Chapter 07: Visit

Pagbalik ni Austin sa Luna Villa, sinalubong siya ng matagal nang yaya ng pamilya, si Manang Flor.

Kinuha nito ang kanyang blazer, maingat na inilapag ang tsinelas sa sahig, at iniabot sa kanya ang isang baso ng maligamgam na tubig.

Karaniwan lang ang mga kilos ni Manang Flor. Ganito naman palagi. Pero sa mga mata ni Austin, tila may mali at lalo lang siyang nairita.

Habang paakyat, napansin niya ang isang lumang larawan na nakasabit sa dingding.

Siya, ang nakatatandang kapatid niya, at si Cailyn.

Biglang sumama ang kanyang pakiramdam.

Larawang kuha walong taon na ang nakalilipas sa Hanz Villa, kung saan nakatira ang kanyang ina.

Sa larawan, labing-anim na taong gulang pa lang si Cailyn. Nakatayo ito sa pagitan nilang magkapatid, pero halatang mas malapit ito kay Ace. Ang tingin nito—hindi sa kanya, kundi sa kapatid niya.

Maliwanag ang mga mata ni Cailyn noon, parang bituin sa langit na punung-puno ng kasiyahan.

Kung hindi lang… kung hindi lang nangyari ang trahedya…

Kung hindi namatay si Ace, si Cailyn sana ang kasama nito ngayon.

Maligaya sana sila.

Napalalim ang hinga ni Austin. Mabilis niyang hinila ang tali ng kurbata niya at pasigaw na tinawag, "Manang Flor!"

Mabilis na umakyat ang yaya. “Ano pong nangyari, Sir?” tanong nito, halatang kinakabahan.

Matigas ang kanyang tingin nang utusan ito, “Alisin lahat ng larawan ni Cailyn sa bahay na ‘to.”

Saglit na napatingin si Manang Flor sa larawan bago tumango.

Pagkatapos, dumiretso si Austin sa kwarto.

Pagkapasok niya sa master bedroom, biglang nag-vibrate ang cellphone niya.

Tumingin siya sa screen.

Helen.

Agad niyang sinagot. “Hello?”

“Austin…” Mahina ang boses nito, halos pabulong. “Ang sakit ng tiyan ko. Puwede mo ba akong puntahan?”

Kumunot ang noo niya. “Ipapadala kita sa ospital.”

“Huwag!”

Napahikbi si Helen. “Austin, alam mo namang ayoko sa ospital, ‘di ba?”

Napabuntong-hininga siya. “Okay. I’m on my way.”

Pagkababa ng tawag, agad siyang lumabas ng kwarto.

Samantala, kay Cailyn…

Matapos maligo at humiga sa kama, kinuha ni Cailyn ang cellphone niya—gaya ng nakasanayan bago matulog.

Nagbukas siya ng I*******m.

Isang follow request ang bumungad sa kanya.

Helen.

Napakunot ang noo niya, pero tinanggap niya ito.

Pagkatapos, lumabas sa screen ang mga bagong post ni Helen. Sampung minuto pa lang ang nakakalipas mula nang i-upload.

Isa sa mga larawang iyon ang agad na tumusok sa puso niya.

Isang lalaki na nakatalikod.

Sa ilalim ng araw, kitang-kita ang tangkad at tikas nito. Kahit hindi kita ang mukha, alam niya kung sino ito.

Si Austin.

Pag-scroll niya, isa pang larawan ang lumitaw.

Mas malapit ang kuha.

Nakasuot si Austin ng puting polo at pantalong itim. Nakayuko ito, abala sa isang bagay sa harap ng kalan.

Siya’y nagluluto.

Kasama ng larawan, isang caption ang nakasulat:

"My only love is cooking for me!"

Nakatitig si Cailyn sa screen, unti-unting lumabo ang paningin niya.

Si Austin… ang lalaking hindi kailanman nagluto para sa kanya sa loob ng tatlong taon nilang pagsasama…

Ngayon, nagluluto na siya para kay Helen?

Napakagat siya sa labi, pilit na pinipigilan ang sakit sa kanyang dibdib.

Bakit ngayon lang niya ito naiintindihan?

Pumikit siya, ibinaba ang cellphone, at sinubukang pakalmahin ang sarili.

Kinabukasan…

Pagkagising ni Austin, agad niyang hinanap ang pares ng starry cufflinks, ang huling regalong ibinigay sa kanya ni Cailyn.

Pero kahit anong halughog niya, hindi niya ito makita.

Dahil dito, tinawag niya si Manang Flor.

“Manang, nawawala ang starry cufflinks ko. Pati ilang alahas ni Cailyn, wala rin!”

Napalunok si Manang Flor. “Sir, matagal na akong naghahanap kahapon, pero hindi ko nakita. Baka alam po ng sekretarya ninyo? Siya po ang nag-ayos ng gamit noon.”

Napakunot ang noo ni Austin. “Tawagin siya dito.”

Pagdating ng sekretarya, agad niyang tinanong. “Nasaan ang mga alahas at cufflinks?”

“Sir… hindi ko po alam. Pero… sa tingin mo, may kumuha ba?”

“May ideya ka ba kung sino?”

Saglit na katahimikan.

“Posible kayang si Miss Cailyn ang kumuha?”

Nagbago ang ekspresyon ni Austin. Dumilim ang kanyang mga mata.

At sa isang iglap, kumurba ang kanyang labi sa isang malamig na ngiti.

“Kung ganun… pababalikin natin siya.”

Sa JP Garden…

Habang kumakain ng almusal sina Cailyn at Jasper, isang katulong ang biglang lumapit sa kanila.

"May bisita po kayo sa labas."

Napakunot ang noo ni Mathilda. “Sino namang maagang bumibisita?”

Kaunti lang ang may alam kung saan nakatira si Cailyn.

Napaisip din si Cailyn.

Agad na tumayo ang katulong at binuksan ang pinto.

At doon, saglit siyang natigilan.

Si Austin.

Nakatayo ito sa harapan, suot ang itim na suit, matikas at imponente.

Ang presensya niya’y agad nagbigay ng tensyon sa buong paligid.

Maging si Mathilda ay nanlamig.

"Ikaw…? CEO ng Buenaventura Corp.?" tila nagulat siya, tumigil ng dalawang segundo bago nagtanong, "Sino ang hinahanap mo?"

Narinig ni Cailyn ang boses mula sa loob.

Napakuyom siya ng kamao.

Pero higit na matindi ang reaksyon ni Jasper. Agad siyang tumayo, itinulak ang upuan, at mabilis na nagtungo sa pinto.

Si Cailyn, tahimik lang, pero ramdam ang bigat ng kanyang iniisip.

Ano na naman ang gusto ni Austin ngayon?