CHAPTER 2

She knocked the door three times pero walang sumasagot. Hmm, pipe ba itong boss nila? bakit naman hindi nagsasalita? Aniya sa isipan. Imbes na mag-isip pa ng kung ano-ano ay dahan-dahan na lang niyang binuksan ang pinto. Creepy pa nga ang tunog niyon na tila ba ilang taong hindi nabuksan. Napapikit siya ng marahan at dahan-dahang binuksan ang mga mata niya nang namalayan niyang nasa loob na siya ng kwarto. 

Kumurap-kurap pa siya nang makita ang napakalinis na kwarto. Parang walang taong nakatira. But one man caught her attention. Nakaupo ito sa isang wheeled chair. Nakatalikod sa kanya at nakaharap sa bintana at nakatingin lang sa labas. Loner ba ang taong to? Aniya sa isipan saka siya napa-ubo para kunin ang atensyon ng binata. 

"Hel--" Babati pa nga lang naman sana siya nang bigla siyang hindi patapusin ng binata. 

"Who told you to enter my room, woman?" tanong nito sa kalmadong boses pero mababakas mo sa tono ng pananalita nito ang pagkairita. 

"A-Ah, si Manang Lucile, Sir. Tinuro niya sa 'kin ang kwarto niyo--"

"Did she tell you to come in?" Pag-uusisa nito and this time, he tried to face Bethany.

Pag-ikot na pag-ikot nito ay tila tumigil ang mundo ng dalaga. Tila nag-slowmotion ang paligid niya dahil para siyang nakakita ng isang anghel na nasa katauhan ng isang supladong lalaki. Kahit nakaupo ito ay alam niyang matangkad ito. His face looks like an angel na pinatapon sa lupa dahil sa attitude nito. His eyebrows are in good shape. Para bang laging tini-trim. Pantay rin ang kulay ng balat nitong maputi. His lips are thin and it looks pinkish. Parang ang sarap halikan. Mamula-mula rin ang balat nito. Hindi napansin ni Bethany na higit na sa pagtitig ang ginagawa niya. Para na niya itong hinuhubaran sa mga titig niya. 

Nang mabalik sa ulirat ay hindi na niya alam ang sasabihin. "A-Ano nga ho ulit ang sinabi niyo, Sir?"

"Nevermind. Since nandito ka na rin naman, I am Simon Clarke Silvestre. Owner of Hacienda Aplonia. Lahat nang matatanaw ng mga mata mo sa lugar na to ay amin. Specifically, akin. I don't have much rules here. Pero kailangan ko ng masipag, masinop, at matatag. Iyong magtatagal sa hacienda ko. Hindi tatanga-tanga at lalong-lalo na, dapat marunong sa trabaho." 

Siya lang naman ang nag-iisang Simon Clarke na halos ikamatay ng mga babae maka-date lang at mapansin lang niya. He is a heartthrob kahit naman hanggang ngayon. But his condition made him stay home. Hindi na siya lumalabas ng bahay matapos niyang maaksidente from a race. He is still lucky dahil pansamantala lang naman ang pagiging injured niya and he still has chances na makalakad ulit but for now, he really needs someone na makakatulong sa kanya.

Kinabahan naman tuloy si Bethany dahil sa tindi ng mga rules nito. E ni isa yata don wala siyang magagawa ng maayos. Presensya na lang yata ang maaambag niya sa haciendang 'to at sa mansiyon na to. Paktay na. 

"O, bakit namumutla ka?" muli pang bato ng tanong ni Simon. 

"N-Nothing, S-Sir. J-Just don't mind me. Minsan talaga akong ganito. I really have pale lips, hehe." Pagdadahilan pa ng dalaga.

Napakunot ng noo niya si Simon nang may pagdududa pero hindi na niya iyon inisip pa. 

"You're hired but you need to undergo Manang Lucile's training and if you passed--" 

Hindi pa natatapos sa sasabihin niya si Simon nang biglang may isang binata na pumasok sa loob ng silid. 

"If you passed, you'll be beside him for the rest of his recovery." 

Kapwa napalingon sina Bethany saka Simon sa kani-kanilang mga likuran. 

"Juancho? What brought you here? You just interrupted my speech. Tsk," banas na wika ni Simon na halata naman na hindi niya inaasahan ang biglang pagdating ng kaibigan niya. 

"T-Teka, a-a-akala ko ho ba pagiging housemaid ang pinasok ko dito at hindi caregiver?" naguguluhang tanong niya. Kung tama ang hinala niya na magki-care giver siya, e hala? Hindi niya naman yata kakayanin iyon lalo pa kung itong si Simon ang pagsisilbihan nya? Kahit gaano pa ito kagwapo, mapapa-pass yata siya.

"Hehe, kunwari lang 'yon. But the truth it, you'll be his care giver." Bulong pa ni Juancho. 

"Stop it, Juancho. Nilalaglag mo naman ako, e." Saway ni Simon sabay baling ng kanyang tingin kay Bethany. "Bakit? Aayaw ka na ba agad? Judging by the looks of you, you don't look like you need a job. But I believe there's a reason why you're here." 

Naghinala naman agad si Bethany. Mind reader ba ang isang to? Or masyado na siyang expert sa mga nag-a-apply dito? Mukhang hindi na nga ako pwedeng umatras. Bahala na. Aniya sa kanyang isipan habang kagat-kagat pa ang mga labi niya. 

Napaubo kunwari ang dalaga. "W-Well, Sir. Tama ka, I am here for a reason at hindi mo na naman iyon siguro kailangan pang malaman. Isa pa, hired na naman ako 'di ba? I believe there's no turning back," saad niya pa sabay kindat. 

Napangisi naman si Juancho. "Too pretty to be your maid. Papasa kang girlfriend ko, Miss." Hirit pa nito sabay kaway ng kamay. 

Sakrastiko naman na napangiti si Bethany. "Thanks, I know that." Sabay sipit ng buhok niya sa kanyang tenga. 

"I'll be needing your papers by tomorrow. We need your resume, application letter, and even your ID."

Napaatras agad ang dalaga at pinagpawisan. ID? E wala naman siyang ibang valid ID bukod sa student ID niya. "Uh, do you accept student ID? Hehe." Alanganin niyang sagot. 

Hindi makapaniwala sina Juancho saka Simon sa mga sinabi nito. "You're a student?" hsiterikal na reaksyon ni Juancho. 

"Y-Yes. I-I just stopped going to school. J-Just this week." 

Hindi napigilan ni Juancho na lumapit kay Simon saka bumulong. "Bro, you must have this girl background checked."

Pero narinig iyon agad ng dalaga. "Hindi! Don't do that, please. Hindi naman ako kriminal. I have good records. J-Just accept me here and I will do my best to work." 

"Miss, sa ginagawa mong 'yan ay mas lalo lang kaming nagkakaroon ng interes para alamin ang lahat tungkol sa 'yo--"

"It's alright, Juancho." Awat nito sabay lapit kay Bethany gamit ang wheeled chair niya. "Hindi na kami uungkat ng kahit na ano tungkol sa buhay mo. But you need to assure na kakayanin mo ang pagtatrabaho dito, including serving me until I can walk again and after that, you're free to leave." Pagpapakondisyon pa nito. 

Hanggang sa malakakad siya ulit? Hanggang doon lang? Basic lang pala, e. Wika pa ni Bethany sa isipan niya. 

"It's way better nga na wala akong alam tungkol sa 'yo. Kapag umalis ka, there will be no traces. Isa pa, you will remain nothing but a mere housemaid." dagdag pa ni Simon.