Kabanata 8

Gumapang ang kilabot sa balat ni Clarissa habang hinigop ng hininga ni Luis ang natitira niyang ulirat. Her breath hitched as he deepened the kiss—heavy, commanding, and possessive. Para bang gusto nitong ipaalala kung sino ang asawa niya ngayon, kung kaninong apelyido ang ngayon ay nasa kaniyang pangalan, at kung kaninong bisig siya palaging babagsak.

Napasinghap siya nang maramdaman ang marahas ngunit sabik na pag-angkin ng kanyang labi—as if Luis wanted to consume not just her lips, but her resistance. She clung to him, fingers tightening around the fabric of his shirt, seeking stability in the middle of the whirlwind of emotions crashing inside her chest.

Hindi siya agad kumawala. Hindi rin siya lumaban.

Luis cupped the back of her head, his thumb brushing against the line of her jaw, as if memorizing the softness of her skin.

“You still think this is a game?” bulong ni Luis sa pagitan ng halik, paos ang tinig at puno ng pagpipigil. “Because if it is… I’m not the one losing.”

His breath mingled with hers, uneven and hot. Nanghihina na ang tuhod niya, ngunit ni hindi siya makagalaw. Parang nakalapat ang mga paa niya sa lupa, habang buong katawan niya ay nakasandal sa init ni Luis—sa init na hindi lang galing sa pisikal na pagnanasa, kundi sa isang uri ng emosyon na hindi pa niya kayang pangalanan.

Hindi huminto si Luis hanggang sa siya na mismo ang mapaluhod sa lakas ng halik. Only then did he slowly pull away, his chest heaving, eyes burning with something dangerously unreadable.

Tinapunan siya ni Luis ng matalim ngunit kalmadong tingin, at sa mababang tinig ay bumulong, “Swindling? Mrs. Dela Cruz’s methods are still... lacking.”

Napataas ang kilay ni Clarissa, bahagyang kumunot ang kanyang noo. She hated losing—lalo na sa kanya.

She gave him a slow smile. One that never quite reached her eyes, but burned all the same.

“Oh?” tugon niya, tinig na may halong panunukso. “Then perhaps... you haven’t seen all my methods yet.”

Luis’s jaw tightened. Something flickered in his eyes—irritation? anticipation? Or maybe both.

Clarissa leaned in again, eyes never leaving his, her lips curving into a wicked smirk. At walang babala, dahan-dahan niyang inilapat ang labi sa kanyang leeg, pababa sa kanyang Adam’s apple—isang halik na hindi lamang basta pauso, kundi intensyonado.

Luis stiffened.

Isang iglap lang iyon, pero sapat na para makita ni Clarissa ang hindi inaasahang reaksyon sa katawan ng lalaki—isang bahagyang pag-igting ng mga kalamnan, isang pigil na hinga, isang patunay ng epekto niya rito.

Then she took a step back, a lazy smile spreading on her lips, eyes glinting with mischief and challenge.

“Mr. Dela Cruz,” she said with mock sweetness, “that’s all.”

Nanlilim ang mga mata ni Luis habang nakatitig sa kanya. Hindi siya ngumiti, hindi rin gumalaw. Ngunit ang titig niya ay punung-puno ng babala—ng panganib—ng pangakong kung magpapatuloy si Clarissa sa ganitong laro, wala nang atrasan.

“You’re playing with fire,” mariing sabi ni Luis, ang boses niya ay mababa pero tumatagos. “And when it burns you, Clarissa, I won’t put it out.”

Ngunit hindi na nagsalita si Clarissa. She simply raised an eyebrow, turned around, and walked away with the kind of grace only a woman who knew she had the upper hand could wear.

Tumalikod siya’t iniwan si Luis na parang siya pa ang nanalo sa laban.

***

Pagkatapos ng kasal, lumipat si Clarissa sa bahay ni Luis. Malapit ito sa business district—moderno, elegante, at kahit sobrang tahimik, ramdam niyang may buhay ito. Parang tahanan talaga.

Habang binubuksan ang ilang kahon ng personal niyang gamit, tumawag siya sa kanyang ina. Isa 'to sa mga obligasyong hindi niya kayang iwasan. Kailangang sabihin—kahit hindi buo ang detalye.

Hindi niya binanggit si Luis.

Nang sagutin ang tawag, kalmado pa rin ang boses ni Isadora, gaya ng nakasanayan.

“Clarissa? Anong balita?”

“I got married,” diretsong sabi ni Clarissa.

May ilang segundo ng katahimikan sa kabilang linya. Then, her mother answered in her usual, composed tone.

“Wala namang rules ang Montefalco family sa pag-divorce. Pinili mo 'yan, alam mong choice mo ‘yan. Basta kasal ka na, focus on the company.”

Halos mabingi si Clarissa sa tindi ng simpleng linyang iyon.

“Hindi mo man lang tatanungin kung sino?” tanong niya, may bahid ng mapait na ngiti.

“Kung mahalaga, sana sinabi mo agad.”

Clarissa bit her lip, pero pinilit ang ngiti. “Okay, Mom. I will.”

Pagbababa na sana siya ng tawag nang muling magsalita ang ina.

“Bring the person back another day. Gusto ko lang makita kung worth it.”

Blanko ang mukha ni Clarissa habang nakatitig sa phone screen matapos ibaba ang tawag. Worth it? Hindi niya alam kung insulto ba 'yon o concern. O baka wala lang talaga.

***

Hapon na nang dumiretso si Clarissa sa Montefalco Group headquarters. Sa wakas, pormal na siyang pumasok bilang assistant to the executive board, directly under her mother's supervision.

Isang hakbang pa lang ito, pero sapat na para maramdaman niyang isa na siyang opisyal na piyon sa laro ng pamilya.

Habang naglalakad siya sa hallway, may humarang sa kanyang manager.

“Miss Clarissa, ito po ‘yung project na tinututukan natin ngayon,” sabay abot ng folder. “May bidding for a hot spring wellness park. Dela Cruz Group ang isa sa mga kliyente. Malaking opportunity ito. Mukhang mabigat ang pondo.”

“Dela Cruz?” ulit ni Clarissa, kinuha ang folder at mabilis na binasa. Nakita niya agad ang pangalan ng Mendoza Group bilang katunggali.

Nag-angat siya ng kilay. “Send me full details. And anything you know about Dela Cruz Group and their CEO. I want their profile—lahat ng puwedeng makuha natin.”

“Understood, Ma’am. May business dinner din po next week. Possible daw na magpakita ang CEO nila.”

Clarissa’s eyes gleamed with purpose. Perfect opportunity to strike.

***

Samantala, sa Mendoza Group...

Sa loob ng opisina ni Don Richard, pinapasa nito ang mga dokumento sa anak niyang si Joaquin.

“Joaquin, the Montefalco family is our main competitor for this project. Narinig ko, ang second daughter daw nila ang hahawak ng proposal.”

Napakunot-noo si Joaquin. “Second daughter?” Napangisi siya, mapanliit. “Just a woman.”

“Don’t underestimate her. Bloodline pa rin ‘yan ng Montefalco.”

Tumayo si Joaquin, may kumpiyansang nakasandal sa upuan. “Don’t worry. I won’t let you down. I’ve dealt with women like her before.”

Pagkaalis ng ama, agad niyang tinawagan ang kanyang sekretarya.

“Prepare the surveillance I asked for. I want everything on second daughter of Montefalco—her movements, contacts, weaknesses. If we can't win cleanly, we win smart.”

“Noted, Sir.”

Ngumisi si Joaquin. “Let's see how long the princess lasts outside her castle.”

***

Late na natapos si Clarissa sa trabaho. Pagod man ang katawan, buo ang determinasyon niyang bumawi sa kakulangan niya sa experience. Iba ang pressure kapag ang ina mo ang boss, at ang buong board ay nag-aabang kung babagsak ka.

Pag-upo niya sa kotse, tumunog ang kanyang cellphone. May message notification.

Galing kay Joaquin.

"Clarissa, kung break na tayo, dapat malinis. Ibalik mo lahat ng regalo ko."

Kasama ang listahan:

Necklace

Bag

Slippers

P500 meal sa Jollibee

Napailing siya. “Seriously?”

Nagpadala pa ito ng isa pang mensahe:

"Three days. Show me how strong you really are. Don't make me look down on you."

Tumawa si Clarissa, payapa pero puno ng panunuya. Pinindot niya ang “delete” sa mensahe, walang pag-aatubili.

“I’m not the same girl you played with, Joaquin,” mahina niyang bulong sa sarili. “Not anymore.”

Paglingon niya sa bintana, nakita niya ang sarili—hindi na si Clarissa Montefalco na umaasa sa validation ng iba. Hindi rin si Clarissa na pinaluha ng lalaking hindi marunong magmahal.

Ngayon, siya na si Mrs. Clarissa Dela Cruz.

At wala siyang balak lumingon pabalik.