He felt the sun's ray reach his eyes, it was a stinging sensation and it woke him up from his sleep. Napaungol si Vince ng may maramdaman syang mabigat na nakapatong sa dibdib at sa may hita nya. He looked on his right side at muntik na syang mahulog sa kama ng makita nyang may nakayakap sa kanya.
Makinis na braso at pisngi. Mapula-pulang labi at matangos na ilong. Mahabang pilik mata at ang hindi nya makakalimutang signature trait na kulot na buhok ng dalaga. "Ka... Karinna." Paano nga ba nya ito malilimutan? Ang dating kakulitan na nahantong sa pagkakabuo ng emosyon na kahit kailan ay hindi nya akalaing mararamdaman para sa isang babae.
"Ke...kelan pa." Tanong nya sa dalagang natutulog ng mahimbing. His whisper hinted happiness, fulfilling his longing... He missed her much. After waiting for her to come, finally she's here. Ilang araw din syang solo dito, nag-iisa, naiinip at naghahanap ng makakausap.
He's happy to see her, yet was shy to face her at the same time. Paano nga ba nya makakalimutan... eh tandang-tanda nya ang nangyari sa kanilang dalawa pagkatapos ng Victory Party ng La Borrida, ang first teleserye na pinroduce ni Vincent.
Show me what you got. Parang kamakailan lamang ito nangyari. Sa lahat ng alaala nya ito ang pinaka tanda nya, ang tumatak sa isip nya.
At first he thought it was because they were both drunk kaya nagawa nilang dalawa ang kasalanan na iyon. Morning came and when they woke up in the same bed, naked and bare hindi malaman kung sino sa kanilang dalawa ang babae sa sobrang lakas ng tili at sigaw nila.
It was really awkward at first, really awkward. Lalo na pag pilit parin silang tinutukso sa mga sgements ng shows nila. Two weeks din sila halos hindi makapag-usap, ni hindi nila kayang maiwan sa isang kwarto na silang dalawa lang. But when Karinna approached him and decided to shrug that memory and fey it as a mistake, the pair tried their best to remain casual and platonic friends.
Pero nung na realize nya na iba talaga, na pagnagkikita sila ay biglang bilis ng tibok ng puso nya at parang may milyon-milyong paru-paro na lumilipad sa tiyan nya, he knew he was in trouble. He was falling in love. A very bad news since they were happily committed to someone else and above all... they were friends. He didn't want to ruin such good thing they already have.
But one day, Karinna walked in on stage, looking as beautiful as ever. Dashing, lively and full of life... She smiled at him, and up to this moment it still takes his breath away. It was a feeling that he feared would consume him, he tried to stop it. But it still conquered him like a flood.
Napangiti si Vince sa mga alaala at dahan-dahang inangat ang kanyang kanan na braso para i-reciprocate ang akap ng dalaga sa kanya. Pero bago pa man nya maidantay ang kanya bisig sa dalaga ay narinig nya ang biglang pagbukas at pagsara ng pintuan.
"Good morning sir. Vince! Ready ka na ba sa breakfast mo---" Napatigil ang masigasig na bati ni Pauleen kay Vince ng makita nya ang napaka-sweet na senaryo sa harap nya. "---hala ka jan! Abay napaka-sweet nyo nemen! Inggit man ako Uy!" Lumabas ang pagkabisaya nya at kinikilig na lumapit kay Vince na halata namang nahihiya.
Naglakad papalapit ang morning nurse ni Vince sa higaan at kinuha ang maliit na table para pakainin ang binata. Pero paano nya yun gagawin, eh parang linta ang pagkakayakap ng natutulog na dalaga sa kanyang pasyente. "Ano ba yan, Sir. Paano kita iaangat at papaupuin para makakain ka na, eh tingnan mo si Ma'am. Parang pusit kung makayakap sayo. Tingnan mo oh, grabe makapulupot. Parang aagawan."
Pilit itinago ni Vince ang namumulang mukha mula sa maligalig na Nurse. Napakagat sya sa kanyang labi ng marinig nya ang kinikilig na init ng Jejemon nyang nurse.
"Si, sir! Obvious na obvious na kinekeleg oh! Gusto mo bang iwan ko muna kayong dalawa?" Makulit na tukso ni Pauleen kay Vince na may pataas-baba pa sya ng kilay na nalalaman kaya mas nailang ang binata.
Nang laki ang mata ni Vince at muling napakagat labi nung naintindihan nya ang pahaging ni Pauleen. "Ka...kanina, pa ba s-sya di...dito?"
"Ah... Hindi, mga alas dos pa yan ng madaling araw dumating dito, Sir." Maigsing paliwanag nito sa kanya. Nahalata naman ng nurse na mas curious pa si Vince kaya naman tinuloy ni Pauleen ang sinasabi. "Minsan nga eh, dito sya tutulog ng ilang araw tapos tsaka lang aalis pag Lunes na o Miyerkules. Paulit-ulit nya tong ginagawa, minsan pinapag-masdan ka lang nyang matulog, o kaya sya rin ang nagbabantay at nagpapakain sayo."
Hindi man ito maalala ni Vince pero napangiti parin sya. "Ganun... ba?"
Tumango si Pauleen at tinanggal ang plastic wrap na nakapulupot sa tray. Kinuha nya ang isang bowl na may laman na iba't ibang mashed vegetables na usual breakfast ng binata. "Gigisingin ko lang po si Ma'am Karinna ah? Kelangan nyo na po kasing kumain para makainum ng gamot, bawal na bawal po kayong mag-skip ng morning meds nyo."
Tumango si Vince at hinayaan na hawakan ni Pauleen ang braso ng dalaga hanggang magising at mahimasmasan ito ng kaunti. Hindi naman bumangon o sumagot si Karinna, bumitaw lang sya sa pagkakayakap nya sa binata at umisod sa tabi hanggang nasa dulo na sya ng kama.
Agad namang inalalayan ni Pauleen si Vince at dahan-dahan itong tinulungan hanggang maayos ng nakaupo ang binata. Pinakain nya ito, pinalitan ng damit at inupo sa wheelchair para ihatid sa Therapy session nito.
Ng bumalik si Pauleen sa kwarto nya nilabas nya lahat ang pigil na pigil na kilig dahil sa mga nakaw na titig ni Vince kay Karinna. "Jusko, Lord! Sana may Forever sila!" Sigaw ng naloloka na dalaga.
"Huy, tumahimik ka jan!" Reklamo ni Jet sa kanya ang night shift na nurse ni Vince. "Nahihipang-hipang ka na namang bisaya ka!"
"Shut up ka nalang, tuko!" Pabalik na tukso ng nangangarag na dalaga dahil sa sobrang kilig.
*****
Hapon na ng matapos ang nakakapagod na schedule ni Vince. Sobrang pagod, mejo nanghihina at inaantok na sya ng ihatid sya ng nurse sa kanyang kwarto. By the time he got inside, napansin nya na same position at mahimbing parin ang pagtulog ni Karinna sa kama nya.
Pagkalipas ng ilang oras ay pumatak na ang schedule nya para kumain ng hapunan. May dala-dala si Jet na maliit na tray at may nakapatong ditong maliit na plato at soup bowl.
"Oh, boss. Dinnertime na. Matutuwa ka dito, inadobong kalabasa, sitaw at talong na may konting manok at Nido soup. Kaya mo na namang lumunok ng maayos, diba?"
Natuwa si Vince dahil sa wakas, hindi na mashed ang kinakain nya. He swears that one more meal of mashed peas and legumes or cauliflower he swears that he'll definitely go insane. Kung hindi lang talaga sya gutom ay pipiliin nalang nyang hindi kumain. Mukha ng tae, lasa pang tae.
"Sa-sarap." Masayang sinabi ni Vince kay Jet habang nginunguya ang kanyang pagkain. Agad nyang nilumod ito at muling ngumanga para subuan muli.
"Dahan-dahan lang boss. Baka mabulinan kayo." Jet teased him with a grin kaya naman nang liit ang mata ni Vince at nag-Pretend na napikon sa binata. Muli sana uling susubuan ni Jet ang kanyang pasyente ng may biglang umimik ng "Let me do it, Jet."
Parehong na patingin si Jet at Vince kay Karinna na mejo antok pa at umunat mula sa napaka-haba nyang tulog. Tumango nalang ang Nurse at inabot ang plato kay Karinna.
"Aalis na rin po ba ako?"
Tumango ang dalaga at nginitian ito. "You may go, I'll take over for you nalang muna. You can rest, tell Pauleen and Christian to rest as well."
Jet nodded and followed Karinna's instructions. He walked out of the room silently, leaving a stunned Vince behind.
"Say 'AH' pogi." Karinna held up a spoon full of food close to Vince's lips. He opened his mouth tentatively and let her feed him. Tahimik lang silang dalawa habang kumakain ang binata ng marinig ni Vince ang malakas na pag-kalam ng sikmura ng dalaga kaya napatawa ito ng malakas at napatalsik ang kinakain nito sa kama.
"Sorry." Nahihiyang paumanhin ni Karinna pagkatapos nyang tumayo mula sa kama at kumuha ng pamunas para linisin ang kalat sa dito. "Kagabi pa kasi ako walang kain eh."
"Ka...kain ikaw."
Umiling si Karinna at umupo nalang sya sa upuan na malapit sa kinatatayuan ng binata. "Mamaya nalang ako, pogi. Ikaw na muna." Inangat ni Karinna muli ang kutsara at sinubuan ang binata. Habang ngumunguya naman si Vince ay napansin ni Karinna na ang haba na ng buhok nito. Hinawakan ng dalaga ang buhok Vince at sinuklay ito gamit ang kanyang mga daliri. "Ang haba na ng buhok mo, pogi. Gusto mong magpagupit? Pero sabagay, mas prefer mo yan diba? Para hindi ka na mag-wiwig pag mag-aala Vince Ganda ka na ulit. Pak na pak, diba?"
Napatawa si Vince sa joke ni Karinna kaya nabulunan ito.
"Fuck, Vince!" Karinna stood up and rushed to his side at tinapik-tapik ang likod ng binata. Inabutan nya ng tubig si Vince at inalalayan ito sa pag-inom. "Oh, my God. Sorry pogi. Di na ako mag-jojoke promise."
Alas nuebe na pala ng gabi. Malapit na naman dumating si Jet para painumin sya ng sleeping pills dahil nakakatulong daw ang long and peaceful sleep sa recovery ng utak nya. He hated the medicines, he hates schedules and he hates the fact that he has to follow each and every schedule like a mantra."He'll be here any minute now, you remember the schedule, right?" Tanong ni Karinna sa kanya habang nag-babasa ang dalaga ng libro. Songs of the siren. Binasa ng binata ang Title ng libro. Hindi ba Hunger Games ang paboritong binabasa nito?"Kat...nis."Karinna looked up from the book that she's reading and curiously looked at Vince. Oo nga pala, malapit ko ng makalimutan. Sabi nya sa sarili at binaba ang libro sa may hita nya. "Ah. Baka kasi ako maadik masyado dun sa Series eh... Kaya eto, new book naman."Tumango si Vince at naniwala nalang kay Karinna. "Ah... Seg...segment... La Borrida?" Putol-putol na tanong ng binata pero naintindihan ito ni Karinna. Hindi katulad dati na pag umiimik a
It was almost noon when the doctor finally came in to check on Vincent and she wasn't surprised to see Pauleen and Jet acting like a bunch of zombies as they performed their everyday routines.Christian and Ziel wanted to switch shifts for a day so they could rest, pero sadyang matigas ang ulo ng magkaibigan at piniling ituloy ang Day shift nila. Karinna on the other hand was sleeping soundly next to Vincent. Nakayakap muli ang dalaga sa binata, habang nakapatong ang kanyang hita sa katawan ng binata. It portrays such sweetness, a vision that many would've liked to see."Tough night, huh?" Doc. Bastillas commented shortly with a sympathetic smile on her lips. She was holding a pad containing information about Vincent's vital signs. Everything was actually stable and he was healthy... But what she didn't understand is his unstable and unpredictable seizures and whatever triggers it. "Jet, can you please get his activity log for this month?"Jet nodded and instantly followed the doctor'
Tinaasan ni Karinna ang doktora ng kilay, hindi pa ba sapat ang efforts nya? Halos hindi na nga sya pumapasok sa trabaho para lang mabantayan si Vince. "But I'm here, I'm always here." She battled with disappointment, stating her point with a blank stare."I know, but clearly that's not enough. He needs a new environment." Patuloy na pangungusap ng doktora. "Masyadong magulo dito. Masyadong mainit ang masa at media sa sitwasyon nya. He needs a clean slate. Somewhere, in a place where he can rest."Unti-unti ng naiintindihan ni Karinna ang gustong iparating ng doktora sa kanya and it terrified her dahil malaking pagbabago nanaman ito sa buhay nya. "What are you trying to say here?" Mejo naiirita nyang tanong. Ano na naman ang bagay na dapat nyang bitawan, dapat nyang isakripisyo."He would need to leave Manila, move to the provinces. Somewhere quiet, secluded and safe... with you, preferably."Napatayo si Karinna sa kinakaupuan nya. "What?!" Is this another one of those joke na hilig i
Karinna arrived at the venue passed eight o'clock in the morning. Sa Araneta Coliseum backstage ang meeting place nilang lahat, magre-reminisce at mag-dadasal daw muna silang lahat as a form of blessing. As well as they want to solemnly pray for Georgina Martinez's first death anniversary. She parked at the side of the Coliseum and briskly walked hanggang nasa loob na sya ng Building, pero bago pa sya tuluyang makapasok, may humablot at mahigpit na kumapit sa bisig nya at hinili sya. Muntik na syang magsisigaw ng tulong nung nakita nya yung malaking katawan at sobrang tangkad na lalaki. "Erick!" Masigasig na pagbati ni Karinna sa kaibigan. "It's so good to see you! Ang laki lalo ng katawan mo oh, you look so good!" "You too, Karinna! You look..." Tiningnan ni Erick si Karinna from head to toe, mejo nalungkot naman sya sa state ng kaibigan. She just look so tired. "...nice, I guess. Are you okay?" Nginitian ni Karinna si Erick at binigyan ulit ito ng mahigpit na yakap. "Oo naman, le
Pagod man silang lahat but it was totally worth it. Nagkain sila sa Dad's pagkatapos nun at nagkwentuhan tungkol sa mga nangyari sa buhay nila. It was late right in the evening when they all decided to part ways, but each of them promised to do this again even through their busy schedules. Hindi pa man ganun kacomportable si Addalyn at Karinna sa isa't isa dahil sa dating tampuhan, Karinna still decided to give Addalyn a ride home. Just for the sake of their friendship and since Erwan was too busy to take the latter home. "Kumusta ka na nga pala?" Tanong ng dalaga kay Karinna. "The same as always... Pagod, I've been really busy. Busy sa work, sa business, kay mama at..." Karinna hesitated at first, pero syempre dahil kaibigan nya si Addalyn, she still trusted her with it. "...kay Vincent. Frequently kasi akong bumibisita sa kanya. Dati kami nina Lovelia, pero nung nag-buntis at nanganak ulit si Tanya, he was too busy Kaya ako nalang." Nanglaki naman ang mata ni Addalyn sa narinig.
"Made you promise... What?" Nang-laki ang mata ni Anne. Halos mamasa-masa narin ang kamay nya sa kaba. She's just itching to know what it is Para makapag-decide na sya kung anong gagawin niya dun sa walang hiya na yun. It's either bury him alive or burn him to the ground.Karinna refused to answer the question, it almost slipped off her freaking mouth and the next thing she knows ay sinisisi nya ang sarili dahil sa sobrang pagiging komportable sa kaibigan. "It's nothing, Anne.""Oh come on. I know you... You're hiding something from me."Karinna rolled her eyes sa kakulitan ng kaibigan. "Anne, let's not talk about this, okay?""Just tell me!""NO!"Napakamot si Anne sa ulo at naiinis na ng sobrang sa kaibigan. "God damnit, Anna Karinna you tell me this instant or pupunta ako dun sa bahay ng four footer na yun at isasabit ko sya sa puno ng mangga at hahampasin na parang piñata hanggang mapaamin ko sya!" Anne screamed in one breathing at tila naghahabol hininga.Karinna gazed at her eye
Karinna's eyes softened at her friend's confession. She was a bit touched sa honesty ng kaibigan. "Anne, kilala mo at kilala ko si Vincent... Galit man or may tampo yun sayo, oras na makita ka nya eh mawawala na yun. He gets angry as quickly as he forgives..."Bumukas ang pinto at binati sila ng nakangiting Nurse ni Vincent, si Ziel. Nakatayo ang napaka-payat na dalaga sa tabi ng pinto. At mas lumaki ang ngiti nya ng makita nya si Karinna at Anne. "Magandang gabi po."Both ladies nodded and acknowledged the nurse. Papasok na sana si Karinna sa bahay but then she saw how hesitant Anne was. Napa-irap nalang ang dalaga sa kaibigan. Kung gaano ito katapang pagdating sa talakan, eh ganun ito ka duwag pagdating sa pang-aamo at pag-hingi ng tawad.Napabuntong hininga ang dalaga at nag senyas kay Anne na pumasok. "Okay, for the sake of your sanity... His memory is really shitty. Hindi nga nya tanda na halos every week akong nakikitulog sa kama nya. Sabihin mo na lang sa kanya na bumibisita ka
This was his first time to take a bath in his bath room for as long as he can remember. Dinala siya sa bathroom na nakakonekta sa kwarto nya, hirapan man ang mga Nurse sa pag alalay at pagbuhat sa kanya pero pinilit nilang gawin ito dahil sa kagustuhan ni Vincent. For a long time he asked for nothing, that's why when he asked for this hindi sila makatanggi. Nakaupo si Vincent sa lumang wheelchair nya at kabado sya habang tinutulak papalapit sa salamin na katapat ng kanyang see through shower. And when he was finally there... It was like a moment of truth for him, and what he saw completely shocked him. He really did look different. Mukhang syang nakapag-pahinga for God knows how long. His face was truly free from stress, he look so rested. Sa tingin nya eh parang bumata sya ng ilang taon, hindi katulad nung araw-araw na yagyag sya sa trabaho na kung hindi dahil sa make-up eh halata na malapit ng sumuko ang katawan nya sa kapagod. Ang sunod nyang tiningnan ay ang katawan nya. He re