Kabanata Dalawa

Napabuga ng marahas na hangin, habang iniisip ang sinabi ni Froilan sa kanya.

‘I offer you to marry me for one year and pay all of your debts, bibigyan ko ng bahay ang pamilya mo at trabaho ang kuya mo, and I'll take care of your sister na buntis ngayon, and last but not in the list I gave you a higher position in hotel,’

“What if, tanggapin ko na? Hindi naman ako lugi sa alok niya, kakasal lang naman kami, win-win situation na rin, ligtas na future ng kapatid ko, argh!” Nagpagulong-gulong si Zariah sa kanyang higaan at piniling matulog nalang.

Kinaumagahan, maagang pumasok si Froilan at hinihintay ang pagdating ni Zariah. Kilala niya ang dalaga, papasok ‘yon ng maaga pagkabuo na ang desisyon. At hindi nagkamali ang asong lobo, dahil nasa office na niya si Zariah, ala singko palang.

“Fine, tatanggapin ko ang alok mo. Pero siguraduhin mong matapos ang kontrata ay wala ng mamagitan sa ating dalawa, at siguraduhin mo rin na hindi ako susugurin ng babaeng dapat pakakasalan mo dahil napatol ako,” bungad ni Zariah,

“Wooh, easy baby Riri,” Nilapag ni Froilan ang isang black folder at isang kape sa table at inabot ang ballpen kay Zariah.

Napakagat labi si Zariah at parang gusto na lang niyang bawiin ang sinabi at tumakbo palabas ng office. Humugot siya ng malalim na hininga at sinulyapan si Froilan na nakatayo sa harap ng salamin na dingding na mapapanood ang pag-usbong ng bukang liwayway.

“Para sa pamilya ko,” bulong niya sa sarili habang pinipirmahan ang mga papel na nasa kanyang harapan.

Nakatingin si Froilan kay Zariah na nakailang buntong hininga na yata, habang tinitingnan ang mga papel. Hindi niya mapagtanto ang nararamdaman, naawa siya dahil sa paghihirap nito, na masaya at the same time dahil muling mapapasakanya ang babaeng una at huli niyang minahal.

“I'm happy to work with you, my soon to be wife.” Inilahad ni Froilan ang kamay kay Zariah na tinanggap nito.

Humugot ng malalim na hininga si Zariah at matipid na ngumiti sa kanya. “Ano ang sunod na plano?”

“Magpasukat ng damit,” sagot niya.

Kinuha ni Froilan ang folder at inilahad ang kamay kay Zariah. Muli 'yong tinanggap ni Zariah at sa pagkakataon na ito'y lumabas sila ng kanyang office na magkasalikop ang mga kamay.

Wala siyang pakialam kung may makakita sa kanilang empleyado. Ang alam ni Froilan ay masaya siya kahit na Contract Marriage lang ang mag-uugnay sa kanila, para sa kanya totoo yun.

“Gusto mo pa rin ba ng beach wedding?” tanong ni Froilan habang sinusukatan si Zariah ng sastre.

Yun kasi ang pangarap nilang dalawa nung college sila, ang ikasal sa tabi ng beach kasama ang malalapit sa kanilang buhay.

“Mmmm…” nagiisip si Zariah kung o-oo ba siya o hi-hindi. “Ikaw bahala, pero—”

“I'll take that as a yes.” He chuckled,

“Sana hindi ka nalang nagtanong ‘di ba?” Ngumuso si Zariah. Napatawa naman ang sastre na nagsusukat sa kanya.

“What? I'm asking nicely and she said ako bahala, ano'ng mali sa sagot ko?”

“Itikom mo nalang ang bibig mo Volk, hindi ko maalala kung kailan ka pa natuto naging talkative?” naiirita na tanong niya rito.

“At least you remember how you called me before,” pang-aasar pa nito sa kanya.

Ayaw ng makipagtalo pa ni Zariah; iisipin na lang niya na isa ring pagsubok ang lalaki.

“Okay na ba ‘to sayo?” tanong ni Zariah na nakatayo at suot ang napili nya. Isang sweetheart top design, a flattering floral A-line bridal dress na may slit.

Nag-angat ng tingin si Froilan. ‘Wow, she's so fucking gorgeous. Why did I let this woman slip away?’

“Froilan? Are you even here with me?” tanong ni Zariah dahil hindi na nakasagot si Froilan at nakatitig lang sa kanya.

Tumikhim si Froilan. “Yeah, uh-huh, it suits you. You're gorgeous.”

“Alam ko namang maganda ako, kaya ka nga tulala dyan,”

Maganda si Zariah, matangkad matangos ang ilong, maputi at may mala anghel na mukha.

Matapos magpa-sukat ay nagpunta sila sa wedding planner, at marami pa silang pinuntahan. At sa bawat pupuntahan nila ay nae-enjoy ni Zariah. Para bang, naging pahinga niya ang araw na yun kahit ayaw niya sa kasama.

“Hindi mo kailangan pumasok bukas, it's very long,” saad ni Froilan pagbaba ni Zariah ng sasakyan. “It was a very long and tiring day for the both of us, alam kong napagod ka.”

“Hindi porket mawawala na sakit ng ulo ko, eh magpahinga na ako. Anyway, thank you sa paghatid. Ingat ka pauwi,”

Naglakad si Zariah papasok ng bahay na hatid tanaw ni Froilan, hanggang sa makapasok at maisara ang pintuan bago siya umalis.

Sumisipol si Froilan habang naglalakad sa hallway ng condominium papunta sa kanyang Penthouse. Hanggang makapasok siya at humiga sa kanyang kama. Tumunog ang kanyang cellphone at si Beatrice ang tumatawag. Hindi niya pinansin yun, pero paulit-ulit na tumatawag.

“What the fuck do you want, Beatrice?” malamig niyang tanong.

“Bakit mo kinancel lahat ng inayos ko para sa wedding natin?” Galit at pasigaw na tanong ni Beatrice.

“Now or never, Beatrice. Kahit ikaw nalang ang matirang babae sa mundo. I won't marry you,” may diin sa bawat kataga ang sinabi niya. “I*****k mo dyan sa kokote mo.”

“Lahat gagawin ko matuloy lang ang kasal na ‘to! I*****k mo din sa kokote mo yan!”

He scoffed, and laughed like an evil. “Let's see,” his voice dripped with sarcasm. “You can't have me, Beatrice. You can't.” He ended the call.

‘I need to gain Zariah's trust, para maging kami ulit. At hindi ako papayag na sisirain mo yun at ng kung sino man. Lahat ng gagawin niyo para mawala si Zariah sa akin, ay ibabalik ko ng triple at higit pa.’ kumusyon niya sa utak at muling inisip ang mukha ni Zariah.

Kaya niya nga bang protektahan ang dalaga laban sa kanyang magulang at kay Beatrice? Not now, na magpapakasal na sila ni Zariah na pumayag sa contract marriage na inalok niya.

Isa lang ang alam ko, gagawin ni Froilan ang lahat para kay Zariah.