The Billionaire's Mistress' Plea

Ako ay nagtatrabaho ng late sa opisina, nakabaon sa ilalim ng tambak na mga papeles ng makatanggap ko ang tawag mula sa aking father-in-law, si Kennard Pearce.

Ang kanyang boses, halos isang pasigaw, ay sumabog sa phone. "Dawn, walang hiyang babae ka! Umuwi ka na ngayon, kung hindi, ibubunyag ko sa mundo ang madumi mong sikreto!"

Bago pa man ako makasagot ay naputol na ang linya. Umupo ako doon sa desk ko, natataranta.

Tinatapos ko lang ang trabaho sa harap ko, kaya dali dali kong kinuha ang bag ko at nagmamadaling umuwi.

Pagkapasok na pagkapasok ko ay nakita ko si Kennard na naninigas na nakaupo sa couch, dalawang papel ang nakalat sa harapan niya. Ang mga pahina ay puno ng makapal at malinaw na sulat kamay.

Hindi ko na sila pinansin habang nagpalit ako ng sapatos, saka ko siya tinignan. "Kennard, anong nangyayari? Bakit mo sinabing magmadali akong umuwi?"

Ngumisi siya, nanlilisik ang mga mata niya sa galit. "Hindi mo nga alam kung anong ginawa mo? Kailangan ko ba talagang isa isahin para sayo?"

Nawalan na ako ng pasensya, nagalit ako pabalik, "Hindi ko alam kung ano ang sinasabi mo. Kung may sasabihin ka, sabihin mo na lang."

Walang pasabi, ibinato ni Kennard ang mga papel sa mukha ko, puno ang boses niya sa panlalait. "Tignan mo mismo! Ang aming pamilya ay talagang nasa pinaka mababa, dahil naging daughter-in-law ka namin!"

Napatingin ako sa mga papel at tumibok ang puso ko ng makita ko ang naka bold na linya sa itaas: Walang biyolohikal na relasyon sa pagitan ng dalawang partido.

Ang mga pangalan sa itaas ng ulat ay ang kay Kennard at ang aking anak, si Christopher Pearce.

Tumingala ako, sa wakas ay naunawaan ko ang nangyari—si Kennard ay pinakuha si Christopher para sa isang paternity test.

Isang alon ng galit ang umusbong sa loob ko at hindi ko na napigilan. "Kennard, simula ng ipanganak si Christopher, lagi mong sinasabi na hindi siya kamukha ni Hanley. Akala ko ba nakikipag usap ka lang at hindi nagseseryoso. Pero hindi umimik si Hanley! Paano mo nagawang traydorin siya at dalhin si Christopher sa isang paternity test? Tatlong taon pa lamang siya!"

Hindi nakikinig si Kennard. Masyado siyang galit na hindi pinansin ang mga sinabi ko. "Anong masama kung magpa paternity test ako? Kung hindi ko ginawa iyon, hindi ko na malalaman ang tungkol sa munting sikreto mo! Mas mabuting sabihin mo na sa akin ngayon—sino ang ama ni Christopher? Tatlong taon na namin siyang pinalaki at para kaming mga tanga! Masyadong nagtitiwala si Hanley, pero kung hindi dahil sa pagiging matalas ko, sino ang nakakaalam kung hanggang kailan mo 'to itatago!"

Huminga ako ng malalim, pilit na pinapakalma ang mabilis na tibok ng puso ko. "Kennard, sinasabi ko sayo, si Christopher ay anak ni Hanley at siya ang iyong apo. Hindi ko niloko si Hanley. Ang ulat na ito ay isang pagkakamali at kailangan mo itong tingnan muli."

Si Kennard, na galit na galit sa pakikinig, ay inihagis ang kanyang tasa sa sahig, nabasag ito. Tinuro niya ako ng nanginginig na daliri. "Nagsisinungaling ka pa! Ako na mismo ang nagdala kay Christopher sa ospital. Nagpakuha kami ng dugo at nagpasuri—ano, sa tingin mo ba pag aari ko ang ospital? Sa tingin mo ba tutulungan nila akong pekein ang mga resulta? Kung hindi ka naniniwala sa akin, kukunin ko muli ang test sa kanya at kailangan mong tignan ito muli!"

Nanatili akong tahimik, tumatakbo ang isip ko habang sinusubukan kong malaman kung ano ang nangyari. Paanong hindi kamag anak ni Christopher si Kennard?

Noon lang, pumasok ang aking mother-in-law na si Nicole Pearce na may dalang mga pinamili. Ng makita ang tensiyonado na kapaligiran, hindi niya maiwasang magtanong, "Ano ang nangyayari? Lumabas ako para bumili ng gulay at bumalik sa kaguluhang ito. Bakit nagsisigawan?"

Si Kennard, kumukulo sa galit, ay sumigaw, "Ibang klase ang manugang na pinili mo para sa amin. Tatlong taon na naming pinalaki ang anak ng iba! Hindi ko alam kung ano ang iniisip mo noong pinili mo siya!"