Nine

Dumating ang linggo ng aming kasal ni Javier, nagulat ako sa pagdagsa ng mga tao sa mansyon niya. Ang iilan ay pamilya niya at mga kaibigan. Para akong nasa ibang mundo na kung saan naliligaw ako dahil sila ang nakikita ko. I can say that this is not my life, this is not me.

“Hey, have you seen Javier?” May lumapit sa aking lalaki na kasing tangkad lang ni Javier, he’s wearing a polo shirt at kita rin ang tattoo niya na kagaya sa tattoo ni Javier sa kanyang braso.

Limang lalaking nandito ang nakita kong may tattoo sa braso nila.

“Hey, I’m talking to you. Have you seen your boss?” tanong niya ulit.

Boss? Akala niya ba kasambahay ako rito? Well, hindi ko rin naman siya masisisi dahil hindi pa naman ako pinapakilala ni Javier bilang asawa niya kaya siguro akala nila ay kasambahay ako.

“Oh, I’m sorry. Hindi ko pa siya nakita,” sagot ko. And yes, what I said is true. Hindi ko pa nakita ulit si Javier simula noong dumami na ang bisita sa mansyon niya.

Ang sabi niya sa akin noong isang ara