Last Chapter

AMARIE’S POINT OF VIEW

Patakbo ko’ng nilisan ang coffee shop tsaka sinundan ang dinaanan ni Damon kanina lamang.

Naabutan ko ito’ng pasakay na papasok sa kaniya’ng kotse kaya naman kaagad ko siya’ng pinigilan.

“D-Damon! Sandali!” I yelled.

Hingal ako’ng lumapit sa kaniya’ng direksiyon tsaka mahigpit na hinawakan ang kaniya’ng kamay.

“K-Kailangan natin mag-usap,” I said, gasping for air.

Malamig niya ako’ng tinignan tsaka marahas na inalis ang kamay ko sa pagkakakapit sa kaniya’ng braso. Nataranta ako na’ng akma’ng itutuloy na nito ang pagpasok sa loob ng sasakyan.

“Ahh!”

Hindi nito nagawa’ng maisara ang pintuan ng kotse na’ng iharang ko ang aki’ng kamay. Napahiyaw ako, inda ang sakit mula sa pagkakaipit. Ngunit isinara ko na lamang ang aki’ng palad tsaka itinago sa aki’ng likod.