Semua Bab The Billionaire's Unwanted Bride And Her Secret Triplets : Bab 1 - Bab 10

Pagkabukas ng pinto ng kwarto, muling sumalubong kay Alyssa ang reyalidad: marangyang kama, puting kurtina, malamig na sahig na marble. Lahat mukhang perpekto, pero wala ni katiting na init. Parang hotel na walang kwento. Parang tahanan na walang puso. Isang linggo na siyang balik-Manila mula sa tinatawag nilang “honeymoon,” pero sa totoo lang, para bang walang nangyari. Kung hindi lang dahil sa mga litrato at press release na ipinadala sa media, walang makapagsasabing kasal nga sila ni Liam. Sa bahay, halos hindi sila magkasabay matulog. Kung minsan, huli na niyang naririnig ang pagbukas ng pinto ng kabilang kwarto—ang kwartong mas madalas okupahin ni Liam kaysa ang kama nilang mag-asawa. Sa dining table, madalas silang magkatabi pero tila may dingding sa pagitan nila. Kung may usapan man, puro negosyo, puro tungkulin, puro “image.” Walang kumustahan. Walang simpleng tanong na “Masarap ba ang ulam?” o “Pagod ka ba?” Walang kahit isang katiting na effort para ipakitang mag-asaw

Tatlong araw matapos ang second honeymoon nila sa Maldives, bumalik na sina Liam at Alyssa sa Manila. Sa VIP exit ng airport, nagsisiksikan ang mga camera at paparazzi. Si Liam, naka-black suit, seryoso, hawak ang phone at walang pakialam sa paligid. Si Alyssa naman, naka-white dress, simple pero elegante, kahit halatang pagod ay pinilit panatilihin ang postura. “Ma’am Alyssa, dito na po tayo,” tawag ng driver habang binuksan ang pinto. Tahimik siyang sumakay. Kasunod niya si Liam, hindi man lang siya nilingon. Sa loob ng kotse, pareho silang nakaupo sa likod. Si Liam, abala sa tablet at business emails. Si Alyssa, nakatingin lang sa labas ng bintana. Ramdam niya ang bigat ng katawan niya, parang may kung anong pinipilit humugot ng lakas mula sa loob. “May problema ba?” tanong ni Liam nang mapansin ang tahimik niyang mukha. Hindi siya tumitingin; boses lang ang nagtanong. “Pagod lang,” sagot niya. Tiningnan siya ni Liam ng saglit, saka muling bumalik sa binabasa. Tahimik muli. P

Mainit ang sikat ng araw nang pumasok ang limousine sa driveway ng Grand Marcellus Hotel. Sa loob, tahimik na nakaupo si Alyssa sa tabi ni Liam. Sa harap, magkatabing nakaupo sina Bianca at Marcus, parehong abala sa pagbubulungan na parang walang ibang tao sa paligid. Suot ni Alyssa ang champagne-colored dress na siya mismo ang pumili. Eleganteng simple, hindi sobrang kislap pero sapat para ipakitang may dignidad siyang dala. Hindi iyon tungkol sa ganda o kayamanan. Para iyon sa sarili niya—at para ipakita na kahit anong sabihin ng iba, may karapatan siya sa apelyidong Navarro. Pero habang pinagmamasdan niya ang tanawin sa labas ng tinted window, ramdam niya ang lamig ng distansya. Hindi lang mula sa mga taong kasama niya sa sasakyan, kundi mula sa asawang katabi niya mismo. Narinig niya ang mababang bulungan ni Bianca, nakatakip ang bibig gamit ang wine glass. “Perfect na gabi para buwagin ang inutil na Alyssa.” Nag-angat ng kilay si Marcus, mahigpit ang pagkaka-akbay sa kanya.

Malamig ang hangin nang bumungad sa kanila ang bagong syudad. Iba ang amoy, iba ang ingay — pero para kay Alyssa, ito ang simula ng katahimikan na matagal niyang ipinagdasal.Madaling araw pa nang iniwan nila ang Navarro Mansion — bitbit lang niya ang kaunting gamit at ang bigat ng sugat na iniukit ni Liam sa puso niya. Sa buong byahe papuntang airport, wala siyang imik. Ni hindi niya napansin kung paano umusad ang sasakyan sa basang kalsada.Sera, nakaupo sa tabi niya sa eroplano, walang ibang sinabi kundi: “Hawak kita.” Yun lang ang kailangan niyang marinig para manatiling buo ang loob niya.Labing-apat na oras. Gano’n katagal ang lumipad sila mula Maynila patungong Europe. Sa loob ng eroplano, paulit-ulit siyang napapapikit pero kada idlip, sumisingit ang alaala: ang malamig na sulyap ni Liam, ang mapang-asar na titig ni Bianca, ang mabigat na bulong ng barkada na para siyang basurang pinulot lang para isakripisyo.Pero kahit pilit ibalik ng isip niya ang lahat ng iyon, sa bawat sa