Chapter 2

NAPANGISI si Xander at tumayo sa kama. Kumuha siya ng isang bote ng whiskey mula sa kanyang expensive Macallan Red Collection at maingat na nagsalin ng alak sa kanyang baso. Dapat lamang na ipagdiwang ni Xander ang gabing iyon dahil minsan pa, muli niyang ipinakita kay Felicia kung sino ito para kanya at kung ano lamang ang magiging papel ng babae sa buhay niya.

Isang basahan. Isang parausan. 

Buong pagmamalaki niyang nilagok ang laman nang kanyang baso. The liquor burned smoothly down his throat, drawing a low moan of satisfaction from his lips. Kung tutuusin, siya pa nga ang lugi sa sitwasyon. Batid niyang matagal na siyang pinagpapatansiyahan ni Felicia kaya kung ano man ang naganap sa kanila ngayon? Tiyak niyang mas nag-enjoy ito kaysa sa kanya. 

Humarap si Xander sa kama upang tingnan ang reaksyon ng babaeng kinamumuhian niya. Nawala ang ngiti sa kanyang labi nang makita ang kalagayan ni Felicia. Napapangiwi ito sa sakit habang dahan-dahang kumikilos pababa ng kama. Bakas ang mga pasa at chikinini sa maputi at makinis nitong balat. Nang tuluyang makatayo, humawak ito sa pader habang binabaybay ang daan patungong banyo. Ang kulay pulang marka na naiwan sa kama ay tanda ng kanyang kadalisayan na hindi niya inaasahan. 

She is indeed a virgin. But that doesn’t mean she is innocent, right? 

Samantala, maingat na pinagmasdan ni Felicia ang kanyang sarili sa salamin ng kanyang banyo. Her eyes were full of bags, an indication of the sleepless nights she had to endure every night she spent on that house. Nawalan na rin nang kulay ang kanyang mga pisngi. Nawala na ang ningning sa kanyang mga mata.

Today, she realized that she was now nothing more than a shell of the woman she once was. 

Dahil ang inaakala niyang langit sa piling ni Xander Buenaventura ay impyerno lamang pala.

Maingat niyang inilagay ang sarili sa ilalim ng hot shower. Umaasa siyang mahuhugasan nito ang lahat ng insulto at panghahamak na ginawa ni Xander sa kanyang pagkababae kanina. Muli siyang napaluha nang alalahanin kung paano tinrato ni Xander ang kanilang unang gabi. Daig pa niya ang isang babaeng bayaran sa paraan ng pag-angkin nito sa kanya. 

Ilang sandali pa, tuluyan na siyang lumabas ng banyo. Napatigil siyang muli nang mapagtantong hindi pa rin umaalis si Xander mula sa kinauupuan nito. 

“I want you out first thing in the morning.” Walang kagatul-gatol nitong sabi. 

Nanlaki ang mata ni Felicia sa narinig. “Out? Out where—”

“Doon ka muna sa villa sa San Vicente. Pauwi na si Audrey sa Pilipinas at dito ko siya patutuluyuin sa mansyon pagdating niya.”

Nanigas ang kanyang katawan. Umasa si Felicia na may mababakas siyang pag-aalinlangan sa mukha ni Xander subalit wala siyang nakita. 

“Audrey? Hindi ba’t—”

“You have no right to utter her name!” nanlilisik nitong duro sa kanya. Napatras si Felicia. Hindi niya na niya naituloy ang anumang sasabihin dala nang sobrang pagkabigla sa inasal ng asawa. 

Kahit minsan ay hindi pa niya nakita si Audrey, ang babaeng alam niyang itinatangi Xander. Simula nang ikasal sila, lahat ng anumang bagay na magpapaalala sa dalaga ay inialis ng lola ni Xander mula sa mansyon. For three years, Audrey's presence had become like a ghost to her. Para itong mantsa na kahit kailan ay hindi na matatanggal sa mga buhay nila. 

Napayuko na lamang ang ulo si Felicia at pilit itinago ang luhang nagbabadya sa kanyang mga mata. 

“I said what I needed to say,” malamig na tugon ni Xander kay Felicia. Ngunit bago pa man siya makatalikod ay naramdaman ni Xander ang malamig na kamay na napakapit sa kanya. Nang lingunin niya si Felicia, lumuluha itong nakatitig sa kanya. 

“Kahit minsan ba nagawa mo akong mahalin sa tatlong taon nating pagsasama?” hikbi ng babae. Pinahid nito ang mga luhang walang tigil sa pagpatak mula sa kanyang mga mata. “Kahit katiting lang?”

How fucking low! Sa isip ni Xander, talagang gagawin ng lahat ang babae para lamang magmukhang biktima. Diyan naman siya magaling hindi, ba? Sa pagsusuot ng maskara upang pagtakpan ang bulok niyang pagkatao. 

Subalit ang inaasahan niyang pagsidhi ng kanyang galit ay napalitan ng estrangherong damdamin. 

Saglit lang, naaawa na ba si Xander sa kanya? 

Batid ni Felicia na sa pagbigkas niya ng mga salitang iyon ay itinapon na niya ang lahat ng kanyang natitirang dignidad. Gusto niyang sabunutan ang sarili dahil sa ginagawa niyang kamartiran. Hindi ito deserve ni Xander dahil sa mga pinaggagawa nito sa kanya. Subalit tila ba may sariling buhay ang kanyang puso sapagkat kahit na anong gawin ng lalaki sa kanya ay nangingibabaw pa rin ang kanyang pagmamahal para rito. 

Marahas na binawi ni Xander ang kanyang braso. “What do you think, woman? What do you think is my answer?”  

Napalunok si Felicia. 

Masokista ba siya? Bakit ba gustong-gusto niyang pinahihirapan ang sarili? Bakit ba kailangan pa niyang itanong ang isang bagay na obvious naman kung ano ang sagot? 

“N-Nainitidihan ko,” she answered softly. Pagkatapos, dumako sa dresser si Felicia at kumuha ng bagong damit. 

Hindi nakalagpas kay Xander ang paika-ika nitong lakad. He almost feels sorry for Felicia for the way he claimed her V-Card. But thinking about what she did to him and Audrey? Lahat ng pagsisisi niya ay naglahong parang bula. 

“Xander… I am sorry if my love made you this miserable.” 

Maang na napatitig si Xander sa mukha ng babae. In his eyes, she looked like a lifeless doll! May mumunting kirot siyang naramdaman sa kanyang puso na hindi naman niya malaman kung saan nagmula. 

Awa? Siguro.

Ngunit muli ay namutawi sa kanyang alaala ang mga bagay na ginawa ni Felicia. Parang apoy na sumiklab ang pagkamuhi niyang naramdaman para sa asawa. Ano bang akala ng babaeng ito? Na mababago ng simpleng sorry lahat? Na sa simpleng salita lamang ay babalik na sa normal ang kanyang buhay?

Can Felicia's apology bring back everything Xander lost because of her?

Minsan pa, pinatunayan ni Felicia kung gaano siya ka eksperto sa pagmamanipula. Lalong nandiri si Xander sa pagkatao nito. 

“Bigyan mo pa ako ng ilang araw,” usal ni Felicia pagkatapos. Napakunot ng noo si Xander. 

“Ilang araw? Gaano ba kahirap ang mag-empake ng gamit?”

“Gusto mo bang abutan ni Audrey ang mga gamit ko sa silid na ito? For sure, hindi mo gugustuhing ipaalala sa kanya kung ano ang ugnayan nating dalawa hindi ba?” 

 “You, bitch!” asik ni Xander. Subalit sa huli napagtanto niyang may punto si Felicia. Hindi niya gugustuhing magkaroon ng insecurities si Audrey lalo sa maikli niyang pamamalagi sa mansyon. 

“Two days. Move your things out of this room in two days or else, I will throw everything.”

“Duly noted,” Felicia uttered. Sa puntong iyon, lumakad na palayo si Xander at sa oras na sumara ang pinto, tuluyan nang bumagsak ang mga luha sa mata ni Felicia na kanina pa niya pinipigilang pumatak.