Third Person’s Point of View
Palabas pa lamang si Dianne nang marinig niya ang balitang nag-flash sa screen ng TV. “Dumating ang Presidente ng Chavez Group sa Airport bandang alas-tres ng hapon. Bumababa siya mula sa bagong bili niyang sasakyan na Gulfstream G700, sabi ng iba binili ito ng presidente para lang sa babaeng babalik pa lang ng bansa. Walang iba kundi si Lallainne Anne Santos, personal na sinundo ito ni President Tyler dala ang magagara at sobrang pulang rosas para sa nag-iisang reyna.” Ika ng reporter. Nang makita ni Tyler si Dianne ay agad niya itong hinawakan sa magkabilang tagiliran ng bewang. Nasasaktan si Dianne sa ginagawa ni Tyler pero nanatili ang kaniyang mata sa telebisyon hanggang sa bumagsak siya sa kama. Patuloy siyang hinahalikan ng lalaki, ginagawa nito ang gusto niya sa katawan ni Dianne. Wala namang pakialam si Dianne dahil mas nakuha ng atensyon niya ang balita. “Ano ba? Mag-focus ka nga sa akin!” inis na sabi ni Tyler. Hinarap naman ni Dianne si Tyler. Nang masatisfy siya ay inalis niya ang condom sa kaniyang sarili. Nanatili pa din ang atensyon ni Dianne sa Tv. Makikita doon ang masaya at malawak na ngiti ni Tyler para kay Lallaine. Kung makikita ito ng iba, iisipin nilang sobrang pagmamahal ni Tyler para sa napakagandang dalaga sa kaniyang harapan. Nang hindi pinansin ni Dianne ang pag-aamok ni Tyler ay pinatay ito ng binata. Tumayo at humakbang papunta sa banyo. Makikita ang pagkainis nito sa naging aksyon ni Dianne. Ngunit hindi maalis sa isip ni Dianne ang nakita niya sa Tv. Madaming reporter ang pumalibot kay Tyler at Lallaine at tinanong sila nang isang bagay. “Mr. Chavez, ngayong nakabalik na si Ms. Lallaine sa bansa. Magpapakasal na ba agad kayo o may iba pang plano?” inabangan ni Dianne ang sagot ngunit pinatay na nga ito ng binata kanina. Huminga na lang ng malalim si Dianne. ... Nakita ni Dianne ang cellphone ni Tyler. Umiilaw ito nang silipin niya ay nakarehistro ang pangalan ni Lallaine sa screen. Hindi niya na lang ito pinansin. Inalis niya ang suot niyang bathrob at nagpalit ng night gown. Nang Lumabas siya mula sa walk in closet ay nadatnan niya si Tyler na nakatihaya sa kama at hawak ang cellphone sa mukha nito. Nakatali lang ang tuwalya sa pang-ibabang bahagi nito, may pumapatak pang tubig mula sa kaniyang buhok, maging ang kaniyang collarbone ay may mamuo-muong tubig hanggang sa kaniyang tyan. Kinuha ni Dianne ang tuwalya sa sofa at susubukan sanang punasan si Tyler. Ngunit umiwas ito at pinatay ang kaniyang Cellphone. Bumangon ito mula sa pagkakahiga at may kinuhang papeles, inabot naman ito kay Dianne. “Annulment paper?” nakakunot ang tanong ni Dianne habang binabasa ang front page. “I need your signed in two days. Agad kong ipapadala ang perang napagkasunduan sa iyong accont, walang labis, walang kulang!” Malamig na sabi ni Tyler. Ilang sandaling natahimik si Dianne bago nagsalita. “Hindi ba masyado pang maaga ito? Ayon sa ating napagkasunduan, may tatlong buwan pa bago magtatlong taon.” Napa-smirk si Tyler dahil dito. Tumingin siya ng malamig at matalim kay Dianne. “Huwag mong sabihin na nasasanay ka na sa pagiging babaero ko kaya hindi mo na ako kayang bitawan pa?” “Haha Hindi ko akalain na gano’n kahalaga sa iyo si Lallaine para labagin moa ng ating kasunduan.” Agad na sagot ni Dianne nang makabawi siya sa pagkagulat na sagot ng binata kanina. “Wala akong dapat ipaliwanag sa iyo. Wala ka ding karapatan na alamin kung ano ang namamagitan sa amin ni Anne.” Naging mas matalim ang tingin ni Tyler kay Dianne. “Huwag kang mag-alala, ibibigay ko ang bawat penalty sa tatlong buwan na paglabag.” “Okay.” Kinuha ni Dianne ang annulment paper. “Settle the penalty as soon as possible.” Tiningnan lang siya ni Tyler ng malamig bago tuluyang lumabas. Wala pang tatlong taong kasal si Dianne at Tyler. Dalawang taon at siyam na buwan sa makatuwid. Sa loob ng mga panahong ‘yon kahit kailan ay hindi sila natutulog magkasama sa iisang kama. Natutulog si Tyler sa master Bedroom at sa guest room naman si Dianne. May nangyayari sa kanila madalas ngunit pagkatapos gamitin ay aalis na ang lalaki. Walang kaibihan ang nangyari ngayon sa mga nakaraan, ito ang nasa isip ni Dianne nang makalayo na si Tyler. Makalipas ang halos dalawang linggo. Napapansin ni Dianne na napapadalas ang pagsakit ng kaniyang tyan. Sumasama na lamang bigla ang kaniyang pakiramdam. Sa kaniyang pag-iisip, naalala niya ang huling araw na nagkita sila ni Tyler, iyon ang araw na hiningi nito na pirmahan niya ang annulment paper. Ang nangyari sa kanila ng gabing iyon ay hindi kaaya-aya at hindi magandang pangyayari kaya naman lalong sumama ang pakiramdam niya. Kinabukasan, napagpasyahan niyang pumunta sa hospital upang malaman ang kaniyang dahilan ng kaniyang nararamdaman. “Congratulations Mrs. Chavez. Buntis ka po sa tatlong buwang kambal sa inyong tyan. Ngunit hindi maganda ang kaniyang lagay kaya naman rerekomendahan ko kayo ng gamot pampakapit sa bata.” Natigilan si Dianne. Gusto niya sanang bawiin ang sinabi nitong Mrs. Chavez ngunit naiwan sa ere ang kaniyang mga salita. Sigurado si Dianne na simula nang ikasal sila ni Tyler ay gumagamit ito ng proteksyon. Lalo pa at ayaw ni Tyler na si Dianne ang maging ina ng anak nito. Ikinasal lamang silang dalawa ni Tyler para protektahan ang posisyon ni Lallaine sa kaniyang pamilya. Kahit deal lang ang kasal nila, sigurado si Dianne na minahal niya si Tyler. Ngunit akala ni Tyler ay pumayag lang siya sa kasunduan ng tatlong taong kasal para lang sa tatlongpong million pesos. Inalagaan ni Dianne si Tyler, naging mabuti siyang asawa. Umaasa siyang isang araw makita ito ni Tyler at mahulog sa kaniya. Ngunit sa huli, tinanong na lang ni Dianne ang dyos kung bakit kailangan niyang pagdaanan ang lahat ng ito. Naguguluhan na si Dianne, napirmahan na niya ang annulment paper at nasa account na din niya ang pera tapos ngayon malalaman niyang buntis siya at si Axl Tyler Chavez ang ama. Ang Presidente ng multimillionaire company na Chavez Group of company. “Mrs. Chavez, gusto mo bang matingnan sa VIP ward para sa kalagayan mo?” Hindi sumagot si Dianne. Narinig niyang nag-ring ang kaniyang Cellphone sa loob ng kaniyang bag. Si Tyler ang tumatawag sa kaniya. Nag-aatabuli pa siyang sagutin ito. “Paano ka nabuntis? Bakit?!” galit na tanong ni Tyler nang sagutin niya ang tawag. Bago pa magsalita si Dianne ay agad na nagbigay ng utos si Tyler. “Ipalalag mo ang bata! Hayaan mong gawin ng doctor ang makakaya niya para mawala ‘yan sa sinapupunan mo bago tayo tuluyang maghiwalay!” Parang patalim na sinasaksak si Diannae sa sinabi ni Tyler. Nasasaktan siyang gusto ipalaglag ng binata ang bata sa kaniyang sinapupunan. Nanginginig siya sa sakit dahil dito Binabayaran siya ni Tyler para sumunod sa lahat ng kagustuhan ng binata. Ngunit ngayon, iba na ang sitwasyon. Napaiyak si Dianne bago siya nagtanong. “Tyler… paano kung ayaw ko? Paano kung gusto ko siyang buhayin?” “Wala kang karapatang hindi sumunod sa akin sa akin Dianna!” Pagkatapos ay ibinababa nito ang tawag. Ngumiti si Dianne sa doctor. Sumang-ayon siya na ayusin nito ang konsultasyon para protektahan ang bata sa kaniyang sinapupunan. Bukod sa mahal niya si Tyler kaya niya ito sinusunod. Kundi mataas ang posisyon ng binata sa bansa. SIya lang naman ang nag-iisang tagapagmana ng malaking kompanya at presidente. Ito lang ang nasasandalan niya sa loob ng tatlong taon. Na-bankrupt ang kaniyang pamilya. Ang mga ito ay tumakas para makaiwas sa malaking utang. Walang tahanan o inang matatakbuhan si Dianne. Kaya naman hindi siya handa sa pagnyayari. Habang nakahiga siya at inaayos ng doctor ang nilalagay na IV Protection para sa kaniyang pagbubuntis. Ilang sandali lang siy pumasok si Tyler sa loob na puno ng galit ang kaniyang mukha. Tiningnan lang ni Dianne si Tyler ng kalmado at walang emosyon. "Naglalaro ka ba sa akin?" Matalim at malamig ang tingin sa kaniya ni Tyler. Puno ng galit ang mga salita nito. “Tyler… Hindi ka dapat maging irresponsableng tao.” Umarko ang kilay ni Tyler at lumalim ang boses nito lalo. "Sabihin mo nga, paano ka nabuntis?" Ngumiti lang ng mapait si Dianne. “Don’t worry Tyler, this child is 100% percent yours.” “Ow” natatawa na mag pang-iinsulto si Tyler. “Ang talino mo din noh? Para hindi tayo maghiwalay at hindi matuloy ang annulment nagpabuntis ka.. Paano? IVF? Test tube baby? Ano?! Sabihin mo?” "What?! ako ba ang tinatanong mo o sarili mo mismo?" sagot ni Dianne na may matalim na ngiti. “Magkasama tayo sa bahay. Kung gagawin ko ang mga sinasabi mo, malamang sa malamang mapapansin mo. Ito ngang pagpunta ko ngayon ay agad mong nalaman, iyan pa kayang mga proseso na komplikado.” "Diannaaa!" lalong nag-init ang ulo ni Tyler, at ang mga ugat sa kanyang noo ay tumubo. Sa loob ng tatlong taon, alam ni Dianna na babaero si Tyler pero hindi niya akalain na ganito ito kasama. “Pumunta ka sa doctor, sabihin mong ipapalaglag ang bata, kung kailangang operahan kahit magkano.” Utos ni Tyler sa kaniyang assistant. “Tyler!! Hayaan mong mabuhay ang bata. Bubuhayin ko siya.” Malumanay at may diterminasyong sabi ni Dianna. Nakatingin siyangmatalim sa mata ni Tyler. Napa-smirk si Tyler. “Sa tingin mo ba, ikakansela ko ang annulment kung may mabubuhay na bata?” Hindi nakapagsalita si Dianna. Sandali siyang nanahimik at nag-isip ng mabuti. “Sige! Buhayin mo na lang ang bata. Since hindi kayang magbuntis ni Lallaine, wala naman sigurong masama kung hiramin niya ang eggs at sinapupunan mo. Sa gano’n paraan maiiwasan din siyang dumanas na siyam na buwang pagbubuntis.” "Ano? Anong sinasabi mo Tyler, anong ibig mong sabihin?" tanong ni Dianna, tinitigan siya ni Tyler ng may malamig na tingin at nagsalita ng malinaw, "Ang ibig kong sabihin, pwedeng manatili ang bata, si Lallaine ang magiging mabuting ina ng mga anak ko, ngunit ikaw, kailangan mong umalis."Si Tyler naman, kahit nagpanggap pang aloof at kaawa-awa, hindi na niya napigilDariang sarili nang marinig na tinawag siya ng anak niya.Isang malalaking hakbang ang ginawa niya paakyat sa hagdan.Habang si Dianne ay pababa... siya naman ay paakyat.Ilang sandali lang, nagkaharap na sila ni Dianne."Dad!"Biglang tumalon si Danica mula sa mga braso ni Dianne papunta sa kanya.Hinuli siya agad ni Tyler, mahigpit na niyakap ang batang babae at binigyan ito ng matinding halik,"Darian! Miss na miss mo na ba si Daddy?""Oo! Miss na miss!"Tumango si Danica nang malakas,"Si Danica... si Mom... at ako... lahat kami miss na miss si Dad."At... si Mommy... miss na miss si Daddy.Narinig ni Tyler ang huling parte ng sinabi ng anak niya at hindi napigilang mapatingin pataas kay Dianne.Tumingin din sa kanya si Dianne, pero kalmado lang ang mga mata nito... walang kahit anong emosyon... at nanatiling walang ekspresyon ang mukha."Wife..."Maingat na tawag niya sa kanya, sabay abot ng isang kama
"Chairman Chavez, sa loob ng susunod na 72 oras, kami pong mga eksperto ay magtutuluy-tuloy sa pagbabantay para siguraduhing mananatiling stable ang kondisyon ng pasyente." sabi ng pinuno ng mga eksperto.Kapag ganito na ang sinasabi ng mga doktor... ibig sabihin... malaki na ang tsansang malampasan ni Manuel ang 72-hour critical period.Malalim na huminga si Alejandro at mabilis na nagsabi,"Salamat sa hirap at pagod ninyo, mga doktor!""Napaka-kagalang-galang ninyo, Chairman Chavez. Tungkulin na po naming magligtas ng mga taong nasa bingit ng panganib."Matapos ang ilang pormal na pagbati at pasasalamat, umalis na ang mga doktor at inilipat si Manuel sa intensive care unit."Dad, Mom... Pabalik na si Dianne kasama sina Danica at Darian. Pupunta na ako sa airport para sunduin sila."Matapos maihatid si Manuel sa ICU, sinabi ni Tyler kina Alejandro at Tanya."Si Dianne at sina Darian at Danica ay pabalik na? Ang saya naman!"Masayang sabi ni Tanya nang marinig niya iyon."Tyler, gusto
Nataranta si Tanya nang makita niya itong umiiyak. Mabilis niyang iniunat ang kamay at pinunasDariang mga luha nito. Habang pinupunasan, nag-aalalang nagtanong,"Alejandro, bakit ka umiiyak?""Tanya, matagal nang wala si Manuel sa bahay. Ang dami niyang hirap na pinagdaanan sa labas. Kailangan natin siyang alagaan at mahalin ng todo sa mga susunod na araw."Mahigpit na hinawakan ni Alejandro ang kamay ni Tanya at buong puso itong pinakiusapan,"Siguraduhin natin na mamahalin natin siya at magiging mabuti tayo sa kanya."Siguro dahil na rin sa katandaan... sa dami ng mga pinagdaanan... sa dami ng pagbabagong naranasan sa buhay...Iba na ngayon ang pananaw ni Alejandro kumpara noong kabataan niya.Ngayon... ang pinahahalagahan niya na lang... ay ang pagmamahal ng pamilya.Tumango si Tanya, at paulit-ulit pa itong tumango nang malakas."Naiintindihan ko. Anak din natin siya, tulad ni Tyler. Siguradong magiging mabuti ako sa kanya.""Huwag kang mag-alala, Alejandro. Huwag ka nang umiyak!"
Magdamag na nakaupo si Dianne sa sofa sa kanilang kwarto. Nang magising si Darian at Danica kinaumagahan, tahimik na binuksan ni Danica ang pinto, tumakbo papasok, at yumakap sa kanya—gaya ng dati.Binuhat niya si Danica at tinanong, "Darian, Danica, miss niyo ba si Daddy?""Opo!" sagot ng munting bata na walang pag-aalinlangan."Gusto ko rin." sabi ni Darian.Iniisip niya rin ito.Isang araw at isang gabi pa lang nawawala si Tyler, pero miss na miss na niya ito.Miss na miss niya ang boses nito, ang amoy nito, ang init ng katawan nito, at ang mga yakap nito.Sa loob lamang ng ilang buwan, nasanay na siya sa pagmamahal ni Tyler.Hindi na siya makatulog nang walang yakap nito.Bagamat itinago nito ang tunay na pagkatao ni Manuel sa kanya ng ilang buwan...Pero pwede naman sana niyang itago ito habambuhay.Pwede pa ngang magpanggap itong walang alam at wala nang pakialam kung mabuhay man o mamatay si Manuel.Pero hindi niya ginawa.Mahalaga sa kanya ang tatlo, silang mag-ina, at mahalag
Kahit na malala ang lagay ngayon ni Manuel, unti-unti na rin naman itong napapabuti matapos siyang turukan ng gamot na dala nila. Walang problema na makakarating siya nang buhay sa Pinas.Pagkarinig sa sinabi ng doktor, sa wakas ay nakahinga na rin nang maluwag si Dianne."Love, kaibigan at parang kapatid mo na lang talaga si Manuel ngayon, tama ba?"Pagkabigay muli ng telepono kay Tyler, agad siyang nagtanong nang may halong kaba.Sanay na si Dianne sa malambing at makulit na pagtawag sa kanya ni Tyler na "love," pero matagal-tagal na rin simula nang huli niya itong marinig magsalita nang may ganitong kalungkot-lungkot na tono."Bakit? Naisip mo pa rin bang may nararamdaman ako kay Manuel at natatakot kang baka magkabalikan pa kami balang araw?"Tanong niya, imbes na sagutin ito nang diretso."Pwede ba?"Tanong din ni Tyler, na ngayon ay mas halatang kinakabahan.Napakunot-noo si Dianne.Ano na naman ang nangyayari kay Tyler?Sa sobrang lapit na nila sa isa’t isa ngayon, bakit parang
Tungkol naman sa kung bakit siya nabuntis ngayon, siyempre ay hindi na niya ipinaliwanag pa kay Jessica. Ang sabi na lang niya, “Salamat sa pag-aalaga mo sa kapatid ko nitong mga nakaraang buwan.” Nakita ni Jessica na ayaw na nitong magsalita pa, kaya tumango na lang siya at hindi na nagtanong pa.Lumipad na ang eroplano papuntang Pinas sa pinakamabilis na bilis.Tiningnan ni Tyler ang oras at tumawag kay Alejandro.Dahil sa pagkakaiba ng oras, oras ng almusal sa Pinas. Habang kumakain ng agahan sina Alejandro at Tanya.Mula nang mawalan ng alaala si Tanya at magkaroon ng dementia, naging parang bata ang kilos at pag-iisip niya—parang anim o pitong taong gulang lang. Lalong naging mas bata ang ugali niya.Halos buong araw siyang tumatawa at ang buong bahay ay puno ng kasiyahan.Maging ang ugali at pananaw ni Alejandro ay tila bumata na rin.Bagamat dekada na silang mag-asawa, para bang magkasintahan silang matanda’t bata sa mga kilos nila ngayon. Malayo na sa dating nakasanayan.Katul