Chapter 6

I woke up feeling dizzy, ramdam ko rin kung gaano kasakit ang katawan ko. My vision is spinning, hindi ako makakita ng maayos. What happened?

Ang tanging naaalala ko ay natapos ang kasal ng maayos at walang problema, pagkatapos non umuwi kami… wait. Napa aray ako ng kumirot ang kanang bahagi ng ulo ko, blood is dripping from my forehead to my eyes.

Tama! Habang pauwi kami biglang sumunod sa ‘ming mga armadong lalaki pagkatapos non pinagbabaril ang sasakyan namin at… tumagilid at gumulong ang sinasakyan namin after that wala na akong maalala pa, hanggang dun lang.

Ipinit ko ang ang isang mata at iginala ang paningin. Nasaan ako? bahay ba ‘to ni Isaac? pero mukhang luma. Isaac, saan siya?

Tatayo sana ako nang mapansing nakatali ako sa isang silya, mahigpit na nakatali ang mga kamay at paa.

Hingal akong sumandal, pag gumagalaw ako mas lalo lang ako nasasaktan sa tali, wala ring silbi kahit magpumilit akong gumalaw.

“Ah, your awake na pala.”

May naaninag akong pigura ng tao na papalapit. Hindi masyado makita dahil sa dugong tumutulo sa ‘kin.

“Hayts, sayang naman at baka hindi kayo makapag-honeymoon” ika pa niya at unti-unting lumapit sa akin. She's familiar, have I met her before?

Pumikit ako. I can't clearly see her face but her voice is so familiar.

Napadaing ako nang hilahin niya ang buhok ko paangat.

“Sorry kung nasugatan ka, kasalanan mo kasi eh.” mapang-uyam niyang sabi.

Masama ko siyang tinignan, I remembered her. Siya yung nagpakilala sa akin na babae sa kasal. It's her! Hindi ako pwedeng magkamali.

“Y-you…” nanghihinang sambit ko.

“Ah, you remembered me?” Tumawa siya ng pagak at diniinan ang pagkakahawak sa buhok ko.

Napapikit ako sa sobrang sakit ng nararamdaman. Sariwa pa ang sugat ko sa ulo.

“Ah sorry HAHAHA!” Bibitawan niya ang buhok ko. “Bakit kasi ikaw pa ang pwede niyang pakasalan?”

Sinasabi ko na nga ba, yung mga tingin na ibinibigay niya sakin noon. Puno iyon ng galit at puot.

Nanghihina na ako, mauubusan ako ng dugo sa sugat ko sa ulo. May mga sugat din ako sa iba't ibang parte ng katawan ko.

Kumuha siya ng silya at umupo sa harapan ko.

Hingal akong tumingin sakanya. She's wearing black gloves, naka full black attire siya ngayon. Bakit? para hindi mahalata ang dugo?

Sinakluban ako ng matinding kaba nang makitang may hawak siya. Hindi ko klaro ang hawak niya, umaagos ang dugo papunta sa mata ko.

“Ahhhhhhh!!” Napasigaw ako nang sugat niya ako sa kamay.

Mahigpit akong humawak sa silya kong saan nakatali ang magkabilang kamay ko. It's hurt, sobrang hapdi at sakit. Malalim yun.

“He declined the marriage I offered because of you!” gigil niyang saad at malakas akong sinampal.

Sa sobrang lakas ng sampal niya ay tumabingi ang mukha ko. Nalasan ko rin ang dugo sa gilid ng labi.

Hindi pa siya nakuntento dahil ilang beses akong sinampal at sinuntok hanggang magsawa siya.

Natawa ako ng mahina sa kabila ng panghihina. “Maybe she doesn't like you at all,” Idinura ko ang naipon na dugo sa bibig.

“Shut up!” she shouted.

Tumayo siya hawak ang matalas na kutsilyo. Tinapakan niya ng tape ng bibig ko, napikon ata sa sinabi ko. I smirked.

Asar talo.

“Tignan natin kung makangisi ka pa sa gagawin ko,” nandidilim niyang sabi.

“Mm!” I screamed nang sugatin niya ako ng ilang beses sa kamay pagkatapos ay sa buong mukha.

Gusto ko sumigaw at humingi ng tulong pero hindi ko magawa.

Gusto kong magwala at tumakas pero impossible iyon. I'm being tortured.

Napaiyak ako sa sobrang sakit na nararamdaman. Ito ba ang kapalit ng magpapanggap ko bilang asawa niya? ang maghirap ng ganito?

Umiyak lang ako ng umiyak, hindi niya ako tinigilan sugatan, halos hindi ko na makilala ang katawan sa sobrang daming hiwa. Umaagos ang dugo sa bawat sugat.

Nahihilo na ako at hinang-hina.

“Bibigyan kita ng 6 months para makipag-hiwalay sa kanya, pag tumutol ka pamilya mo ang magbabayad para sa ’yo.”

She punched me on my face several times at tinadyakan dahilan para matumba ang kinauupuan ko. Napapikit ako sa sakit. Tumama ang braso ko sa matigas na tabla.

Ayoko na, gusto ko na mamatay na lang kaysa mahirapan ng ganito.

“Quino, kayo na ang bahala dito sa babaeng ‘to!” sigaw niya.

Hindi nagtagal ay may nagsi-lapit na mga taong nakamaskara ang buong mukha.

“Sayang ka, maganda ka sana kaso inagaw mo ang gusto ni boss.” Inayos niya ang silyang inuupuan ko. Hinang-hina ako para magmulat pa.

“Dumilat ka!” He slapped me very hard.

Hindi pa ba tapos ang paghihirap ko? Suko na ako please lang.

I slowly open my eyes, ang isang mata ay hindi na maidilat dahil sa pagsuntok kanina sa akin ni Kanzas.

Ang dami nila, nakapalibot silang lahat sa akin maliban sa isa, nasa likod lang siya at nakatitig sa akin.

“Itapon natin ang babaeng ‘to, hindi naman siya tatagal sa sobrang daming sugat na tinamo niya.” Nagsitawanan sila.

Nakatitig lang ako sa lalaking nasa likod. Siya lang ang hindi nakikisali sa kanila. Like me, nakatitig lang siya, pinapanuod ang mga kasamahan.

“Ayusin niyo ang trabaho niyo! malaking pera ang kapalit nito,” sabi pa nong isa.

Hindi ko alam sino ang nagsasalita sa kanila, hindi ko alam…

“Pero saan naman natin siya itatapon?” one of them asked.

“Ang sabi ni Boss sa gilid na raw ng kalsada,” sagot ng isa sa kanila.

Napayuko ako at pumikit.

Hindi ko kasalanan kung bakit siya tinanggihan ni Isaac pero bakit ako ang nadiin sa lahat? bakit ako pa at ang pamilya ko? kung alam ko na ganito pala ang mangyayari ay tumanggi sana ako sa alok ni Isaac.

Hindi ako makagalaw ng buhatin nila ako at ilagay sa kotse. Tinakluban rin nila ang ulo ko gamit ang makapal na sako. Nakatali ang mga paa at kamay.

Pwede akong sumigaw dahil tinanggal ng isang lalaki ang tape sa bibig ko. The one who removed it ay ang lalaki kanina na tahimik lang.

Makalipas ang ilang minuto ay nilabas nila ako sa kotse at itinapon nalang basta-basta.

Nanghihina akong pumikit, hindi ko na kaya.

Unti unti kong ipinikit ang mata.

“Somebody… help.”