Chapter 5

Sa mga nagdaang araw ay wala kaming ginawa kundi mag-bonding ni Mama, inunahan na ako bayaran ni Isaac ng pera gaya ng napag-usapan namin dati. Nagtanong pa si Mama kung saan ko raw nakukuha ang pera, sinasabi ko nalang na may sideline akong trabaho na malaki magbigay ng sweldo, thankfully hindi naman siya nagtanong after that.

“Ma, uminom ka na ng gamot, tsaka si Papa.” sabi ko kay Mama at tumayo para mag-unat. “Oh siya, sige na nga at maiwan ko muna kayong dalawa.” Hindi nakatakas sakin ang pang-aasar na tingin ni Mama. Kahit kailan talaga.

Tinanaw ko lang siya na papalayo sa ‘min hanggang sa tuluyan nang nawala.

Nandito kasi kami ngayon sa ilog, tinamad kasi ako sa poso kaya dito na lang ako naglaba, kasama ko naman si Isaac para siya ang bumuhat.

Sa mga araw na lumipas ay hindi siya umalis sa tabi ko kahit isang beses, minsan nakakalimutan kong anak siya ng mayaman at hindi sanay sa mga gawain ng mahihirap na tao.

Lahat ng gawain hindi siya maalam powers na lng sa pagluluto, doon siya magaling. Pinag-alaga ko siya ng manok at pero ending? Nakikipaghabulan siya sa mga hayop.

“H-how to wash clothes? Like this ba?” Tinupi niya ang damit bago lagyan ng tubig. I faced palm, ito na nga ba sinasabi ko.

“Ganito kasi yan, basain mo muna bago lagyan ng sabon at kusutin, gets mo?” nababanas kong sabi. Napakunot ang noo niya, sinunod ang sinabi ko pero nagkamali pa rin.

Irita kong hinawakan ang kamay niya at tinuruan siya kung paano ang tamang paglalaba.

Pagkatapos namin maglaba ay binanlawan ko na at hindi na siya hinayaang tumulong dahil napunit yung isang damit ko sa sobrang lakas niya magbanlaw.

Nang matapos ako ay inipon ko lahat sa isang planggana. Basang-basa ang damit ko. Akma kong huhubarin ang damit ng pigilan ako ni Isaac.

“H-hey, what are you doing?” nagpapanic niyang sabi habang hawak ang kamay ko. Bumuga ako ng hangin. Oo nga pala, muntik na ako maghubad sa harap niya.

“Maliligo?” sabi ko.

Tinanggal niya ang kamay ng dahan-dahan. No choice, maliligo akong may damit, hindi ako sanay pero ayoko naman makita niya ang katawan ko.

Agad akong tumalon, hindi inantay makapagsalita siya.

Sumisid ako sa pinaka-ilalim ng tubig, may nakita akong flat na circle na bato kaya agad kong kinuha. Tumingin tingin pa ako sa paligid para tumingin kung may mahahanap ako.

May nasagip ang peripheral vision ko sa kanan na kumikindat na bagay kaya agad ko itong pinuntahan. Isang hikaw na silver, hinanap ko ang kapares niya ngunit bigo ako.

Paahon na sana ako ng makitang papalapit sakin si Isaac na may pag-aalala sa mukha. Nagtaka akong lumapit sa kanya.

Agad niya akong hinila paahon.

“Are you crazy? I'm looking for you for almost 15 minutes!” Bungad niya pagka-ahon namin.

Kumulo ang dugo sa pagsigaw niya. Ayoko sa lahat ang sinisigawan, hindi yan ginagawa sa akin ng magulang ko tapos sisigaw-sigawan niya ako? Swerte naman niya.

“Don't raise your voice at me,” malamig kong bigkas. Nawalan na ako ng gana. Tumayo ako at binalot ang sarili ng tuwalya.

“Look I'm sorry, I'm just worried.” pagsusumamo niya. Hindi ko siya pinansin at umupo. “Hey, look at me.” I ignored him again.

Nakaramdam ako ng yakap mula sa likod. Hindi ako gumalaw.

Ito na naman ang puso ko, nagiging abnormal pag may physical contact ang katawan namin.

Wedding day…

“You look tensed, kalma lang,” bulong sa akin ni Isaac. Sino hindi kakabahan kung ang daming nakatingin sa ‘yo, hindi ako sanay sa ganyan. Kung pwede lang mag-back out sa kasal kanina ko pa ginawa.

Nang ideklara na kaming official na mag-asawa ay hindi ako mapakali sa kinatatayuan ko.

Nginingitian ko lang ang mga taong kino-congrats kami.

Habang inaabala ang sarili sa mga tao ay may lumapit sa ‘ming babae, maganda siya at halata mong mayaman sa isang tingin.

“Hello, I'm Kanzas. Nice to meet you,” ngumiti siya at inilahad ang kamay. Agad kong inabot at nakipag-kamay. Yung ngiti niya, parang may kahulugan pero baka dahil lang sa stress ‘to kaya kung ano-anong ang naiisip ko.

“Im-” I didn't finished my words.

“I knew you, don't worry. Right, Isaac?” sabi niya at hinagod ng tingin si Isaac, ang lagkit niya makatingin sa asawa ko. Oo, naiinis ako sa presensya ng babaeng ‘to.

“Ah yes, Kanzas. It's nice to you see you here.” pormal na sagot ni Isaac na parang hindi napansin ang tingin na binibigay sa kanya ng babae. “Maiwan ko muna kayo,” Tumango kaming dalawa ng asawa ko.

Paalis na kami at nasa loob na ng sasakyan pero mas lalong nadagdagan ang nararamdaman ko.

“Are you okay?” Hinawan ni Isaac ang kamay ko. “Kanina ka pa ganyan,” he said, may pag-aalalang tono sa boses.

Umiling ako lang ako. Nahihibang na siguro ako.

Kanina pa kami naka-alis sa simbahan pero malayo ang papunta sa bahay ni Isaac, oo may sarili siyang bahay.

“Are you su-”

Nanlamig ang kamay ko ng biglang nag-iba ang takbo ng kotse, naging mas mabilis.

“Hey, what's happening?” tanong ni Isaac sa driver namin. “Sir, may nakasunod sa ‘tin, mga armadong tao!” Pati ang drive ay balisa rin sa nangyayari.

Hindi ako makagalaw nang may narinig akong putok ng baril.

Hinawakan ni Isaac ang ulo ko at yumuko kami. Ito ba yung kanina ko pa nararamdaman? Hindi ako makasigaw, parang may bumara sa lalamunan ko sa sobrang takot.

“Damn it! Bilisan natin manong!” sigaw ni Isaac habang pilit akong tinatago sa kanya.

Napasigaw ako ng tamaan ng bala ang likod ng kotse. Nagpagiwang-giwang ang sasakyan namin dahilan para mauntog ako sa pinto. Agad kong naramdaman ang likido sa ulo, malakas ang pagkaka-hampas ko.

Tumingin ako kay Isaac, gaya ko sugatan ay din siya. Hinawakan ko ang dugo sa ulo.

“Manong!”

“S-sir, sira na ‘yong gulong natin!”

“Damn this!”

“I-Isaac,” garagal na sabi ko. Nanginginig na ako, natatakot ako. Paano nangyari ‘to? Sino ang gumagawa nito sa ‘min?

Biglang nag-flash back sa ‘kin ang mga moments namin ng magulang ko pati na rin no’ng kasama ko si Isaac. Mamamatay na ba ako?

Napapikit ako ng tuluyang tumagilid ang kotse.

“Isaac.”