Nanigas ang panga ng babaeng presenter. “Excuse me, but I’ve worked on this deal for months. We’ve done extensive R&D, and I—”“Extensive?” Umangat ang kilay ni Cinderella na puno ng sarkastiko ang boses. "Then you'd know your own figures are two quarters behind. The Q1 analytics report from Vergara Innovations alone destroys your ROI prediction."Naputol ang hangin sa loob ng boardroomNamutla ang babae na parang napako sa kinatatayuan.“I read the full report this morning,” dagdag ni Cinderella na banayad ang tono pero matalim. May munting tawa mula sa isang senior executive sa dulo ng lamesa na mabilis nitong itinago sa likod ng kunwaring pag-ubo.“And let’s not forget,” patuloy ni Cinderella habang bahagyang yumuko na lalong tumalim ang tingin. “Vergara Innovations isn’t just supplying tech, we’re giving you dominance disguised as a partnership. So unless you’re bringing something that can match that weight... Don’t waste our time.”Napatingin si Cinderella sa babae nang mabagal
Pagmulat ng mga mata ni Cinderella, hindi niya alam kung saan siya naroroon. Malambot ang unan sa ilalim ng kanyang ulo, pero kakaiba ang pakiramdam dahil hindi niya naramdaman ang presensya ni Nero sa tabi niya. Naguluhan siya sandali habang sinulyapan ang paligid.Hindi ito ang pamilyar na silid tulad sa penthouse ni Nero sa New York. Malaki, malinis at moderno pero malamig ang aura. Wala ang mga personal na bagay ni Nero dito at wala ang kanyang signature scent na palaging nakakasabay niya. Para siyang nasa ibang mundo.Nanginginig ang mga daliri ni Cinderella habang iniangat ang katawan. Kinuha niya ang kanyang cellphone na nakapatong sa malamlam na bedside table.Pagtingin niya sa cellphone ay isang notification ang kumislap sa screen—isang mensahe mula kay Nero. Nasa opisina na siguro ito, ang naisip ni Cinderella habang pinindot ang inbox.“Good morning, C. Sorry, I had to leave early today. Emergency board meeting. We’ll have lunch together here. Don’t be late.”Saglit siyang
Tahimik ang kalsadang binabaybay ng itim na sasakyan sa kalagitnaan ng Maynila. Sa bawat liwanag ng poste at kisap ng mga ilaw mula sa mga dumadaang sasakyan, kitang-kita ang aninong nanatiling gising na si Nero na nasa manibela. Nilingon niya ang kanyang katabi na mahimbing na natutulog na si Cinderella. At sa unang pagkakataon ay dadalhin niya na ito sa bahay niya. Sa bahay nila. Hindi siya kailanman sanay sa ganitong klaseng presensya. Usually, the women in his life knew their place, flaunted their gree or disguised it with painted smiles. But Cinderella… she was different. She burned with quiet fire. She defied him when no one else dared. And that made her dangerously addictive. Tumingin siya muli sa katabi niya. Half of her face was buried by her long, flowing hair. Her lips are delicate and barely parted. Her skin was perfect, almost shining beneath the mild light of the dashboard. Her curves were modest, beautiful, and dangerous. She was not the type of beauty that men
Tahimik silang naglalakad pabalik sa sasakyan. Wala na ang ingay ng night market, wala na ang mga ilaw, at ang tanging kasama nila ay ang malalim na katahimikan ng lungsod sa dis-oras ng gabi. Ngunit sa pagitan nila ay may ibang katahimikan. Hindi ito tahimik na mapayapa. Ito ay katahimikang bumubulong ng mga tanong na hindi masambit... ng mga alaala na humihinga kahit matagal nang nilibing. Pagkaupo sa loob ng sasakyan ay ipinikit ni Cinderella ang mga mata at sumandal. Pero hindi siya mukhang pagod... mukha siyang isang sundalong pinipiling tumigil sandali bago muling sumugod. Nagmaneho si Nero sa dahan-dahang bilis. Hindi pa sila nalalayo pero ramdam niya ang bigat ng hangin sa loob ng sasakyan. Hindi niya alam kung dapat ba siyang magsalita o kung may karapatan pa siyang tanungin ang isang bagay na sa simula pa lang ay hindi niya kailanman pinilit. “Thank you,” mahina ngunit buo ang tinig ni Cinderella. Lumingon si Nero, bahagyang nagtaka. “For what?” “For tonight,” sagot ni C
Tahimik silang magkasama sa sasakyan. Ang tensyon mula sa tawag kay Marie ay hindi pa rin tuluyang nawawala sa katawan ni Cinderella. Nanatili siyang nakatingin sa bintana, pinapanood ang mga ilaw na mabilis dumadaan. Hindi siya nagsasalita pero alam ni Nero kung gaano kabigat ang binubuhat nito ngayon. Kaya’t laking gulat niya nang biglang huminto si Nero sa gilid ng kalsada. “What are you doing?” tanong ni Cinderella, habang tumingin siya sa labas ng bintana at nakita ang kumpol ng ilaw… isang night market na buhay na buhay kahit gabi na. Hindi agad sumagot si Nero. Pumarada lang siya nang maayos at saka lumingon sa kanya. “I’m hungry,” aniya na kaswal na parang hindi isang billionaire na gustong bumili ng kwek-kwek o isaw sa gilid ng kalsada. Bahagyang umangat ang kilay ni Cinderella at sinuri siya mula ulo hanggang paa. “You don’t eat street food.” Bahagyang ngumisi si Nero na walang kagatol-gatol na isinara ang makina ng sasakyan. “Maybe I do now.” “That’s a lie,” n
Tahimik ang loob ng sasakyan habang binabagtas nila Nero ang highway. Malamlam ang ilaw mula sa dashboard na tumatama sa mapupungay na mata ni Cinderella habang nakatingin sa labas ng bintana. Nakalapat ang palad niya sa malamig na salamin, ngunit ang puso niya ay mainit pa rin sa damdaming kanina pa niya pinipigilan. Tahimik lang si Nero sa pagmamaneho pero panaka-naka ay sumusulyap sa kanya.“Do you want me to stop by somewhere? Maybe grab something to eat?” mahinang tanong ni Nero na bahagyang tumingin sa kanya.She gave a small smile. “No. I just want to go home.”Tumango si Nero. “Home,” ulit niya na para bang pinipilit ipasok sa isip na totoo na ngang uuwi sa kaniya si Cinderella.Ngunit bago pa man muling manahimik ang paligid ay tumunog ang cellphone ni Cinderella. Nag-vibrate ito sa kanyang handbag at nang makita niya ang pangalan sa screen ay isang malamig na tingin ang lumitaw sa kanyang mata.Tumatawag si Valeria, ang stepmother ni Cinderella. The name she never really le