-(EMERALD CORLYN VERDANIO-FRANCISCO POV)-~•~“So, care to tell me why you punched your brother?” Tanong ko habang nilalagyan ng gamot ang mga galos nito sa kamay.“Does it have to be your cup of tea?” He asked back, which caused me to laugh softly.“Alright, titigil na lang ako.” Sagot ko. “I understand if you don't want to open up.”Silence engulfed our surroundings as I bandaged his abrasions, and as I was about to reach for his other hand, I heard him speak, causing me to stay silent.“Khal told me she visited him before leaving.” Panimula nito.“And why is that?” I asked while my eyes were glued to what I was doing.“She found out about us.” He answered, causing me to stop from what I was doing.“What do you mean ‘us’?” I asked back. “We already separated six years ago.”“Nalaman niya na ikaw ang ‘Emy’ na nirerefer ko sa kwento ko.” Sagot nito. “And I asked her when she answered my call.”“What did she say?” Tanong ko naman ulit.“She resents you.” Sagot niya. “Us.”“Well, I don'
-(GELAL THEODEN FRANCISCO POV)-~•~“Okay, we’re here.” Panimula ko nang maitigil ko ang kotse sa harap ng bahay.“Daddy, is Mommy going to stay here with us?” Tanong nito habang yakap ang plushy.“No, baby. But she'll visit you from time to time while you stay here.” Sagot ko at saka lumabas ng kotse.Nagtungo ako sa passenger side at binuksan ang pinto saka siya inalalayang bumaba, ngunit bakas sa mukha nito ang lungkot habang yakap niya ang plushy.“What's wrong?” Tanong ko at saka umupo upang pantay ang aming tingin.“I want Mommy to be here–with us.” She muttered as she looked at me.“Baby I-” Naputol ang aking sasabihin nang sumagot ito.“She’ll be sad, Daddy.” Sagot niya. “And she'll be all alone in the house.”“Your Tito Callum will be there to accompany Mommy, and he’ll take care of her.” Wika ko na lamang at saka binuhat ito.“But Tito won't be home until morning.” Sagot niya muli habang patungo kami sa front porch.“So, you want her to stay with us?” Tanong ko naman nang bu
-(GELAL THEODEN FRANCISCO POV)-~A week later~“Oh, kaninong anak yan?” Salubong ni Khaleed nang makarating kami sa main residence.“Sa akin.” Sagot ko. “Hindi naman kami magtatagal dito, may kukunin lang akong mga gamit.”Nilagpasan namin ito at pinaunang umakyat si Deanna sa hagdan nang marinig ko muli itong sumagot.“Sigurado ka bang anak mo yan?” Tanong nito. “Kasi, wala naman siyang nakuha sayo.”“Can you please shut your mouth for just 50 minutes? Naririnig ka ni Deanna.” Sagot ko at saka pinantayan ito ng tingin.“So what if that child hears me?” Sagot niya pabalik.“Don't fvcking tempt me to punch you, Maximus.” Giit ko nang hablutin ko ang kanyang kwelyo.“Or what? You're gonna kill me just like what you did to our brothers?” Tanong nito muli sa akin.“Maybe, so don't give me the fvcking idea.” Sagot ko.Pwersahan niyang tinanggal ang aking mga kamay sa kwelyo ng kanyang suot, at base sa galaw nito, siya’y napipikon na.“Fvcking asshole.” Giit nito sa akin. “You really are te
-(EMERALD CORLYN VERDANIO-FRANCISCO POV)--❀-~October 2, 20xx~“Saan ka pupunta?” Napalingon ako sa may gawing living room nang may magsalita.“Aalis na ako.” Sagot ko, pointing at my suitcase as I held its handle.I watched as he placed the newspaper down, standing up from his seat and looked at me with a serious look on his face.“Babalik ka ng US?” Tanong nito muli na nakataas ang isang kilay.Tumango na lamang ako at inayos ang suot kong sweater, kahit na ayokong umalis ay kailangan dahil nagtatrabaho ako ruon.“Okay ka na ba?” Tanong ni ate Sera habang ito'y may ginagawa sa kanyang laptop.“Oo, ayos na ako.” Sagot ko rito pabalik upang wala ng mahabang usapan.Tumango na lamang ito at akmang bubuksan ko na ang pinto nang marinig kong magsalita si Kuya.“Don’t forget to take your antidepressants, tawagan mo kami kapag nababalisa ka ulit.” Wika nito.Lumingon ako rito. “I will, salamat ulit.” Giit ko at saka ito niyakap.“Mahal na mahal ka namin, Emy. Always remember that.” Bulong
-(DEAN ALVAREZ POV)--❀-It was 2:00 in the afternoon, I was in my store doing some work and helping Greg and the other staff. Katatapos ko lang din nilabas si Emy, talagang nag rason na lamang ako na ‘day off’ ko para hindi siya malugmok at magkulong sa kwarto niya.I was also trying to keep myself busy these days dahil palagi kong iniisip si Tas, there wasn't a single day I wouldn't think about her.Oh, my darling Tassy…Kahit na nandito na ako sa US, Tassy never left my mind. Her smile, her sweet angelic voice, her body that I always craved for and those sweet luscious lips that I always get to taste whenever we’re alone.She was my everything, my world, and my light in this dark and cruel world. She was the reason why I felt complete everyday.But now, I can't get to see that beautiful goddess anymore and the fact that she's pregnant with Edward's child made me wonder every time.What if… ako ang ama ng bata?What if she's lying?What if she really is telling the truth?What if Ed
-(EMERALD CORLYN VERDANIO POV)-~7:30 PM~Dean: Where are you? Kanina pa kita hinihintay.Dean: Babe? Please answer me.Kanina ko pa pinagmamasdan ang mensahe na iyon, at hindi ko magawang kumilos at maligo para sa date namin.It felt like my feet were stuck to the ground, and I couldn't move them no matter how much I tried. Pakiramdam ko na-paralyse ang ibabang katawan ko.Namataan ko ang mga gamot na antidepressants na nasa vanity table, my mind having numerous thoughts once more.(You are nothing!)(You are useless!!)(You don’t deserve to be here in this world)(You don’t deserve everything here.)Those thoughts came rushing my mind like wildfire, tears streaming down my face as I stood up and grabbed the medicines.Pakiramdam ko may sariling utak ang aking katawan at basta na lang binuksan ang bote na puno ng gamot, at saka isinalin sa aking kamay ang lahat ng laman nun.(That’s it, do it… no one loves you anyway..)(Just do it!! Your husband will meet you in the afterlife…)“Lal
-(DEAN ALVAREZ POV)--❀-“How is she, Doc?” I asked as soon as the doctor came out of her hospital room.“Seems to me, she was trying to kill herself once again. We found an empty bottle of antidepressants in her pocket, and we can’t think of another reason why she would get overdosed.” Wika nito at saka binigay sa akin ang bote ng nasabing gamot.“So, what you mean to say is, she swallowed a bottle full of antidepressants?” Tanong ko na siyang tinanguan nito.“Luckily, you brought her to the hospital immediately. Otherwise, she would have died.” Sagot nito sa akin at saka lumingon sa hospital door ng kanyang kwarto.“Okay, Doc. Thank you.” Ayun na lamang ang sinabi ko at saka pumasok sa kwarto, seeing her once again with an IV drip in her hand.“Oh, babe.” Bulong ko nang makalapit na ako rito, seeing her sleep peacefully.She was getting thin, her body losing weight by the minute, and I don’t know what to do just so she can overcome this obstacle she’s experiencing.Lord… tulungan Ni
-(KAJI YUJIRO ALDANA POV)--᯽-“Kaj, anong balita? Sumagot na ba siya?” Tanong ni Jace sa akin nang ako’y makarating sa main residence.“No, ni-seen lang niya ako.” I answered plainly before sitting at the sofa.Kasalukuyan akong nandito sa bahay dahil kukunin ko ang iba naming gamit ni Axzie, may nakita kasi kaming bahay na pwedeng lipatan at napag-desisyunan namin na duon na lang kami kaysa sa California mag-stay.“Nasaan kaya yun, ilang araw na siyang hindi umuuwi, nagdala pa ng bagahe nung umalis.” Wika ni Jace at saka nagbukas ng dyaryo.“Hindi kaya pinuntahan niya si Emy?” Giit ko rito na siyang nilingunan niya.“Si Emy?” Ulit nito na nakataas ang isang kilay.“Oo, I mean ‘baka’ lang naman diba? Sabi mo may dalang bagahe, so I assumed na pinuntahan niya.” Sagot ko rito ngunit nag iba ang ekspresyon nito.“Emy already fucking thinks Gelal is dead, so why would he go there?” He asked again.Akmang sasagot ako nang marinig namin bumukas ang pinto na naging dahilan upang kami’y lumi