Chapter 1 – ENDING AND BEGINNING

GALIT na naikuyom ni Eleand ang kamao nang buksan ang mailing envelope na hawak. It was the divorce papers. His wife was not joking when she said about filing a divorce.

“Damn!” he cussed even more. He drew breath through his flared nostrils and clutched his loose man bun hair.

Mahigit limang taon na silang nagsasama at akala niya ay nasa ayos naman ang lahat. Pero nitong mga nakaraang araw ay lagi silang nagtatalo dahil gusto na niyang bumuo ng pamilya. He wanted to have kids, pero ayaw ni Brandy na magka-anak dahil baka daw masira ang figure nito. Lalo pa at iyon ang puhunan ng babae sa trabaho nito.

Brandy Sheldon was a Filipino-American supermodel and they got married in their early twenties—at the age of twenty-two to be precise. Naiintindihan naman niya ito pero hindi na sila bumabata. Ayaw naman niyang magkaroon ng anak kung kailan uugod-ugod na sila.

Kasalukuyan silang naninirahan sa California. Abala din naman siya sa pagma-manage ng branch ng Insurance Company ng kanilang pamilya kasama ang nakakatandang kapatid niyang si Elida, she was a year older than him. Nasa Pilipinas naninirahan ang mga magulang nila na kapwa matatanda na kasama ang kapatid nilang sina Erone at Ezekiel.

“Bro, what’s wrong?” nagtatakang tanong ng nakatatandang kapatid. Pumasok ito kanina sa loob ng kanyang opisina dala ang ilang importanteng papeles.

“Brandy wants a divorce.” He hardly shook his head. Alam naman ng kanyang kapatid ang pinagdadaanan niya at nagpapasalamat siyang lagi naman itong nakasuporta sa kanya.

“Well, you deserve someone better. Marami namang nagkakandarapa sa’yo, give her what she wants.” anang babae na sinabayan ng pagkibit ng balikat.

“I just don’t understand. I gave her everything—money, love, and time! I’m certain that she loves me. All I want is a happy family, masama bang hilingin ko na magkaroon ng anak?” Marahas siyang nagbuga ng hangin.

Kahit saang anggulo kasi niya tingan, wala namang masama sa gusto niyang mangyari. Mag-asawa naman sila ni Brandy at ibinibigay niya ang lahat ng gusto nito. He loved and pampered his wife a lot. Hindi niya lubos maisip na sa ganito lang hahantong ang pagsasamang matagal niyang iningatan.

“Life is not fair. You have to accept that your marriage fails. Brandy doesn’t love you anymore. You see, there are other ways to have a child, like surrogacy or adoption. I bet she doesn’t like the idea, does she?”

“Yeah, I even suggested those. She became more aggressive with that recommendation.”

“Then so be it. Move on. Brandy is just making excuses.” Elida cheered him up.

Pinili na lang niyang huwag kumibo. Ilang ulit na din kasi niyang sinusuyo si Brandy. But she was adamant about her decision.

“I need to talk with my lawyer, I’ll let him handle this. Kung ito talaga ang gusto ni Brandy, then I don’t have a choice.” Nakibit na lang siya ng balikat.

Agad na tinawagan ni Eleand ang kanyang abogado kahit labag sa loob. He did his part anyway. Ayaw naman niyang ipilit pa ang sarili sa babaeng ayaw na siyang makasama.

Lumapit sa kanya ang kapatid matapos niyang maibaba ang hawak na cellphone. “Come on, get a life! Masyado mong isinusubsob ang sarili mo sa trabaho. Have some fun like you used to! Hindi dahil iniwan ka ng asawa mo ay katapusan na ng mundo.” Malambing nitong tinapik ang kanyang braso, “how about playing archery after work?”

Both of them loved archery. Kaya nilang patamaan ang target kahit pa nakapikit. Nasanay na kasi sila sa larong iyon mula pagkabata.

“Sure.” He let out a deep sigh.

“Come on, that’s enough! Would you like to go somewhere?”

“It’s just that I don’t deserve this. But you’re right, life is never fair. I am actually thinking about going on a vacation maybe in the Bahamas or Maldives.” Kailangan talaga niya ng bakasyon para mas makapag-isip siya. Ayaw niyang maapektuhan ang trabaho lalo na ngayong hirap siyang mag-focus.

“That is a good idea, go for a vacation for a month. Ako na ang bahala rito.” Nakangiting wika ng kapatid.

“Thank you, sis.” Tipid siyang ngumiti. Mabuti na lang at mayroon siyang supportive na kapatid. Bilang lang din sa kanyang daliri ang matatawag niyang kaibigan. Pero masuwerte siya pagdating sa kanyang pamilya. Kasundo naman niya ang lahat ng kanyang mga kapatid kaya hindi na siya masyadong naghanap ng kaibigan.

Ngayong nagdesisyon na siyang pakawalan ang asawa, kailangan niyang ayusin ang buhay niya. He always dreamed of having his own family with Brandy. Nahihirapan siyang tanggapin ang pakikipaghiwalay ng asawa dahil sigurado siyang nagmamahalan sila.

Pero sadya talaga sigurong walang permanente sa mundo. Because the girl who used to adore and cherish him chose to leave for good. Kung tutuusin ay puwede naman nilang ayusin ang kanilang hindi pagkakaintindihan. Pero mas pinili ni Brandy na iwan na lang siya. Just because he wanted to have an heir!

Darn those beauty standards! Wala siyang pakialam kahit masira ang magandang figure nito. He loved her. Lahat gagawin niya para maisalba ang relasyon nila pero ngayon parang natauhan na siya. Brandy simply did not love him anymore. Dahil kung talagang mahal siya nito ay hindi siya nito iiwan.

MAHIGPIT ang pagkakahawak ni Eleand sa recurve bow at sunod-sunod niyang pinatamaan ang target. Tumigil lang siya nang maubos ang arrow na nakalagay sa quiver na nakasabit sa kanyang likuran. Kanina pa sila naglalaro ni Elida at ngayon lang niya napansin na tumigil na pala ito kanina pa. Nakatayo na lang ang kapatid malapit sa tagiliran niya.

“Great! Talent like that should play in the Olympics.” Nakangiting wika ni Elida. Nasa mata pa rin nito ang pagkamangha kahit kaya naman nitong gawin ang ginawa niya.

“Should we play in the next Olympics then?” Tipid siyang ngumiti. Inayos niya ang hawak na bow at ibinigay sa staff na nandoon, “we’re done. Thank you,” baling niya sa lalaki.

“I’ll think about it, since we’ve been a champion in the Archer’s Tournaments.” Marahan itong natawa, “sa bahay ka na mag-dinner, I’ll cook your favourite steak.”

Umiling si Eleand. “Don’t bother, I need sometime alone. Huwag kang mag-alala dahil wala naman akong gagawin na ikakapahamak ko.”

“Okay, your choice.” Nagkibit ng balikat si Elida. She knew him well and he would not jeopardize himself either.

“I have to go.” Tinapik niya ang kapatid sa balikat at tumango naman ito.

Nagmadali siyang magbihis bago lumabas sa archery range at tinungo ang nakaparadang sasakyan. Somehow, playing with the arrows made him feel at ease. Kahit paano ay nabawasan ang pagiging preoccupied ng isip niya. His lawyer went to his office earlier. Pinirmahan na niya ang mga dapat pirmahan para sa divorce nila ni Brandy.

TAHIMIK na kinuha ni Eleand ang keycard sa bulsa. Nagulat na lang siya nang biglang bumukas ang pinto bago pa man niya mailagay ang card sa keycard lock. Bumulaga sa kanya ang magandang mukha ni Brandy. She was still alluring even without make-up. Her black hair was gently flowing, and her lips tried to curve a smile. Nasa tabi nito ang isang malaking pulang maleta.

“What are you doing here?” tanong niya sa malamig na tono. Halos isang linggo itong hindi umuwi sa bahay mula nang nagkaroon sila ng matinding pagtatalo.

“I-I came here to say goodbye.” Her voice was low. Sinalubong niya ang mata nito. Pain and sorrow were visible in her teal eyes. Or maybe, he was just imagining things. Umaasa pa kasi siyang magkakabalikan sila. But he had signed the divorce papers already. Wala nang bawian.

He shrugged. “Okay, goodbye then.” aniya na parang hindi interesado. Kuyom ang kamaong nilampasan niya ang babae. Pero tumigil siya ng hakbang at muling hinarap ito.

“Is this really what you want?” Sa huling pagkakataon, makikiusap ulit siya sa paraang mahinanon. Kung ngayon ang huli nilang pagkikita, gusto niyang makapag-usap sila nang maayos.

She gently nodded. “Yes,” siguradong wika ni Brandy.

Mariin nitong ipinikit ang mata at hindi nito itinago ang pag-agos ng luha ng mata. For a moment, he was speechless. Kung kanina puno ng lungkot ang mata nito, ngayon naman ay napalitan iyon ng galit. Was that for him? Wala siyang natatandaang bagay na ginagawang ikakagalit nito. Well, except for wanting to have kids.

“What I’ve done wrong? We were both happy these past few years until recently. I thought we were just having a misunderstanding. I just don’t understand why you don’t want to have kids and build a family. If it is because of your damn figure, then I found it really bullshit! Hindi ganyan ang pagkakakilala ko sa’yo.”

Muling lumamlam ang mata ni Brandy at mapait na ngumiti. “You’ve done nothing. In fact, you are perfect for me. But this has to stop. Fate bound our relationship to end from the start.” Tears welled up in her eyes again, and she continued, “I’m sorry, Eleand. I hope you find your true happiness. Because now, I can’t give you that anymore. I love you, but love is not enough to save us. I will just ruin your life if you continue loving me. We can’t have a child—I don’t want to.”

Lihim na nagtangis ang kanyang bagang. This time he knew, it was really over. Tumango na lang siya at sinikap na ngumiti.

Nagbaba ng tingin si Brandy at tahimik na lumabas sa bahay. Napabuga na lang siya ng hangin nang marinig ang tunog ng papalayong sasakyan nito. It hurts like hell! Gusto niyang magwala pero kinontrol niya ang sarili. Kahit pa sirain niya lahat ng mga gamit sa bahay, hindi na niya maisasalba ang relasyon nila ng asawa. Mag-isa na lang siya ngayon.