I sat upright. "What time is it?"He looked at his wristwatch. "1:00""Kanina ka pa nakarating?""Akala ko alas dos ka pa makakarating?""Binilisan ko mag drive. May namiss kasi ako." He said and I ignored his banats. "Ba't di mo ako ginising?""Hindi kasi ako sinisimangutan ng tulog na Sereia. Sobrang inosente pa at peaceful tingnan."I rolled my eyes.He finished peeling off the mangoes and placed it on a plate, preparing a bagoong sauce. "Kumakain ka ba ng bagoong?" He asked."Oo naman. Bakit?""Nothing. Here." He offered it to me but stopped."Nakakain kana ba ng tanghalian?""Wala pa.""Sasakit tyan mo dito. Kain ka muna. Wait here, kukuhaan kita." He stood up before I could answer. Since I don't have the energy to object, I just let him. After a minute, he showed up with a tray on his hand, food on it. Paksiw na galunggong with sinigang na hipon, with matching pineapple juice. He placed it carefully on the table."Thanks." I thanked him silently. He just smiled and silently sat
"Hi Sereia!" Maria waved at me. I forced a smile on my face.Parang nakita ng mokong ang reaksyon ko kaya nagtaas ang kilay nya. "Sige, usap muna kami ni Maria."Umalis sila at lumayo mula sakin. Mukhang ang rami talaga nilang pinag-uusapan.Dahil wala naman akong maisip na gawin, pumunta nalang muna ako palapit sa sakahan.Napansin ako ng isang magsasaka kaya binati nya ako. "Hello maam!" Judging from my view here, I think she's around 30 or so since she don't look that old.I waved and smiled. "Hi."Hindi nya na ako pinansin at nagpatuloy nalang sa pagtatrabaho. I suddenly remembered my plan. Clearing my throat, I asked the farmer. "Pwede po magtanong?"Natigilan sya sa ginagawa. "Syempre naman po.""Kamusta po ba ang trabaho niyo rito?""Ayos naman maam! Alam mo, sobrang bait ng boss namin. Sa isang taon na pag tatrabaho namin, wala nya kami nasigawan. tinatrato nya kami na parang kaibigan lang. Ang hirap maging magsasaka pero dahil sya ang boss namin, napadali lang ito. Marami kas
"Hays. Ang ganda ng phone ko." Bigla nyang sabi habang nakatitig sa phone nya.Ang yabang naman neto. Sobrang proud sa phone nya porket iphone lang."Ganda talaga ng phone ko." He's still looking at it intently.I bit my lip in annoyance and snatched his phone from him. "Ano ba Phoenix?" Anong maganda rito?" Napanganga ako ng iunlock ko ito, andun ang mukha ko. Wala nya ito na send na picture ko, at nakatawa ako rito. "A-ano to Phoenix?"He grinned. "Mukha mo. Ganda diba?"Tumalon ang puso ko. Damn heart!I avoided his eyes and instead, focused on his phone as if my heart is not beating so fast I'm afraid it will burst. "Wala mo to nasend ha?""Ayoko lang." Sagot nya pa.Ayaw nya? Looking at my picture, it was beautiful. I like it. "Send mo sakin."Umiling sya. "Nope."I pouted. "Sige na....""Sige, isend ko. Pero."I sighed. "Anong pero nanaman yan?""Wallpaper mo rin mukha ko."Mabilis akong umiling. "Ayoko nga, papangit ang phone ko." Nope, gagawapo ang phone ko."Alam ko gusto mo
"Maganda rin naman. Pero mas maganda si Ate Sereia." Jay replied. Sad was on Maria's eyes but she quickly hid it. She just smiled at me and walked ahead. "Hali na!" Pupunta pala kami sa mga manggahan at nag-unahan namang umakyat ang mga bata. "Nakaw tayo ng mangga!" Rap-rap shouted. "Dali, ate Sereia!" "Nakaw?" I looked at Maria. She just shrugged. The heck? She just tolerate them? "Kaninong manggahan ito?" "Basta." "At nanakawan nila?" "Oo. Hindi rin naman namin uubusin. Konti lang. Atsaka marami pang puno dyan na may bunga, di rin mahahalata ng may-ari." Oh. May point sya. I sighed. Bahala na nga. ***** Marami kaming nagawa sa buong araw. At para akong bumalik sa bata. Napakasaya. Nakakamiss. Nang matapos kaming kumuha ng mga mangga, nag habulan kami, langit at lupa na imposible dahil wala naman masyadong bato na maapakan, at tagu-taguan. Sa buong araw na paglalaro, naligo ako ng pawis. Mainit pero sobrang nakakaenjoy kaya sinagad ko na ang pagkabata. Minsan lang naman t
"I'm fine. Ayos lang sakin. Dito lang ako." Parang napagod na rin ako, physically and mentally na makita si Maria na kahapon buong araw syang nasa paningin ko. I can't deal with her today. I can't. Pumunta ako sa duyan, sa likod lang ng bahay at doon tumambay. Hindi ko na namalayan na nakatulog ako dito at nagising nalang sa matinding hapdi ng sikat ng araw. Napakainit talaga sa Pinas buti nalang ay mahangin dito sa bukid. I stood up and frown when I saw Phoenixholding Brownie. Parang pinipilit ni Phoenixna ipatayo si Brownie pero hindi ito sumusunod. Phoenixhas this worried expression on his face. "Anong ginagawa mo Phoenix?" He glanced at me and frowned. "Si Brownie kasi, walang gana." "Walang gana? Kailan pa?" "Kanina pa umaga. Akala ko wala lang kasi nakakalakad pa sya kanina umaga pero ngayon, hindi na sya tumatayo. At parang nahihirapang huminga." Phoenixsighed. "Pano na to? May sakit ba sya? Ipupunta ko nalang sya sa veterinarian mamaya baka lumala pa ang sakit nya." He
Wala na si Phoenix paggising ko. Sabi ni Lola Nanding ay may meeting nanaman daw. Nagulat nalang ako ng makita si Maria sa sala pagbaba ko. "Halika na?" "Saan?" "Namiss ka ulit nila Mae-mae, Jay, at Rap-rap." Ngumiti sya. "Pero kain ka muna, hihintayin nalang kita." At umalis na sya. Napabunting hininga nalang ako at nagbihis na. Here we go again. Katulad nung isang araw, pumunta kami sa bahay ng mga bata at naglaro. This time, hindi ako masyadong nagahanan. Magulo pa rin ang isip ko kay Phoenixat sa mga sinabi nya sakin kagabi. Hindi ako mapakali. "Ayos ka lang ba?" Tanong ni Maria ng makita ang ekspresyon ko. Tumango lang ako at iniwasan na sya para hindi sya makatanong pa. Ang tagal ng oras dahil bawat segundo ay mabigat para sakin kaya laking pasalamat ko ng maghapon na at kailangan na naming umuwi. Hinatid na namin ang mga bata at naglakad na kami ni Maria patungo sa bahay. "Sereia?" Maria looked at me cautiously. "Yes?" I forced myself to look at her, still not in the
Mayroong gaganaping reunion sina Phoenix ngayon kaya buong weekend ay wala sya dito sa bahay. Maaga syang nagising at kumatok sa pintuan ko. Pinagbuksan ko naman sya. "Hindi ka talaga sasama?" Ilang ulit na tanong nya sakin habang hinahanda ang kanyang mga gamit sa backpack nya nakasabit na sa likod nya. "Hindi. Nakakahiya talaga, Phoenix. Mag-enjoy ka nalang dun. Atsaka walang makakasama si Aling Nanding dito." Pagrarason ko pa. "Sumama kana, Sereia. Ayos lang ako dito. Andyan naman ang mga kaibigan ko sa kapitbahay." Sabi pa ni lola Nanding galing sa kusina. Phoenixsmirked at me, mouthing me a "you have no choice." I tried to think for a moment. "Sige na, Sereia. Lahat sila dun may lovelife. Kawawa naman akong walang jowa." "Tapos? Kasalanan ko bang hindi ka marunong humanap ng girlfriend mo? Aba't dadamayin mo pa ako jan ah." Natatawa kong sabi. "Mamimiss kita kung di ka kasama." He said, his eyes like a puppy. "Sa tingin mo mapapayag mo ko nyan?" I tested him. "Oo." He co
Nasuka si Ruth at to the rescue naman si Ian. Nag excuse sila at sinabing magpapahinga. Nagpahinga na rin kami ng sandali sa room namin na nireserve ni Zef. One room for us girls and one room dor the boys. at nag island hopping. Hindi nakasama sina Ruth at Ian dahil masama pa rin daw pakiramdam ni Ruth. Nalaman kong doktor pala itong si Ian kaya kung makaalaga sa asawa, wagas. Preparing fo the island hopping, I looked for something to wear and saw my swimsuit. It was my favorite two piece so I wore it. "Matagal ka pa ba jan Sereria? Maiiwan na nila tayo?" Narinig kong sabi ni Phoenixsa pinto. Nang matapos na akong makapaghanda, binuksan ko na ang pinto. "Let's go." Pagkalabas na pagkalabas ko, nakita ko ang mukha ni Phoenixnakaawang ang bibig. "Inaakit mo ba ako?" Tanong nya. I look at him in fake disgust."No." "Kung hindi, naakit na ako eh. Cover your body, Sereia. Para sa kinabukasan ko." He said, not looking at me. Awe, that's cute. "Wow, as if naman hindi ka nakakita ng mga