Chapter Ten

Sierra groaned when she opened her eyes, her head was throbbing like a bitch. She gulped as she felt her throat dry. Sinubukan niyang maupo kaso kumirot ang ulo niya kaya napahiga siya ulit. Kinalma muna niya ang sarili. Nang medyo maayos na ay tumayo siya at nagtungo sa pintuan sa may teresa at binuksan iyon.

The wind caressed her skin, she could hear birds chirp. Maaliwas ang langit pero ang nakaagaw ng pansin niya ay ang mga tauhan ni Cohen na nakapila sa labas at mukhang kinakausap ni Cohen. Parating nakasuot si Cohen ng suit, ganun rin ang mga tauhan nito. Kahit na bwisit na si Sierra sa araw-araw na suot ng mga taong nakapablibot sa kanya ay ‘di niya maiwasan mamangha. Dahil ni isa sa mga tauhan ni Cohen ay walang tapon, mula ulo hanggang paa. Literal na handsome men in black. And they were all professionals, ni hindi man lang siya kinakausap ng mga ito. Kaya nga inis na inis siya kay Cohen, wala siyang makausap sa bahay. Tanging tango at iling lang sinasagot sa kanya ng mga ta