Tumigil si manong na nagmamaneho nitong taxi kaya nagtaka ako.
"Manong, bakit po? May problema ba?" I asked him. He was still. Nakatingin lang siya sa harapan niya at pansin ko ang higpit na pagkakahawak niya sa manibela.
"M-ma'am, s-sorry pero, ibababa na kita dito." Nauutal niyang sabi. Inilipat ko ang tingin sa harapan. A tunnel is ahead. Natatakot ba si manong diyan? Hindi pa ba siya nakakadaan sa isang tunnel?
I sighed. Inabot ko na lang sa kanya ang bayad at lumabas na ng taxi. I took a deep breath as I walked my way to the tunnel.
"Ma'am!" Tawag ni manong kaya napalingon ako sa kanya na ngayon ay nasa labas ng sasakyan niya. He looked really antsy.
"D-delikado po kasi diyan. H-huwag ka na pong tumuloy. P-para sa kaligtasan niyo." He stuttered. My forehead creased. I may feel something at the tunnel but I think it's nothing serious. It's just like darkness ahead and then light shows up in the end. It's nothing dangerous.
"Okay lang, ma
I can't believe this. Hindi ba gangster lang siya noon? When did he become the mafia boss?"Aurora, umuwi ka na." Kuya stood up from his seat. He looked so worried. Parang kinakabahan siya sa kung ano ang mangyayari sa akin dito."Kuya, kaya ako pumunta dito dahil gusto kong malaman kung anong ginagawa mo dito. Ikaw pa nga ang may sabi na dapat lumayo ako kay Art. Bakit parang magkakampi naman kayo?""That is none of your business." Singit ni Art kaya napalingon ako sa kanya. He's really cold. It seems like if something were to happen, he only remains phlegmatic. Mukhang wala na talaga siyang pakialam.I clenched my fists and glared at Art."He is my brother, Art! Hindi ko hahayaang isama mo siya sa paghihiganti mo! Tandaan mo ito, gagawin ko ang lahat para matigil na ito! I will end this mess myself! Hindi ko na kaya ang lahat ng pinanggagagawa mo! You are blinded by hatred!" I have decided. I will find his dad by myself. Wala akong pakialam kung
"Bunso, may ginawa ba sa 'yo si Arthur? Bakit parang umiiyak ka? Sinaktan ka ba niya?" Sunod-sunod na tanong ni Kuya nang makita niya ako. Tumakbo siya palapit sa akin at nag-aalalang tiningnan ang kabuuan ng katawan ko, examining if I have bruises and injuries."Wala, kuya. Okay lang ako. Gusto ko nang umuwi." Walang gana kong sabi saka patuloy na naglakad palabas."Sandali!" Someone blocked my way so I stopped and looked at him with my forehead knotted. He's one of the mafia bosses. Ang lalaking lumapit sa amin kanina no'ng nadulas ako. Nasa tabi niya ang kanyang babae. He wrapped his arm around her waist."Paano kami makakasiguro na hindi mo kami ilalantad?" Seryosong tanong nito."May utak ka ba? Nasa inyo ang childhood friend ko at ang kuya ko. Sa tingin mo ba hahayaan kong mapahamak sila?"He smirked. "Maraming traydor sa panahon ngayon.""And what do you want me to do? Stay here? Ikukulong niyo ako dito? Or maybe, you'll send your sol
I felt like I am experiencing paralysis. I couldn't move my body. Nanatili lang ang mga mata ko sa kanya. Pilit ko mang igalaw ang mga daliri ko ay hindi ko pa rin maigagalaw ang katawan ko. Sabi kasi nila, when you experience paralysis while you're lying down, igalaw mo ang mga daliri sa paa o sa kamay. I never know that I can also experience it in my state right now.I shook my head inside my thought. This isn't paralysis. I was intimidated by his aura. Pakiramdam ko ay isa akong daga sa harap ng isang leon.Nakahinga ako nang maluwag nang lagpasan ako ng dad ni Art. Pumasok na ito sa loob ng kanyang kotse. I shouldn't let him get away. What should I do? Kailangan ko siyang kausapin.Inilibot ko ang paningin sa paligid. Madilim na. Kapag umalis ako ng bahay ngayong oras ng gabi, baka maggising si nanay at maghahanap iyon sa 'kin. O baka naman ay hindi ako makakauwi kahit na dumating na ang umaga. Mag-aalala pa si nanay. Pero ayokong makatakas ulit si tito. Bak
Nakatulala lang ako dito sa labas ng entrance gate. Andito ako sa gilid habang ang mga estudyante ay dumadaan sa harap ko para pumasok sa campus. I hugged myself while I focused in my front, sa mga dumadaang mga sasakyan. My eyes may be focused there but my mind is distant. My thoughts aren't aligned with the situation. Ang isip ko ay nasa mag-ama na sina Art at si tito Alvin. They're making me insane!I decided not to go to class today. Kailangan kong hanapin agad si tito. This time, I won't let him go.Naisipan kong mamasyal sa park dahil marami akong nakikitang mga nagkakasiyahan na mga tao. Atleast, mahahawa rin ako sa kanila. But it seems like, I just felt envy. Ang saya-saya nila, whereas ako, hindi.Nakaupo ako dito sa isang bench habang pinagmamasdan sila. I managed to smile even a bit dahil nakakahawa rin naman pala ang pagiging masayahin nila. A father lifted up his daughter like an airplane. The daughter looked so happy, she enjoyed flying. The wind's
Hindi ako makagalaw sa kinatatayuan ko habang hindi pa rin naaalis ang tingin ko sa taong nasa mga braso ni Art. S-si kuya iyan, di ba?Kahit na sigurado akong si kuya nga iyon, pinipilit ng utak ko na isiping hindi si kuya iyon at ibang tao iyon. I don't know what will happen to me if it's really him.May mga taong paparating at doon ay nakita ko sina Dustin, Felicity at Florence na may kanya-kanyang dala na mga baril."Cameron, anong nangyari?" Tanong ni Florence kay Art. Nakatago pa rin ako dito sa istruktura na malayo-layo sa kanila kaya hindi nila alam na andito ako at pinapanood sila mula dito.Art's focus was on kuya. Nakatulala lang siyang nakatingin dito, like he wasn't expecting this. Kahit na nakikita ko lang siya ay ramdam ko ang panginginig niya habang hawak-hawak ang kapatid ko. Hindi ko alam kung anong nangyari pero sana naman ay aksidente lang ang lahat. P-pero kahit na aksidente pa, galit ako. Galit ako sa taong gumawa nito."I...
Hindi matanggap ni nanay na patay na si Kuya. Palagi kong napapansin na nakatulala siya, nagkukulong sa kwarto. She even cursed Art nang malaman niyang ito ang pumatay. Hinahayaan at pinapanood ko na lang siya. Masama rin ang loob ko kay Art. But I can't curse at him. Hindi ko magawang mag-isip ng masama sa kanya. I should also learn to forgive him, but as of now, hindi ko muna ibibigay iyon. Gusto ko munang humilom ang sugat na natamo namin ni nanay dahil sa kanya.4 months have passed since then. Sariwa pa rin sa akin ang nangyari. Wala na akong balita kay Art, kay Florence at sa lahat ng taong kasama ni Art. Pero nakakapagtaka dahil hindi na rin nagpapakita si Diego sa akin. I only spend my time with Irina. Namiss ko na ang lalaking iyon. Nasaan na kaya siya? Did he transferred?Sa apat rin na buwan, unti-unti na ring naghihilom ang sugat ni nanay. I just have to make sure na hindi niya makikita si Art dahil paniguradong babalik sa kanya ang nangyari."Malapi
Kunot noo kong tiningnan ang babaeng nasa harapan ko ngayon. Tinawag ba naman kasi ako sa gitna ng klase. Andito ako sa labas ng classroom habang si prof ay nagdi-discuss sa loob. Pero mabuti na lang at nakalabas ako. Nakahinga ako nang maluwag. Panay kasi papansin iyong Arthur doon e! Nagiging playboy ba naman! Kelan pa siya naging gano'n?"Aurora. Justin wants to see you." Kalmang sabi ni Heart. Siya ang nagpalabas sa akin sa classroom. Mas kumunot ang noo ko. Oh no, not this again.***I was sitting here inside the library. Umuwi na si Irina dahil kanina pa ang uwian namin. Masyado pa namang maaga kaya naisipan kong tumambay muna sa CTE library. I was too focused on my book, hindi ko namalayang may tumabi na pala sa akin at nakikibasa sa aklat na kaharap ko. "Ang ganda ah." Nagulat ako nang may bumulong sa akin, making my skin roughen. Mabilis kong tiningnan ang taong bumulong sa akin na nasa tabi ko.
I sighed as I faced myself in front of a mirror. Andito ako sa loob ng powder room. I'm fixing myself because I'll be meeting Justin's parents. Kinakabahan ako at hindi rin mapakali. I don't know his parents but I know that they won't be easy to deal with. I can already imagine what they look like. Justin's mom is probably someone whose mind is all business and proper etiquette, and his dad is probably someone who's a gentleman at puro business lang din ang iniisip. Baka nga e artista rin ang mga iyon. Mas nakakakaba tuloy.Tiningnan ko ang suot kong uniform. Hindi ako nagdala ng dress or any extra clothes dahil unexpected naman ito. Big deal kaya ito para sa parents ni Justin? I shook my head inside my thought. Bahala na nga. Wala naman talaga akong dalang extra. Alangan namang uuwi pa ako. Tanungin pa ni nanay kung saan ako pupunta. Hindi ko muna sasabihin sa kanya ang tungkol sa pagiging fake girlfriend ko sa isang artista.Nagretouch lang ako at lumabas na rin pagk