Chapter 4

"Tita Chai..." Mahina ang boses niya, pero ramdam ko ang saya niya sa pagdating ko.

Lumapit ako at niyakap siya nang mahigpit. "Shaina... Sorry, ngayon lang ako dumating."

Naramdaman ko ang luha kong dumaloy, pero pinilit kong ngumiti para hindi niya mahalata. Kailangan niyang makita na malakas ako para sa kanya.

"Na-miss po kita," nakangiti niyang sabi.

"Sorry, naging busy si Tita. Anong masakit sa'yo?" tanong ko, ngunit iniling niya lamang ako.

"Wala po, 'wag kang mag-alala, Tita. Gagaling po agad ako." Nginitian ko siya at niyakap ko siya habang nakahiga siya. May tumulong luha sa mata ko kaya pasimple ko itong pinunasan.

"Chai..." Tawag ni Ate Jane na basag ang boses. "Andiyan na ang doktor. Sasabihin niya ang kailangang gawin."

Nilingon ko ang doktor na kakapasok lang sa kwarto. Mabilis akong tumayo at sinabi ko na sa labas na lamang kaming mag-usap tatlo. Ayokong marinig ni Shaina ang sasabihin ng doktor.

"Mrs. Panganiban," sabi niya kay Ate Jane, "Kailangan nating simulan agad ang chemotherapy ni Shaina. Sa ngayon, ang kondisyon niya ay nangangailangan ng immediate attention para mapigilan ang pagkalat ng cancer."

Napansin ko na parang mas lalong nanghina si Ate, kaya hinawakan ko ang braso niya para alalayan siya.

"Magkano po ang kakailanganin, Dok?" Ako na ang nagtanong.

Nagbigay ang doktor ng estimate. Nang marinig ko ang halaga, parang nawalan ako ng pag-asa, ngunit hindi pwede, dahil kailangan gumaling ni Shaina.

Pero ang kinikita ko ay hindi sapat, at hindi iyon kaya ng kahit ilang padala ko sa kanila buwan-buwan.

"Kailangan ba talaga agad-agad, Dok?" Tanong ko, kahit alam ko na ang sagot.

"The sooner, the better. Every delay lowers her chances."

Pagkaalis ng doktor, tahimik lang kaming dalawa ni Ate Jane. Napuno ng hikbi ang labas ng kwarto ni Shaina. Ako naman, pinilit kong mag-isip. Kailangan kong gumawa ng paraan.

"Ate," sabi ko, hawak ang kamay niya. "Hindi ko alam kung paano, pero hahanap ako ng paraan. Hindi ko hahayaan na hindi gumaling si Shaina. Gagaling siya, pangako."

Dumaan ang ilang araw, pina-chemotherapy ko na rin si Shaina, umutang ako sa mga kakilala ko kaya halos puyat at ilang oras na lang ang nagiging tulog ko, dahil halos lahat ng nagpapa-edit sa akin ay tinatanggap ko. Kailangan kong kumita ng malaki ngayon. Ngunit kahit anong gawin ko ay hindi ko kinakaya na mabayaran agad lahat ng utang ko. Lalo na kailangan ko pa ng ibang gamot na iniinom ni Shaina araw-araw.

Kanina nang umaga, napagpasiyahan ko rin na mag-apply na, ngunit dalawa lamang ang napuntahan kong company at parehas pang hiningi lang muna ang aking resume, kahit ayokong maghanap ng trabaho at makitungo ng personal sa mga tao, wala na akong ibang choice, kailangan gumaling ng pamangkin ko.

Natigil ako sa pag-check ng mga order nang biglang tumunog ang cellphone ko. Agad ko itong sinagot.

("Good afternoon, Ms. Espejo. This is Megan from KSales Play & Co. Inc. We’re calling regarding your application for the administrative assistant position.")

"Yes, ma’am, good afternoon po."

("We are pleased to inform you that you have been selected for a different position. Instead of the administrative assistant role, the CEO himself has requested you to be his personal secretary. Congratulations!") sabi niya dahilan para mag salubong ang aking mga kilay.

"Po? Secretary po ng CEO? " taka kong tanong. Kakapasa ko pa lamang ng resume kaninang umaga, hindi pa nga ako na-interview. At secretary pa ng CEO ang magiging position ko?

"Yes, Ms. Espejo, he personally reviewed your application and believes you’ll be a great fit for this role. And we would like you to start tomorrow, if possible."

"T-Tomorrow po? Agad-agad?"

"Yes, if possible, because the new CEO has an important project coming up and requested immediate onboarding for his new secretary."

"Sige sige po, okay po, bukas po papasok ako."

"Okay, we’ll just send you the details of your employment contract shortly. Please report to the office at 8:00 AM tomorrow."

"Understood po. Thank you, thank you po ng marami." Kahit nanginginig ang boses ko, pilit kong pinanatiling kalmado ang tono ko.

Pagkababa ng telepono, halos mabitawan ko ito. Isa sa pinakamalalaking kumpanya sa bansa ang KSales Play & Co. Inc. Kilala ito hindi lang sa kalidad ng mga laruan nila, kundi pati na rin sa corporate environment na sobrang demanding. Ang nakakagulat pa, magiging personal secretary ako ng bagong CEO mismo.

Natigil rin ako bigla nang maisip kung ano ba ang susuotin ko bukas, kailangan kong paghandaan lalo na't isa akong secretary ng CEO.

"Kailangan ko pa bang mamili ng bagong gamit?" kausap ko na naman ang sarili ko, paano ba naman kasi. Puro pajama ang nasa kabinet ko at oversized shirts. "Kaya pala hiningi lang nila ang resume ko kanina at pinaalis ako agad." Paano ang suot ko pala kanina? Nakapantalon na puti at itim na oversized shirt. "Ba't ngayon ko lang naisip 'yon? Natatanga na talaga ako."

"Jillian, Ba't ang iikli naman nito?" sabi ko at tinaas ang maikling palda na halos makita ang aking kuyukot.

Nako naman.

"'Wag kang mag-inarte dyan, pinili ko pa sa cabinet ko kung ano talaga ang outfit para magmukha kang best secretary ng CEO."

"Pang-sexy naman ito, 'yung formal lang sana. Kita mo pa'tong isa 'uli, fitted dress na naman na halos kita na naman ang kuyukot ko..."

"Ang mahalaga, makinis ang kuyukot mo," sabi niya dahilan para matawa ako. "S***a ka! Kaya nga nagdala ako ng tatlong blazer para kahit papaano magmukha kang kagalang-galang."

"Sige na, hihiramin ko muna 'to, ikaw na lang din mag-order sa akin online, ha? Pero 'wag naman sana ganito. Dapat magmukha na talaga akong sa kumpanya nagtatrabaho at hindi sa club."

"Oo na, I got you. Pero malay mo, pogi ang bagong CEO ng KSales Play & Co. Inc. Syempre pagkakataon mo na 'yon para bumukaka 'uli para madili—"

"Jillian!" sabi ko dahilan para matawa muli siya. Humiga na siya sa aking kama at inayos ko naman ang pang-tatlong araw kong susuotin na ipinahiram niya.

"Ikaw talaga, Chai. Pero hindi mo ba hinahanap-hanap 'yung sarap? O baka mamaya nagsoso—"

"Jillian, stop ka muna sa bibig mong ganyan." Putol ko muli sa kanya at lumapit ako sa dining table. "Gusto mo nang hotdog? Nang tumigil 'yan bunganga mo?" tanong ko dahilan upang tumango siya ng paulit-ulit. Natatawa kong kinuha ang hotdog na nakalagay sa plato.

Habang papalapit ako, ay nakita kong nakanganga na siya, kaya sinubo ko sa kaniya ang jumbo hotdog.

"Kahit kailan ka talaga," sabi ko at umiling-iling na umalis sa harap niya. "Baka may lakad ka, umalis ka na," dagdag ko pa at inasikaso muli ang ini-edit kong video.

"Grabe ka naman, Chai. Bumukaka ka lang, naging ganyan na ugali mo. Ganyan ka lang naman kapag lasing ka, ah. Gaano ba kalaki ang nasubo mo at napalabas ng lalaking 'yon sa bibig mo ang mga salitang ganiyan kasasakit?"

"Jillian!" sigaw ko muli, ewan ko ba kung bakit sila ang naging kaibigan ko. Hindi man lang kami magkaroon ng maayos na usapan ngayon. Lagi niyang inuungkat ang tungkol sa bagay na iyon.

"Sige na, hindi na talaga." Tumatawang sabi nito, "Mamaya na ako aalis, matutulog muna ako saglit. Pero basta, kapag pogi ang bagong CEO, grab the chance na, ha? Pabuntis ka agad kung kinakailangan, pampagamot rin kay Shaina."