LOGINNang matapos si Justin sa pagluluto, isang masarap na amoy ng adobo ang sumabog sa buong kusina. Napangiti ako. Ang amoy ay pamilyar, isang amoy na nagpapaalala sa akin ng tahanan, ng pamilya. Isang amoy na nagpapagaan sa aking puso.
“Tapos na!” ang masayang anunsyo ni Justin, ang kanyang mga mata ay kumikislap sa saya. “Ang bango, ‘di ba?”“Oo naman,” ang aking sagot, ang aking boses ay puno ng pagmamahal. “Napakasarap ng amoy!”“Tulungan na natin si Yaya sa paghahanda ng lamesa,” ang sabi niya, ang kanyang mga kamay ay inaabot ang aking mga kamay. Hinawakan ko ang kanyang mga kamay, at sabay kaming nagtungo sa dining area.Habang naghahanda si Yaya ng lamesa, si Justin naman ay naglagay ng mga plato at kubyertos. Ang kanyang mga kilos ay maayos at maingat, parang isang propesyonal na waiter sa isang mamahaling restaurant. Ngunit ang kanyang mga mata ay nakatuon sa akin, ang kanyang mga mata ay puno ng pagmamahal at pag-aalala.“Salamat,Lumipas ang maraming taon, at mas lalo pang naging makulay ang buhay ng pamilya namin. Hindi ko inakala na ang tahimik at simpleng buhay ko noon ay hahantong sa ganitong klase ng kasiyahan—isang masayang pamilya, isang mapagmahal na asawa, at isang anak na punong-puno ng pangarap. Si Jayten, ang aming munting prinsipe, ay mas lalong sumikat sa industriya ng showbiz. Sa edad na sampu, isa na siyang child star na iniidolo ng maraming bata at kahit ng matatanda. Kahit busy siya sa kanyang career, hindi pa rin namin pinapabayaan ang kanyang normal na buhay bilang isang bata. Mahigpit naming pinapatupad ni Justin ang schedule niya—may oras para sa pag-aaral, paglalaro, at siyempre, para sa pamilya. Sa kabila ng kasikatan ni Jayten, hindi niya kinalimutan ang kanyang pagkabata kasama sina Cheska at Quicee. Patuloy pa rin silang naglalaro, nag-aasaran, at nagkukulitan sa tuwing may pagkakataon. Mas lalo pang naging close ang pamilya namin sa pamilya nina Franz
Justin's POV"I won! 1k, 1k!" Yohan boasted, smiling widely. It wasn’t surprising. Yohan always had a way with girls, and betting like this had become second nature to him."Man, you made that girl say yes so fast!" Aljur commented with a grin.This was our usual thing—betting on girls. It wasn’t just about the money; it was about the thrill of it. Why not? High school would get boring if we didn’t spice it up before graduation. This was our way of making memorable moments before moving on.For us, playing with girls wasn't just about earning money. It made life more exciting. Adding a little chaos always made things more interesting. We already had money, so if we didn’t enjoy this, we wouldn’t bother wasting time sweet-talking girls—but it wasn’t really hard anyway.I mean, sometimes you look at a girl and think she's high-standard, like she’d be hard to win over. But all it takes is one pick-up line, and she’s hooked. Where’s the chall
“Cheska, crush ka ni Jayten!!” dagdag pa ni Quicee habang tinuturo-turo pa ang kaibigan nila. Napakislot si Jayten at agad na uminom ng juice na parang gustong ilihis ang usapan. “Hindi ah!” sagot niya, pero kita sa pamumula ng kanyang pisngi ang hiya. Si Cheska naman ay hindi alintana ang panunukso ni Quicee. Bagkus, ngumiti lang siya kay Jayten at sumubo ulit ng pagkain. “Okay lang naman kung crush mo ako, Jayten. Maganda naman talaga ako.” Napatawa ako sa sagot ni Cheska, habang si Jai ay halos mapalakas ang tawa sa tabi ko. “Ay grabe, Tina, mana sa’yo ang bata mo, ha? Marunong din magpakilig.” Si Justin naman ay natatawa rin habang nakatingin kay Jayten. “Huli ka, anak! May tinatago ka, ah?” tukso niya rito. “Daddy naman!” reklamo ni Jayten, halatang naiilang na. “Bakit ba ako ‘yung pinag-iinitan niyo?” Si Quicee ay hindi pa rin tapos. “Kasi crush mo si Cheska! Ayeeee!” Napailing na lang si Jayten at nagpatulo
**Tina’s POV** Habang patuloy ang habulan at tawanan ng tatlong bata, biglang sumulpot si Jai mula sa kusina, may dala-dalang tray ng pagkain. "Handa na ang snacks niyo!" aniya habang inilapag ang tray sa mesa. Agad namang napatigil si Quicee sa pagtatago sa likod ni Justin at lumabas ito na may ningning sa mata. "Yey! Food!" sigaw niya sabay mabilis na tumakbo papunta sa lamesa. Si Cheska naman, na kanina lang ay abala sa paghabol kay Quicee, agad na napalingon at biglang nagpalit ng direksyon. "Ano ‘yan?!" excited niyang tanong habang lumapit kay Jai. Si Jayten naman ay huminto rin sa pagtakbo at naglakad palapit sa mesa na parang pagod na pagod. "Buti naman, gutom na ako," sabi niya habang hinihingal. Napatingin ako sa tray ng pagkain—may sliced sandwiches, fruit slices, cookies, at isang malaking pitcher ng juice. Talagang pinaghandaang mabuti ni Jai ang snack time ng mga bata. “Ano ‘to?” tanong ni Cheska habang tinitin
Napatakip na lang ako ng mukha habang natatawa. “Justin, huwag mo ngang niloloko ang mga bata.” Ngunit hindi pa rin tinantanan nina Cheska at Quice si Jayten. “Sige na, Jayten! Ikaw ang Daddy, ako ang Mommy, tapos si Quice ang baby natin,” sabi ni Cheska habang hinahatak siya mula sa sofa. “Ayoko nga! Ayoko maging Daddy mo!” sagot ni Jayten, pero halatang natatawa na rin siya. “Ano?!” sigaw ni Cheska habang kunwaring nagtatampo. “Eh sino gusto mong maging asawa?” Biglang napaisip si Jayten, saka tumingin kay Quice. “Hmm… baka si Quice na lang.” “WHAT?! Hindi ako papayag!” sigaw ni Cheska, habang si Quice naman ay biglang namula. “Huy Jayten, huwag kang ganyan, nakakahiya!” Nagtawanan na kaming lahat habang ang tatlong bata ay tuluyan nang nagkulitan. Sa huli, napilitan din si Jayten na sumama sa laro nila. Kahit papaano, masaya akong sa kabila ng kasikatan niya, may normal na pagkabata pa rin siya kasama ang mga k
**Tina’s POV** Anim na taon na ang lumipas simula nang isilang ko si Jayten. Sa panahong iyon, hindi ko akalaing magiging ganito siya kasikat sa mundo ng showbiz. Mula sa mga commercial na sinimulan niya noong baby pa siya, ngayon ay isa na siyang child star na iniidolo ng marami. Pero sa kabila ng kasikatan, sinisigurado naming mag-asawa na hindi niya nakakalimutang maging isang normal na bata—nag-aaral, naglalaro, at nakikipag-bonding sa mga kaibigan niya. Ngayon ay nasa bahay kami at nagkakagulo ang mga bata sa sala. Dumating ang mga anak ng mga kaibigan ko—sina Cheska, anak nina Franz at Jai, at si Quicee, anak naman ni Loury at Ethan. Parehong anim na taon na rin sila kaya sabay-sabay silang lumaki ni Jayten. “Tita, asan si Jayten?” tanong ni Cheska habang tumatakbo papunta sa akin. Kasunod niya si Quice na parang excited na excited. Napakunot ang noo ko at ngumiti. “Bakit hinahanap n’yo? May kailangan ba kayo sa kanya?” Nagkati







