CHAPTER 55
FIVE fucking days!
Five fucking days ko ng hindi nakikita si Camilla. I missed her so bad! Damn! Bakit ba kasi hindi ko pinigilan ang dalagang iwan ako no’n sa office edi sana’y nagkasama kami bago pa man kami magpunta dito sa New York.
Madalang ko pa siyang matawagan dahil sobrang busy namin ngayon. May ilang mga branches kasi ang nagkakaproblema at kaylangang solusyunan agad. Bumaba ang stocks namin na hindi namin alam kung anong nangyayari.
Umupo ako sa kama at napatingin sa may pinto ng may kumatok. Tumayo ako at lumapit do’n. Binuksan ko ang pinto at umusbong ang galit ko ng makita kung sino ‘yon.
CHAPTER 56 NAGISING ako dahil sa pagkulo ng tiyan ko. Bumangon ako at nagkusot ng mata. Tumingin ako sa labas ng bintana at umaga na pala. Mataas na ang sikat ng araw. Napahinga ako ng malalim saka bumangon. Niligpit ko muna ang sofa bago ako pumasok ng kwarto at nagtuloy sa banyo. Naligo ako kahit malamig ang tubig. Ginawa ko na lahat ng morning rituals ko kaya ng matapos ako ay nagbihis na lang ako at nagsuot ng leggings at loose t-shirt. Lumabas ako ng kwarto. Hindi na ako nag-abalang tingnan ang cellphone ko. Kinuha ko ang plato sa may center table at dinala sa may sink sa kusina. Napanguso ako ng maalala ang green apple na gusto ko at kagaya kagabi, gusto kong mag-iiyak.
CHAPTER 57 ILANG araw ko ng pinagtataguan si North. Madalas siyang magpunta dito pero hindi ko siya nilalabas, madalas ay ikinukuwento lang sa’kin ni Lyn ang nangyayari lalo na ang pagtatanong sa kanya ni North. Naka-off din ang phone ko para hindi ako makatawag ni North. Sa ngayon ay ayoko siyang maka-usap. “Cam, ano ba talagang nangyayari?” mahinang tanong ni Lyn. Nakahiga ako patalikod sa kanya at umiiyak. Hindi ko alam kung kaylan huminto ang pag-iyak ko o kung hihinto pa ba. “Alam kong may problem aka. Ano ‘yon? Nag-away ba kayo? Nam-babae ba siya?” tanong nito ulit kasabay ng paghaplos sa likod ko. 
CHAPTER 58 “BESS, hindi ka ba lalabas? Para naman masinagan na ng araw,” pamimilit sa’kin ni Lyn. Nilingon ko siya. “Ayoko. Wala naman akong pupuntahan, isa pa, tinatamad akong lumabas,” walang buhay kong ani at muling tumingin sa kawalan. Nandito pa rin ako sa kwarto. Hindi pa ako lumalabas simula ng umuwi ako. Ni paliligo at pag-aayos sa sarili ay wala akong ganang gawin. Para akong nawalan ng ganang mabuhay. Hindi na ako umiiyak at mukha nga talagang namanhid na ang puso ko. Ang nararamdaman ko na lang ay emptiness. Namamaga ang mga mata ko, tuyo ang labi ko at kung hindi lang ako pinipilit ni Lyn kumain ay mamatay ako dahil sa g
CHAPTER 59 I LET a loud sigh ng hindi na naman sinagot ni Camilla ang tawag ko. I called her a hundred times pero hindi niya ako sinasagot. Umaga na at nasa tapat ako ng condo unit ko. Bag oak bumaba ay sinubukan ko siyang tawagan, nagbabakasakaling baka kausapin na niya ako pero hindi pa rin. Bumaba ako ng sasakyan at naglakad papasok ng condo. Sumakay ako ng elevator. I bought two medium boxes to clean the mess in my unit. Nang bumukas ang pinto ng elevator, lumabas ako. Nagpunta ako sa unit ko at binuksan ang pinto. Pumasok ako sa loob at sinarado ang pinto gamit ang paa ko. Magulo ang sala ng dumating ako. Lahat ng gamit ko ay sira. Nilagpasan ko ang mga ‘yon at pumanik sa second floor.&n
CHAPTER 60KANINA pa ako kumakatok sa bahay nila Camilla. Hindi na ako halos nakatulog dahil sa pag-iisip kung anong mangyayari ngayong araw. Ang kakambal ko ay panay ang pagc-cheer sa’kin bago ako umalis kanina. Huminga ako ng malalim.Mukha yatang wala ulit tao. Saan kaya siya nagpupunta? Anong ginagawa niya? Nakakakain ba siya ng maayos?“Camilla! Tao po!” sigaw ko.Baka mamaya ay nasa loob lang siya at tulog o kaya naman ay ayaw niya lang talaga akong kibuin o kaya labasin.“Baby! Let’s talk! Kausapin mo na ako!” sigaw ko ulit sabay ng makalas na katok sa pinto.May mga iilang tao nang pinagtitinginan ako hanggang sa may isang matandang lumapit sa’kin.“Ato,” tawag nito.Humarap ako at tinanguan ang matanda.“Bakit po?”
CHAPTER 61 NAKALUHOD sa harapan ko si North Polaris Anderson. Tumingin siya sa’kin habang umiiyak. “P-please… Camilla. Maniwala ka sa’kin m-mahal na mahal kita.” Inabot niya ang kamay ko. “A-ayokong mawala ka sa’kin, p-please, C-Camilla.” Umiling ako sa kanya. Tinikis ko ang sarili kong damdamin. Nasasaktan ako sa ginagawa niya ngayon sa sarili niya. “North, please, umalis ka na. Sorry pero ayoko na talaga.” Tinuro ko ang pinto. “Ayoko ng makita ka. Ito na dapat ang huli, parang-awa mo na!” madiin kong paki-usap sa kanya.&n
CHAPTER 62MAHAL kong Camilla, Kanina ay nandito ang nanay ng batang kinidnap ko noon. Nandito kanina si Alexandra Anderson. Nagulat ako ng makita ko siya dito. Hindi naman kami nag-usap ng matagal dahil nga hindi ako kumportableng kausap siya. Unuusig pa din kasi ako ng konsesnya dahil sa nagawa ko sa pamilya nila. Namatay kasi ang anak nito dahil sinama siya ni Katherine sa kamatayan niya. Alam mo bang nagtanong siya tungkol sa’yo? Ipinagmamalaki kita sa kanya, anak. Sa lahat ng taong makaka-usap ko. Ako ba, anak? Ipinagmamalaki mo rin ako bilang Tatay mo? Maiintindihan ko naman kasi kung hindi kasi… isa lang naman akong criminal na mamatay tao.  
CHAPTER 63 KUMUNOT ang noo ko ng makita ang isang may kalakihang tent sa labas ng bahay namin. Ilang araw na din simula nung lumabas ako ng hospital. Nanatiling sikreto ang mga nangyari ng araw na ‘yon. Lahat naman ay sinabi ko dito bukod lang sa perang nasa akin. Saka ko na lang sasabihin pati na din ang rason kung bakit kami naghiwalay ni North. Ayokong maging masama sa tingin nila ang binata. Ang pagka-kunot ng noo ko ay agad ding naglaho ng makita ang taong ayokong makita na sa buong buhay ko. Si North, may dalang ibang gamit pang-camping. “Good morning, baby!” Masiglang bati nito