka nang maayos sa mga katrabaho mo. Bakit ikaw pa ang nangunguna sa paggawa ng gulo?"Nang sabihin iyon ng Director, agad na nainis si Hiraya. Napaka-interesante talaga ng Director na ito, naisip niya. Kahit nga ‘yung aso na araw-araw na nagpapakita ng pagkatuta kay Sabrina, hindi na kayang tiisin ito. Noon, hindi ko maintindihan ang sitwasyon kaya pinili kong manahimik. Pero ngayon, bigla na lang niya akong sinisi nang wala sa lugar."Director Dave, aling mata ba ang nakakita na inaapi ko at binubully si Sabrina?"Matagal nang nagtatrabaho si Dave sa lugar na iyon. Kahit hindi siya ang pinakamataas ang posisyon, maraming taong gumagalang sa kanya araw-araw. Kaya’t unang beses niyang makakita ng isang tao na kaya siyang reklamahin nang may ganitong kumpiyansa sa harap ng maraming tao. At para sa kanya, hindi iyon katanggap-tanggap."Nakita ko gamit ang dalawang mata ko mismo." Tumataas na ang boses ni Dave, at lalong tumitindi ang ekspresyon ng
Ilang segundo lang, at nang itinaas niya muli ang kanyang mga mata, ibang-iba na ang estado ni Katelyn.“…Paano? Paano mo akong mapapaniwala?” Itinaas ni Molly ang kanyang ulo at tinitigan ang lalaking nasa tabi niya, bahagyang tumaas ang boses. “Nakasulat sa harap ko, malinaw na may presyo! Gusto mong maniwala ako, pero paano? Paano ako maniniwala sa’yo?”“Xander, pinagsisisihan ko. Pinagsisisihan kong nakilala kita.” Punong-puno ng luha ang mga mata ni Molly, pero hindi ito tuluyang bumagsak. “Niloko mo ako.”Tatlong salita lang, pero matatag at nanginginig ang boses ni Molly. Kitang-kita sa kanyang mga mata ang galit at ayaw sumuko, at ang sakit sa kanyang mukha ay ramdam ng kahit sinong nanonood. Sa susunod na segundo, dumaloy ang luha sa kanyang pisngi, tuluyang nawala ang dati niyang kalmado at matatag na mukha.Nang matapos ang performance ni Katelyn, medyo nagulat ang mga tao sa paligid, at maya-maya ay sumabog ang palakpakan.Nagpasalamat si Katelyn nang taos-puso at muling y
Noong una, napanganga si Katelyn sa sinabi ni Nikki, pero kalaunan ay natawa siya. Para kasing nakakatawang tao talaga si Nikki —araw-araw may kung anu-anong kalokohan at kagagahan na ginagawa.“Oo nga, wala akong pera. Ikaw naman, ang yaman-yaman, baka naman pwedeng bilhan mo ako ng dalawa? Mas maganda kung pareho ng suot mo ngayon.”“Bah, nananaginip ka.” Pagkasabi ni Katelyn nito, agad na nawala ang kunwaring sosyalerang imahe ni Nikki at napalitan ng mukhang puno ng pang-aalipusta.“Ang suot kong T-shirt, limang numero ang presyo. Gusto mong bilhan pa kita kahit binuksan mo lang ang bibig mo? Nananaginip ka ba, o akala mo tanga ako?”“Aba, hindi ko iniisip na tanga ka—ibig sabihin lang, maganda ako.” Natawa na lang si Katelyn habang pinagmamasdan ang sobrang inis na mukha ni Nikki. Ang dalawang babae’y nagtatalo sa gilid, at ito’y nakatawag ng pansin ng maraming tao.Siyempre, kilala ang dalawa online at may kani-kaniyang fans. Hindi nagtagal, may dalawang tao na palihim na kinuha