Chapter 3

Pagkabukas ng pinto sa kwartong iyon, muling bumungad kay Alyssa ang reyalidad: magarang kama, puting kurtina, malamig na marble floor — lahat mukhang perpekto, pero wala ni isang sulok na may init.

Isang linggo na siyang balik-Manila mula honeymoon. Isang linggo na ring parang wala lang nangyari. Si Liam, abala pa rin sa trabaho, halos hindi na siya nakakausap. Sa dining table, minsan lang silang magkasabay kumain — at kung mag-usap man, puro business. Wala ni isang tanong kung kumusta siya. Wala ni isa kung masaya ba siya. Kung napagod ba siya. Kung nasaktan ba siya.

Isang gabi, bumaba siya sa kusina para magtimpla ng gatas. Hindi niya alam kung bakit — pakiramdam niya, mas madali pa yatang pakalmahin ang sarili kaysa hintayin pang kausapin siya ni Liam.

Sa gilid ng hallway, nakita niyang nakaupo si Luca, ang bunsong kapatid ni Liam — rebelde, tahimik, pero siya lang ang tanging nagpapakita sa kanya ng konting awa.

“Hindi ka pa tulog?” tanong ni Luca, hawak ang gitara habang naka-upo sa hagdanan.

“Hindi pa,” mahina niyang sagot. “Ikaw din.”

Tumango ito, tumugtog ng mahinang chord. “Balita ko, wala raw honeymoon?” Bahagyang ngiti, pero may halong kurot.

Napakagat siya sa labi niya. Hindi siya sumagot. Imbes, tumingin siya sa malayo.

“Pasensiya na, Alyssa,” bulong ni Luca. “Hindi lahat ng Navarro, katulad nila.”

Napatingin siya rito. Iyon lang — simple lang — pero sapat para sumikip lalo ang dibdib niya. Tumango siya, sabay lakad pabalik sa kwarto. Pinilit niyang hindi umiyak. Ayaw niyang ipakitang mahina siya, kahit kanino.

Kinabukasan, abala ang buong mansion. May dinner party sina Don Alejandro, Donya Margarita at si Liam — investors dinner ulit, pampakitang gilas na masaya raw ang Navarro family.

Muling nagsuot si Alyssa ng simpleng long dress na puti. Simple pero elegante. Sa salamin, mukha siyang perpektong Mrs. Navarro — pero sa likod ng mga hikaw at make-up, bitbit niya ang mga luhang hindi niya puwedeng ipakita.

Pagbaba niya sa sala, sinalubong agad siya ng barkada squad. Ethan, Marcus, Darren — at syempre si Bianca na todo ngiti habang nakahawak sa braso ni Liam.

“Wow, Alyssa! Blooming!” ani Ethan na may sarkasmo. “Honeymoon glow ba ‘yan? O bitin glow?”

Tawanan sina Marcus at Darren. Si Bianca, ngumisi lang at sumandal pa lalo kay Liam. Parang sinasadyang ipamukha kung sino ang totoong gusto nitong kasama.

Pinilit ni Alyssa ngumiti. Lumapit siya, kunwaring walang naririnig. Umakbay siya kay Liam, hawak ang braso nito. Ramdam niyang naninigas ang lalaki pero hindi nito inalis ang braso niya — sa harap ng lahat, kailangan pa ring magpanggap.

Habang abala ang lahat sa small talk at wine, lumapit sa kanya si Rico — ang panganay niyang kapatid. Tahimik pero mapanuri ang tingin nito.

“Kamusta ka?” mahina nitong tanong, mahigpit ang hawak sa balikat niya.

“Okay lang, Kuya,” mahinang tugon niya.

“Tinitiis mo na naman ‘yan?” Sumulyap si Rico kay Liam, mahigpit ang panga. “Walang kwenta—”

“Kuya, tama na. Kaya ko ‘to,” putol niya agad. Hindi niya kayang ipahiya si Liam. Hindi ngayon. Hindi dito. Kahit wala siyang nakukuhang respeto, pinipili pa rin niyang protektahan ang apelyido.

Tumango si Rico, pero alam niyang hindi pa tapos ang kapatid niya. Alam niyang kahit tahimik ito, siya rin ang unang papalag pag dumating ang tamang oras.

Nang mag-uwian ang mga bisita, naiwan si Alyssa sa sala. Malamig ang hangin. Tahimik ang paligid. Malayo, naririnig niya ang tawa ni Bianca sa may garden, kasama si Liam.

Hindi na niya kaya. Dahan-dahan siyang umakyat pabalik sa kwarto. Sa loob, ini-lock niya ang pinto, saka niya binitiwan ang pinipigilan niyang iyak.

Isang taon. Isang taon lang dapat ito. Pagkatapos, makakalaya na siya. Makakawala na siya sa papel na asawa lang sa kontrata.

Ngayon, wala pa. Pero sa darating na panahon, magkakaroon siya ng dahilan para lumaban. Isang dahilan na hindi nila kayang kontrolin.

At sa oras na iyon, hindi na lang siya magiging Mrs. Navarro sa papel — kundi ina, babae, at reyna ng sariling kwento niya.

Pagsara ni Alyssa ng pinto ng kwarto niya, bumagsak siya sa carpet. Tahimik lang ang luha na bumagsak sa puting tela ng damit niyang pinilit niyang isuot kanina para magmukhang perpekto sa harap ng barkada ni Liam.

Bawat tawa nila, bawat sulyap ni Bianca habang dikit na dikit kay Liam — parang libong kutsilyong unti-unting sinaksak ang pride niya.

Kinabukasan, mag-isa siyang nag-breakfast sa malaking dining hall. Wala si Liam — maaga raw umalis para sa meeting. Sa halip, ang sumalubong sa kanya ay si Bianca, nakaupo sa tapat niya, may hawak pang baso ng fresh juice na parang siya ang may-ari ng bahay.

“Good morning, Mrs. Navarro,” malanding bati ni Bianca, sabay lagay ng kape sa harap niya. “Napaka-perfect mo pa rin kahit parang wala ka namang asawa, noh?”

Tahimik lang si Alyssa. Pinilit niyang wag mag-react. Kung bababa siya sa level nito, talo na siya agad.

“Ano nga pala, wifey,” tuloy pa ni Bianca, habang tinatapik ang mesa, “baka gusto mong i-check ang calendar ni Liam. Busy siya next month. Alam mo na, business trips, private dinners… baka kasi may ma-miss ka.”

Napakagat si Alyssa sa loob ng pisngi niya para pigilan ang sarili. Alam niyang nagpaparinig lang si Bianca kung saan-saan ito sumasama kay Liam — pero wala siyang patunay. At kahit meron, sino ba siya para magreklamo? Kontrata lang siya. Papel lang siya.

Pag-alis ni Bianca, dumating si Sam — ang isa pang kakampi niya, tahimik lang pero bantay-sarado ang galit para kay Liam.

“Binabastos ka na naman nila?” diretsong tanong ni Sam, humarap sa kanya. May kasamang baon na tinapay at juice na favorite niya — simpleng pakonsuelo na galing sa Kuya niya.

“Hindi, Kuya. Okay lang ako,” mahina niyang sagot, pero halata sa boses niya na hindi totoo.

“Tsk. Alyssa…” Hinawakan ni Sam ang balikat niya, mahigpit pero puno ng malasakit. “Alam mong hindi ka para dito. Alam mong hindi ka para bastusin ng kahit sino.”

Alam niya. Alam na alam niya. Pero sa ngayon, kailangan niyang tikom ang bibig niya. Dahil kung hindi, baka bumagsak ang lahat — ang Ramirez, ang Navarro, ang pangalan nilang binuo ng mga magulang nila. Ang pangalan na ipinagsigawan sa buong lipunan na ‘perfect match’ raw.

Habang gabi, mag-isa siyang nakatingin sa malaking bintana ng kwarto niya. Tinitigan niya ang mga ilaw sa garden kung saan madalas magtawanan sina Bianca at Liam. Para siyang aninong nabubura sa sariling bahay.

Maya-maya, pumasok si Liam, bitbit ang laptop at briefcase. Walang tingin. Walang bati.

“Liam…” mahinang tawag niya, pilit nilakasan ang loob niya. “Pwede ba kitang makausap?”

Napatigil ito sa may cabinet. Tiningnan siya — walang emosyon, parang pagod na pagod ang mga mata. “About what?”

“About… us.”

“Wala namang us, Alyssa.” Diretso. Walang paikot-ikot.

Nalaglag ang balikat niya. Tinignan lang siya ni Liam, sabay balik sa pag-ayos ng gamit niya.

Pero bago ito tuluyang pumasok sa sariling kwarto niya, humarap ito ulit. Seryoso ang tono, parang may mabigat na pinaplano.

“Mag-ready ka sa susunod na buwan. May business trip tayo abroad. Kasama ka.”

Napatingin siya, nagulat. “Business trip?”

Tumango si Liam. “Honeymoon daw. Para mas mukhang totoo. Para sa press.”

Pagkasara ng pinto, naiwan siyang mag-isa, napaupo sa gilid ng kama. Malamig pa rin ang hangin sa loob ng kwarto, pero para bang may kaunting apoy na muling sumindi sa dibdib niya.

Second honeymoon.

Ito na ba ang simula? Hindi pa siya sigurado — pero alam niyang dito na siya magpapasya.

Habang tahimik na nakaupo sa gilid ng kama, hawak-hawak pa rin ni Alyssa ang manipis na kumot na parang iyon na lang ang natitirang proteksyon niya sa lamig ng mundong ginagalawan niya ngayon.

Naririnig niya mula sa kabilang kwarto ang mahihinang yabag — si Liam, binubuksan ang closet, inaayos ang mga damit na dadalhin sa susunod na business trip. Kung noon ay umasa pa siyang baka mapalapit ito sa kanya, ngayon alam na niyang parte lang siya ng props para sa media.

Sa ibaba, sa mini library ng mansion, nagtipon sina Ethan, Marcus at Bianca. Si Darren, naka-slouch sa gilid, hawak ang laptop habang tinatype ang kung anong bagong tsismis na pinapalaganap niya sa social media.

“So, tuloy na tuloy na ‘yung abroad trip?” tanong ni Marcus, nakaakbay kay Bianca na parang tropa pero may halong malisya ang sulyap.

“Of course,” sagot ni Bianca, napangiti habang iniikot ang baso ng red wine. “Alyssa needs to stay put. Pag nakabalik sila, I’m sure sawa na si Liam sa drama ng legal wife niya.”

Ethan humalukipkip, umiling. “Sigurado ka bang hindi mahuhulog ulit si Liam? Parang lately tahimik ‘yun, baka may iniisip na naman na kalokohan.”

Bianca ngumisi, naglagay ng bagong lipstick gamit ang reflection sa phone niya. “Don’t worry. Ako ang kasama niya palagi. Alam kong kilitiin kung saan. Kung may plano man si Alyssa, mauuna akong sumira.”

Tahimik lang si Darren, pero lihim na nagta-type ng bagong blind item: “CEO’s puppet wife still clings to the crown, but the true queen holds the king’s heart.”

Habang nangyayari iyon sa ibaba, si Don Alejandro — ang matandang patriarch — nakatayo sa veranda ng second floor, tahimik na pinagmamasdan ang bukas na hardin. Kanina pa niya naririnig ang mga tawa sa silong, ang mga kaluskos sa dilim na akala nila walang nakakarinig.

Hawak niya ang lumang larawan nina Liam at Alyssa noong engagement party — malayo ang tingin ni Liam sa camera, pero si Alyssa, kitang-kita ang kaba at pilit na ngiti.

Huminga nang malalim si Don Alejandro. Sa loob-loob niya, alam niyang may mali sa naging kasunduan. Akala niya noon, maayos na mapapangalagaan ni Liam ang apo niyang si Alyssa. Pero ngayon, kitang-kita niya kung gaano kabigat ang dala ng bata.

“Tiniis mo lang, apo…” bulong niya sa sarili, nilagay ang larawan sa loob ng breast pocket ng suit niya. “Pero darating ang araw… ako mismo ang gagawa ng paraan para bumalik lahat ng dapat sa’yo.”

Bumalik tayo kay Alyssa — nakahiga na siya, pero gising pa rin ang isip niya. Sa sulok ng mata niya, pinagmamasdan ang bag niyang naka-ayos na sa gilid ng dresser. Second honeymoon daw. Alam niyang fake ulit — para lang sa camera, para lang masabing perfect ang Navarro couple.

Pero sa oras na iyon, ipinikit niya ang mga mata niya at mahigpit na binalot ang sarili sa kumot. Pinilit niyang maniwala na baka… baka ‘yun na ang huling tulak para tuluyang makawala siya sa bitag na ito. Kung hindi man ngayon… sa tamang panahon, magigising din ang lahat sa katotohanan.

At kung kailangan niyang masaktan pa para magising si Liam — tatanggapin niya. Para sa sarili niya. Para sa araw na siya na ang pipili kung saan at kanino siya magiging buo.