Share
Chapter 41
AMARIE’S POINT OF VIEW
“D-Damon! Sandali lang!”
Hinatak ko ang aking kamay na mahigpit niya’ng hawak tsaka hinihingal na sinapo ang aki’ng dibdib.
Wala’ng pasabi niya ako’ng hinatak paalis sa lugar na iyon. And then we started running endlessly to somewhere I don’t know.
“Where are you taking me?” I asked.
Hindi ko siya magawa’ng tignan. Ito marahil ay dahil sa naging takbo ng usapan kanina lamang sa lamesa.
Hindi kaya napapansin siya na hindi na ako nagiging komportable sa mabigat na atmospera roon? Kaya naman ay hinatak niya ako papalayo?
Pumungay ang kaniya’ng mga mata na nakatingin sa akin. “Can you trust me, Amarie?” malumanay niya;ng tanong.
Saglit na kumunot ang aki’ng noo. Subalit naramdaman ko na lamang ang sarili na sunod-sunod ang pagtango.
“Hindi ko alam kung bakit o
Kaugnay na kabanata
The Good Deceiver Chapter 42
AMARIE’S POINT OF VIEWIkalawa’ng araw na matapos ang pagdiriwang na iyon para sa kaarawan ni Lola Esther. Pero hanggang ngayon ay hindi pa ‘rin ako mapakali.I’ve been distracted the whole day. Believe me, nakakabaliw.Mamaya’ng gabi na ang uwi ni Axel sa Pilipinas, panigurado’ng may dala iyo’ng balita. Kaya naman heto at iniimpake ko na ang mga gamit namin ni Darren upang bumalik sa poder ni Axel.Napabuntong-hininga na lamang ako. Sinuyod ko ng tingin ang buong kwarto. Bigla ko lang tuloy na miss noo’ng dito pa ako tunay na nakatira. I miss my room, I miss our room.Minadali ko ang ginagawa para tumulong kay Aling Minda sa paghahanda ng lunch. Napag-sipan ko’ng magluto ng masarap dahil ito ang huling araw namin dito sa bahay.Katulad ng nakasanayan ay niluto ko ang paborito’ng ulam ni
The Good Deceiver Chapter 43
AMARIE’S POINT OF VIEWNang tumunog ang bell, hudyat na oras na ng break time ay wala ako’ng sinayang na oras. Mabilis ko’ng niligpit ang mga gamit at isinilid sa aking bag. Kinuha ko ang cellphone sa bulsa at itinext si Axel na tapos na ang klase ko. Sabay kasi kami’ng mag l-lunch. Ili-libre niya ako dahil na perfect ko ang long quiz namin doon sa masungit ko’ng teacher sa Math. “Malapit na ang game namin sa intramurals, manood ka ah?” nakanguso’ng sabi sa akin ni Axel. Natatawa ko’ng isinubo sa kaniya ang malaki’ng siopao. “Oo naman. Kailan pa ako hindi nakanuod ng game mo, captain?” nakataas ang isa’mg kilay ko’ng sabi. Lalaban ulit para sa intrams ang grupo ng basketball na pinamumunuan ni Axel dito sa school namin
The Good Deceiver Chapter 44
AMARIE’S POINT OF VIEW Mabilis ang tibok ng puso ko habang tahak ang daan papunta sa ospital. Nagpapasalamat ako at nagawa ko pa’ng makapag-drive ng maayos habang lumilipad ang utak ko sap ag-aalala kay Daddy. “Jhames Aldus Torres,” banggit ko sa isang nurse na’ng makarating ako sa lobby. “Nasa operating room pa po.” Wala ako’ng sinayang na oras at mabilis na nagtatakbo patungo sa silid na iyon. Patuloy pa ‘rin ang panginginig ng aking mga kamay. Naabutan ko si Mommy na nakayuko habang nakaupo sa waiting area. “M-Mom,” tawag pansin ko rito. Mabilis siya’ng nag-angat ng tingin tsaka ako sinalubong. She hugged me tight, and there she started crying and sobbing while leaning on me. “N-Nasaan po si Daddy?” tanong ko. Saglit ako’ng humiwalay sa kaniyang pagkakayakap. Sumilip ako
The Good Deceiver Chapter 45
AXEL’S POINT OF VIEW “Amarie, are you awake?” mahina’ng katok ko sa kaniya’ng kwarto. Nakarinig ako ng mahina’ng kaluskos, ibig sabihin ay gising siya. Pero wala ako’ng nakuhang sagot na ikinabuntong-hininga ko na lamang. Dismayado ako’ng bumalik sa kitchen tsaka bagsak ang balikat na inilapag ang mga pagkain sa mesa. “Sir, h-hindi pa ‘rin po ba kumakain si Ma’am Amarie?” malungkot na tanong ni Aling Minda sa akin. Isang tahimik na pag-iling ang isinukli ko sa matanda. “Let us let her think for now. I have to go, mayroon pa po kasi ako’ng meeting this afternoon. Kapag nagtanong, pakisabi po ay ako na ang bahala’ng sumundo kay Darren,” bilin ko rito. I was in the hurry while on my way in the office. I have been trying to free my schedule because I want to take care of Amarie. Masyado na ‘rin kasi ako’ng nagiging busy these past few days kaya hindi
The Good Deceiver Last Chapter
AMARIE’S POINT OF VIEW Patakbo ko’ng nilisan ang coffee shop tsaka sinundan ang dinaanan ni Damon kanina lamang. Naabutan ko ito’ng pasakay na papasok sa kaniya’ng kotse kaya naman kaagad ko siya’ng pinigilan. “D-Damon! Sandali!” I yelled. Hingal ako’ng lumapit sa kaniya’ng direksiyon tsaka mahigpit na hinawakan ang kaniya’ng kamay. “K-Kailangan natin mag-usap,” I said, gasping for air. Malamig niya ako’ng tinignan tsaka marahas na inalis ang kamay ko sa pagkakakapit sa kaniya’ng braso. Nataranta ako na’ng akma’ng itutuloy na nito ang pagpasok sa loob ng sasakyan. “Ahh!” Hindi nito nagawa’ng maisara ang pintuan ng kotse na’ng iharang ko ang aki’ng kamay. Napahiyaw ako, inda ang sakit mula sa pagkakaipit. Ngunit isinara ko na lamang ang aki’ng palad tsaka itinago sa aki’ng likod.
The Good Deceiver EPILOGUE
BLAZE DAMON CASTRO “Yes, Dad. I am planning to marry her. Mag po-propose na ako sa kaniya,” ngiti ko’ng sabi kay Dad. Nangunot ang kaniyang too. “Sigurado ka na ba sa desisyon mo?” he asked. “Oo naman Dad. You know, when it comes to Amber, I am sure of everything.” “Will you marry me?” My eyes were shining in so much happiness right now. Ito ang pinakahihintay ko’ng araw. It’s her eighteenth birthday. Now that she’s in a legal age, pwede ko na siya’ng pakasalan. Hindi ko maiwasan na maging emotional. This ring was bought year ago. Naaalala ko pa noon, binili ko ito kasama si Mom sa paborito niyang jewelry shop. She was the one who chose this one for me. Palibahasa’y wala ako’ng alam sa taste ng mga babae. Amber is my first girlfriend, and I want her to be the last. “I’m sorry, Blaze. I-It’s a no.” &nbs
The Good Deceiver Prologue
DISCLAIMER:This is a work of fiction. Names, characters, places and events are product by author and used in a fictitious manner. Any resemblance to actual persons, living or dead, or actual events were purely coincidental. All rights reserved. No part of this story may be reproduced, distributed, or transmitted in any form or by any names without prior permission of the author. PLAGIARISM IS A CRIME! ... THE GOOD DECEIVER Lahat ng manloloko, masama. Subalit malayo rito si Amarie.After losing her twin, Amarie Cielo
The Good Deceiver Chapter 1
AMARIE'S POINT OF VIEWFlashback.."Amarie!"His deep and low voice shaken my body. Patuloy ang panginginig ng dalawang kamay ko tsaka kusang nagsumiksik ang aking katawan sa likod ng pintuan habang yakap ang dalawa ko'ng tuhod."Open the door, Amarie. Or else..""Ahhh!"Napasigaw ako na'ng marahas na bumukas ang pinto tsaka niyon iniluwa ang lalaking kinatatakutan ko. He scanned me from up to toe using his dark eyes, mayroong ngising nakakakilabot na nakapaskil sa kaniya'ng labi."Run, Amarie! Run!"Patuloy ang pagbuhos ng aki'ng mga luha habang hawak ang mga kamay ng aki'ng kakambal. Naghahabol ako ng hininga, hingal sa ginagawa'ng pagtakbo. Nanlalabo ang aki'ng mga mata dahil sa nag-uumapaw na luha'ng umaagos mula rito.Bang!Natigil ako sa pagtakbo na'ng makarinig
Pinakabagong kabanata
