Klyde's Humilton Point of view,
Ang gwapo, ang gwapo, ang gwapo gwapo ko~
"Klyde ang gwapo mo!" I know, Babe.
Nagsigawan na rin yung iba niyang kasama, nasanay narin ako.
Wala naman akong magagawa' kung hindi tanggapin ang mga papuri nila.
Bilang sukli sa pagsamba nila sa mukha ko, kinindatan ko sila at nagpatuloy sa paglalakad.
Bakit ba kasi nasobrahan ako sa ka-gwapuhan? Tuloy yung mga babae nakakaawa na kapag sabay-sabay nagpapa-pansin sakin.
"Kuya Ford, Look. Klyde is really crazy, ngumingiti ng mag-isa. Ang panget-panget pa!" Maarteng sabi nung batang may malaking ribbon sa ulo. Medyo na-shock ako sa sinabi niya, mukhang bulag ang isang to. Cute niya pa naman sa uniform nya...
"Nagpapa-pansin ka sakin noh?" tanong ko sakanya habang tinataas-taas ko ang kilay ko. Umarte siyang masusuka, kaya natawa ako.
Kade Humilton's Point of view,Gusto ko lang mawala ang takot niya. At para mangyari yun kailangan sabihin niya yung totoo niyang nararamdaman.Lagi nalang masaya si Klyde, laging nakangiti. But I'm his twin, iisa lang kami, I can feel it. May takot at lungkot siyang ikinukulong sa loob niya.I'm always asking him, I'm always pushing his button, for him to explode. Masama ang mag-ipon ng sama ng loob, at ayokong mangyari sa kakambal ko yun."Really? Haha poor girl. What Hospital ? Pupunta ako." Is that, Ate Ester? Nasa telepono nga pala siya, kanina pa siya don."No. Hindi ko muna sasabihin sa dalawang bata." ibang-iba ang boses na gamit niya, parang ibang tao siya. At sinong dalawanag bata? kami ba ni Klyde ang tinutukoy niya?Magpapakita na sana ako sakanya, but I stop 'when I heard a familliar noise, Ate Lexie's heels. Sumili
Ester's Point of View,"Anong sinabi mo?" bulyaw ko sa matandang driver ng pamilya Humilton."Nawawala po ang kambal. Pagkalabas ko kanina, wala sila. Sinilip ko sa kwarto pero-" "Enough! Argh!" I dialled my daughter's number. Hindi pwedeng mawala ang dalawang bata na yun saakin.Kakailanganin ko pa silang dalawa."Why?-hmm babe, wait." napapikit ako sa narinig ko. Damn this brat. Nakuha pang makipagsiilan sa kung sino."Get your ass in here Lexie! The twins are gone." I ended up the call at tunakbo ang likod bahay.At saan naman pupunta ang dalawang-oh' shit!I immediately dialled his number."What?" isinawalang bahala ko ang panginginig ng marinig ko ang boses niya.
Lexie's Point of ViewI parked my car in front of their headquarters. Now this is a shit. Paano namin papasukin ang hq ng mga yan? Duke Wight is one of dangerous and unreadable beast. Naisahan niya kami. But.. Naisahan ko din naman ang asawa niya dati. I smirked remembering my first encounter to Keight. That uto-uto.I smiled when I saw my target. So, She's Keight Humilton Wight. Not that bad. Lumapit ako sa pwesto niya at sinadya siyang banggain. "Sorry po Ma'am. Sorry po talaga–naku! Nadumihan ko po yung damit niyo." I said with my fake taranta voice. "Ano ka
I thought madali lang ang lahat para saamin. Akala ko handa na kami sa lahat. Pero tangna. Masyado ko atang minaliit ang grupo ng hayop na Mariano na yon. We found out na buhay pala siya, nakaligtas siya sa pagkakagilit ko sa leeg niya. Damn. Dapat talaga binomba ko na ang katawan niya. Tumagal ng ilang buwan ang pagpa-plano at paulit-ulit na attempt naming sumugod ng grupo, pero wala. Dehado kami sa dami ng tauhan. Then One busllshit night. Vennon's wife came."Duke." natigil ang inuman nung may pumasok sa hq.
I thought madali lang ang lahat para saamin. Akala ko handa na kami sa lahat. Pero tangna. Masyado ko atang minaliit ang grupo ng hayop na Mariano na yon. We found out na buhay pala siya, nakaligtas siya sa pagkakagilit ko sa leeg niya. Damn. Dapat talaga binomba ko na ang katawan niya. Tumagal ng ilang buwan ang pagpa-plano at paulit-ulit na attempt naming sumugod ng grupo, pero wala. Dehado kami sa dami ng tauhan. Then One busllshit night. Vennon's wife came."Duke." natigil ang inuman nung may pumasok sa hq.
Keight's Point of View"Ate na-miss ka namin!" "Oo nga Ate! Akala namin napaano kana talaga." Binuksan ko ang braso ko at sinenyasan silang lumapit. Tumalon sila sa kama ko at sabay na yumakap. It's been a month nung maaksidente ako. Ngayon fulky recovered na ko. Pwede ko na silang makita at mayakap. "Nagpakabait ba kayo? Baka nag-away kayong dalawa ha." sabi ko sa dalawa. Nagkatinginan sila at ngumuso. Napailing ako at hinila ang magkabila nilang pisngi. "Nag-away kayong dalawa?" tanong ko.
Keight's Point of ViewInihain ko ang lahat ng iniluto ko para sa umagahan. Nakangiti ko yung pinagmasdan nung makumpleto ko na. Ngayon nalang ulit kami kakain ng sama-sama at kumpleto. "Wow ang daming food!" nakangiting bungad ni Rea. "Naks Ma'am. Keight, kikiligin nanaman si Boss niyan." natawa ako sa sinabi ni Vennon. Loko talaga. Nagpunas ako ng kamay at ngumiti sakanila. "Upo na kayo tatawagin ko lang ang mag-ama ko at ang kambal." sabi ko sakanila. Nagtaka ako nung hindi ko makita yung dalawang kaibigan ni Duke. Nilingon
Lexie's Point of ViewSabi ko naman sainyo diba? Babawi ako. Ako ang magtutuloy ng naiwan ng ama ko. Ngayon, mag-uumpisa nako. At uumpisahan ko ang lahat sa babaeng kinalolokohan ng leader. "L..." mabilis siyang namutla pagkakita saakin. Alam kong alam na niya kung sino ako. Ngumiti ako sakanya."Hi K'... Long time no see." lalapit sana siya saakin kaya sinenyasan ko ang tauhan kong patulugin na siya. Hindi ko siya kailangan makausap o saktan ng sobra. Hindi siya ang pakay ko. Gagamitin ko lang siya para matalo ang walang hiyang pumatay sa ama ko. Pagkatapos, kung maswerteng buhay pa siya