Chapter 5: Lahat ng Bagay, Gagawin Upang ang Gusto ay Makuha

Hindi madali para kay Jack Devera ang amining may gusto siyang isang babae—lalo na’t ang babaeng iyon ay ang mismong dahilan kung bakit minsang nawalan siya ng kumpiyansa sa sarili. Mga panahong ni hindi niya kayang tingnan ang kanyang repleksyon sa salamin.

Noong una, ang nais lang niya ay isang simpleng pagbawi ng dignidad. Isang pahiwatig na siya na ngayon ang lalaking kayang tapatan—lampasan pa—ang babaeng minsang nagpaikot sa kanyang mundo. Ngunit habang lumalalim ang bawat araw na nakikita niyang muling humahakbang sa kanyang direksyon si Bhem, ibang damdamin ang unti-unting gumigising sa kanyang puso.

Hindi na ito paghihiganti.

Ito na ay muling pagkasabik.

Pagkagusto. Pagmamahal.

Sa bawat araw na nagdaraan sa loob ng kaniyang opisina, tila may misyon si Jack—ang mapalapit kay Bhem. Pero gaya ng dati, mailap ang babae. Tila ba hindi nito tinatanggap ang anumang pahiwatig ng pagkakaibigan o koneksyon. Parang may pader sa pagitan nila na mahirap tibagin—pader ng pride, ng sakit, ng nakaraan.

“Hindi mo ba talaga ako kayang kausapin nang maayos, Bhem?” tanong niya isang araw matapos ang interbyu.

“Tapos na ang interview, Sir. Wala nang ibang dapat pag-usapan,” malamig na sagot ng babae.

At iyon ang dahilan kung bakit napagdesisyunan niyang gumawa ng mas matinding hakbang.

Kung ayaw siyang pakinggan bilang si Jack—ang dating kaklase, ang dating biktima—baka pakinggan siya ni Bhem bilang si Mr. Devera, ang CEO ng Devera's Group of Companies. Ang lalaking may kapangyarihang kunin ang kahit sinong gusto niyang empleyado.

Kahit ayaw nito.

Dumaan ang ilang linggo. Sa kabila ng mga tangkang pakikipag-usap ni Jack, hindi pa rin lumalambot si Bhem. At sa panahong iyon, nabuo na ang plano niya—isang planong hindi lamang para mapalapit sa dalaga kundi upang ipakita rin dito kung gaano na siya kalayo sa lalaking minsan nitong pinaglaruan.

Kaagad siyang nakipag-ugnayan sa manager ng firm kung saan nagtatrabaho si Bhem.

“Gusto ko siyang kunin bilang executive assistant,” mariing sabi ni Jack sa kausap.

Nagulat ang manager. “Jack, may mga mas qualified—”

“Alam kong hindi ito base sa qualifications. Pero kilala mo ako. Hindi ako maglalagay ng kahit sinong hindi ko kayang i-train. Ako na ang bahala sa kanya. Kailangan ko lang ng pormal na dahilan para mailipat siya.”

Dahil sa impluwensiya ni Jack at sa magandang alok, mabilis ding umayon ang manager. Kaunti na lang, at ang babae ay nasa poder na niya.

Isang umaga, habang nakangiti si Bhem sa harap ng salamin sa banyo ng kanilang opisina, hindi niya inaasahang iyon na pala ang huling araw niya roon.

“Magandang umaga, mga empleyado. Paki-punta po tayong lahat sa assembly hall. May mahalagang anunsiyo ang ating manager,” ani ng sekretarya ni Sir Leem.

May kaba sa dibdib ni Bhem. Hindi niya alam kung saan nanggaling ang bigat na iyon, pero parang may kulog na parating. Habang papunta sa hall, hindi maipaliwanag ang lamig ng kanyang palad.

Pagkaupo niya sa isa sa mga huling hanay ng silya, agad niyang hinanap ang tingin ng manager.

At doon niya nakita ang lungkot sa mga mata nito.

“Magandang umaga. Pasensya na kung biglaan ang pagpupulong,” panimula ng manager. “Napakasakit sa akin ang ibabalita ko ngayon. Ilan sa inyo ay mawawalan ng trabaho simula sa susunod na linggo.”

May sumigaw. May napa-iyak. May nanahimik sa pagkabigla.

“Ginawa ko na ang lahat para ilaban kayo. Pero dumating na ang desisyon mula sa pinakamataas. Restructuring. Downsizing. Hindi na ako pinakinggan pa.”

Parang lumubog ang mundo ni Bhem. Hindi niya inakalang kasali siya sa mga matatanggal.

“Ako po ba... ako po ba ay kasali, Sir?” tanong niya nang matapos ang pulong.

May pag-aalang tumingin ang manager. “Hindi ka matatanggal, Bhem. Inilipat ka lang. May bagong posisyon para sa iyo.”

“Ha?”

“Congratulations. May bagong kumpanya na gustong kuhanin ka. At hindi lang basta kumpanya. CEO mismo ang nag-request.”

Sumunod na araw, sa opisina ng Devera's Group.

Nakatayo si Bhem sa harap ng malaking glass window sa 33rd floor. Tinatanaw ang lungsod. Hindi niya alam kung dapat ba siyang matuwa o matakot.

“Ikaw na pala ’yan, Ms. Acson.”

Tumalikod siya.

Jack. Suot ang three-piece suit, may hawak na tasa ng kape, at may ngiting nakapanghihina ng tuhod. Ngunit hindi iyon ang dahilan ng pagkalito ni Bhem—kundi ang titig nito. Malumanay. Hindi mapagmataas. Hindi rin nanunumbat.

Kalmado.

“Kami-kami pa rin sa likod ng hiring process,” paliwanag ni Jack. “Hindi ko intensyon na guluhin ka. Gusto ko lang ng pagkakataong makatrabaho ka. At... kung papayag ka, mapalapit ulit.”

“Bakit mo ginagawa ito, Jack?” tanong niya, nanginginig ang boses.

“Sapagkat... ikaw ang babaeng hindi ko kailanman nalimutan,” sagot ni Jack. “At hindi ko papayagang mawala ka ulit nang hindi mo nalalaman kung gaano kita pinahalagahan noon pa man.”

Nanahimik si Bhem. Parang hindi siya makahinga.

“Kung trabaho lang ang dahilan mo, dapat hindi mo na ako ginawan ng shortcut,” aniya.

“Hindi ito shortcut. Isang paraan lang ito para mailapit kita sa buhay ko. Kung ayaw mong manatili, pwede mong iwan ang posisyon. Pero sana, bigyan mo ako ng pagkakataong ipakita kung sino na ako ngayon.”

Dumaan ang mga araw. Tahimik si Bhem sa bagong trabaho, ngunit hindi siya padalos-dalos sa mga desisyon. Mahirap pagkatiwalaan ang isang taong minsang binasag ang paniniwala niya sa kabaitan. Ngunit hindi rin niya maitatangging may kakaiba sa kilos ni Jack.

Hindi ito nang-aabuso sa posisyon. Hindi rin siya pinipilit. Lahat ay propesyonal. Malinaw ang boundaries. At sa bawat araw na lumilipas, parang unti-unting nahuhulog si Bhem sa bitag ng isang Jack na ibang-iba sa nakaraan.

---

Hanggang sa isang gabing overtime sila pareho, habang nasa rooftop ng building...

“Bakit hindi mo ako pinilit noon?” tanong ni Bhem. “Nang ilayo kita, nang ipahiya kita... hindi ka lumaban.”

“Dahil mahal kita,” sagot ni Jack, walang pag-aalinlangan. “At minsan, kapag mahal mo, mas pipiliin mong hayaan siyang saktan ka kaysa saktan mo siya.”

Napasinghap si Bhem. Hindi siya nakapagsalita.

Tahimik.

Hangin lang ang narinig nila.

Hanggang sa biglang tumunog ang telepono ni Jack.

Napakunot-noo ito. “Excuse me, saglit lang...”

Tumalikod ito, lumayo ng kaunti. At nang marinig ni Bhem ang pangalan na binanggit ni Jack sa telepono, nanlamig ang kanyang katawan.

“Hello? Clarisse?”

Clarisse.

Boses ng isang babae sa kabilang linya. Matinis. Malambing.

At narinig niyang muli ang sabi ni Jack bago nito ibaba ang tawag—

“Sige, pupuntahan kita. Huwag kang mag-alala, hindi niya malalaman...”

To be continued...