Chapter 3

SABI nila, marriage is supposedly the happiest day for a woman. Pero para kay Laura ay hindi iyon totoo. Dahil sa halip na maging masaya ay kabaliktaran iyon ng nararamdaman niya. Para siyang pinagsakluban ng langit at lupa.

Bakit? Dahil ngayon araw ang kasal nilang dalawa ni Draco. Isang simpleng civil wedding lang ang mangyayari. Si Margarette, ang ama at ang judge ang tanging magiging witness sa kasal nilang dalawa ni Draco.

Wala na ding nagawa si Laura kundi tanggapin ang kapalaran niya, hindi kasi niya nagawang kausapin si Draco noong minsan na bumisita ito sa mansion. Hinihintay nga niyang ipatawag siya ng ama para ipakilala siya nito sa lalaki gaya ng sinabi nito sa kanya pero hindi iyon nangyari. Handa pa naman na siyang kausapin ito, hilingin na tulungan sila na wala nang hihilingin na kapalit. Siguro naman ay mapapakiusapan niya ang lalaki.

At sinabi lang ng ama sa kanya na tuloy na tuloy na ang kasal. Sa katunayan ay naayos na daw ni Draco ang lahat at may petsa na ang kasal nilang dalawa.

At hindi inaasahan ni Laura na kinabukasan na agad ang kasal nila. Mukhang ayaw na ng lalaki na patagalin pa ang pag-iisang dibdib nila. Sa totoo lang ay gusto niyang tumakas, gusto niyang umalis. Wala siyang pakialam sa aria-arian ng ama niya. Pero ang pumipigil sa kanya ay ang Hacienda Abriogo. Paano ang Hacienda Abriogo? Paano ang pinaghirapan ng ina. Paano ang mga trabahador ng Hacienda na nagta-trabaho doon? Paano sina Manang Andi? Kapag nawala ang Hacienda Abriogo sa kanya ay paniguradong mawawalan ng trababo ang mga ito. At maliban sa ayaw niyang mawala ang Hacienda Abriogo ay ayaw din niyang mawalan ng trabaho ang mga trabahador na simula noong bata pa siya ay doon na naninirahan sa Hacienda.

So, Laura has no choice but to accept her fate. Mukhang nasalo niya lahat ng kamalasan. Una, hindi niya naramdaman ang pagmamahal sa ama, pangalawa ay niloko siya ng boyfriend. At ngayon, magpapakasal siya sa lalaking hindi niya mahal at triple ang edad sa kanya.

Mayamaya ay nakarinig si Laura ng mahinang katok sa labas ng kwarto niya. Humakbang siya palapit sa pinto para pagbuksan ang kumakatok. At pagkabukas niya sa pinto ay sumalubong sa kanya ang mukha ni Margarette, tulad niya ay napapansin din dito ang lungkot. Mukhang nararamdaman ng kaibigan ang nararamdaman din niya ng sandaling iyon.

Niluwagan ni Laura ang pagkakabukas ng pinto para papasukin ang kaibigan.

"Hindi ka pa nakabihis?" tanong nito sa kanya ng tuluyan itong nakapasok sa loob, ito nga din ang nagsara ng pinto.

Isang malalim na buntong-hininga lang naman ang isinagot ni Laura dito. "Kung nagdadalawang isip ka, may oras pa naman Laura. Pwede ka pang magback-out," mayamaya ay wika ni Margarette sa kanya.

Umiling-iling siya. "Paano naman ang Hacienda Abriogo, Margarette?" tanong niya ng balingan niya ito. "Paano ang mga trabahador sa Hacienda? Mawawalan sila ng trabaho? Paano ang pamilya nila?"

"So, itutuloy mo talaga ang pagpapakasal mo kay Draco? Kahit na hindi mo siya mahal at kahit na alam mong triple ang agwat ng edad niyong dalawa?" tanong nito sa kanya.

"Mukhang ito talaga ang kapalaran ko, Marg," wika niya sa mahinang boses.

She has no choice, may choice siya pero hindi na siya hinayaan. Kung binigyan lang siguro siya ng ilang buwan ay makakahanap siguro siya ng solusyon para sa problema niya. Pero mukhang nagmamadali si Draco at gusto na siya nitong matali dito dahil mabilis nitong naayos ang lahat.

Sa pagkakataong iyon ay si Margarette naman ang nagpakawala nang malalim na buntong-hininga. "Kung ano ang magiging desisyon mo ay susuportahan kita, basta ang isipin mo ay nandito lang ako," wika naman ni Margarette.

"S-salamat," wika niya dito. Ilang minuto pa silang nag-usap na dalawa hanggang sa makarinig muli sila ng katok na nanggaling sa labas ng pinto. Si Margarette naman ang lumapit para buksan ang pinto.

"Ma'am Laura," tawag naman ng kasambahay sa pangalan niya nang silipin siya nito sa loob ng kwarto.

"Bakit?" tanong niya nang magtama ang mga mata nila.

"Pinapahanda na kayo ng Daddy niyo. Pumunta na daw kayo sa library dahil anumang sandali ay darating na ang mapapangasawa niyo," imporma nito sa kanya.

Hindi naman maiwasan ni Laura ang makaramdam ng kaba ng sandaling iyon. Naramdaman nga niya ang pamamawis ng kamay.

"S-sige," sagot naman niya dito.

"Magbihis ka na, Laura," wika naman sa kanya ni Margarette. Para siyang robot nang kunin niya ang puting bestida na nakalapag sa ibabaw ng table niya, bigay iyon ng ama at isuot daw niya. Kung pwede nga lang ay hindi iyon ang isuot ni Laura, kung pwede nga lang ay magsuot siya ng itim. Dahil mas nababagay ang kulay itim sa nararamdaman niya ng sandaling iyon.

"Gusto mo na ayusan kita?" tanong nito ng lumabas siya ng banyo at nang matapos siyang magbihis.

Umiling si Laura. "Hindi na, Marg. Wala namang dahilan para mag-ayos ako," sagot niya, gusto kasi niyang ipakita sa ama at kay Draco na tutol siya sa kasal na mangyayari.

Hindi naman nagtagal ay bumalik ang kasambahay doon at pinapatawag na siya. Sabay nga silang lumabas ni Margarette sa kwarto at naglakad patungo sa library kung saan magaganap ang civil wedding.

Pagpasok nila sa loob ay agad niyang nakita ang ama. At mukhang ang saya-saya nito dahil may ngiting nakapaskil sa labi nito, mukhang ito lang ang masaya sa kasal na mangyayari. Paanong hindi ito magiging masaya? Eh, maso-solusyonan na ang problema nito.

Maliban din sa ama ay naroon na din ang judge na magkakasal sa kanila sa loob ng library. Ipinakilala nga siya ng ama dito pero isang tango lang ang isinagot niya.

Ilang minuto din silang naghintay sa pagdating ni Draco. At habang lumilipas ang ilang minuto ay dinadasal niyang sana ay hindi na lang sumipot ang lalaki, na sana ay nagbago ang isip nito. Na maisip nito na para na siya nitong anak, hindi pala, na para na siya nitong apo. Sigurado naman siya na alam nito ang edad niya.

Pero hindi pinakinggan ang dasal niya dahil mayamaya ay nakarinig sila ng katok sa labas. Bumukas ang pinto at pumasok do'n si Draco, naramdaman nga niya ang paghigpit ng pagkakawak ni Margarette sa braso niya habang nakatingin din ito sa mapapangasawa niya. May ideya na ito kung ilan ang edad ni Draco pero nang makita nito sa personal ang lalaki ay hindi pa din nito napigilan ang magulat.

Pareho sila ng reaksiyon ni Margarette. Ganoon din ang reaksiyon niya nang unang beses niya itong makita.

Para na nga niya itong Lolo.

Dahil ang atensiyon ay nasa lalaking pakakasalan ay hindi niya napansin ang matangkad na lalaki na sumunod na pumasok sa loob ng library. Napansin niyang lumapit si Draco sa ama niya, samantalang ang matangkad na lalaki ay lumapit naman sa harap ng judge na magkakasal sa kanila.

"Let's start the ceremony." Mayamaya ay narinig niya ang malamig pero baritonong boses na iyon. Tumingin naman siya sa gawi ng matangkad na lalaki na nagsalita. Nakatalikod ito sa kanya kaya hindi niya nakita ang hitsura nito.

Pero matangkad ang lalaki at he is well-built. Kitang-kita niya iyon sa malapad na likod nito. Nakausot ito ng puting long-sleeved at nakalihis ang manggas niyon hanggang sa siko. Kita nga niya ang mamahaling relo na suot nito at ang mga ugat sa braso nito.

"Laura, lumapit ka na kay Draco para makapag-simula na ang seremonya," wika ng ama sa kanya, walang kalamigan na mababakas sa boses nito, kung sa ibang nakakarinig ay parang uliran itong ama.

Mapagpanggap talaga ito.

Saglit namang pumikit si Laura. Ilang beses siyang humugot ng malalim na buntong-hininga. Pagkatapos niyon ay dahan-dahan siyang humakbang palapit kay Draco.

"Bakit sa amin ka lumalapit?" takang tanong ng ama, sa pagkakataong iyon nagsalubong ang mga kilay nito.

"Sinabi niyo pong lumapit ako kay Draco," sagot niya sa ama. Napatingin nga din siya matanda na nasa tabi nito, ngumiti ito sa kanya nang magtama ang mga mata nila.

"Draco is there, Laura," sagot ng ama sabay turo sa kinaroroonan ni Draco.

Sinundan naman ni Laura ang tinuturo ng ama. At hindi niya napigilan ang manlaki ang mga mata nang sumubong sa kanya ang itim na mga mata ng matangkad na lalaki.

His piercing and cold eyes were staring at her, sending chills down her spine again. She could even see his eyebrows arching in greeting as he gazed at her.

"He is Draco Atlas Acuzar, Laura. The man you're going to marry."