Mainit ang sikat ng araw ngunit banayad ang hangin na dumadampi sa kanilang bakuran. Nakatayo si Ralph sa gitna ng maliit na garden plot na matagal na nilang plano ni Alexis na buhayin muli. Kasama nila ngayon si Ayesha na punung-puno ng energy, at si Ayanna na nakaupo lamang sa stroller, nakasuot ng payat na sombrero at nakangiti sa tuwing natatamaan ng liwanag.“Papa, dito natin ilalagay yung sunflower, di ba?” masiglang tanong ni Ayesha habang nakaluhod at may hawak na maliit na pala.Tumango si Ralph at ngumiti. “Yes, sweetheart. Sunflowers always face the sun, kaya magandang paalala na kahit anong mangyari, we should always look toward the light.”Si Alexis naman ay nakaupo sa isang maliit na bangko malapit kay Ayanna, nagbabantay habang abala rin sa pagtulong. May dala siyang basket ng mga binhi—sunflower, kamatis, basil, at ilang herbs. “We’ll plant vegetables too,” sabi niya. “Para makita ni Ayesha na hindi lang maganda, kundi may pakinabang din.”“Wow! So we’ll have flowers a
Maalinsangan ang hapon nang mapansin ni Alexis ang kakaibang katahimikan sa sala. Karaniwan, rinig ang halakhak at ingay ni Ayesha na abala sa paglalaro, pero sa pagkakataong iyon, nakaupo siya sa sahig, tila may hinahanap at naiiyak. Lumapit agad si Alexis. “Anak, bakit umiiyak ka?” mahinahon niyang tanong habang hinahaplos ang buhok ng anak.“Mommy… hindi ko makita si Teddy,” humikbi si Ayesha, sabay punas sa mata.Nabahala agad si Alexis. Alam niyang si “Teddy” ang stuffed bear na ibinigay kay Ayesha noong bata pa si Anjo, ang kapatid nitong pumanaw. Mula noon, naging simbolo iyon ng koneksyon ni Ayesha sa nakababatang kapatid na hindi na niya makakasama. “Baka naiwan mo lang sa kwarto mo?” suhestiyon ni Alexis, pilit na pinapakalma ang bata.Umiling si Ayesha. “Nilabas ko siya kanina para ipakita kay Ayanna… tapos… wala na siya!” At tuluyan nang bumuhos ang luha niya.Agad na tinawag ni Alexis si Ralph na noon ay nag-aayos ng gamit sa veranda. Pagkarinig ng sitwasyon, kumunot ang
Sa mga sumunod na linggo matapos bumalik sa normal ang kanilang takbo ng buhay, mas lalong naging malinaw kay Ralph kung gaano kahalaga ang balanse—hindi lamang sa trabaho at pamilya, kundi sa oras na ibinibigay niya sa bawat miyembro ng tahanan. Naging mas maingat siya sa pagpili ng mga kasong tinatanggap at mas madalas niyang inaayos ang kanyang iskedyul para makauwi nang mas maaga. Para kay Ralph, bawat sandaling kasama sina Alexis, Ayesha, at Ayanna ay parang kayamanang hindi matutumbasan ng anumang tagumpay sa korte. Isa itong desisyon na hindi niya pinagsisisihan, dahil sa bawat pag-uwi niya, sinalubong siya ng init at pagmamahal na walang katulad. Tuwing gabi, bago matulog, laging sabay-sabay silang nagtitipon sa kuwarto ng mga bata. Si Alexis ang madalas na nagkukuwento ng mga fairy tales at kwentong may aral, habang si Ayesha ay mahilig ding magbasa at sumingit ng ilang bahagi para tulungan ang ina. Hindi naman mapigilan ni Ralph na ngumiti habang nakikita ang dalawang pinak
Isang gabi, nakahiga na si Ayanna sa crib niya habang si Alexis ay nakaupo sa rocking chair, marahang hinihimas ang tiyan na dati’y pinagmulan ng kanilang takot at pag-aalala, ngunit ngayo’y nagbibigay na ng buhay at tuwa. Si Ayesha naman ay nakahiga sa tabi ng ina, hawak-hawak ang isang lumang storybook na minana pa ni Alexis mula sa kanilang tahanan. “Mommy, can I read the story for tonight?” tanong ng bata, puno ng excitement sa mga mata.Ngumiti si Alexis at tumango. “Of course, sweetheart. Your baby sister would love to hear your voice.”Binuksan ni Ayesha ang libro at nagsimulang bumasa, medyo pautal-utal pa dahil sa mga mahahabang salita, pero ang bawat bigkas niya ay punong-puno ng sincerity. Habang nagkukwento siya tungkol sa isang prinsesang naglakbay para hanapin ang kanyang tahanan, biglang gumalaw si Ayanna at tila nakikinig. Nang marinig ng sanggol ang tawa ng ate niya, biglang kumislot ang bibig nito, at kasunod ang isang munting hagikgik.“Mommy! Did you hear that? She
Muling nagising si Alexis sa mahinang iyak ni Ayanna sa crib sa tabi ng kanilang kama. Alas-singko pa lang ng umaga, ngunit agad niyang inabot ang anak. “Good morning, my little blossom,” bulong niya, saka marahang niyakap at inumpisahang patahanin. Sa kabila ng puyat, ramdam niya ang kakaibang tuwa—iyon ang klase ng pagod na handa niyang tiisin para sa kanyang mga anak. Si Ralph, na kagabi pa ay halos hindi natulog dahil tinapos ang isang urgent na kaso, ay agad ding bumangon. “Ako na, love. Tulog ka muna.” Ngunit umiling si Alexis. “No, okay lang. I actually miss moments like this. Remember, kay Ayesha din, ganito tayo lagi.” Napangiti si Ralph, sabay lapit para halikan ang ulo ng asawa. “You’re amazing, you know that? Lagi kang nauuna.” Habang pinapadede ni Alexis si Ayanna, tahimik lang si Ralph na nakatingin, tila iniipon sa alaala ang eksenang iyon. Sa mga sandaling iyon, muling sumagi sa isip niya ang pinangako niya noon—na gagawin ang lahat upang maging buo at masaya ang k
Matapos ang nakakatakot na karanasan sa resort kung saan sandaling nawala si Ayesha, naging mas maingat na sina Ralph at Alexis. Sa kabila nito, hindi nila hinayaang takutin sila nang tuluyan; bagkus, naging inspirasyon iyon upang mas pagtibayin ang kanilang relasyon bilang pamilya. Sa sumunod na linggo, nagpasya silang maglaan ng oras para sa mas payapang bonding sa loob ng kanilang tahanan.Isang Linggo ng umaga, ginising ni Alexis ang mga bata nang may kakaibang ngiti. “Today is family day sa bahay. Walang lalabas, walang gadgets, tayo lang.” Nakasuot siya ng simpleng apron, habang abala sa paghahanda ng pancake.“Yay! Mommy, ako ang magmi-mix!” sigaw ni Ayesha, masiglang tumakbo sa kusina. Hawak-hawak pa ang maliit niyang stuffed toy.Si Ralph naman, galing sa sala, ay nakangiting sumali. “Ako na bahala sa prito. Alam mo naman, specialty ko ‘yan.” Nilagay niya ang kape sa mug at nagbiro, “Para at least, hindi puro sunog ang mangyari.”Natawa si Alexis, sabay sabing, “We’ll see abo