Chapter 2

Sa grand reception hall ng isang luxury hotel, kumikislap ang chandelier na parang bituin na bumaba mula langit. Puti at ginto ang tema—rosas, lilies, at mga kristal na nakasabit sa bawat sulok. Sa dami ng bisita—politicians, business tycoons, celebrities—para bang hindi lang kasal ito kundi isang social event ng taon.

Pagdating nila ni Liam, agad silang sinalubong ng mga cameras. Kumapit si Alyssa sa braso niya, pilit ang ngiti. Sa litrato, para silang perpektong mag-asawa. Pero ramdam niya ang lamig ng kamay ni Liam, parang hindi siya bride kundi accessory lang para kumpletuhin ang imahe ng isang Navarro heir.

“Smile wider,” bulong ni Liam habang nakatapat sila sa media wall.

Ngumiti siya, mas maliwanag kaysa kanina. Hindi dahil sa kanya, kundi dahil alam niyang kailangan. Sa loob-loob niya, bawat ngiti ay parang kutsilyo na pinipilit niyang i*****k sa sariling puso.

Sa gitna ng cocktail hour, nagsimula na ang bulungan ng mga bisita.

“Ang ganda ng bride, pero parang hindi siya masaya…”

“Wala, halata naman na si Bianca ang tunay na mahal ni Liam.”

“Kung ako kay Alyssa, hindi ko kakayanin ang ganyang set-up.”

Narinig niya iyon. Alam niyang naririnig din ni Liam, pero hindi ito nagpakita ng kahit anong reaksyon. Nakatayo lang ito sa gilid, kausap ang ilang investors na halatang mas interesado sa deal kaysa sa bride ng gabi.

At tulad ng inaasahan, nandoon si Bianca. Hindi lang basta guest—nakaupo siya sa mesa ng Navarro family, nakasuot ng crimson gown na lantad ang balikat, halatang sinadya para agawin ang spotlight. At oo nga, hindi siya nabigo. Ilang beses na niyang nahuli ang mga flash ng camera na nakatutok kay Bianca, parang ito pa ang tunay na bride.

Humigpit ang hawak ni Alyssa sa baso ng champagne. Hindi siya puwedeng magpatalo. Hindi ngayong lahat ng mata ay nasa kanya.

---

Maya-maya, lumapit sina Ethan, Marcus, at Darren—ang barkadang parang may hawak na remote sa emosyon ni Liam.

“Alyssa,” ani Ethan, may ngiting parang asong nakakita ng bagong laruan. “Hindi ko akalain na magiging bride ka talaga ng barkada namin. Alam mo ba, bet ko talaga ‘to, bagay sa’yo yung queen look.”

Nagkibit-balikat si Marcus, ngumisi ng malisyoso. “Pero sa totoo lang, parang masyado kang mabait para sa mundong ‘to. Alam mo na, Navarro circus.”

Nagtawanan si Darren, sabay angat ng baso. “Cheers, Mrs. Navarro. Good luck sa roller coaster ride.”

Tumitig lang si Alyssa sa kanila, hindi nagpatalo. “Salamat. Pero siguro mali kayo—hindi lang ako mabait. Marunong din akong lumaban.”

Sandali silang natahimik, parang nagulat sa tapang ng tono niya. Pero agad ding natawa si Ethan, tinapik ang balikat ni Marcus. “I told you, guys. Hindi pwedeng basta-basta lang si Alyssa. May tinatago ‘tong asim.”

Nang magsimula ang program, magkasama silang lumapit sa dance floor para sa “first dance.” Kinuha ni Liam ang kamay niya. Malamig pa rin, pero sa harap ng lahat, kailangan nilang magpanggap na sweet couple.

“Relax,” mahina nitong bulong habang umiikot sila sa tugtog ng violins. “We just need to survive this night.”

“Hindi lang ngayong gabi, Liam,” sagot niya, mas mahina. “Buong buhay ko.”

Sandali silang nagkatitigan. Walang halik, walang ngiting nagmula sa puso. Pero sa mga camera, sapat na ang imahe.

Pagkatapos ng dance, sunod ang mga speeches. Una ang best man, si Ethan. Tumayo ito, hawak ang mic, at agad na nagpasabog ng halakhakan.

“Ladies and gentlemen, tonight, we witness history—Liam Navarro, the man who swore he’d never get married, is now officially tied down!” sigaw nito, sabay tawa.

Tumawa ang lahat. Pati si Liam, bahagyang ngumiti. Pero si Alyssa, nakatitig lang, pilit na nakikisabay.

“At siyempre,” dagdag pa ni Ethan, “congrats kay Alyssa, the only woman brave enough to say yes kahit alam niyang may kasamang kontrata at ice king attitude ang package deal!”

Nagulat siya. Parang piniga ang puso niya. Pero bago pa maging awkward, sumingit si Darren. “Ethan, behave! Hindi lahat ng sikreto dapat ibinubulgar.”

Nagkatinginan ang mga bisita. Tumawa ang iba, pero may ilan ding nagbulungan.

Sa mesa ng Navarro, nakita niyang ngumisi si Bianca, halatang natutuwa sa bawat bitak na makikita sa facade nila.

Pagbalik ni Ethan sa mesa, dumaan ito sa tabi ni Alyssa. “Relax, Mrs. Navarro. Kung kaya mo kaming tiisin, kaya mo rin tiisin si Liam.”

Ngumiti lang siya, pero sa loob-loob niya, pinangako niyang hindi siya mananatiling tahimik habang buhay.

Habang nagpapatuloy ang gabi, naramdaman niya ang bigat ng bawat eksenang pinagdadaanan niya. Wala siyang hawak na kontrol. Lahat ay scripted. Lahat ay para sa pangalan ng Navarro.

At sa bawat tingin niya kay Liam—na abala sa pakikipag-usap, paminsan-minsang tumatawa, at paminsan-minsan ding sinusulyapan si Bianca—lalong tumitibay sa kanya ang isang bagay:

Hindi siya basta bride. Hindi siya trophy wife. At darating ang araw na siya mismo ang magdidikta ng kwento nila.

Pagkatapos ng huling toast, nagsara ang program. Ang mga bisita, isa-isang nagpaalam. Naiwan silang dalawa ni Liam sa gitna ng malaki at malamlam na hall. Tahimik.

“Congratulations, Mrs. Navarro,” malamig na bati ni Liam, para bang formal lang.

“Congratulations, Mr. Navarro,” sagot niya, nakangiti pero puno ng pait.

At doon, nagtagpo ang mga mata nila. Para bang nagbigay ng panata sa isa’t isa. Hindi tungkol sa pag-ibig. Kundi tungkol sa laban na darating.