Unexpected Turn of Events

Chapter Two: Unexpected Turn of Events

“Let’s get this over with. Para madala ko na kayo sa presinto. This is just getting ridiculous, don’t you agree?” I cracked my knuckles and my neck before shaking my body to ready myself 

“You’re a big talker. Baka pagiging overconfident mo pa ‘yang rason na matutulad ka rito.” tukoy ng isang lalake sa babae– no I mean, the man on the ground.

I still can’t believe it’s a man. I mean I exist, I’m a woman who physically looks like a man, dapat hindi na nakakagulat sa akin yung mga ganito since it’s a different time now. Men and women can dress whatever they want without people hunting them down. Siguro kasi bihira lang ako makakita ng lalake, well I’m assuming he’s straight, na ganun manamit. And he’s definitely really beautiful kahit na lasing ako- kahit na madilim ang lugar. 

Before I could even comprehend my own thoughts, isa sa mga lalake ang nauna ng lapit sa akin at hindi man lang ako binigyan ng panahon para mag reak pero madali rin sumablay ito nang gumilid ako. I had this situation at my own advantage because I’m partially sober now and they are not.

Kinuha ko na rin ang braso ng lalake na umabanse sakin bago ipulupot sa likod nito at dali ko na siyang ginamit bilang shield nung sumunggab pa ang isa at pareho silang umangil nang nauntog ang ulo nila sa isa’t-isa. Tinulak ko na sila pareho papunta pa sa isang kasama nila bago magpagpag.

“Yun na? Grabe ginawa niyo rito tapos sakin, ganto lang? O duwag pala kayo kasi mukha lang akong lalake? Ano?”

My questions probably triggered them because they attacked once more though it didn’t really give me too much trouble kahit apat sila at isa lang ako at sabay-sabay pa ang aksyon nila. Inusli ko ang binti ko sa direksyon nila at isa-isa silang nahulog sa lapag, a domino effect. You love to see it. Don’t you just love it when men act all so mighty tapos hindi nila kaya panindigan?

“Ano ho nangyayari rito, sir?”

“Kuya, nanghaharass ‘tong mga ugok na ‘to. Pwede padala na sila sa presinto?”

I didn’t even do that much but they looked really knocked out. It was their own doing that led to this. At naawa tuloy ako kay kuya na gusto lamang tumulong, siya pa yung nabugbog.

Lumapit na rin ako rito nung makaalis na ang security guard na dala-dala ang mga lalakeng naka engkwentro. Bumaba ako sa tuhod ko at kinapa ang kanyang leeg bago ang pulso kung tumitibok pa ang puso niya.

His heartbeat was faint pero nakahinga na rin ako nung nawalan lang naman ng malay ito. It's an unfortunate turn of events but it could be worse.

"Okay lang ba na iuwi kita sa apartment ko muna?" tanong ko pa rito, knowing too well that he was unconscious at hindi siya makakasagot. "Malayo kasi ospital dito saka mahal paggamot. Ako na lang mag-aasikaso sa'yo ha?"

No response. Not like I was expecting any. Maingat ko rin siyang tinayo at niyakap ang braso niya sa leeg ko. Nagulat nga ako ang gaan lang niya pero yung kaninang lakas niya, parang hindi match. Lalo na sa hitsura niya pa. He has beautiful long black hair that reaches his lower back, thin nose and lips. Yung mata niya malalaki— almost doll like and his eyelashes were long as well. Kung ganito lang ako pinagpala ng nasa taas, may anak na sana ako ngayon tapos maganda pa lahi.

I'm almost too sure he's had something done. Saka yung suot niya ngayon— it's not exactly manly pero hindi mo makikita na araw-araw na suot ng lalake.

Halos buhat-buhat ko na siya sa balikat ko habang pabalik sa kotse na naalala ang wallet niya kaya tiningnan pa. Surely, I made a mistake. But this looked like the person I have right now just with longer hair. 

Nanlaki ang mata ko nung nauntog pa siya sa kisame ng kotse bago ko siya mapasok sa loob nang maayos. I leaned over to get his seatbelt fixed na napapatingin sa hitsura niya pa. Charlie, calm down, your hormones are all over the place. Saka sinubukan ka niyang tulungan, the least you could do is be decent when he's knocked out.

He looks so pretty, nakakainggit. He can father my babies any day.

Dali-dali na rin akong pumasok sa driver seat na nagseatbelt na rin. I looked over to him one last time before driving away.

Nang makarating na rin sa apartment, madali ko lang ulit siyang nabuhat habang tinitingnan ang paligid kung may makakapansin. Para kasing kinikidnap ko siya at baka may tumawag ng pulis sakin. Gusto ko lang naman magmagandang loob na alagaan yung tumulong sakin, ayaw ko sanag makulong dahil dito. Mapagkamalan pa akong mantetake advantage. Mukha pa naman siyang babae!

When I finally got into my room, I plopped him down on my bed, looking at him. Napangiwi kaagad ako nang mapansin ko na nagpapasa na ang mukha niya at napahawak lang ako sa pisngi niya.

"Oh no, your beautiful face."

Mas nakonsensya ako sa nakita. Sino naman di makokonsensya? Nasira yung ganda niya dahil sakin! But look at how silky and smooth his hair is. I wonder kung ano ginagamit niya pang hair care kasi ako buhaghag lagi. Minsan hindi ko pa pinapaliguan kaya in the end parang walis na yung texture.

“Wait..” I mumbled as I busied myself prepping the things I needed to treat his bruises.

Kapag hindi kaagad naagapan nang maaga kasi baka ano pang mangyari. Mag-scar yung mga pasa o di kaya hindi na sila mawala, I would owe my life to him kung ayun nga ang mangyayari. ‘Yung iniingat-ingatan mo ‘yung sarili mo, yung appearance mo, tas hahayaan mo lang masira ‘yun dahil gusto mong tumulong sa babae na mukha namang lalake. Ano naman kaya nakuha niyang benefit sa pagtulong sakin?

Binaba ko na ang maligamgam na tubig sa gilid at sinimulan ang pagdampi ng medyong basang tuwalya sa mukha niya. He looked better, his breathing seemed stable na rin. Kanina kasi halos hindi siya humihinga tapos yung ulo niya nahuhulog pa sa kotse. He’s really out of it. It may just be that he’s drunk… or kasi binugbog siya?

I don’t know!

Hindi pa kasi ako na no-knock out sa mga labanan kahit na ba mga lalake pa kalaban ko. So I don’t really know how to treat bruises like this.

“Alisin ko lang damit mo, ha?” paalam ko pa sa kanya, knowing too well that I was talking to air.

Huminga lang ako nang malalim. Hindi ko naman sinasabi na hindi ako excited at ninenerbyos, pero ganun na nga, hindi ko na idedeny. When there’s such beauty in front of you, you can’t help but admire it. I’m not taking advantage of the situation, mandalas ako nakakakita ng mga katawan ng mga lalake dahil sa mga kapatid ko na hindi marunong magsuot ng pantaas sa bahay pero nga, tingnan niyo naman, ang ganda-ganda niya!

What’s his name again?

Sumilip lang ulit ako sa wallet na napulot kanina na nilabas pa ang national ID niya at hindi pa rin ako makapaniwala na iisang tao lang silang dalawa. Malay mo, ID pala ‘to ng twin brother niya tapos babae talaga siya? That can’t be it. Bakit naman may ID siya ng kapatid niya ngayon?

Zeno Madrigal

Huh. Ang familiar ng name niya but I’m really not in the best mood to think about it right now. Kailangan ko maalis ang damit niya nang hindi siya magigising. Well, the whole ride here hindi naman siya nagising, siguro naman ngayon na lilinisin ko katawan niya walang milagro na mangyari. 

Inalis ko na ang butones ng pantaas niya nang isa-isa na nag-eexpect talaga na nakasuot siya ng bra or whatever na pangsalo sa dibdib. Nanlaki nang kaunti ang mga mata ko na iba ang nakita. It was the least I expected. Kasi lean ang structure niya at hindi rin nakakatulong na baggy ang suot niya but his body…

Hindi na ako magtataka na may angking lakas talaga siya. Because just look at how hard his chest is kahit hindi ko pa pa nahahawakan and I’m even more surprised nung makarating na rin ako sa abdomen niya. Hindi sa mga braso niya yung focus niya, sa tiyan. His abs were also well defined but what surprised me was that how couldn’t he fight back before?

Sa sobrang kalasingan niya? Na curious tuloy ako kung may nangyari kaya napadami rin ng inom. O di kaya alcoholic lang talaga siya. Hindi ba dapat kapag alcoholic sanay na? Looking at him, impression ko, he doesn’t drink and he’s also heartbroken.

“!?”

“...!?”

I covered my ears when a piercing scream blared throughout the entirety of my apartment. No, it wasn’t a manly scream at all. Sobrang high pitched ng tili niya, I must have really mistaken that she was a guy. Meron naman mga babaeng flat tapos ganun kadami abs!

“What the hell are you doing!? Where the hell am I!?”

I stood corrected when I heard his voice. Kahit ako litong-lito na kung lalake ba siya o babae but when I heard how husky and deep his voice was, I was so sure he’s a guy.

“Nasa apartment kita. Oi wala akong gagawin sa’yo ah!” agad na kontra ko na tumayo na rin mula sa kama.

He had the bed sheet covering half of his body na nakasimangot lang sa akin habang nag-aayos na umupo at pinanliitan ako ng mata. Napakabagsik ng kanyang tingin. “Wala?”

“Wala! Nagbugbog sarado ka lang kaya kita dinala rito. Humihinga ka pa kaya dinala kita rito eh.” pagpapaliwanag ko na rin kahit sinusubukan lang din na hindi magpanic masyado. “Eh wag ka na muna masyadong gumalaw baka mas sumakit pa katawan mo.”

“I’m fine…”

“No, you’re not! Tsk.” lumapit kamo ako sa kanya at hiniga muli siya nang dahan-dahan na hindi napansin na masyado ng malapit ang mukha ko sa kanya.

And I got lost in his eyes.