Chapter 01: The Child Will Stay

Pagkalabas ni Cailyn mula sa banyo, agad siyang isinandal ni Austin sa gilid ng kama.

Mahigpit ang hawak ng lalaki sa kanyang baywang, hindi siya binigyan ng kahit katiting na pagkakataong tumanggi.

Habang bukas ang TV, isang balita ang umagaw sa atensyon ni Cailyn.

"Ngayong hapon, personal na sinalubong ni Austin Buenaventura, presidente ng Buenaventura Group, ang sikat na Cello Queen na si Helen. Espesyal pang nag-arrange si Austin ng pribadong eroplano para sunduin siya mula sa London."

Nilingon ni Cailyn ang TV. Sa screen, kitang-kita niya si Austin, guwapong-guwapo, may hawak na malaking bouquet ng pulang rosas habang nakatingin kay Helen nang may tamis sa mga mata.

Dumagsa ang mga reporter.

"Mr. Austin, totoo bang hinintay ninyo si Miss Helen ng tatlong taon? Ngayong nandito na siya, balak n’yo na ba siyang pakasalan?"

Napako ang tingin ni Cailyn sa screen, hinihintay ang sagot ni Austin…

Pero bago pa niya marinig, biglang pinatay ng lalaki ang TV.

Hawak pa rin ang kanyang mukha, marahas siyang hinalikan mula sa likuran.

"Cailyn, mag-focus ka rito."

Pumiglas si Cailyn, pero mas lalo lang humigpit ang hawak ni Austin sa kanya.

Isang kamay nito ang umabot sa drawer at may hinugot na dokumento.

Kinabukasan, habang naliligo si Austin, biglang nag-ring ang phone niya.

Napatingin si Cailyn. Lumitaw sa screen ang pangalan—Helen.

Hindi niya iyon pinansin at nagpunta sa closet para kumuha ng nightdress.

Pagbalik niya, nandoon na si Austin, nakatayo sa harap ng bintana, nakikipag-usap sa telepono. Basa pa ang buhok nito, tumutulo ang tubig sa kanyang katawan, bumabagtas sa kanyang matipuno at maskuladong dibdib pababa sa V-line ng kanyang baywang.

Kinuha ni Cailyn ang tuwalya sa sofa para punasan sana ang kanyang buhok.

Ngunit iniwasan siya ni Austin.

Ibinalik nito ang phone sa bulsa at walang imik na inabot sa kanya ang isang papel.

Nang tingnan niya ito, bumungad sa kanya ang limang salita—

"Divorce Agreement."

"Pirmahan mo 'to sa loob ng dalawang araw, at ipapadala ko agad ang pera sa account mo."

Napangiti si Cailyn, kahit masakit.

"May tatlong buwan pa bago matapos ang kontrata natin, Austin."

Natawa nang malamig si Austin, ang tingin sa kanya'y puno ng panlalamig.

"Ano, ayaw mo bang umalis dahil gustong-gusto mo nang maging Mrs. Buenaventura?"

"Si Helen ang mahal ko. Siya ang gusto kong pakasalan, hindi ikaw. Sana malinaw 'yon sa'yo, Cailyn."

Bahagya siyang ngumiti, pero ramdam sa mga mata niya ang lungkot.

"Para kay Helen, babaliin mo ang kasunduan natin?"

"Wala kang karapatan pakialaman 'yon," malamig na sagot ni Austin. "Huwag kang mag-alala, babayaran kita."

Hindi na nagdalawang-isip si Cailyn. Kinuha niya ang dokumento.

"Sige. Asahan ko na lang ang bayad mo."

Tinitigan siya ni Austin, malamig ang mga mata, bago tumalikod at umalis.

Tatlong taon silang kasal, pero sa loob ng 1,095 na gabi, hindi kailanman natulog si Austin sa tabi niya.

At ngayong gabi, ganun na naman.

Pero kinabukasan, nagising si Cailyn sa matinding kirot sa tiyan.

Pinilit niyang balewalain, pero habang lumilipas ang oras, lumalala ang sakit.

Kaya napilitan siyang pumunta sa ospital.

At doon, isang hindi inaasahang balita ang bumungad sa kanya.

"Congratulations, Mrs. Buenaventura! Buntis po kayo at kambal ang dinadala ninyo!"

Nanlaki ang mga mata ni Cailyn.

Hindi siya makapagsalita.

Si Austin ay laging maingat. Kapag wala siyang proteksyon, kahit nasa kalagitnaan na sila, titigil ito.

At sinabi pa nito noon—

"You're not worthy to bring a child."

Para siyang sinampal ng reyalidad.

Ginamit lang siya bilang kasangkapan para mapanatili ang kasal habang hinihintay si Helen.

Pero kahit alam niyang walang pag-ibig si Austin sa kanya, umasa siya.

Umasa siyang matututunan din siyang mahalin nito…

Nagkamali siya.

Kasabay ng natanggap niyang balita, dumating ang tawag ni Austin.

Nagdadalawang-isip siyang sagutin ito, pero sa huli, pinindot niya ang phone.

Pagkarinig sa boses ng lalaki, parang binuhusan siya ng malamig na tubig.

"Bakit ka nabuntis?"

Hindi pa siya nakakasagot nang muling marinig ang malamig na boses nito.

"Sabihin mo sa doktor na gawin ang lahat para mawala 'yan."

Parang tinadtad ng kutsilyo ang puso ni Cailyn.

Halos tatlong taon niyang sinunod ang lahat ng gusto ni Austin…

Pero sa pagkakataong ito, hindi na.

Nanginginig ang boses niya nang tanungin niya,

"Austin, paano kung hindi ko gawin?"

"Cailyn, sa harap ko, wala kang karapatang tumanggi."

Bumagsak ang luha niya.

Niyakap niya ang tiyan niya.

At sa pagkakataong ito, hindi na siya papayag na mawalan muli.

Kaya agad niyang pinapirmahan ang papeles sa ospital para protektahan ang kanyang dinadala.

Makalipas ang ilang oras, bumukas ang pinto ng kwarto niya.

Pumasok si Austin, galit na galit.

Tahimik siyang tinitigan ni Cailyn, kalmado, pero puno ng determinasyon ang kanyang mga mata.

"You fool me."

Nakangisi si Austin, pero ang mukha niya’y punong-puno ng poot.

"Sabihin mo, paano ka nabuntis?"

Hindi natinag si Cailyn.

"Austin, sigurado akong sa'yo ang batang 'to."

Natawa nang malamig si Austin.

"Talaga? IVF? Plano mong gamitin 'yan para hindi matuloy ang divorce natin?"

Napangisi si Cailyn. Hindi siya natinag sa malamig na titig ni Austin.

"Austin, ako ba ang pinagdududahan mo… o ang sarili mo?"

Namuo ang tensyon sa pagitan nila. Kitang-kita niya ang galit sa mukha ng lalaki, ang ugat sa kanyang noo na bakas ng matinding emosyon.

"Kung may ginawa akong ganyan, sa tingin mo ba hindi mo malalaman?"

"Cailyn!" sigaw ni Austin, sumiklab ang galit sa kanyang mga mata.

Tatlong taon siyang sunud-sunuran, tahimik na nagtitiis sa ilalim ng anino ni Austin. Pero ngayon, nakatayo siya sa harapan nito, hindi na takot.

Hindi nagpatinag si Austin. Bumaling ito sa assistant.

"Ipahanda mo na ang operation procedure. Ngayon din."

Parang binagsakan ng mundo si Cailyn.

Pero hindi siya nagpakita ng kahinaan.

Huminga siya nang malalim, pinunasan ang luha sa kanyang mga mata, saka buong tapang na nagsalita.

"Huwag ka nang magsayang ng oras, Austin. Ang batang ito, hinding-hindi ko ipapaalis."

Saglit na katahimikan.

Pero nang magsalita si Austin, ramdam niya ang matinding lamig sa boses nito.

"Akala mo ba kapag nanganak ka, hindi matutuloy ang divorce?"

Hindi sumagot si Cailyn. Imbes, mahigpit niyang niyakap ang kanyang tiyan—ang tanging bagay na pag-aari niya ngayon.

Biglang lumamig ang ngiti ni Austin. May isang bagay sa titig niya na nagpatayo ng balahibo ni Cailyn.

"Okay lang."

"Kung hindi na magkakaanak si Helen… hindi na rin masama kung hiramin na lang ang batang dinadala mo."

Namilog ang mga mata ni Cailyn.

"Austin, anong ibig mong sabihin?"

Nagtagpo ang kanilang mga mata.

Si Austin, puno ng panlalamig.

Si Cailyn, puno ng kaba.

At sa isang saglit, tuluyan siyang ginupo ng sakit sa puso.

"Ang ibig kong sabihin, puwedeng manatili ang bata... pero si Helen ang magiging ina. At ikaw, kailangan mong lumayas."