We arrived. Thank goodness after an hour...no maybe it's only ten minutes but I can't help but exaggerate.
"Awww! My yellow dress!" I huffed when I saw a stain of mud on my butt area."Ikaw kasi eh. Alam mo namang pupunta tayo sa sakahan, hindi sa fashion show." Phoenixcommented, tying Brownie on a nearby tree."Pake mo ba? Yun ang gusto ko.""Pake mo ba? Ikaw ang gusto ko.""What?""Wala. Sabi ko bagay ka jan sa dress na yan. Ang tingkad tingnan. Nakakairita."Pagkasabi nyang iyon ay umalis sya at pumunta sa mga magsasaka bago pa man ako makasapak sa kanya. "Mga angkol! Mga anti! Dali, pahinga muna!"Lumapit ang mga magsasaka na naghaharvest sa palayan. Inihanda ni Phoenixang malaking bowl na may laman ng baso at pitsel. Inihanda nya rin ang mga supot na may lamang crackers at bibingka. Uminom at kumain sila roon. "Salamat sir!""Sige, pwede na kayo muuli paghuman ninyo dira." Sige, pwede na kayo umuwi pagkatapos ninyo jan."Sige sir."Pagkatapos ng mabilis na pahinga ay agad agad silang bumalik sa pagtrabaho."Great. Pauuwiin mo na sila kaagad. Wala ko man lang nakita paano sila magtrabaho."He looked at me. "Why? Gusto mo maging magsasaka rin sa sunod? Tell me, ihihire rin kita.""No. I want to study how you discipline your workers.""Discipline agad? Excuse me, ang mga magsasaka rito ay kilalang kilala ko, ang iba pa nga ay tiyuhin ko." He scoffed. "You're doubting my skills as a businessman slash farmer. Am I right?"I rolled my eyes. "Whatever."After a few silence of just watching the farmers, he sighed. "Sige, bukas, dadalhin rin kita ulit rito. Happy?"I shrugged. "It depends."Isang magsasaka na malapit sa kinatatayuan namin ang nagtanong kay Phoenix. "Boss. Uyab nimo?"Boss. Kasintahan mo?"Hindi." "Oo." We said simultaneously. I glared at him at inakbayan niya lang ako. Kinurot ko ang gilid nya at napangiwi sya at napakawala ang akbay."Bagay kayo, boss!" Ani pa ng isang magsasaka na malapit rin sa amin."Hmm..mukhang magiging busy ka sa lovelife mo ngayon boss ah! Kailan ang kasal?" Tanong ng isa. Kasal?Natawa ang mokong. "Naku naku, matagal pa yan bago mangyari." He replied, winking at me.Nang matapos na sila sa trabaho nila, nagpaalam na sila. "O sya sige. Muuli na kami boss! Ugma na pud." O sya sige. Uuwi na kami boss! Bukas na man! Pagpaalam pa ng isang magsasaka bago umalis kasama ang iba."Sige, ingat boss!"Nang makaalis nasila, I look at Phoenix. "Girlfriend? Really, Phoenix?"He shrugged. "Bakit? Apektado ka?"I rolled my eyes. "Me? Psh, of course not."He said. "Good."I sighed. "Sinabi mo sana ang totoo."He snorted. "Para saan pa? Dun rin naman tayo hahangtong. Bakit, may boyfriend ka ba?"I hesitated. Should I say the truth? Baka lumaki ulo nitong mokong nato. I sighed. "Wala."He smiled. "Edi maganda. Wait, you don't have a boyfriend?""I have priorities. And my parents aren't cool with it, especially my dad. Ikaw, ba't wala kang girlfriend?" Pag iba ko pa ng topic."Because Your parents aren't cool with it yet." He winked.Babatukan ko sana sya pero lumakad sya papunta sa sakahan, sa putikan mismo. Hindi man lang narumihan ang pantalon na suot nya dahil nakataas ito hanggang tuhod."Ble! Di mo ako maaabot dito." Pang-asar pa nito.I smirked. Di pala ah? Preparing myself, I ran towards him. Tumakbo ulit ang mokong ng makaapak ako ng putik, nabaon ang sandals ko, nawala sa balanse, natumba at muntik ng makaligo ng putik nang may mga kamay na humawak sakin. Napatahimik ako ng kinarga nya ako at pinunta sa gilid kung saan wala ng putik. Umupo ako don, sa gilid ng kalsada kung saan may mga damo.He tsked. "Yan kasi, di nag-iingat." Umupo sya sa gilid ko."Thanks." I look at my dress. I can't help but curse. Paano na to? Halos naligo na ako sa putik dahil umabot hanggang sa tiyan ko ang dumi. "My dress! Phoenix, paano ako makakabalik nito? Ang dumi ko na." Napamura ako ulit, tears starting to form ny eyes. Ano ba Sereia! Ba't ka umiiyak dahil lang sa dress! Damn. I fight the urge to cry as I look away so that Phoenixwon't see my state.Nakakainis ka talaga self! Ang tanga mo!I heard Phoenixsighing from beside me. "Minsan kasi, ingat ingat rin. Napakaagressive mo minsan na nakakalimutan mo ang sitwasyon mo. Take good care of yourself next time, okay?""Okay."Silence fell as we sat at the the grass. Buti na lang at hindi rin putik at basa tong damuhan na ito kung hindi, ewan ko na kung gaano ko na kadumi tingnan.I glance at Phoenix, he was looking far ahead, as if in a trance. I played with the grass. "I was planning on taking photos today." I said out loud."Edi picturan na kita. Dali" Dali-daling linabas ni Phoenixang phone nya sa bulsa nya but I stopped him. "Ayoko na. Sa sunod nalang." Walang gana kong sagot. Tumango na lamang sya."Binibigyan mo sila ng meryenda?" Pang-iiba ko pa."Oo, tuwing hapon, pumupunta ako rito lalo na kapag nagtatanim sila at naghaharvest kaya lang, mukhang nalate lang ako ng konti ngayon dahil sa hinintay pa kita.""Ah. Okay." Tipid kong sagot. "Sorry.""Buti nalang summer ka pumunta rito. Harvest time na ngayon." Sabi nya. "So?" Tanong nya."So?" I looked at him curiously."Ano sa tingin mo? Tingnan mo kung ano ang development ng lupain ko."I look around. Ang malawak na palayan ay maayos naman. Mukhang wala namang problema... "Medyo okay. But you need improvement." I replied. No. Actually, he don't need to improve, it's just my pride that won't let me say that it was perfect already.He just stayed quiet. "Soon, magiging malago rin yan. Wait for it.""Okay. But when that time comes, akin na to."He pouted at me. "Bakit lagi mong pinipilit yan? Mag enjoy ka nalang kaya?"I sighed. "I have my reasons, Phoenix."Bumubting hininga rin sya. "Then I have mine too. Hindi ko hahayang gawin ang gusto mo."Nag stay lang kami ng ganyan for a minute or so... hindi ko alam exactly kung ilang oras kami nakatulala lang sa hangin, sinisinghap ang preskong hangin ng kabukiran at nakaupo sa damuhan, enjoying the moment. Biglang tumayo si Phoenixat hinarap ako. "Sige alis na tayo, mag gagabi na, may aswang pa naman rito, baka mamaya kakagatin kita. Ay mali mali, baka makagat ka ng aswang." He winked. I just shook my head. Itong lalaking to talaga.I glance at Phoenix's writwatch. Alas sinko palang pero gabi na ang tawag nila rito. Oo nga pala, buhay probinsya talaga...di tulad sa buhay ko sa lungsod maaga pa ito. I rolled my eyes, standing up also. "I think ikaw talaga yung mangangagat kesa sa aswang." I chuckled then remembered my dress. "Pano ang damit ko? Maglalakad akong putikan?" "Hmmm...may kilala ako. Baka matulungan nila tayo." He walked ahead of me and went to the tree where Brownie was tied. With Brownie's rope on his hand, we walked until we reach a house. "Anong ginagawa natin dito?" Tanong ko. "Hihiram ako ng damit para sayo." He answered. "Aling Nora?" He called out, knocking on the nipa hut's door. Simple lang naman ang bahay, may naririnig pa akong manok at baboy sa kulungan malapit samin. Bumukas ang pinto at may isang babae na kasing edad ni mommy. "Oh? Phoenix" Nang makita si Phoenixay hindi sya nagtaka at parang sanay na. Tiyahin nya ba ito? Mukhang marami talaga syang kilala dito ah... "Manghulam ko s
I sat upright. "What time is it?"He looked at his wristwatch. "1:00""Kanina ka pa nakarating?""Akala ko alas dos ka pa makakarating?""Binilisan ko mag drive. May namiss kasi ako." He said and I ignored his banats. "Ba't di mo ako ginising?""Hindi kasi ako sinisimangutan ng tulog na Sereia. Sobrang inosente pa at peaceful tingnan."I rolled my eyes.He finished peeling off the mangoes and placed it on a plate, preparing a bagoong sauce. "Kumakain ka ba ng bagoong?" He asked."Oo naman. Bakit?""Nothing. Here." He offered it to me but stopped."Nakakain kana ba ng tanghalian?""Wala pa.""Sasakit tyan mo dito. Kain ka muna. Wait here, kukuhaan kita." He stood up before I could answer. Since I don't have the energy to object, I just let him. After a minute, he showed up with a tray on his hand, food on it. Paksiw na galunggong with sinigang na hipon, with matching pineapple juice. He placed it carefully on the table."Thanks." I thanked him silently. He just smiled and silently sat
"Hi Sereia!" Maria waved at me. I forced a smile on my face.Parang nakita ng mokong ang reaksyon ko kaya nagtaas ang kilay nya. "Sige, usap muna kami ni Maria."Umalis sila at lumayo mula sakin. Mukhang ang rami talaga nilang pinag-uusapan.Dahil wala naman akong maisip na gawin, pumunta nalang muna ako palapit sa sakahan.Napansin ako ng isang magsasaka kaya binati nya ako. "Hello maam!" Judging from my view here, I think she's around 30 or so since she don't look that old.I waved and smiled. "Hi."Hindi nya na ako pinansin at nagpatuloy nalang sa pagtatrabaho. I suddenly remembered my plan. Clearing my throat, I asked the farmer. "Pwede po magtanong?"Natigilan sya sa ginagawa. "Syempre naman po.""Kamusta po ba ang trabaho niyo rito?""Ayos naman maam! Alam mo, sobrang bait ng boss namin. Sa isang taon na pag tatrabaho namin, wala nya kami nasigawan. tinatrato nya kami na parang kaibigan lang. Ang hirap maging magsasaka pero dahil sya ang boss namin, napadali lang ito. Marami kas
"Hays. Ang ganda ng phone ko." Bigla nyang sabi habang nakatitig sa phone nya.Ang yabang naman neto. Sobrang proud sa phone nya porket iphone lang."Ganda talaga ng phone ko." He's still looking at it intently.I bit my lip in annoyance and snatched his phone from him. "Ano ba Phoenix?" Anong maganda rito?" Napanganga ako ng iunlock ko ito, andun ang mukha ko. Wala nya ito na send na picture ko, at nakatawa ako rito. "A-ano to Phoenix?"He grinned. "Mukha mo. Ganda diba?"Tumalon ang puso ko. Damn heart!I avoided his eyes and instead, focused on his phone as if my heart is not beating so fast I'm afraid it will burst. "Wala mo to nasend ha?""Ayoko lang." Sagot nya pa.Ayaw nya? Looking at my picture, it was beautiful. I like it. "Send mo sakin."Umiling sya. "Nope."I pouted. "Sige na....""Sige, isend ko. Pero."I sighed. "Anong pero nanaman yan?""Wallpaper mo rin mukha ko."Mabilis akong umiling. "Ayoko nga, papangit ang phone ko." Nope, gagawapo ang phone ko."Alam ko gusto mo
"Maganda rin naman. Pero mas maganda si Ate Sereia." Jay replied. Sad was on Maria's eyes but she quickly hid it. She just smiled at me and walked ahead. "Hali na!" Pupunta pala kami sa mga manggahan at nag-unahan namang umakyat ang mga bata. "Nakaw tayo ng mangga!" Rap-rap shouted. "Dali, ate Sereia!" "Nakaw?" I looked at Maria. She just shrugged. The heck? She just tolerate them? "Kaninong manggahan ito?" "Basta." "At nanakawan nila?" "Oo. Hindi rin naman namin uubusin. Konti lang. Atsaka marami pang puno dyan na may bunga, di rin mahahalata ng may-ari." Oh. May point sya. I sighed. Bahala na nga. ***** Marami kaming nagawa sa buong araw. At para akong bumalik sa bata. Napakasaya. Nakakamiss. Nang matapos kaming kumuha ng mga mangga, nag habulan kami, langit at lupa na imposible dahil wala naman masyadong bato na maapakan, at tagu-taguan. Sa buong araw na paglalaro, naligo ako ng pawis. Mainit pero sobrang nakakaenjoy kaya sinagad ko na ang pagkabata. Minsan lang naman t
"I'm fine. Ayos lang sakin. Dito lang ako." Parang napagod na rin ako, physically and mentally na makita si Maria na kahapon buong araw syang nasa paningin ko. I can't deal with her today. I can't. Pumunta ako sa duyan, sa likod lang ng bahay at doon tumambay. Hindi ko na namalayan na nakatulog ako dito at nagising nalang sa matinding hapdi ng sikat ng araw. Napakainit talaga sa Pinas buti nalang ay mahangin dito sa bukid. I stood up and frown when I saw Phoenixholding Brownie. Parang pinipilit ni Phoenixna ipatayo si Brownie pero hindi ito sumusunod. Phoenixhas this worried expression on his face. "Anong ginagawa mo Phoenix?" He glanced at me and frowned. "Si Brownie kasi, walang gana." "Walang gana? Kailan pa?" "Kanina pa umaga. Akala ko wala lang kasi nakakalakad pa sya kanina umaga pero ngayon, hindi na sya tumatayo. At parang nahihirapang huminga." Phoenixsighed. "Pano na to? May sakit ba sya? Ipupunta ko nalang sya sa veterinarian mamaya baka lumala pa ang sakit nya." He
Wala na si Phoenix paggising ko. Sabi ni Lola Nanding ay may meeting nanaman daw. Nagulat nalang ako ng makita si Maria sa sala pagbaba ko. "Halika na?" "Saan?" "Namiss ka ulit nila Mae-mae, Jay, at Rap-rap." Ngumiti sya. "Pero kain ka muna, hihintayin nalang kita." At umalis na sya. Napabunting hininga nalang ako at nagbihis na. Here we go again. Katulad nung isang araw, pumunta kami sa bahay ng mga bata at naglaro. This time, hindi ako masyadong nagahanan. Magulo pa rin ang isip ko kay Phoenixat sa mga sinabi nya sakin kagabi. Hindi ako mapakali. "Ayos ka lang ba?" Tanong ni Maria ng makita ang ekspresyon ko. Tumango lang ako at iniwasan na sya para hindi sya makatanong pa. Ang tagal ng oras dahil bawat segundo ay mabigat para sakin kaya laking pasalamat ko ng maghapon na at kailangan na naming umuwi. Hinatid na namin ang mga bata at naglakad na kami ni Maria patungo sa bahay. "Sereia?" Maria looked at me cautiously. "Yes?" I forced myself to look at her, still not in the
Mayroong gaganaping reunion sina Phoenix ngayon kaya buong weekend ay wala sya dito sa bahay. Maaga syang nagising at kumatok sa pintuan ko. Pinagbuksan ko naman sya. "Hindi ka talaga sasama?" Ilang ulit na tanong nya sakin habang hinahanda ang kanyang mga gamit sa backpack nya nakasabit na sa likod nya. "Hindi. Nakakahiya talaga, Phoenix. Mag-enjoy ka nalang dun. Atsaka walang makakasama si Aling Nanding dito." Pagrarason ko pa. "Sumama kana, Sereia. Ayos lang ako dito. Andyan naman ang mga kaibigan ko sa kapitbahay." Sabi pa ni lola Nanding galing sa kusina. Phoenixsmirked at me, mouthing me a "you have no choice." I tried to think for a moment. "Sige na, Sereia. Lahat sila dun may lovelife. Kawawa naman akong walang jowa." "Tapos? Kasalanan ko bang hindi ka marunong humanap ng girlfriend mo? Aba't dadamayin mo pa ako jan ah." Natatawa kong sabi. "Mamimiss kita kung di ka kasama." He said, his eyes like a puppy. "Sa tingin mo mapapayag mo ko nyan?" I tested him. "Oo." He co