Semua Bab Hiding My Sons From My Heartless Husband : Bab 1 - Bab 10

Sarie POV"D-doctora, kamusta po ang baby ko?" Nanginginig ang mga kamay ko matapos magtanong sa doctor."Well, ayos naman siya. Wala namang naging epekto sa kanya ang nakain mong pagkain. I'll just give a prescription for your vitamins for daily use and make sure you drink them on time, oky? And also make sure that the food you're eating is still edible. Alam mo namang nakakasama sa bata ang mga unhealthy food. And mas maganda iwasan mo ang magkasakit dahil mahirap na. Pero reresetahan parin kita ng ibang gamot for that in case you got sick, which is a medicine for pregnant women. Mas maganda kung maiinom mo ng maaga," paliwanag ni Dra. Hiraya. "Doktora, pwede favor?" Naiilang na tanong ko sa kanya. Baka kasi hindi siya pumayag."Ah, sure. Ano ba iyon?""Pwede ba pong w-wag ng makarating kay Keizer na pumunta ako rito? Pwede po bang wag niyo ng sabihin?""Okay... sure. Kung ayaw mong makarating ito kay Doc. Keizer, mag-ingat ka lang paglabas mo dahil kakapunta lang niya dito sa OB.

Sarie POV Nagising ako sa hindi pamilyar na lugar, puti lahat ang nakikita ko. Pinilit kong umupo sa pag kakahiga kahit napaka sakit ng katawan ko. Nilibot ko ang paningin ko. Si Keizer lang ang nakikita ko nakaupo sa tabi ko habang naka tukdok sa higaan. "K-Keizer gumising k-ka dyan." "S-sarie." Tawag nito sakin nang magising. "Y-yung b-baby... yung baby n-natin kamusta n-na siya?" Natataranta kong tanong, napahawak sa tyan ko. "B-bakit hindi ko siya maramdaman?" Kita ko sa mga mata niya ang sakit na nararamdaman niya. Unti unti naring namamasa ang mga mata niya. Gusto ko siyang sampalin dahil sa emosyong pinapahiwatid niya. "Keizer ano ba!" Diko papigilang sigawan siya dahil wala siyang ginawa kung hindi umiyak, wala man lang akong naririnig sa kanya. "Keizer yung baby natin asan siya!? Sabihin mo sakin!" Agad siyang umiling, at nag-iwas ng tingin.. "W-wala na s-siya..." Pagkasabi niyanon agad niya kong niyakap. Napailing nalang ako sa kawalan. Ayokong maniwala, ayoko! "Na

Sarie POV Hindi ko man lang namalayan na kabuwanan ko na. Ilang buwan na ang lumipas, ilang buwan ko na siyang hindi nakikita at sa anumang oras ay pwede na akong manganak. Napapaisip ako kung kakayanin ko ba mag-isa, dahil ni isa sa pamilya ko ay walang nakakaalam sa pagbubuntis ko. Tanging si Manang Sol lang ang nakakaalam. Alas nuebe na ng gabi ngunit hindi pa rin ako makatulog. 'Bakit ba hindi maalis sa isipan ko ang lalaking iyon?' "Anak, hinahanap-hanap mo ba ang presensya ng papa mo? Kasi kahit anong pilit kong gawin para kalimutan siya pansamantala, hindi ko magawa," nakangiting saad ko habang hinihimas ang malaking umbok ng tiyan ko. "Kailan ko ba lalabas anak? Sumasakit na ang balakang ko dahil pakiramdam ko ay kada araw na lumilipas at bumibigat ka." Hindi ko man lang namalayan na namuo na ang mga luha sa gilid ng mata ko. Ayos naman ako, pero hindi ko maintindihan kung bakit ang bigat-bigat ng pakiramdam ko. Hindi lang tiyan ko ang bigat na nararamdaman ko, pati rin

Sarie POV Paggising na paggising ko ay sobrang sakit ng katawan ko pakiramdam ko ay pinag bagsakan ako ng langit at lupa sa sobrang sakit ng katawan ko. Dahan dahan kong tinanggal ang kamay ni Keizer na nakapatong sa bewang at tumayo. Pumasok ako sa CR pakiramdam ko kasi ay nag didikitan na ang mga balat ko sa sobrang lagkit ng katawan ko. Habang naliligo ay napatingin ako sa katawan ko mula sa salamin ng CR. Marahan akong napahawak sa tiyan ko dahil may mga stretch marks doon matapos kong manganak. Bigla na lang akong napaisip kung may ibang naramdaman si Keezer sa katawan ko dahil hindi parin naman katagalan ng manganak ako. Paglabas ko sa CR ay gising na si Keizer. Nakasandal siya sa kama habang hawak hawak ang ulo niya. Mukang may hangover pa ito. Pinulot ang mga proteksyon na ginamit niya na nag kalat at itinapon sa basuran sa loob ng kwarto namin. Nagulat na lang ako ng maabutang nakatingin sakin si Keizer. Hindi ko na lang siya pinansin at nanguha ng gamot at tubig a

Sarie POV Alas syete na ng gabi kaya naman nag luto nako. Habang nag luluto ay ramdam ko ang pagluha ng mga mata ko. Tulala lang ako habang nag hihiwa ng sibuyas. 'Tang'naaaa!!!! Kailan niya pako niloloko.' Sigaw so sa isipan ko. Alam kong kung ano man ang meron samin ni Keizer ay isang kontra lang, pero sapat ba yon para lokohin ako? Masakit! Oo sobrang sakit na makita ang asawa mo na may kahalikan na iba at ang malala ay mahal niya pa! Pesteng buhay to walang ibang ginawa kung hindi pahirapan ako. Wala sa sarili akong napalingon sa ginagawa kong pagkain sakanya "B-bakit? Bakit kaylanga gawin niyo to sakin!" Sigaw ko "Ano bang nagawa ko? Kaya lang naman kita iniwan para sa anak, kasi ayaw ko siyang tuluyang mawala sakin! Bakit ang dali naman atang maka hanap ka ng iba habang ako doon naghihirap para sa anak mo walang hiya ka!" Muli kong sigaw "Tangina mo!" Wala sa sarili kong sabi at kinuha ang bawang at binalatan ito at hiniwa. "Manloloko!" Bulong ko. "Tss. Ano