Chapter 12

A week later, just like what he said, he did come back on pestering me but his antics got worse—more silly and crazier! He transformed from being an unbothered piece of sh*t into his usual mischievous self again. And this time, walang araw na hindi ako umuuwing gusot ang mukha. ‘Yong kulit niya sa isang araw? Jusko, halos pang-dalawang linggo! Ewan ko ba, balak ‘ata ako nitong patayin sa sama ng loob. Hindi ko na nakakayanang manahimik na lang kapag naiinis ako sa kaniya kasi kapag ginawa ko ‘yon, posibleng ‘yong inis ko ay mauwi sa luha. Walang-wala talaga ang pagiging pikunin ko sa pagiging magulo niya.

Minsan napapakurap na lang ako kapag bigla niya akong kikindatan habang nakikipag-harutan sa mga kaibigan niya at medyo ipinagpapasalamat ko naman na pasimple niya itong ginagawa. Kasi kapag nagkataon na may makapansin, lalo na si Rico? Paniduradong uulanin na naman kami ng pang-aasar dahil sa kalokohan niyang h*******k siya.

“Prinsesa,” tawag sa akin ni Lynette, kaklase naming nakaup