THE LOST Sa mga nakalipas na linggo ay patuloy si Asarie sa pagbisita sa office ko para magpacheck-up. Pero ang pinagtataka ko lang ay kung bakit ayaw niyang ipaalam kay Keizer na buntis siya. Tuwing pumupunta kasi siya dito ay lagi niya akong sinasabihan sa huwag sabihin kay Keizer na nadaan siya sa obgyn. I suspect that Keizer is being controlling to Asarie, but knowing Keizer, parang hindi naman siya ganoong tao para gawin iyon, lalo na sa asawa niyang si Asarie. "The baby is healthy as always―just make sure wag mong kaliputan inumin yung vitamins na nireseta ko," paalala ko sa kanya. "Sige doktora, paraming salamat po," nakangiti niyang sagot. Sa mga nakalipas na linggo ay mukhang naging komportable na siyang kausapin ako. Nung mga unang punta niya kasi dito ay hindi niya man lang ako matignan sa mata. I think I've gained her trust for a bit. "You're welcome—see you again next week," saad ko bago siya tuluyang nagpaalam palabas. Napaupo na lang ako dahil sa sobrang
CONFESSION "You're going to what?" Hindi makapaniwalang tanong ni Khairro. "I said, I'm moving to a different hospital," saad ko sa kanya habang isa-isa kong nililigpit ang gamit ko. "W-what? Why? Does HR know you're moving? Did they approve it?" muling tanong niyang sinundan ang bawat galaw ko. "Yes, I sent a letter weeks ago, and they approved it yesterday." "Why didn't you tell me? Ayos naman yung trabaho dito, so what's the point of moving!" Napabuga na lang ako sa hangin bago siya harapin. "I know working here is good, and I'm thankful to you for giving me a good opportunity here, pero kasi pakiramdam ko lang na may kulang, that's why I'm moving out," mahabang sagot ko sa kanya pero parang ayaw niya pa rin paniwalaan ang sinabi ko. "Then how come you didn't mention to me that you're moving? At least man lang sinabi mo a week before you move out!" Napakunot ako ng noo dahil sa tono ng pananalita niya sa akin. Galit ba siya? Bakit masyado naman siyang apektado sa pa
FADED MEMORIES TRUTH Linggo ang lumipas bago ko naisipang bisitahin si Keizer. Alam kong galit pa siya sa akin, pero ayoko namang manatili ang sitwasyon namin na ganito. Buong linggo ay sobrang bigat ng pakiramdam ko, isabay mo pa si Khairro na biglang nagbago ang pakikitungo niya sa akin, akala niya ay hindi ko napapansin ang pagiging sweet niya tuwing kasama ako. Pero ayoko namang seryosohin kung ano naman yung pinapahiwatig niya, panigurado akong mawawala rin iyon. Umaga nang makarating ako sa hospital nila Keizer, as usual ay busy ang mga tao sa pag-assist sa mga pasyente. Napagdesisyonan ko nalang na pumunta sa opisina ni Keizer―alam ko naman kasing nandoon kang siya at hindi na labas. "Are you here for Dr. Keizer?" tanong ng isang pamilyar na boses. "Hey, Josh, yap. I'm visiting him," I said normally―I don't want him to get suspicious. "Doc told me what happened about you two. He said you've already broken up," he said, making my smile disappear. I guess I ca
TRUTH (A/N: Promise, mahaba haba to🙂) So all this time I was wrong? The person I saw with Stella that night was not Keizer―it was Kasper, his cousin. Pero bakit tinatawagan ni Keizer si Stella ng gabing iyon? "Do you know Kuya Keizer ba?" tanong ni Stella. "We were pretty close to him since Kasper was studying in their hospital." "A-ah, naka trabaho ko lang siya, but anyways I have to go. I still have work to do," saad ko bago tuluyang nagpaalam sa kanila. Balak ko sanang mag-day off ngayon dahil masama ang pakiramdam ko pero ang sarili ko mismo ang nagdala sa hospital nila Khairro. Nang makapasok ako sa opisina ko ay doon ko lang naramdaman ang pamimigat ng katawan ko. I feel stupid right now, because in the first place ako yung nagkamali, and yet I accuse Keizer of seeing another woman behind my back. I feel nothing but pure regret from my actions. I don't know what I'm going to do to Keizer and Khairro. Isabay mo ang ama ko na panay ang tawag sa akin. I don't kno
MISTAKE ONE TW: (⚠️@buse⚠️ The next scene contains physical abuse. If you're uncomfortable reading a scene like that, I recommend to you to skip that part or the chapter.) Keizer's kiss became even deeper, but for some reason I felt something wrong. My heart is getting heavy. His kisses start being aggressive―I can feel my lips start bleeding when he bites them. I tried to push him and stop him, but he just pulled my waist and made our kiss even deeper. Para akong mauubusan ng hininga dahil sa ginagawa niya. I started protesting to him when I felt I was losing oxygen, so I bit his lips until he let go. Nang lingonin ko siya ay kita ko kung paano niya punasan ang nagdudugo niyang labi. Pero napahinto siya at napatingin sa sahig, at nang lingonin ko rin iyon ay laking gulat ko nang makita ang brown envelope. Dali-dali akong lumapit dito para kuhain iyon, pero pinipigilan ako ni Keizer at una niyang kinuha iyon. "P-Please, give me that," I begged as I tried to snatch the brown
THERE IS NO TURNING BACK. Dahan-dahan akong lumabas ng sasakyan nang makita kong sabay silang pumasok sa loob ng hospital. Nang makapasok ako sa loob ay nakita kong pumasok sila ng elevator. Agad akong naglakad papunta sa kabilang elevator para sundan sila. "Ah? Dra. Hiraya?" tawag sakin ng isang pamilyar na boses. "J-josh," gulat na tawag ko dito ng lingonin ko ang gawi niya. "Are you here to visit Dr. Keizer?" Napahinto naman ako sa tanong niya, marahil dahil hindi niya alam na wala na kami ni Keizer. Si Josh ay isa sa mga kaibigan ni Keizer sa hospital na naging kaibigan ko rin—isa siya sa mga nakakaalam sa tago naming relasyon. "Y-yah, ngayon lang kasi ako nagkaroon ng oras para bisitahin siya," pagsisinungaling ko sa kanya. "Great! On the way ako sa office ni doc para i-deliver itong mga papeles na pipirmahan niya, sabay na tayong pumunta." I'm doomed. "Ah―" Hindi ko na siya nagawang sagutin nang biglang bumukas ang elevator. "Let's go," saad niya at unang lumabas. Pe